Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-372/13-2/AP
z 28 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2013 r. (data wpływu 22 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania dla czynności polegającej na nieodpłatnym przekazaniu prawa ochronnego do Znaku Towarowego na rzecz Akcjonariusza – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania dla czynności polegającej na nieodpłatnym przekazaniu prawa ochronnego do Znaku Towarowego na rzecz Akcjonariusza.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką komandytowo-akcyjną prowadzącą opodatkowaną VAT działalność polegającą na sprzedaży kosmetyków, podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca powstał w wyniku przekształcenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej „Spółka z o.o.”). Przekształcenie nastąpiło w roku 2012 i zostało dokonane na podstawie art. 55¹ Kodeksu spółek handlowych.

Spółka z o.o. była spółką, do której osoba fizyczna (dalej: „Osoba Fizyczna”) prowadząca działalność gospodarczą w tym samym zakresie co wnioskodawca, wniosła w roku 2011 wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, w związku z czym objęła w Spółce z o.o. określoną w umowie spółki liczbę udziałów. Jednym ze składników wnoszonego przedsiębiorstwa była wartość niematerialna i prawna w postaci znaku towarowego (dalej: „Znak Towarowy”), na który Osobie Fizycznej przysługiwało prawo ochronne. Znak Towarowy był pierwotnie wykorzystywany w działalności gospodarczej opodatkowanej VAT prowadzonej przez tę Osobę Fizyczną, następnie po nabyciu przedsiębiorstwa tej osoby był wykorzystywany przez Spółkę z o.o., a po przekształceniu jest nieprzerwanie wykorzystywany przez Wnioskodawcę (również w działalności opodatkowanej VAT). Jak wskazano wyżej, ogólny rodzaj produktów, które są oznaczane Znakiem Towarowym, nie uległ zmianie. Nadal są to produkty kosmetyczne.

Rejestracja prawa ochronnego na Znak Towarowy nastąpiła w latach 90-tych, w trakcie prowadzenia przez Osobę Fizyczną opodatkowanej VAT działalności gospodarczej, w okresie wykorzystywania Znaku Towarowego przez tę Osobę Fizyczną.

Po wniesieniu aportem przedsiębiorstwa do Spółki z o.o., spółka ta poniosła następujące wydatki dotyczące Znaku Towarowego:

1. związane z usługami prawnymi dotyczącymi zmiany podmiotu, któremu przysługuje prawo ochronne na Znak Towarowy;
2. związane z opłatą za wpis w rejestrze zmiany podmiotu, któremu przysługuje prawo ochronne na Znak Towarowy.
   
   

Po przekształceniu Spółki z o.o. podobne wydatki zostały poniesione przez Wnioskodawcę. Zarówno Spółce z o.o. jak i Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego od wskazanych wyżej wydatków.

Wnioskodawca zamierza dokonać nieodpłatnego świadczenia usług polegającego na przeniesieniu praw do Znaku Towarowego bez wynagrodzenia do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Prawo do Znaku Towarowego zostanie zbyte nieodpłatnie na rzecz jedynego akcjonariusza (dalej: „Akcjonariusz”), który będzie wykorzystywał Znak Towarowy do wykonywania czynności opodatkowanych w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób należy ustalić podstawę opodatkowania czynności polegającej na nieodpłatnym przekazaniu przez Wnioskodawcę prawa ochronnego do Znaku Towarowego na rzecz Akcjonariusza?

Zdaniem Wnioskodawcy, do ustalenia podstawy opodatkowania czynności polegającej na nieodpłatnym przekazaniu na rzecz Akcjonariusza wartości niematerialnej i prawnej w postaci Znaku Towarowego, zastosowanie znajdzie art. 29 ust. 12 ustawy o VAT. Podstawa opodatkowania powinna zostać ustalona w wysokości sumy wydatków poniesionych po dniu aportu przedsiębiorstwa Osoby Fizycznej do Spółki z o.o., przez tę Spółkę z o.o. oraz przez Wnioskodawcę, na które składały się wydatki związane ze zmianą podmiotów uprawnionych do Znaku Towarowego.

