2013.07.24 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP4/443-273/13-4/JM
z 24 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2013 r. (data wpływu 24 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 lipca 2013 r. (data wpływu 12 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

sprzedaży działki niezabudowanej – jest prawidłowe;

sprzedaży działki niezabudowanej, sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działki niezabudowanej, sprzedaży działki zabudowanej drewnianym budynkiem gospodarczym nietrwale związanym z gruntem, sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działki zabudowanej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży działki niezabudowanej, sprzedaży działki niezabudowanej, sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działki niezabudowanej, sprzedaży działki zabudowanej drewnianym budynkiem gospodarczym nietrwale związanym z gruntem, sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działki zabudowanej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 lipca 2013 r. (data wpływu 12 lipca 2013 r.) w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

Gmina jest zarejestrowana w Urzędzie Skarbowym jako podatnik VAT czynny i ma zamiar przeznaczyć do sprzedaży w formie przetargu ustnego nieograniczonego niezabudowane działki oraz zabudowane nieruchomości. Zgodnie z wypisami z rejestru gruntów i budynków wydanymi przez Starostwo Powiatowe poniższe działki oznaczone są następująco:

działka położona w przy ul. nr o pow. 0,0834 ha, oznaczona symbolem Bp-0,0834 ha (zurbanizowane tereny niezabudowane),
działka położona w przy ul. nr o pow.0,0851 ha, oznaczona symbolem Bp-0,0851 ha (zurbanizowane tereny niezabudowane),
działka położona w miejscowości nr o pow. 0.0099 ha, oznaczona symbolem B-RV-0.0099 ha (użytki rolne zabudowane), w części zabudowana drewnianym budynkiem gospodarczym nietrwale związanym z gruntem, wybudowanym w latach 50-tych,
działka położona w przy ul. nr o pow.0,0813 ha, oznaczona symbolem Ba-0,0813 ha (tereny przemysłowe),
działka położona w przy ul. nr o pow.9.7026 ha, oznaczona symbolem Ba-9.7026 ha (tereny przemysłowe), zbudowana:
- budynkiem murowanym magazynowo-garażowym o pow. użytkowej 164,40 m ² w skład, którego wchodzą dwa garaże, magazyn i dobudówka gospodarcza;
- budynkiem murowanym z trzema boksami garażowymi o pow. zabudowy 98,45 m², o pow. użytkowej 183 m²;
- budynkiem murowanym socjalnym - portiernia o pow. zabudowy 42,92 m²;
- plac utwardzony nawierzchnią asfaltową o pow. około 2500 m².

Budynki i plac asfaltowy zostały wybudowane w latach 70-tych.

Nieruchomości nr, nr stanowią własność Skarbu Państwa w użytkowaniu wieczystym Gminy. Zabudowania znajdujące się na działce nr stanowią odrębną od gruntu własność Gminy. Gmina nabyła nieruchomości aktem notarialnym nr z dnia 2002 r. od Zakładu. Od momentu przejęcia do chwili obecnej gmina nie ponosiła wydatków na ulepszenie budynków znajdujących się na nieruchomości.

Od 01.01.2004 r. dla ww. działek brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Dla działki nr w przy ul. i działki nr w nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Natomiast nieruchomości położone w: nr przy ul., nr, nr przy ul. zostały objęte decyzją znak: z dnia 28.05.2012r. ustalającą lokalizację inwestycji celu publicznego dla inwestycji polegającej na budowie sieci kanalizacji sanitarnej grawitacyjno-tłoczonej wraz z przykanalikami w oraz pompowniami ścieków (w załączeniu kserokopia decyzji).

Zgodnie ze Studium i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy działki znajdują się na terenie o kierunku zagospodarowania przestrzennego określonym zapisem:

działka nr i nr w - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej,

działka nr w - tereny zabudowy jednorodzinnej i zagrodowej,

działka nr i nr w przy ul. - tereny Specjalnej Strefy Ekonomicznej, Podstrefa.

W załączeniu Wnioskodawca przedkłada wypisy z rejestru gruntów dla omawianych działek oraz zaświadczenia o braku miejscowego planu i o przeznaczeniu działek w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Obiekty budowlane znajdujące się na działce nr są trwale związane z gruntem.

Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do któregokolwiek z obiektów budowlanych znajdujących się na działce nr.

Wszystkie obiekty budowlane znajdujące się na działce nr są sklasyfikowane w następujący sposób: sekcja-1; dział-12; grupa-125; klasa-1251.

