INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29.05.2012 r. (data wpływu 04.06.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy w sytuacji przejęcia samochodów będących przedmiotem zastawu, po stronie Wnioskodawcy powstał obowiązek wystawienia faktury VAT –jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 04.06.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy w sytuacji przejęcia samochodów będących przedmiotem zastawu, po stronie Wnioskodawcy powstał obowiązek wystawienia faktury VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny :

1. W dniu 23.04.2010 r. P. Sp. z o.o., zwana dalej „P.” zawarła z Prezydentem miasta umowę w sprawie zwrotu kosztów wyposażenia stanowiska pracy osoby niepełnosprawnej. Zgodnie z tą umową ze środków PEFRON miał zostać częściowo finansowany zakup samochodu Peugeot Partner Trandy - kwota refundacji 48.000 zł (dowód: umowa ….. z dnia 23.04.2010 r.)
2. W dniu 13.05.2010 r. P. zakupił samochód Peugeot Partner Trandy za cenę 58.700 zł, zwany dalej: „ Peugeot Partner Trandy”. Z środków PEFRON została zwrócona kwota 48.000 zł tytułem refundacji zgodnie z umową (dowód: faktura ………. z dnia 13.05.2010 r.)
3. W dniu 24.08.2010 r. P. zawarł z Prezydentem W. umowę 11/2010w sprawie zwrotu kosztów wyposażenia stanowiska pracy osoby niepełnosprawnej. Zgodnie z tą umową z środków PEFRON miał zostać częściowo finansowany zakup samochodu Peugeot 5008 Premium - kwota refundacji 48.000 zł (dowód: umowa ….. z dnia 24.08.2010 r.). W dniu 30.08.2010 r. P. zakupił samochód Peugeot 5008 Premium za cenę 80.032 zł, zwany dalej „Peugeot 5008 Premium”. Z środków PEFRON została zwrócona kwota 48.000 zł tytułem refundacji zgodnie z umową (dowód: faktura ……… z dnia 30.08.2010 r.)
4. W dniu 3.03.2011 r. P. i I. S.A. (zwana dalej: „ I”) wobec łączącej ich umowy Faktoringu na Dostawców numer ……….., zwanej dalej : „Umową”, zawarły m.in. dwie umowy zastawu rejestrowego dotyczące samochodów: Peugeot Partner Trendy i Peugeot 5008 Premium, zwanych dalej łącznie Samochodami. Zgodnie z § 4 umów zastawu rejestrowego z dnia 3.03.2011 r. (zwanych dalej: „ Umowami zastawu rejestrowego”), I. jako Zastawnik mógł zaspokoić swoje roszczenia wobec P. poprzez przejęcie Samochodów na własność. W dniu 14.03.2011 r. I. złożyła w Sądzie Rejonowym w Wydziale XI Gospodarczym — Rejestr Zastawów wniosek o wpis Samochodów do rejestru zastawów i postanowieniem z dnia 23.03.2011 r. wniosek został uwzględniony (numer pozycji rejestru: …. i …..) (dowód: umowa Faktoringu na Dostawców numer ……., umowy zastawu rejestrowego z dnia 3.03.2011 r., pełne odpisy z rejestru zastawów dla samochodów).
5. W dniu 22.07.2011 r. I. złożyła w Sądzie Okręgowym w K. pozew w postępowaniu nakazowym przeciwko P. o zapłatę kwoty 102.178,00 zł, w związku z wekslem wystawionym przez P. na zabezpieczenie roszczeń I. wynikających z Umowy. W dniu 28.07.2011 r. Sąd Okręgowy w K. wydał nakaz zapłaty, którym nakazał P. zapłacić na rzecz I. kwotę 102.177,19 zł wraz z kosztami procesu (sygn. akt …..), zwany dalej: „ Nakazem zapłaty” (dowód: pozew I. o zapłatę z dnia 22.07.2011 r., nakaz zapłaty z dnia 28.07.2011 r.)
6. I. w związku z wydanym Nakazem zapłaty skierowała do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w L. Pana Leszka C. (zwanego dalej: „ Komornikiem”) wniosek o wszczęcie postępowania zabezpieczającego, wskazując jako mienie do egzekucji: ruchomości, wierzytelności i rachunki bankowe. W dniu 16.08.2011 r. w toku postępowania w sprawie KM …. Komornik zajął i oddał pod dozór odpowiedzialny osoby trzeciej — Pana Damiana L. (zwanego dalej: „Dozorcą”) dwa Samochody P. (dowód: wniosek o wszczęcie postępowania zabezpieczającego, zawiadomienie o wszczęciu postępowania zabezpieczającego z dnia 16.08.2011 r. i protokół zabezpieczenia ruchomości).