Przeniesienie prawa do znaku towarowego jest świadczeniem usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 Nr 177 poz. 1054 ze zm. - dalej „ustawa o VAT”).

W ocenie Wnioskodawcy, przepis art. 29 ust. 12 ustawy o VAT jest jednoznaczny w części kluczowej dla rozstrzygnięcia przedstawionego problemu. Nie ma więc żadnych podstaw do przyjęcia, że podstawą opodatkowania mogłaby być np. wartość rynkowa Znaku Towarowego. Zdaniem Wnioskodawcy podstawą opodatkowania VAT nieodpłatnego przekazania praw do Znaku Towarowego będą więc wydatki poniesione przez Spółkę z o.o. i Wnioskodawcę, związane ze zmianą podmiotu uprawnionego do znaku, poniesione po aporcie przedsiębiorstwa Osoby Fizycznej do Spółki z o.o.

Artykuł 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT stanowi, że opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT wynika natomiast, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się wszelkie nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zgodnie z art. 29 ust. 12 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. To ten przepis ma więc zastosowanie w przypadku wszelkiego nieodpłatnego świadczenia usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika (art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT).

Dla ustalenia wysokości podstawy opodatkowania opisanej w niniejszym wniosku planowanej czynności nie ma znaczenia okoliczność, że wartość Znaku Towarowego powstała de facto w wyniku prowadzonej przez wiele lat działalności gospodarczej (początkowo przez Osobę Fizyczną, później przez Spółkę z o.o. i Wnioskodawcę) i stanowi finansowe odzwierciedlenie dodatkowych korzyści uzyskiwanych dzięki oznaczaniu tym znakiem sprzedawanych produktów. Korzyści te polegają na zwiększaniu przepływów pieniężnych generowanych przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy oraz na zmniejszaniu ryzyka prowadzonej działalności. Stanowi to wkład Znaku Towarowego w zwiększanie rynkowej wartości przedsiębiorstwa. Wartość ta zwiększała się zatem stopniowo wraz z rozwojem przedsiębiorstwa (najpierw prowadzonego przez Osobę Fizyczną, a następnie przez Spółkę z o.o. i obecnie przez Wnioskodawcę) i wzrostem renomy i rozpoznawalności oferowanych przez nie produktów oznaczonych Znakiem Towarowym. Wartości Znaku Towarowego nie można zatem w żaden sposób powiązać bezpośrednio z ponoszonymi w tym czasie kosztami związanymi z jego powstaniem, ponieważ nie można wskazać kosztów bezpośrednio związanych ze zwiększaniem się wartości Znaku Towarowego. Pośrednio przyczyniały się do tego wszelkie działania przedsiębiorstwa, a więc w sposób pośredni wszystkie ponoszone koszty.

Przy ustalaniu kosztu świadczenia usług poniesionych przez podatnika w rozumieniu art. 29 ust. 12 ustawy o VAT należy zatem uwzględnić tylko wydatki bezpośrednio z nimi związane, poniesione przez Wnioskodawcę oraz jego prawnego poprzednika, czyli Spółkę z o.o. Chodzi tutaj więc wyłącznie o wydatki poniesione na dokonanie zmian podmiotów uprawnionych do Znaku Towarowego.

Przyjęcie innej wykładni oznaczałoby bowiem konieczność wzięcia pod uwagę wszystkich kosztów związanych z działalnością przedsiębiorstwa, poniesionych od momentu używania Znaku Towarowego, w tym np. kosztów zakupu produktów, co byłoby jednak wnioskiem absurdalnym.

Podsumowując, podstawą opodatkowania nieodpłatnego przekazania Znaku Towarowego będą wydatki poniesione przez Spółkę z o.o. i Wnioskodawcę, dotyczące bezpośrednio Znaku Towarowego, czyli w opisanym przypadku koszty związane ze zmianą podmiotów uprawnionych.

Wskazane wyżej stanowisko znajduje potwierdzenie w wykładni prounijnej przepisów ustawy o VAT. Zgodnie z art. 75 Dyrektywy 112, w odniesieniu do świadczenia usług, o których mowa w art. 26 Dyrektywy 112, w przypadku gdy towary stanowiące część majątku przedsiębiorstwa używane są do celów prywatnych lub usługi są świadczone nieodpłatnie, podstawę opodatkowania stanowi całkowita kwota wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie tych usług. Wartość wolnorynkowa świadczonej usługi stanowi - zgodnie z Dyrektywą 112 - podstawę opodatkowania na podstawie art. 77 Dyrektywy. Jest to jednak zupełnie inny przypadek od opisanego w niniejszym wniosku. Przepis ten dotyczy usług, o których mowa w art. 27 Dyrektywy, a więc świadczenia przez podatnika usług „własnych” do celów działalności jego przedsiębiorstwa, jeżeli działalność ta byłaby zwolniona od podatku. Regulacja ta jest jednak opcją, która może być wprowadzona do ustawodawstwa krajowego, która nie została implementowana do polskiego porządku prawnego.

Wskazać należy również na wyrok ETS w sprawach połączonych C-322/99 H. G. Fischer i C 323/99 K. Brandenstein, który stanowi niezmiernie cenną wskazówkę przy dokonywaniu wykładni art. 75 Dyrektywy 112. Wynika z niego, że dla zachowania zasady neutralności w sytuacji, w której podatnikowi przy nabyciu lub wytworzeniu określonego dobra nie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego, natomiast takie prawo przysługiwało w związku z nabyciem towarów lub usług wiążących się z tym dobrem, to do podstawy opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania takiego dobra nie można wliczać jego wartości.

Powyższy wyrok dotyczył wprawdzie sytuacji nieodpłatnego przekazania towarów na cele inne niż prowadzona działalność gospodarcza podatnika, jednak identyczna zasada powinna mieć zastosowanie do sytuacji, w której dochodzi do nieodpłatnego przeniesienia wartości niematerialnej i prawnej, czyli nieodpłatnego świadczenia usług. Jest to tym bardziej uprawnione, że z przepisów dotyczących podstawy opodatkowania (art. 29 ust. 12 ustawy o VAT oraz art. 75 Dyrektywy) wynika wyraźnie, że podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług nie obejmuje rynkowej wartości usługi, ale jedynie koszt ich świadczenia. W opisanym zdarzeniu przyszłym, o ile można w ogóle mówić o koszcie świadczenia usługi w postaci nieodpłatnego przekazania Znaku Towarowego przez Wnioskodawcę, to kosztem tym będą to wydatki poniesione na zmiany w rejestrze podmiotów, którym przysługuje prawo ochronne do znaku towarowego.