Nie miało miejsca pierwsze zasiedlenie, któregokolwiek z obiektów budowlanych znajdujących się na działce nr.

Nie nastąpiło nigdy zasiedlenie obiektów budowlanych.

Żaden z obiektów znajdujących się na działce nr nie był wydzierżawiony, wynajmowany innym podmiotom.

Żaden z obiektów budowlanych znajdujących się na działce nr nie jest nietrwale związany z gruntem.

Na działce nr nie znajdują się obiekty nietrwale związane z gruntem,

W stosunku do obiektów budowlanych znajdujących się na działce nr nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Żaden z obiektów budowlanych znajdujących się na działce nr nie był przez Gminę używany.

Drewniany obiekt budowlany znajdujący się na działce nr jest towarem używanym w rozumieniu ustawy, w stosunku do ww. obiektu budowlanego nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obiekt budowlany nie był używany przez Gminę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż niezabudowanych nieruchomości wymienionych w poz. 68 może skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, czy musi być opodatkowana stawką 23% oraz czy zabudowana nieruchomość oznaczona nr w przy ul. i nr w będą podlegały zwolnieniu od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 cytowanej ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy,

w związku z tym, że:

Dla niezabudowanej nieruchomości nr w przy ul., brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż jest zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust.1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.
Dla niezabudowanych nieruchomości położonych w: nr, nr brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, natomiast została wydana decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla inwestycji polegającej na budowie sieci kanalizacji sanitarnej grawitacyjno-tłoczonej wraz z przykanalikami i pompowniami ścieków, zadaniem Wnioskodawcy sprzedaż jest zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.
Na nieruchomości w przy ul. oznaczonej nr znajdują się budynki wybudowane w latach 70-tych, a na działce nr w części posadowiony jest budynek gospodarczy wybudowany w latach 50-tych, zdaniem Wnioskodawcy w tym przypadku, sprzedaż jest zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się:

za prawidłowe w zakresie sprzedaży działki niezabudowanej;

za nieprawidłowe w zakresie sprzedaży działki niezabudowanej, sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działki niezabudowanej, sprzedaży działki zabudowanej drewnianym budynkiem gospodarczym nietrwale związanym z gruntem, sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działki zabudowanej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Z cyt. wyżej przepisu wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. w treści art. 7 ust. 1 ustawy, mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności” lecz jako własność ekonomiczną.

Grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika tego podatku.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Podstawowa stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2 - 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych – tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są terenami budowlanymi, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, ze ustawodawca zwalniając z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy kierować się, aby ustalić przedmiotowy rodzaj gruntu.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W myśl art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r., poz. 647, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Stosownie do art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623, z późn. zm.), zwanej dalej Prawem budowlanym, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
obiekt małej architektury.

W myśl art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Należy zauważyć, iż Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112 poz. 1316, z późn. zm.), dokonuje klasyfikacji obiektów budowlanych rozumianych jako konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Natomiast przez budynki rozumie się zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. W PKOB nie ma mowy o budynkach czy budowlach niezwiązanych trwale z gruntem, ponadto w objaśnieniach wstępnych do PKOB można znaleźć informację, że klasyfikacja ta nie wyróżnia obiektów budowlanych tymczasowych. W tym kontekście obiekty budowlane tymczasowe niezwiązane trwale z gruntem winny być uznawane jako rzeczy ruchome i klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w zależności od materiału, z jakiego są wytworzone.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 43 ust. 2 ustawy, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Wyrażony w cytowanym wyżej przepisie art. 43 ust. 2 ustawy, wymóg używania ruchomości odnosi się bezpośrednio do zbywcy i dotyczy faktycznego używania towaru. Przez używanie, w myśl „Słownika języka polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa), należy rozumieć posługiwanie się, wykorzystywanie czegoś w charakterze narzędzia. Nie jest zatem wystarczające samo tylko posiadanie danego towaru, czy też prawa własności do towaru, przez wskazany przepisem czas, jeśli posiadaniu nie będzie towarzyszyć faktyczne wykorzystywanie towaru.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego wynika, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Ponadto, za oddanie do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu, uznać należy nie tylko sprzedaż, ale również umowy najmu i dzierżawy. Zatem pierwszym zasiedleniem będzie także moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, iż w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z dwóch podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, iż stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 247, z późn. zm.), zwanym dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

W myśl § 13 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt oraz prawo wieczystego użytkowania gruntu będące przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki budowle lub ich części na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany w Urzędzie Skarbowym jako podatnik VAT czynny i ma zamiar przeznaczyć do sprzedaży w formie przetargu ustnego nieograniczonego działki.