7. W dniu 26.08.2011 r. I. skierowała do P. wezwanie do zapłaty kwoty wynikającej z Nakazu zapłaty w terminie 3 dni, pod rygorem przejęcia Samochodów na własność zgodnie z treścią Umów zastawu rejestrowego. Wezwanie to P. otrzymała w dniu 5.09.2011 r. W dniu 6.09.2011 r., a więc po dacie zabezpieczenia Samochodów przez Komornika w toku postępowania KM …… i jeden dzień po otrzymaniu przez P. wezwania do zapłaty z dnia 26.08.2011 r., I. złożyła P. oświadczenie o realizacji praw z zastawu rejestrowego poprzez przejęcie Samochodów na własność. P. otrzymał w/w oświadczenie w dniu 7.09.2011 r. W dniu 7.09.2011 r. P. złożyła u Komornika w związku z postępowaniem KM ….. wniosek o zwolnienie zabezpieczonych Samochodów. Komornik postanowieniem z dnia 7.09.2011 r. oddalił w/w wniosek P. (dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 26.08.2011 r., oświadczenie I. o przejęciu Samochodów na własność, postanowienie Komornika z dnia 7.09.2011 r.).
8. W dniu 12.09.2011 r. postępowanie zabezpieczające (KM …..) zostało umorzone wobec skierowania przez I. do Komornika wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego KM ….. (dowód: postanowienia o umorzeniu postępowania zabezpieczającego i o wszczęciu egzekucji z dnia 12.09.2011 r.).
9. W nieznanej P. dacie, nie później jednak niż 15.09.2011 r. Dozorca wydał Samochody I., w tym bowiem dniu I. dokonała przerejestrowania Samochodów na siebie (dowód: pismo dozorcy z dnia 17.10.2011 r., dwie decyzje Prezydenta miasta C. z dnia 15.09.2011 r.).
10. W dniu 21.09.2011 r. postępowanie egzekucyjne zostało umorzone wobec wyegzekwowania całej kwoty od P. I.dopiero po otrzymaniu całej kwoty długu, w dniu 19 i 22.09.2011 r. skierował do Komornika pisma o żądaniu ograniczenia egzekucji o kwotę 54.000 zł w związku z przejęciem na własność Samochodów P. W związku z tym, w dniu 26.09.2011 r. Komornik poinformował I., że egzekucja została zakończona wobec wyegzekwowania całej należności (dowód: postanowienie o umorzeniu postępowanie egzekucyjnego z dnia 21.09.2011 r., pismo I. z dnia 22.09.2011 r.).
11. W dniu 28.09.2011 r. P. wystąpił do Komornika o zwolnienie z zabezpieczenia Samochodów. W dniu 4.10.2011 r. Komornik wystosował do Dozorcy pismo z prośbą o udzielenie informacji, gdzie znajdują się Samochody, gdyż jest ona niezbędna w celu zwolnienia przedmiotu zabezpieczenia i wydania ich P. W dniu 17.10.2011 r. Dozorca odpisał Komornikowi, że Samochody zostały wydane I. W dniu 18.10.2011 r. Komornik wezwał Pana Damiana L. do zwrotu Samochodów wyznaczając termin i godzinę ich przekazania na dzień 4.11.2011 r. godz. 10.00. Samochody nie zostały jednak zwrócone (dowód: pismo P. z dnia 28.09.2011 r., pismo Komornika z dnia 4.10.2011 r. i 18.10.2011 r., pismo Pana Damiana L. z dnia 17.10.2011 r., protokół z dnia 4.11.2011 r.).
12. W dniu 3.10.2011 r., 17.10.2011 r. i 27.10.2011 r. P. wystąpił do I. o zwrot Samochodów. Pismem z dnia 25.10.2011 r. I. odpisał, że nie widzi podstaw do uwzględnienia roszczenia P. (dowód: pisma P. z dnia 3.10.2011 r. i 17.10.2011 r., pismo I. z dnia 25.10.2011 r.).
13. W dniu 3.10.2011 r. P. złożył w Prokuraturze Rejonowej W. zawiadomienie o popełnieniu przez I. przestępstwa przywłaszczenia samochodów. W dniu 16.02.2012 r. Prokurator wydał postanowienie z dnia 16.02.2012 r. o umorzeniu śledztwa, na co zażalenie złożył P. W dniu 27.04.2012 r. Sąd wydał postanowienie o uchyleniu zaskarżonego postanowienia i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania do Prokuratury (dowód: zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa z dnia 3.10.2011 r., zawiadomienie Prokuratury z dnia 12.10.2011 r., postanowienie Sądu z dnia 27.04.2012 r.)
14. W dniu 10.04.2012 r. I. wezwał P. do dostarczenia faktury VAT „obejmującej dostawę towaru — przedmiotu umów zastawu rejestrowego” tj. na dostawę Samochodów (dowód: wezwanie I. do dostarczenia faktury VAT z dnia 10.04.2012 r.)
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy P. jest zobowiązany do wystawienia I. faktury zgodnie z wezwaniem z dnia 10.04.2012 r....

Zdaniem Wnioskodawcy :

1. P. nie jest zobowiązany do wystawienia I. faktury albowiem nie doszło do dostawy towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.
2. W pierwszej kolejności wskazać należy, że I. zrealizował swoje uprawnienie dotyczące przejścia prawa własności Samochodów wbrew treści art. 25 ust. l i 2 ustawy z dnia 6.12.1996 r. o zastawie rejestrowym (Dz.U. z 2009 r. Nr 67 poz. 569 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o zastawie rejestrowym”. Pomimo tego, że I. uprzedził P. o zamiarze realizacji swoich uprawnień wynikających z zastawu rejestrowego na Samochodach (wezwanie do zapłaty z dnia 26.08.2011 r.), to udzielony trzydniowy termin na zapłatę był zbyt krótki, a poza tym już dnia następnego (bez oczekiwania na możliwość zaspokojenia) złożył P. oświadczenie o realizacji zastawu rejestrowego. Z brzmienia art. 25 ust. 2 ustawy o zastawie rejestrowym wynika, że termin w zawiadomieniu, o którym była mowa powyżej winien wynosić co najmniej 7 dni, gdyż zgodnie z tym przepisem zastawca może w takim terminie spłacić zastawnika lub wnieść pozew do sądu. I. postąpił więc sprzecznie z przepisami prawa i swoim wezwaniem z dnia 26.08.2011 r.
3. W drugiej kolejności podkreślić trzeba, iż Dozorca, który był w posiadaniu Samochodów, bezprawnie przekazał je I., gdyż jako przechowawca rzeczy nie mógł ich wydać. Zgodnie bowiem z art. 856 Kpc, Dozorca, któremu powierzono dozór, obowiązany jest przechowywać oddane mu pod dozór ruchomości z taką starannością, aby nie straciły na wartości, i oddać je na wezwanie komornika lub stosownie do orzeczenia sądu albo na zgodne wezwanie obu stron. Tymczasem jak wynika z przedstawionego powyżej stanu faktycznego sprawy, Dozorca ustanowiony przez Komornika, samowolnie tj. bez wiedzy i zgody organu egzekucyjnego oddał Samochody na wezwanie I. Tym samym uznać należy, że działanie Dozorcy było bezprawne, gdyż nie był On uprawniony do samodzielnego podjęcia decyzji w sprawie wydania Samochodów. Legalność postępowania Dozorcy jest obecnie, już po raz drugi przedmiotem postępowania Prokuratury Rejonowej W.I. wszedł więc w posiadanie Samochodów od osoby nieuprawnionej, bez wiedzy i zgody P.
4. Po trzecie, niezależnie od powyższego, podkreślić należy, że przejście na I prawa własności Samochodów na skutek oświadczenia o korzystaniu z prawa zastawu rejestrowego nie wiązało się z uzyskaniem przysporzenia majątkowego po stronie P. Tymczasem w literaturze przedmiotu (Ustawa o VAT. Komentarz. Zdzisław Modzelewski, Grzegorz Mularczyk) wskazuje się, iż:
   1. z przekazaniem praw do dysponowania towarem jak właściciel musi wiązać się odpłatność w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, która będzie stanowić o dokonaniu danej transakcji w sensie ekonomicznym,
   2. odpłatność — czyli wynagrodzenie ustalone przez strony transakcji z tytułu przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel — jest istotnym elementem dostawy towarów Odpłatne przeniesienie tego prawa powinno być rozumiane jako celowe i świadome działanie stron transakcji,
   3. nie stanowi dostawy towarów sytuacja, gdy towar zostaje skradziony lub w inny sposób utracony przez właściciela.
5. Biorąc pod uwagę trzy powyższe kwestie nie sposób uznać, aby doszło po stronie P. do dostawy I. towaru w postaci Samochodów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii - art. 2 pkt 6 ustawy o VAT .

