Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-417/13/MS
z 3 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 03 lipca 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 03 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

• czy Spółka powinna ujmować dla celów podatku dochodowego od osób prawnych Przychody i Koszty jako przychody i koszty w PLN, tj. w wysokości wynikającej z przeliczenia kwot z Faktur po Kursie Stałym w chwili rozpoznania przychodu/poniesienia kosztu dla celów podatkowych z danej transakcji,
• czy Spółka nie jest zobowiązana do wykazywania podatkowych różnic kursowych w związku z transakcjami rozliczanymi zgodnie ze Schematem Płatności

-jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 kwietnia 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

• czy Spółka powinna ujmować dla celów podatku dochodowego od osób prawnych Przychody i Koszty jako przychody i koszty w PLN, tj. w wysokości wynikającej z przeliczenia kwot z Faktur po Kursie Stałym w chwili rozpoznania przychodu/poniesienia kosztu dla celów podatkowych z danej transakcji,
• czy Spółka nie jest zobowiązana do wykazywania podatkowych różnic kursowych w związku z transakcjami rozliczanymi zgodnie ze Schematem Płatności.
  
  

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką polską utworzoną 16 października 2012 r. przez francuską spółkę X. Główna działalność Spółki będzie obejmować produkcję wyrobów, montaż, badania naukowe i prace rozwojowe, handel, import, eksport, nabywanie sprzętu elektronicznego oraz mechanicznego, motoryzacyjnego, sterowników i akcesoriów w zakresie drzwi i wjazdów do budynków mieszkalnych, jak i komercyjnych czy zabezpieczeń oraz pozostałą działalność powiązaną.

Działalność Spółki w ww. zakresie będzie prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: „SSE”) na podstawie otrzymanego zezwolenia strefowego z dnia 19 listopada 2012 r.

Spółka obecnie jest właścicielem działki zlokalizowanej na terenie SSE i planuje rozpocząć budowę fabryki (której ukończenie powinno przypadać na koniec 2013 r./początek 2014 r.).

Po zakończeniu budowy fabryki Wnioskodawca planuje sprzedawać wyroby kontrahentom z Polski i zagranicy. Cena sprzedaży ustalana będzie w złotych polskich (dalej: „PLN”) albo w walucie obcej (np. EUR, USD).

Spółka będzie kupować towary i usługi. W związku z tym będzie otrzymywać faktury, rachunki albo inne dowody (w przypadku braku faktury (rachunku)) na których kwota będzie wskazana w PLN albo w walucie obcej (np. EUR, USD).

Tym samym Spółka będzie wystawiać/otrzymywać odpowiednio faktury/faktury zakupowe, rachunki albo inne dowody (w przypadku braku faktury (rachunku)) z kwotą wskazaną w walucie obcej (dalej: „Faktura”). W rezultacie, Wnioskodawca będzie ponosił ryzyko kursowe w zakresie Faktur wyrażonych w walucie obcej.

W celu uniknięcia ww. ryzyka, Spółka ma zamiar zawrzeć umowę z francuską spółką X (dalej: „Spółka pośrednicząca”), na podstawie której Spółka pośrednicząca zobowiązana będzie do zarządzania m.in. ryzykiem walutowym Spółki. W ramach powyższej umowy, Spółka pośrednicząca zobowiązuje się do pośrednictwa pomiędzy Spółką, a jej zagranicznymi kontrahentami w zakresie otrzymywania/dokonywania płatności oraz do wymiany kwot należności/zobowiązań Spółki, wynikających z wystawionych/otrzymanych Faktur wyrażonych w walucie obcej, odpowiednio na PLN (w przypadku należności) lub na walutę obcą (w przypadku zobowiązań) po stałym kursie (który może się różnić od kursu NBP). Ww. kurs stały będzie ustalany z góry na dany rok przed rozpoczęciem tego roku - około września/października roku poprzedzającego rok w stosunku, do którego ma mieć zastosowanie (dalej: „Kurs Stały”). Ustalony poziom Kursu Stałego będzie wynikał z analiz przygotowanych przez bank dla Spółki pośredniczącej.

Tym samym, Spółka z góry będzie znać dokładną kwotę w PLN, w momencie wystawienia/otrzymania Faktury, którą w przyszłości otrzyma/zapłaci.

Poniżej Wnioskodawca przedstawia planowany schemat rozliczeń (dalej: „Schemat płatności”):

I. Koszty:

1. Wnioskodawca będzie otrzymywać Faktury za zakupione towary i usługi z ceną wyrażoną w walucie obcej (np. EUR),
2. Wnioskodawca wpłaci Spółce pośredniczącej kwotę równą kwocie Faktury w PLN obliczoną przy zastosowaniu Kursu Stałego,
3. Spółka pośrednicząca zapłaci należność na rzecz sprzedawcy w walucie wynikającej z Faktury niezwłocznie po otrzymaniu środków pieniężnych od Spółki.
   
   

W przypadku rozliczenia kosztów, Wnioskodawca już w chwili wpływu Faktury zakupowej będzie więc znać dokładną wartość kosztu, który faktycznie zostanie poniesiony (w związku z zastosowaniem Kursu Stałego).

II. Przychody:

1. Spółka będzie wystawiać Faktury dokumentujące sprzedaż na rzecz nabywającego, na których cena sprzedaży wyrażona będzie w walucie obcej (np. EUR),
2. kontrahent Wnioskodawcy będzie regulować należności na rachunek Spółki pośredniczącej w walucie obcej,
3. następnie Spółka pośrednicząca będzie przeliczać Fakturę na PLN po Kursie Stałym oraz wpłacać tak ustaloną kwotę PLN na rachunek Spółki niezwłocznie po otrzymaniu należności od kontrahenta.
   
   

Spółka już w chwili wystawienia Faktury będzie więc znać wartość przychodu w PLN, gdyż znana będzie kwota w walucie obcej oraz kurs walutowy, po którym kwota z ww. Faktury zostanie przeliczona na PLN (j.w. w związku z zastosowaniem Kursu Stałego).

W przypadku znacznych wahań kursów walut w ciągu roku przewidywana jest możliwość korekty pierwotnie ustalonego Kursu Stałego na dany rok (około lipca), a skorygowany Kurs Stały będzie miał zastosowanie do transakcji dokonanych po dacie ww. korekty.

Dla celów rachunkowych Wnioskodawca będzie rozpoznawać powyższe przychody i koszty z chwilą wystawienia Faktury przychodowej/poniesienia kosztu w kwotach wynikających z przeliczenia wartości w walutach obcych po Kursie Stałym, jako przychody i koszty w PLN (dalej odpowiednio: „Przychody” oraz „Koszty”). Powyższe rozwiązanie, stosowane dla celów rachunkowości, odpowiada wymogom przepisów prawa, w tym m.in. zasadom ogólnym rachunkowości, a przede wszystkim pozwala w pełni odzwierciedlić sytuację ekonomiczną Wnioskodawcy. W rezultacie zastosowania powyższego podejścia, żadne przychody/koszty z tytułu rachunkowych różnic kursowych nie powstają.

Wnioskodawca wskazuje, że opisana metoda rozliczania transakcji będzie miała zastosowanie do transakcji zakupu i sprzedaży towarów (usług), w ramach działalności w SSE objętej zezwoleniem strefowym i w tym zakresie korzystającej ze zwolnienia z opodatkowania CIT.

Spółka rozpoznaje różnice kursowe według metody podatkowej, o której mowa w art. 15a ustawy o CIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, Spółka powinna ujmować dla celów podatku dochodowego od osób prawnych Przychody i Koszty jako przychody i koszty w PLN, tj. w wysokości wynikającej z przeliczenia kwot z Faktur po Kursie Stałym w chwili rozpoznania przychodu/poniesienia kosztu dla celów podatkowych z danej transakcji i nie jest zobowiązana do wykazywania podatkowych różnic kursowych w związku z transakcjami rozliczanymi zgodnie ze Schematem Płatności?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, Spółka powinna ujmować dla celów podatku dochodowego od osób prawnych Przychody i Koszty jako przychody i koszty w PLN, tj. w wysokości wynikającej z przeliczenia kwot z Faktur po Kursie Stałym już w chwili rozpoznania przychodu/poniesienia kosztu dla celów podatkowych z danej transakcji i nie jest zobowiązana do rozliczania podatkowych różnic kursowych w związku z transakcjami rozliczanymi zgodnie ze Schematem Płatności.