Działki nr są niezabudowane. Działka nr jest w części zabudowana drewnianym budynkiem gospodarczym nietrwale związanym z gruntem. Wnioskodawca wskazał, że drewniany obiekt znajdujący się na działce nr jest towarem używanym w rozumieniu ustawy. Jednocześnie wskazał, że obiekt nie był używany przez Wnioskodawcę. W stosunku do ww. obiektu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Działka jest zabudowana. Zabudowania znajdujące się na działce nr stanowią odrębną od gruntu własność Wnioskodawcy. Wnioskodawca nabył nieruchomości aktem notarialnym. Obiekty budowlane znajdujące się na działce nr są trwale związane z gruntem. Od momentu przejęcia do chwili obecnej Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynków znajdujących się na nieruchomości. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do któregokolwiek z obiektów budowlanych znajdujących się na działce nr. Wszystkie obiekty budowlane znajdujące się na działce nr są sklasyfikowane w następujący sposób: sekcja-1; dział-12; grupa-125; klasa-1251. Nie miało miejsca pierwsze zasiedlenie, któregokolwiek z obiektów budowlanych znajdujących się na działce nr. Żaden z obiektów znajdujących się na działce nr nie był wydzierżawiony, wynajmowany innym podmiotom.

Dla ww. działek brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Dla działek nr i nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Nieruchomości nr zostały objęte decyzją ustalającą lokalizację inwestycji celu publicznego dla inwestycji polegającej na budowie sieci kanalizacji sanitarnej grawitacyjno-tłoczonej wraz z przykanalikami oraz pompowniami ścieków.

Nieruchomości nr; nr stanowią własność Skarbu Państwa w użytkowaniu wieczystym Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz opisane zdarzenie przyszłe stwierdzić należy:

W odniesieniu do sprzedaży działki o numerze, w sytuacji, gdy nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego ani decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, to jej sprzedaż będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do działek o numerze i skoro ww. działki zostały objęte decyzją ustalającą lokalizację inwestycji celu publicznego dla inwestycji polegającej na budowie sieci kanalizacji sanitarnej grawitacyjno-tłoczonej wraz z przykanalikami oraz pompowniami ścieków, to przedmiotem sprzedaży będzie teren budowlany oraz prawo wieczystego użytkowania gruntu na cele inne niż rolnicze. Zatem sprzedaż działki nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy a sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działki nie będzie podlegała zwolnieniu na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia. Sprzedaż działki oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu będą opodatkowane stawką 23%.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do zbycia działki nr, która nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano dla niej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, to jej sprzedaż będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Z kolei drewniany budynek gospodarczy nietrwale związany z gruntem, znajdujący się na ww. działce należy uznać za rzecz ruchomą, czyli towar inny niż budynek lub budowla. Wnioskodawca w opisie zdarzenia wskazał, że obiekt nie był używany przez Zainteresowanego, zatem wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy nie jest towarem używanym w rozumieniu ustawy. Dostawa ww. towaru nie będzie objęta zwolnieniem, a podlegać będzie opodatkowaniu – zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy – 23% stawką podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, oceniając całościowo stanowisko w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do budynków, posadowionych na działce nr zauważyć należy, że dostawa ww. budynków będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia. Jak wskazał bowiem Wnioskodawca, żaden z obiektów znajdujących się na działce nr nie był wydzierżawiony, wynajmowany innym podmiotom. Zatem w stosunku do ww. budynków do tej pory nie miało miejsca pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. W przedmiotowej sprawie, w odniesieniu do sprzedaży działki nr zabudowanej budynkami trwale związanymi z gruntem, nie znajdzie zastosowanie zwolnienie od opodatkowania wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Przy dostawie przedmiotowych zabudowań, spełnione zostaną natomiast warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, umożliwiające skorzystanie ze zwolnienia od podatku. W stosunku do ww. obiektów położonych na działce nr, nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że od momentu przejęcia do chwili obecnej Zainteresowany nie ponosił wydatków na ulepszenie budynków znajdujących się na nieruchomości. Wobec powyższego dostawa budynków wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu dla działki będzie zwolniona od podatku VAT w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy w związku z § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe ponieważ Wnioskodawca wywiódł zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy organ pragnie w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin