Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-484/13/KG
z 11 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2012r. (data wpływu 18 kwietnia 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• nieprawidłowe w zakresie sposobu oznaczania sprzedawanych towarów na paragonach fiskalnych;
• prawidłowe w zakresie możliwości pomniejszenia obrotu zaewidencjonowanego na kasie rejestrującej, o kwotę zwrotu z tytułu uznanej reklamacji bez przedstawienia przez nabywcę oryginału paragonu.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2013r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu oznaczania sprzedawanych towarów na paragonach fiskalnych oraz możliwości pomniejszenia obrotu zaewidencjonowanego na kasie rejestrującej, o kwotę zwrotu z tytułu uznanej reklamacji bez przedstawienia przez nabywcę oryginału paragonu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

B. Sp. z o.o. (Wnioskodawca) dokonuje sprzedaży biletów wstępu na imprezy rozrywkowe, sportowe, koncerty itp. Część sprzedaży dokumentowana jest fakturami natomiast sprzedaż dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej rejestrowana jest na kasie fiskalnej. Wraz z biletem klient otrzymuje stosowny paragon potwierdzający sprzedaż: „bilet” i ewentualnie „przesyłka”.

Zakupy biletów dokonywane są zwykle ze sporym wyprzedzeniem w stosunku do daty planowanego koncertu. Nierzadko zdarza się, że koncert zostaje odwołany z przyczyn niezależnych od B. W tej sytuacji Wnioskodawca zwraca klientom należności za zakupione wcześniej bilety, rejestrując dokonane zwroty w odrębnej ewidencji pozwalającej na skorygowanie obrotu zarejestrowanego na kasie fiskalnej.

Co do zasady podstawą zwrotu jest bilet wraz z oryginałem paragonu, jeśli jednak klient paragon zagubił Wnioskodawca zwroty dokonuje na podstawie podpisanego przez klienta oświadczeniu o przyczynie braku paragonu lub na podstawie wydruku z systemu sprzedaży biletów B., który pozwala na potwierdzenie w sposób niebudzący wątpliwości fakt, że bilet został sprzedany przez B.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W związku z wejściem w życie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013r. w sprawie kas rejestrujących, najpóźniej od dnia 1 października 2013r. Wnioskodawca będzie zobowiązany do pełnego stosowania wynikających z niego przepisów. Aby prawidłowo się do tego przygotować, Wnioskodawca prosi o udzielenie odpowiedzi na poniższe pytania:

1. § 3, ust. 4, pkt 6 wskazuje, że podstawą zaewidencjonowania zwrot lub reklamacji jest między innymi dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży. Wnioskodawca prosi o odpowiedź, czy takim dokumentem jest jedynie oryginał paragonu fiskalnego lub faktura, czy też dopuszczalne są inne dowody jak oświadczenia klientów, czy wydruki z systemu sprzedaży B., w dotychczasowej praktyce akceptowane przez organy podatkowe?
2. § 8, ust. 1, pkt 6 wskazuje, że paragon musi zawierać między innymi nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację. Czy w sytuacji kiedy na kasach fiskalnych Wnioskodawca rejestruje jedynie sprzedaż biletów oraz ewentualnie przesyłki opis transakcji może zawierać jedynie informację co do nazwy towaru/usługi: „bilet” oraz „przesyłka”, czy też należy umieścić pełną nazwę koncertu na jaki został zakupiony bilet, np. „...”?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Dokumentem uprawniającym do przyjęcia reklamacji oraz uwzględnienia zwrotu w ewidencji korekt, a co za tym idzie pomniejszenia obrotu zaewidencjonowanego na kasie fiskalnej może być zarówno oryginał paragonu, jak również inny dokument potwierdzający dokonanie przez B. sprzedaży reklamowanego biletu, w szczególności podpisane przez klienta oświadczenie o zagubieniu paragonu lub wydruk z systemu sprzedaży biletów – B.

Ad. 2

W sytuacji tak zawężonego asortymentu sprzedaży umieszczenie na paragonie informacji o sprzedaży biletu lub przesyłki jest wystarczające. Nie ma potrzeby rozszerzania nazwy towaru/usługi o konkretną nazwę koncertu, zwłaszcza że w trakcie roku do sprzedaży wchodzi kilkaset różnych imprez co powodowałoby ciągła potrzebę aktualizowania pamięci kas fiskalnych i utrudniało prowadzenie bieżącej sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• nieprawidłowe w zakresie sposobu oznaczania sprzedawanych towarów na paragonach fiskalnych;
• prawidłowe w zakresie możliwości pomniejszenia obrotu zaewidencjonowanego na kasie rejestrującej, o kwotę zwrotu z tytułu uznanej reklamacji bez przedstawienia przez nabywcę oryginału paragonu.
  