Stosownie do postanowień art. 15a ustawy o CIT, różnice kursowe powstają m.in., jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest inna od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest inna od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.
   
   

Z regulacji zawartych w art. 12 ust. 2 i art. 15 ust. 1 zdanie drugie ustawy o CIT, wynika natomiast, że przychody/koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu/poniesienia kosztu. Z powyższych regulacji wynika w ocenie Spółki, że podatkowe różnice kursowe, tj. różnice pomiędzy kursem średnim NBP a kursem faktycznie zastosowanym, mogą powstać wyłącznie w przypadku osiągnięcia przychodu/poniesienia kosztu w walucie obcej. W pozostałych przypadkach rozpoznanie różnic kursowych nie znajduje uzasadnienia w przepisach ustawy o CIT.

W ocenie Spółki, w wyżej opisanym Schemacie Płatności przepisy art. 12 ust. 2 oraz art. 15 ust. 1 zdanie drugie ustawy o CIT nie mają zastosowania w stosunku do Przychodów/Kosztów.

Ustawa o CIT nie zawiera definicji przychodów/kosztów w walutach obcych. Zdaniem Wnioskodawcy, przychód w walucie obcej w rozumieniu art. 12 ust. 2 ustawy o CIT powstaje jeżeli podatnik w chwili osiągnięcia przychodu (tj. zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o CIT wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego, wykonania usługi, wystawienia Faktury bądź uregulowania płatności - w zależności która z tych okoliczności wystąpi jako pierwsza) nie jest w stanie określić ostatecznej wartości tego przychodu w PLN. Wówczas, z uwagi na obowiązek wykazania przychodu jeszcze przed faktycznym otrzymaniem płatności (gdy okolicznością powodującą obowiązek rozpoznania przychodu jest wystawienie Faktury), konieczne jest zastosowanie kursu średniego NBP (jest to rozwiązanie polegające na pewnym uproszczeniu). Następnie, w celu odzwierciedlenia w wyniku podatkowym ostatecznej wartości osiągniętego przychodu, z chwilą uzyskania płatności od kontrahenta, podatnik jest zobowiązany do rozpoznania przychodów lub kosztów uzyskania przychodów z różnic kursowych. Analogicznie jest w przypadku kosztów uzyskania przychodów.

Jak wynika z doktryny prawa podatkowego wyrażenie „przychody w walutach obcych” odnosi się do „(...) przychodu uzyskanego z tytułu sprzedaży towarów i usług, gdy wynagrodzenie jest uzyskane w walucie obcej.” [Filip Świtała (w:) Ślifirczyk Maciej, Świtała Filip, Krasnodębski Robert, Dźwigała Gerard, Karwat Piotr, Huszcz Zbigniew, Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Komentarz., Wydanie II, Warszawa 2009 (komentarz do art. 12 ust. 2 ustawy o CIT)]. W ocenie Spółki, o uzyskaniu wynagrodzenia w walucie obcej nie można mówić w przypadku, gdy Spółka z tytułu dokonanej sprzedaży uzyskuje płatność w PLN w kwocie znanej już w chwili wystawienia Faktury (podobnie jest w przypadku kosztów uzyskania przychodów). Sam fakt wskazania na ww. Fakturze kwoty w walucie obcej nie przesądza o uzyskaniu przychodu bądź poniesieniu kosztu w walucie obcej.