Z cyt. wyżej przepisów wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści art. 7 ust. 1 ww. ustawy, mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności" lecz jako własność ekonomiczną.

W tym znaczeniu własność ekonomiczna to sytuacja, w której z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. "Dostawa towarów" nie ogranicza się więc wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. Należy więc uznać, że dostawa towarów powinna podlegać ocenie przede wszystkim z punktu widzenia swoich aspektów ekonomicznych, mniejsze zaś znaczenie mają jej skutki o charakterze cywilnoprawnym, występujące na gruncie prawa prywatnego. Czynności przeniesienia prawa do rozporządzania jak właściciel musi jednak towarzyszyć wydanie przedmiotowego towaru, tylko wówczas bowiem powstanie obowiązek podatkowy z tytułu tej czynności.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w art. 19 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jednocześnie w ust. 4 powołanego przepisu zaznaczono, iż w przypadku, gdy dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.), fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10 -12.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca oraz firma I., wobec łączącej ich umowy Factoringu na Dostawców zawarły dwie umowy zastawu rejestrowego, dotyczące samochodów : Peugeot Partner Trendy i Peugeot 5008 Premium należących do Wnioskodawcy. Zgodnie z tymi umowami, I. jako Zastawnik mógł zaspokoić swoje roszczenia wobec Wnioskodawcy poprzez przejęcie ww. samochodów na własność.

W dniu 22.07.2011 r. I. złożyła w Sądzie Okręgowym pozew o zapłatę w postępowaniu nakazowym przeciwko Wnioskodawcy, w związku z wekslem wystawionym na zabezpieczenie roszczeń I., wynikających z pożyczki udzielonej umową factoringu na dostawców. W związku z wydanym przez Sąd nakazem zapłaty, I. skierowała do Komornika Sądowego wniosek o wszczęcie postępowania zabezpieczającego a następnie postępowania egzekucyjnego, wskazując jako mienie do egzekucji ruchomości, wierzytelności i rachunki bankowe.

W dniu 26.08.2011 r. I. skierowała do Wnioskodawcy wezwanie do zapłaty kwoty wynikającej z nakazu zapłaty, po rygorem przejęcia samochodów na własność, zgodnie z treścią umów zastawu rejestrowego. W dniu 15.09.2011 r. I. dokonała przejęcia ww. samochodów i przerejestrowania ich na siebie.

W dniu 21.09.2011 r. postępowanie egzekucyjne zostało umorzone wobec wyegzekwowania całej kwoty długu od Wnioskodawcy. Po otrzymaniu kwoty długu I. skierowała do Komornika pisma o żądaniu ograniczenia egzekucji w związku z przejęciem na własność samochodów Wnioskodawcy. Samochody mimo licznych pism Wnioskodawcy skierowanych do Komornika oraz firmy I. nie zostały zwrócone. W dniu 3.10.2011 r. Wnioskodawca złożył w Prokuraturze Rejonowej zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa przywłaszczenia samochodów (sprawa jest nadal przedmiotem rozpoznania Prokuratury).

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia udokumentowania ww. przedmiotu umów zastawu rejestrowego fakturą VAT, o która upomina się firma I

Zastaw rejestrowy jest szczególną kategorią zastawu unormowanego w ustawie z dnia 6 grudnia 1996 r. (Dz. U. z 2009 r. Nr 67, poz. 595 ze zm.). Zastaw rejestrowy jest ograniczonym prawem rzeczowym, ma na celu zabezpieczenie wierzytelności w przedmiocie rzeczy ruchomych oraz zbywalnych praw majątkowych. Istotą zastawu rejestrowego jest uprawnienie wierzyciela do zaspokojenia się z rzeczy obciążonej zastawem, bez względu na to, czyją stała się własnością, także z pierwszeństwem przed wierzytelnościami osobistymi właściciela rzeczy.

Zastaw może być ustanowiony przez zastawnika (wierzyciela, którego wierzytelność ma być zabezpieczona) oraz przez zastawcę (osobę uprawnioną do rozporządzania przedmiotem zastawu), koniecznym do ustanowienia zastawu rejestrowego jest podpisanie umowy zastawniczej pomiędzy zastawnikiem a zastawcą oraz wpis do rejestru zastawów prowadzony przez sądy.