  

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. z 2011r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VA B. W ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, iż podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Według § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338, ze zm.), obowiązującego do dnia 31 marca 2013r., zwanym dalej rozporządzeniem, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani spełniać następujące warunki przy prowadzeniu ewidencji przy zastosowaniu kas – dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Wyżej powołany przepis art. 111 ust. 3a pkt 1 wprowadzony został do ustawy o podatku od towarów i usług za pomocą przepisu art. 1 pkt 25 lit. a ustawy z dnia 18 marca 2011r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332). Zgodnie z art. 11 pkt 1 tej ustawy, ustawa weszła w życie z dniem 1 kwietnia 2011r., z wyjątkiem art. 1 pkt 25, art. 2 i 9, które wchodzą w życie z dniem 1 września 2011r.

Według art. 9 ust. 7 ww. ustawy, dotychczasowe przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 7a i 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

W myśl § 2 pkt 11 rozporządzenia, przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Jak wynika z § 5 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
3. numer kolejny wydruku;
4. datę i czas (godzinę i minutę) sprzedaży;
5. nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy;
6. cenę jednostkową towaru lub usługi;
7. ilość i wartość sprzedaży;
8. wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku,
9. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku;
10. łączną kwotę podatku;
11. łączną kwotę należności;
12. kolejny numer paragonu fiskalnego;
13. kolejny numer kasy i oznaczenie kasjera – przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
14. logo fiskalne, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia, oraz numer unikatowy kasy;
15. oznaczenie waluty przynajmniej przy łącznej kwocie należności, o której mowa w lit. k, w której dokonywana jest rejestracja sprzedaży.
    
    

Ponadto, w § 5 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia wskazano, iż paragon musi być czytelny i zawierać wszystkie dane, o których mowa w pkt 6, pozwalające nabywcy na sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji (…).

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 2 i pkt 9 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać niezwłocznie zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy oraz prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1.

W myśl art. 111 ust. 7a pkt 1 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki używania kas przez podatników, uwzględniając potrzebę właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas przez tych podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku (…).

Jak stanowi art. 111 ust. 9 pkt 1 ustawy, minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia szczegółowe kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz sposób oznaczania pamięci fiskalnej kas rejestrujących numerami unikatowymi, warunki ich przydzielania oraz dokumenty, które powinny być dołączone do kasy rejestrującej przy wprowadzaniu jej do obrotu.

W § 7 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, wskazano, iż podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani do weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług oraz ich właściwego przyporządkowania do stawek podatku oraz niezwłocznego zgłaszania prowadzącemu serwis kas każdej nieprawidłowości w jej pracy.

Należy wskazać, iż od dnia 1 kwietnia 2013r. obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013r., poz. 363), zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie kas rejestrujących.

Stosownie do § 2 pkt 12 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Jak wynika z § 8 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, paragon fiskalny zawiera co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
   
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
   
3. numer kolejny wydruku;
   
4. datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
   
5. oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
   
6. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
   
7. cenę jednostkową towaru lub usługi;
   
8. ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
   
9. wartość rabatów lub narzutów, o ile występują;
   
10. wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu rabatów lub narzutów;
    
11. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku;
    
12. łączną kwotę podatku;
    
13. łączną kwotę sprzedaży brutto;
    
14. oznaczenie waluty, w której rejestrowana jest sprzedaż, przynajmniej przy łącznej kwocie sprzedaży brutto;
    
15. kolejny numer paragonu fiskalnego;
    
16. numer kasy i oznaczenie kasjera – przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
    
17. numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) – na żądanie nabywcy;
    
18. logo fiskalne i numer unikatowy kasy.
    
    

Paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwiać nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy (§ 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).

Zatem z przytoczonych przepisów wynika, jakie wymagania musi spełniać paragon fiskalny. Jednym z nich jest wymóg zawarcia na wydruku nazwy towaru lub usługi. Sprzedawca zobowiązany jest więc do wskazania nazwy towaru lub usługi tak, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku VAT.

Wprawdzie przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „nazwa towaru/usługi” oraz nie określają źródła stosowania tych nazw, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć, zgodnie ze „Słownikiem Języka Polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005) nazwę jednostkową, tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Sprzedawca jest zobowiązany na paragonie opisać każdy towar lub usługę, podać ich nazwę, ale też, nie może być to nazwa bardzo ogólna. Umieszczona na paragonie fiskalnym nazwa towaru lub usługi winna oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru lub usługi, a nie określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru lub usługi, tak aby do każdego towaru możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i aby użyta nazwa była, co do istoty, zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem i usługą, a ponadto by powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedanego towaru lub usługi.