Jak wskazano powyżej, zastosowanie kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia Faktury/poniesienia kosztu jest pewnym uproszczeniem, koniecznym, w celu ujęcia wartości przychodu/kosztu dla celów podatkowych w PLN. Zgodnie z art. 9 ustawy o rachunkowości [ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013, poz. 330 j.t.)] księgi rachunkowe muszą być prowadzone w walucie polskiej, natomiast na podstawie art. 9 ustawy o CIT podstawą ewidencji przychodów i kosztów dla celów podatkowych są księgi rachunkowe. Ujęcie przychodów należnych/kosztów poniesionych według kursu średniego NBP umożliwia późniejsze wykazanie różnic kursowych w odniesieniu do kursu walutowego (faktycznie zastosowanego) z dnia płatności w sytuacji, gdy w chwili wystawienia/otrzymania Faktury nie jest znany kurs faktyczny.

W opisanym zdarzeniu przyszłym, w momencie wystawienia Faktury/poniesienia Kosztu kurs walutowy (faktycznie zastosowany) z dnia płatności będzie znany (tj. Kurs Stały), zatem nieuzasadnione jest ujmowanie Faktury po kursie NBP oraz późniejsze odnoszenie wartości wynikającej z ww. operacji do wartości kwoty z Faktury po przeliczeniu po kursie walutowym (faktycznie zastosowanym) z dnia płatności.

Spółka zwraca uwagę, iż ujęcie Faktury wg kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu może spowodować zaniżenie przychodów podatkowych/zawyżenie kosztów uzyskania przychodów w danym okresie w sytuacji, gdy ten kurs NBP jest odpowiednio: niższy - w przypadku przychodów lub wyższy - w przypadku kosztów niż Kurs Stały. Doszłoby wówczas do odroczenia wykazania przychodu dla celów podatkowych, znanego już w chwili wystawienia Faktury lub też zaniżenia podstawy opodatkowania poprzez wykazanie zawyżonych kosztów uzyskania przychodów.

Przychody/Koszty wynikające z Faktur wystawionych/otrzymanych z tytułu ww. transakcji, nie są wyrażone w walutach obcych. Spółka już w momencie wystawienia Faktury/poniesienia kosztu zna kwotę Przychodu/Kosztu przy zastosowaniu Schematu płatności. Co więcej, zmiany kursów walut w czasie pomiędzy wystawieniem Faktury/poniesieniem Kosztu a płatnością nie mają wpływu na wysokość uzyskanego przychodu lub poniesionego kosztu, gdyż przeliczenie kwot z ww. Faktur za pomocą Kursu Stałego, które Spółka w przyszłości otrzyma od (w przypadku sprzedaży wyrobów)/będzie zobowiązana przekazać (w przypadku zakupów towarów i usług) do Spółki pośredniczącej w PLN ma miejsce w momencie wystawienia/otrzymania ww. Faktur.

Ponadto, wykazywanie przychodów i kosztów w wysokości wynikającej z przeliczenia kwot w walutach wynikających z Faktur według kursu średniego NBP determinowałoby konieczność prowadzenia osobnej ewidencji przychodów i kosztów dla celów podatkowych, gdyż tak jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego dla celów rachunkowych Spółka będzie rozpoznawać przychody/koszty z tytułu ww. Faktur (dokumentujących ww. transakcje) z chwilą wystawienia Faktury przychodowej/poniesienia kosztu w kwotach wynikających z przeliczenia wartości w walutach obcych po Kursie Stałym, odpowiednio jako Przychody/Koszty w PLN.

W konsekwencji uznanie, iż Spółka ma obowiązek stosować kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego wystawienie Faktury przychodowej/poniesienie Kosztu oraz ustalania podatkowych różnic kursowych w związku z rozliczeniem transakcji za pomocą Schematu płatności powodowałoby naruszenie art. 9 ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym podstawą podatkowej ewidencji przychodów i kosztów są księgi rachunkowe.

W świetle powyższego nieuzasadnione byłoby, w ocenie Spółki, uznanie, iż należy rozpoznać podatkowe różnice kursowe przez przeliczenie na PLN kwot z Faktury według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu/uzyskania przychodu oraz późniejsze (tj. w momencie spłaty zobowiązania/otrzymania należności w walucie obcej) przeliczenie kwoty spłaconego zobowiązania/otrzymanej należności w walucie obcej według Kursu Stałego i rozpoznanie z tego tytułu podatkowych różnic kursowych. Powyższe, z jednej strony determinowałoby odroczenie wykazania przychodu w odpowiedniej wysokości z tytułu ww. Faktury, z drugiej zaś nie odzwierciedlałoby momentu i wysokości poniesionego kosztu.