Samo zawarcie umowy zastawniczej na zabezpieczenie wierzytelności nie jest czynnością skutkującą powstaniem obowiązku podatkowego w podatku VAT i obowiązku wystawienia faktury. Jednakże w przypadku niewywiązania się z zobowiązania (np. braku spłaty pożyczki), pożyczkodawca może od tego momentu swobodnie dysponować rzeczą obciążaną zastawem, a dokonana dostawa nabiera odpłatnego charakteru. Tym samym wydanie towarów będących przedmiotem zastawu, w związku z zawartą umową, przesądza o uznaniu tej czynności za odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Wierzyciel staje się pełnoprawnym właścicielem rzeczy obciążonej zastawem, co skutkuje koniecznością wystawienia faktury VAT przez dłużnika i odprowadzeniem podatku od towarów i usług, o ile ta rzecz nie jest zwolniona od opodatkowania.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 pkt 2 ustawy o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów przejęcie na własność przedmiotu zastawu rejestrowego następuje po upływie terminu wykonania zobowiązania, które zostało zabezpieczone tym zastawem, z dniem złożenia przez zastawnika oświadczenia na piśmie o przejęciu tego przedmiotu na własność – w przypadku określonym w ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że na skutek nie spłacenia przez Wnioskodawcę kwoty długu firma I. w myśl podpisanych przez Strony umów zastawu rejestrowego, złożyła pisemne oświadczenie o przejęciu przedmiotu zastawu rejestrowego (dwóch samochodów marki Peugeot) i zaspokojeniu w ten sposób przysługującej mu wierzytelności z tytułu umowy pożyczki udzielonej umową factoringu na dostawców. W świetle cytowanych wyżej przepisów, w sytuacji przedstawionej we wniosku, miała miejsce dostawa towarów (wydanie przedmiotu zastawu – dwóch samochodów), w zamian za niespłaconą w terminie wierzytelność, a zatem czynność, do której wprost odnosi się art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. W tym przypadku wydanie przedmiotu zastawu pełni funkcję dostawy faktycznie odpłatnej. W konsekwencji powyższego Wnioskodawca, zgodnie z § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r., miał obowiązek wystawienia faktury dokumentującej dokonanie odpłatnej dostawy towaru – nie później niż 7. dnia od dnia przejęcia samochodów przez firmę I. (złożenia w dniu 05.09.2011 r. pisemnego oświadczenia o przejęciu przedmiotu zastawu na własność).

Należy wskazać, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga, czy firma I. zrealizowała swoje uprawnienia dotyczące przejścia prawa własności samochodów zgodnie z przepisami ustawy z dnia 6.12.1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów (Dz. U. z 2009 r. Nr 67, poz. 569 ze zm). Organ podatkowy nie dokonuje również oceny legalności postępowania Dozorcy w kwestii wydania przez niego samochodów. Powyższe nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

Przez przepisy prawa podatkowego, zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Interpretacja przepisów ustawy o zastawie rejestrowym nie mieści się w zakresie czynności wykonywanych przez tut. Organ.

Wnioskodawca może dochodzić swoich praw związanych z ewentualnym przekroczeniem uprawnień przez firmę I. i Dozorcę wyłącznie na drodze cywilno – prawnej.

Wskazać również należy, iż w myśl art. 6 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisów ustawy nie stosuje się do czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Przepisy ustawy o VAT skupiające się zasadniczo na ekonomicznych skutkach czynności i zdarzeń prawnych i z nich wywodzące obowiązek podatkowy (lub brak takiego obowiązku) są w dużej mierze autonomiczne w stosunku do prawa cywilnego. Cytowana wyżej norma prawna wskazuje na użycie słowa „bezskuteczność” w kontekście odnoszącym się do istoty samej czynności, nie zaś do skutku „bezskuteczności” z uwagi na okoliczności towarzyszące zawieranej umowie i dotyczy tego typu sytuacji, gdzie określona czynność (działanie, zobowiązanie do działania lub zaniechania) nie będzie mogła w żadnych okolicznościach faktycznych stać się przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Niedochowanie zaś wymaganych prawem warunków czy form czynności, która z istoty swojej będzie mogła być przedmiotem prawnie skutecznej umowy, nie będzie miało decydującego znaczenia dla ustalenia, czy czynność ta podlega lub nie podlega opodatkowaniu.

Fakt, że wg Strony doszło do nieprawidłowości na gruncie prawa cywilnego pozostaje więc bez wpływu na opodatkowanie transakcji wydania przedmiotu zastawu w zamian za niespłaconą w terminie wierzytelność. Ekonomiczny efekt transakcji stanowi o spełnieniu przesłanek art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że tut. organ nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, a interpretację wydaje w oparciu o przedstawiony stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.