Jak wskazano powyżej, sposób przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług określa sam sprzedawca uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Przy czym nazwa towaru i usługi winna oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru i usługi, zatem Wnioskodawca zobowiązany jest do szczegółowego określenia nazw towarów i usług na paragonie fiskalnym w celu ich prawidłowej identyfikacji.

Sposób „jednoznacznego” identyfikowania towarów i usług jest ściśle związany z asortymentem towarów i usług, jakie podatnik oferuje. Jeżeli podatnik dokonuje sprzedaży określonego rodzaju towarów lub świadczy określonego rodzaju usługi i wszystkie towary lub wszystkie usługi z danej kategorii są w jednakowej cenie, podatnik może co do zasady, zaprogramować w kasie nazwę tego towaru lub usługi zgodnie z nazwą tej kategorii. Jeżeli jednak podatnik sprzedaje różne towary i usługi należące do określonego rodzaju towarów lub usług, przy czym te towary lub usługi mają różną cenę, to podatnik powinien, co do zasady, oddzielnie je identyfikować. Sposób prowadzenia jednoznacznej identyfikacji ma zatem ścisły związek z asortymentem towarów lub usług oferowanym przez podatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca dokonuje sprzedaży biletów wstępu na imprezy rozrywkowe, sportowe, koncerty itp. Sprzedaż dokumentowana jest fakturami lub na kasie rejestrującej. Wraz z biletem klient otrzymuje stosowny paragon potwierdzający sprzedaż: „bilet” i ewentualnie „przesyłka”.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi, czy w sytuacji kiedy na kasach fiskalnych rejestruje jedynie sprzedaż biletów oraz ewentualnie przesyłki, opis transakcji może zawierać jedynie informację co do nazwy towaru/usługi: „bilet” oraz „przesyłka”, czy też należy umieścić pełną nazwę koncertu na jaki został zakupiony bilet.

Z powołanego wcześniej art. 111 ust. 3a pkt 2 ustawy wynika, że to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru lub usługi na paragonie była tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę oraz aby umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawki podatku. Oznacza to, że podatnik powinien wystawiać paragony zawierające nazwy towarów (usług) na tyle szczegółowe, żeby z jednej strony pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowego rozliczenia podatku, a z drugiej strony zapewniły konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów. Podatnik powinien zadbać o takie zaprogramowanie kasy rejestrującej, aby konsument otrzymywał paragony z konkretnymi nazwami jednostkowymi towarów lub usług, pozwalającymi na ich jednoznaczną identyfikację.

Wobec powyższego, nieprawidłowe jest uwidocznienie na paragonie fiskalnym nazwy usługi określającej grupę usług bez podziału na nazwy poszczególnych usług. W sytuacji więc opisanej we wniosku, paragon fiskalny powinien zawierać pełną nazwę koncertu oraz ewentualnie „przesyłka”. Nie jest wystarczającym rozwiązanie proponowane przez Wnioskodawcę, co do nazwy usługi: „bilet” oraz „przesyłka”, gdyż uniemożliwia to jednoznaczną identyfikację sprzedanych usług.

Końcowo wskazać należy na przepis § 37 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013r., poz. 363), zgodnie z którym, do dnia 30 września 2013r. podatnicy mogą prowadzić ewidencję oraz zapewnić spełnienie warunków używania kas zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy obowiązującymi na dzień 31 marca 2013r.

A zatem, rozporządzenie to jedynie wskazuje, że z upływem 30 września 2013r. podatnicy będą zobowiązani w pełni realizować przewidziany w przepisie wymóg wskazywania nazwy, która pozwoli na jednoznaczną identyfikację towaru lub usługi. Nie oznacza to jednak, że obecnie akceptowane było prowadzenie ewidencji i stosowanie nazewnictwa bazującego, np. na grupach towarowych (grupach usług) w sposób niepozwalający na jednoznaczną identyfikację sprzedawanych towarów lub świadczonych usług.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie sposobu oznaczania sprzedawanych usług na paragonach fiskalnych, należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do kwestii dokumentowania reklamacji i zwrotów oraz możliwości pomniejszania obrotu zaewidencjonowanego za pomocą kasy rejestrującej, należy zauważyć, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju formą ewidencji sprzedaży, zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje opodatkowane wykonane przez podatnika. Ewidencja sprzedaży prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej spełnia wymogi zawarte w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, musi jednak zawierać dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, tj. dane odzwierciedlające rzeczywisty przebieg transakcji.

Stosownie do zapisów obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2013r. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży (§ 2 pkt 12).

Natomiast zgodnie z § 2 pkt 11 ww. rozporządzenia, przez pamięć fiskalną kasy rozumie się urządzenie zawierające elektroniczny nośnik danych, umożliwiające jednokrotny, niezmienialny zapis danych pod kontrolą programu pracy kasy, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia, oraz wielokrotny odczyt tych danych.

Ww. cecha pamięci fiskalnej powoduje brak możliwości zarejestrowania na kasie fiskalnej zwrotu bądź reklamacji towarów. Czynności takie należy objąć odrębną ewidencją.

Zgodnie z § 3 ust. 3 ww. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, nie ewidencjonuje się zwrotów towarów i uznanych reklamacji towarów i usług.

W myśl § 3 ust. 4 rozporządzenia zwroty towarów i uznane reklamacje towarów i usług, które skutkują zwrotem całości lub części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży, ujmuje się w odrębnej ewidencji zawierającej:

1. datę sprzedaży;
2. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy;
3. termin dokonania zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi;
4. wartość brutto zwracanego towaru lub wartość brutto towaru lub usługi będących przedmiotem reklamacji oraz wartość podatku należnego – w przypadku zwrotu całości należności z tytułu sprzedaży;
5. zwracaną kwotę (brutto) oraz odpowiadającą jej wartość podatku należnego – w przypadku zwrotu części należności z tytułu sprzedaży;
6. dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży;
7. protokół przyjęcia zwrotu towaru lub reklamacji towaru lub usługi podpisany przez sprzedawcę i nabywcę.
   
   

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Z brzmienia ww. przepisu wynika, że możliwość pomniejszenia obrotu m. in. o kwoty odpowiadające wartości zwróconych towarów może nastąpić pod warunkiem, że zwrot towaru jest prawnie dopuszczalny i zwroty te zostały udokumentowane. Obowiązkiem podatnika jest więc w rozumieniu tego przepisu odpowiednie udokumentowanie zwrotu towaru oraz jego wartości w wyniku odstąpienia od umowy sprzedaży.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie uzależniają pomniejszenia obrotu o kwoty odpowiadające wartości zwróconych towarów od posiadania przez podatnika oryginału paragonu fiskalnego, potwierdzającego zakup towaru.

Paragon fiskalny stanowi dla nabywcy dowód dokonania zakupu (z którym wiążą się m. in. uprawnienia rękojmi i gwarancji), natomiast dla sprzedawcy bezsporne potwierdzenie tożsamości towaru w przypadku, np. zwrotu towaru. W przypadku dokonania zwrotu towaru podatnik powinien zatrzymać paragon fiskalny. Zasadą jest więc dokonywanie korekty obrotu i podatku należnego przy jednoczesnym zwrocie (okazaniu) przez klienta paragonu fiskalnego.

Jednocześnie podkreślić należy, iż paragon fiskalny nie jest jedynym dokumentem przesądzającym o stanie faktycznym, który znajduje odzwierciedlenie w rzeczywistości. Dowodzenie zwrotu towaru, będącego podstawą dokonania korekty, na podstawie innych dokumentów aniżeli paragon fiskalny nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego.

Skoro zatem kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tj. po wydrukowaniu paragonu), to korekta taka powinna być dokonywana za pomocą innych urządzeń księgowych. W takim przypadku należy prowadzić odrębną ewidencję, o której mowa § 3 ust. 4 rozporządzenia.

W opisanej sytuacji, zdarza się, że Wnioskodawca zwraca klientom należności za zakupione wcześniej bilety, rejestrując dokonane zwroty w odrębnej ewidencji, pozwalającej na skorygowanie obrotu zarejestrowanego na kasie fiskalnej.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawcy w związku z zaistniałymi zdarzeniami, (zwrotami biletów), przysługuje uprawnienie do pomniejszenia obrotu w przypadku braku paragonu, pod warunkiem, prowadzenia odrębnej ewidencji, o której mowa § 3 ust. 4 rozporządzenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Podsumowując powyższe, stanowisko Wnioskodawcy, uznać należy za:

• nieprawidłowe w zakresie sposobu oznaczania sprzedawanych towarów na paragonach fiskalnych;
• prawidłowe w zakresie możliwości pomniejszenia obrotu zaewidencjonowanego na kasie rejestrującej, o kwotę zwrotu z tytułu uznanej reklamacji bez przedstawienia przez nabywcę oryginału paragonu.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.