Z tych względów uzasadnione jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym do ustalenia podstawy opodatkowania czynności polegającej na nieodpłatnym przekazaniu na rzecz Akcjonariusza wartości niematerialnej i prawnej w postaci Znaku Towarowego, zastosowanie znajdzie art. 29 ust. 12 ustawy o VAT. Podstawa opodatkowania powinna zostać ustalona w wysokości sumy wydatków poniesionych po dniu aportu przedsiębiorstwa Osoby Fizycznej do Spółki z o.o., przez tę Spółkę z o.o. oraz przez Wnioskodawcę, na które składały się wydatki związane ze zmianą podmiotów uprawnionych do Znaku Towarowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz w art. 8 ww. ustawy. I tak, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie zaś do art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W myśl art. 8 ust. 2 powołanej ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Z treści art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Słownik języka polskiego definiuje czasownik „świadczyć” jako „wykonywać coś na czyjąś rzecz”, „świadczenie” zaś, to – według niego – obowiązek wykonywania, przekazania czegoś.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Z przedstawionego w złożonym wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest spółką komandytowo-akcyjną prowadzącą opodatkowaną VAT działalność polegającą na sprzedaży kosmetyków, podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Spółka powstała w 2012 r. w wyniku przekształcenia Sp. z o.o., do której Osoba Fizyczna prowadząca działalność gospodarczą w tym samym zakresie co Wnioskodawca, wniosła w roku 2011 wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, w związku z czym objęła w Spółce z o.o. określoną w umowie spółki liczbę udziałów. Jednym ze składników wnoszonego przedsiębiorstwa była wartość niematerialna i prawna w postaci Znaku Towarowego, na który ww. Osobie Fizycznej przysługiwało prawo ochronne. Znak Towarowy był pierwotnie wykorzystywany w działalności gospodarczej opodatkowanej VAT prowadzonej przez tę Osobę Fizyczną, następnie po nabyciu przedsiębiorstwa tej osoby był wykorzystywany przez Spółkę z o.o., a po przekształceniu jest nieprzerwanie wykorzystywany przez Wnioskodawcę - również w działalności opodatkowanej VAT. Ogólny rodzaj produktów, które są oznaczane Znakiem Towarowym, nie uległ zmianie – nadal są to produkty kosmetyczne. Rejestracja prawa ochronnego na Znak Towarowy nastąpiła w latach 90-tych, zaś po wniesieniu aportem przedsiębiorstwa do Spółki z o.o., spółka ta poniosła wydatki dotyczące Znaku Towarowego związane z usługami prawnymi dotyczącymi zmiany podmiotu, któremu przysługuje prawo ochronne na ww. Znak Towarowy, a także wydatki związane z opłatą za wpis w rejestrze zmiany podmiotu, któremu przysługuje prawo ochronne na Znak Towarowy. Po przekształceniu Spółki z o.o. podobne wydatki zostały poniesione przez Wnioskodawcę. Zarówno Spółce z o.o. jak i Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego od wskazanych wyżej wydatków. Wnioskodawca zamierza dokonać nieodpłatnego świadczenia usług polegającego na przeniesieniu praw do Znaku Towarowego bez wynagrodzenia do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Prawo do Znaku Towarowego zostanie zbyte nieodpłatnie na rzecz jedynego Akcjonariusza, który będzie wykorzystywał ten Znak Towarowy do wykonywania czynności opodatkowanych w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

W odniesieniu do powyższego wątpliwości Wnioskodawcy powstały w kwestii właściwego ustalenia podstawy opodatkowania czynności polegającej na nieodpłatnym przekazaniu prawa ochronnego do Znaku Towarowego na rzecz Akcjonariusza.

W tym miejscu wskazać należy, iż czynność przeniesienia praw ochronnych do znaków towarowych prowadzić będzie do przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych, a zatem stanowić będzie świadczenie usług w rozumieniu cyt. art. 8 ustawy o VAT.

Z powołanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT wynika, iż nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika – należy traktować jako odpłatne świadczenie usług. Wnioskodawca wskazał, że zamierza przenieść prawo do Znaku Towarowego na rzecz Akcjonariusza bez wynagrodzenia do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Powyższe oznacza, iż planowane przekazanie mieścić się będzie w zakresie nieodpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu na podstawie ww. art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Wskazać należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie ingerują w sposób ustalania wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług, określając wyłącznie w art. 29 ustawy o VAT zasady ustalania podstawy opodatkowania tym podatkiem.

Odnośnie kwestii ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku przeniesienia praw do znaku towarowego bez wynagrodzenia do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika należy wskazać, że zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl zaś art. 29 ust. 12 powołanej ustawy, w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Z powyższego wynika, iż w sytuacji nieodpłatnego świadczenia usług stanowiącego czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy, występuje podstawa opodatkowania, mimo braku kwoty należnej z tytułu sprzedaży pomniejszonej o kwotę należnego podatku.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawioną we wniosku sytuację oraz powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawca dokona nieodpłatnego przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych, tj. dokona przekazania Znaku Towarowego na rzecz Akcjonariusza, podstawę opodatkowania powinien ustalić w oparciu o poniesione koszty świadczenia usług. Jeżeli więc poniesione przez Sp. z o.o. oraz przez Wnioskodawcę wydatki związane ze zmianą podmiotów uprawnionych do Znaku Towarowego stanowią koszty świadczenia usług, stanowić one będą – zgodnie z art. 29 ust. 12 ustawy o VAT – podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.