Z powyższych względów, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska, iż w opisanym zdarzeniu przyszłym, Spółka powinna ujmować dla celów podatku dochodowego od osób prawnych Przychody i Koszty jako przychody i koszty w PLN, tj. w wysokości wynikającej z przeliczenia kwot z Faktur po Kursie Stałym w chwili wykazania przychodu/kosztu dla celów podatkowych i nie jest zobowiązana do wykazywania podatkowych różnic kursowych w związku z transakcjami rozliczanymi zgodnie ze Schematem Płatności.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

W myśl art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Do przeliczenia przychodu/kosztu wyrażonego w walucie obcej na złote należy zastosować kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu/poniesienia kosztu, tj. poprzedzającego dzień wystawienia faktury (rachunku) przez Spółkę/dostawców. Zatem dzień wystawienia faktury, czy innego dowodu księgowego winien być uwzględniany przy przeliczaniu na złote kosztów wyrażonych w walutach obcych.

Na mocy art. 9b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.
   
   

W myśl art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Jak wynika z art. 15a ust. 2 tej ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają m.in., jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.
   
   

Z kolei, w myśl art. 15 ust. 3 ww. ustawy, ujemne różnice kursowe powstają m.in., jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.
   
   

Zgodnie z art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. Jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski (art. 15a ust. 5 tej ustawy).

Art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera wyczerpujący zestaw reguł, które służą do wyliczenia dodatnich oraz ujemnych różnic kursowych wpływających na przychody i koszty podatkowe.

Wskazać należy, iż w świetle ww. przepisów, aby powstały różnice kursowe muszą wystąpić łącznie dwa elementy:

• określenie w fakturze należności/zobowiązania w walucie obcej,
• otrzymanie faktycznej zapłaty/uregulowanie zobowiązania w walucie obcej.
  
  

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka planuje sprzedawać wyroby kontrahentom z Polski i zagranicy. Cena sprzedaży ustalana będzie w PLN albo w walucie obcej (np. EUR, USD). Ponadto Spółka będzie kupować towary i usługi. W związku z tym będzie otrzymywać faktury, rachunki albo inne dowody w przypadku braku faktury (rachunku) na których kwota będzie wskazana w PLN albo w walucie obcej (np. EUR, USD). Tym samym, Spółka będzie wystawiać/otrzymywać, odpowiednio faktury/faktury zakupowe, rachunki albo inne dowody w przypadku braku faktury (rachunku) z kwotą wskazaną w walucie obcej (dalej: „Faktura”). W celu uniknięcia ryzyka kursowego, Spółka ma zamiar zawrzeć umowę ze Spółką pośredniczącą, na podstawie której Spółka pośrednicząca zobowiązana będzie do zarządzania m.in. ryzykiem walutowym Spółki. W ramach powyższej umowy, Spółka pośrednicząca będzie pośredniczyć pomiędzy Spółką, a jej zagranicznymi kontrahentami w zakresie otrzymywania/dokonywania płatności oraz wymiany kwot należności i zobowiązań Spółki, wynikających z wystawionych/otrzymanych Faktur wyrażonych w walucie obcej, odpowiednio na PLN (w przypadku należności) lub na walutę obcą (w przypadku zobowiązań) po Kursie stałym (który może się różnić od kursu NBP).

Ze Schematu Płatności opisanego w zdarzeniu przyszłym wynika, iż Wnioskodawca będzie otrzymywać Faktury za zakupione towary i usługi z ceną wyrażoną w walucie obcej. Wnioskodawca wpłaci Spółce pośredniczącej kwotę równą kwocie Faktury w PLN obliczoną przy zastosowaniu Kursu Stałego. Następnie Spółka pośrednicząca zapłaci należność na rzecz sprzedawcy w walucie wynikającej z Faktury po otrzymaniu środków pieniężnych od Spółki.

Spółka będzie wystawiać Faktury dokumentujące sprzedaż na rzecz nabywającego, na których cena sprzedaży wyrażona będzie w walucie obcej. Kontrahent Wnioskodawcy będzie regulować należności na rachunek Spółki pośredniczącej w walucie obcej. Następnie Spółka pośrednicząca będzie przeliczać Fakturę na PLN po Kursie Stałym oraz wpłacać tak ustaloną kwotę PLN na rachunek Spółki po otrzymaniu należności od kontrahenta.

Spółka rozpoznaje różnice kursowe według metody podatkowej, o której mowa w art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym miejscu należy zauważyć, iż nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, iż przychód w walucie obcej, o którym mowa w art. 12 ust. 2 powstaje wówczas gdy na moment osiągnięcia przychodu podatnik nie jest w stanie określić ostatecznej wartości tego przychodu w PLN, jak również ze stwierdzeniem, iż nie można mówić o przychodzie w walucie obcej gdy faktyczna płatność dokonywana jest w PLN. Zdaniem tut. Organu przychód w walucie obcej powstaje w sytuacji gdy w dokumencie stanowiącym podstawę do jego ujęcia w przychodach podatkowych, przychód ten jest określony (wyrażony) w walucie obcej – w przedmiotowej sprawie w fakturach VAT wystawionych w EUR lub USD. Takie rozumienie pojęcia przychodu w walucie obcej potwierdza m.in. treść art. 15a ust. 2 pkt 1 i ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które odwołują się do „przychodu wyrażonego w walucie obcej” a nie do otrzymania płatności w walucie obcej.

Analogicznie, w przypadku kosztów uzyskania przychodów, istotnym jest określenie (wyrażenie) wartości kosztu w walucie obcej w dokumencie stanowiącym podstawę do ujęcia tego kosztu w rachunku podatkowym.

W świetle powyższego, Spółka powinna dla celów podatku dochodowego rozpoznać przychód w wysokości odpowiadającej kwocie EUR/USD wynikającej z wystawionej faktury przeliczonej na PLN wg kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu oraz koszt uzyskania przychodu w wysokości odpowiadającej kwocie EUR/USD przeliczonej na PLN wg kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury.

Odnosząc się natomiast do kwestii powstania różnic kursowych w przedstawionym przez Spółkę zdarzeniu przyszłym, należy zauważyć, iż jak już wyżej wskazano dla powstania podatkowych różnic kursowych istotne jest aby oprócz przychodu/kosztu wyrażonego w walucie obcej również otrzymanie przychodu/uregulowanie zobowiązania miało miejsce w walucie obcej. Nie można się zgodzić z Wnioskodawcą, iż w niniejszej sprawie otrzymanie przychodu/zapłata zobowiązania będzie następowała w PLN. W opinii tut. Organu korzystanie z usług Spółki pośredniczącej sprowadza się w rzeczywistości do tego, że Wnioskodawca będzie nabywał walutę (po Kursie Stałym) a następnie regulował (za pośrednictwem Spółki pośredniczącej) zobowiązanie w walucie (kontrahent Wnioskodawcy będzie otrzymywał należność w walucie). Analogicznie w przypadku przychodu, Wnioskodawca otrzyma walutę (kontrahent reguluje zobowiązanie w walucie) a następnie sprzeda ją (po Stałym Kursie) Spółce pośredniczącej. Tym samym Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozpoznania różnic kursowych o których mowa w art. 15a ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z uwzględnieniem faktycznie zastosowanego kursu (Kursu Stałego).

Zatem stanowisko Spółki w zakresie ustalenia:

• czy Spółka powinna ujmować dla celów podatku dochodowego od osób prawnych Przychody i Koszty jako przychody i koszty w PLN, tj. w wysokości wynikającej z przeliczenia kwot z Faktur po Kursie Stałym w chwili rozpoznania przychodu/poniesienia kosztu dla celów podatkowych z danej transakcji,
• czy Spółka nie jest zobowiązana do wykazywania podatkowych różnic kursowych w związku z transakcjami rozliczanymi zgodnie ze Schematem Płatności

-jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.