Interpretacja Ministra Finansów
DD3/033/203/IMD/10/PK-1414
z 30 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), Minister Finansów w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 13 lutego 2009 r., Nr ITPB2/415-1090/08/AD wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku złożonym w dniu 27 listopada 2008 r., uzupełnionym w dniu 28 stycznia 2009 r., jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Dnia 13 lutego 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając – na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) - w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na ww. wniosek złożony w dniu 27 listopada 2008 r. uzupełnionym pismem z dnia 25 stycznia 2009 r. (data wpływu 28 stycznia 2009 r.).

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W wyniku wypadku Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną. Na podstawie wyroku Sądu Okręgowego Wnioskodawczyni otrzymała rentę, odszkodowanie oraz odsetki. Renta została przyznana na podstawie art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego z tytułu zwiększonych potrzeb, całkowitej utraty zdolności do pracy zarobkowej i widoków powodzenia na przyszłość. Natomiast odszkodowanie zostało przyznane na podstawie art. 445 § 1 Kodeksu cywilnego.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Od czego należy zapłacić podatek?

Zdaniem Wnioskodawczyni, renta oraz odszkodowanie nie podlega opodatkowaniu. Jedynym punktem sprzecznym jest kwestia opodatkowania odsetek. Jednakże Wnioskodawczyni uważa, iż nie powinny one podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych ponieważ nie stanowią zysku. Są jedynie waloryzacją wnoszonych w pozwie kwot i trwającego przez 4 lata postępowania sądowego. Na przestrzeni wspomnianych czterech lat siła nabywcza pieniądza ulega zmniejszeniu, a tym samym przyznane odsetki są jedynie formą urealnienia wypłacanych kwot odszkodowań.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, w interpretacji indywidualnej z dnia 13 lutego 2009 r., Nr ITPB2/415-1090/08/AD uznał, że stanowisko Wnioskodawczyni w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania renty i odszkodowania przyznanych wyrokiem Sądu na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego jest prawidłowe, natomiast w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania odsetek od określonych powyżej świadczeń uznał się za nieprawidłowe.

Uzasadniając swoje stanowisko Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy zauważył, iż odsetek za zwłokę nie można utożsamiać z odszkodowaniem (naprawieniem szkody). Wierzyciel może ich żądać dopiero, jeżeli dłużnik opóźni się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego. Odsetki mają charakter uboczny względem świadczenia głównego – są skutkiem nie wykonania zobowiązań.

Z tych względów wyłączenie z opodatkowania należności głównej nie oznacza, iż wolne od podatku są także odsetki od niej naliczone.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje zwolnienia od podatku odsetek od ww. świadczeń – zwalnia od opodatkowania jedynie odszkodowania, tj. świadczenia polegające na naprawieniu szkody na rzecz poszkodowanego.

Na zasadzie wyjątku w art. 21 ust. 1 pkt 95 ww. ustawy zostały zwolnione z podatku jedynie odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, tj. stosunku służbowego, stosunku pracy, w tym spółdzielczego stosunku pracy, członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracy nakładczej, emerytury lub renty.

Ponieważ wypłacana renta i odszkodowanie tytułem zadośćuczynienia, nie stanowi przychodu z tego źródła, to odsetki będące należnością odrębną od odszkodowania i renty nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania.

Na tle przedstawionego przez Wnioskodawczynię stanu faktycznego Minister Finansów stwierdza co następuje.

Stosownie do postanowień art. 444 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu (§ 1). Jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty (§ 2). Jeżeli w chwili wydania wyroku szkody nie da się dokładnie ustalić, poszkodowanemu może być przyznana renta tymczasowa (§ 3).

Na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) omawiana renta stanowi przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1. Wynika to wprost z literalnego brzmienia przedmiotowej normy, która obok przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, członkostwa w spółdzielni zajmującej się produkcją rolną oraz pracy nakładczej wymienia emeryturę i rentę w rozumieniu art. 12 ust. 7 ustawy.

Jednocześnie zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy wolne od podatku są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1.

O zastosowaniu tego zwolnienia decyduje spełnienie łącznie dwóch warunków:

1. uzyskania przychodu ze źródeł określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy,
2. nieterminowości jego wypłaty.
   
   

Odnosząc się do pierwszego warunku należy stwierdzić, że przychód z tytułu renty przyznanej, na podstawie art. 444 Kodeksu cywilnego, kwalifikuje się do świadczeń, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy, gdyż mieści się w definicji renty określonej w art. 12 ust. 7 ustawy.

Odnosząc się natomiast do drugiego warunku należy stwierdzić, że z „nieterminową wypłatą świadczenia” w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy mamy do czynienia wówczas, gdy w terminie wymagalności danego świadczenia, przysługującego na podstawie zawartej umowy, ugody lub prawomocnego orzeczenia, nie zostało ono przez zobowiązanego wypłacone na rzecz wierzyciela. Odsetki naliczane od tego momentu kwalifikują się jako odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty świadczenia. W przypadku renty wyrównawczej, która jest przyznawana na żądanie poszkodowanego (o ile dojdzie do zawarcia umowy, ugody lub ogłoszenia wyroku sądu, określających w szczególności wysokość oraz terminy wypłaty przyznanego świadczenia), przepis ten znajduje zastosowanie wyłącznie w sytuacji gdy – od momentu zawarcia umowy, ugody lub uprawomocnienia się wyroku sądu, przyznających rentę wyrównawczą – zobowiązany spóźni się z jej wypłatą poszkodowanemu, tj. nie dotrzyma wyznaczonego w umowie, ugodzie czy wyroku terminu płatności tej renty.

Stąd odsetki ustawowe od renty wyrównawczej zasądzone za okres od dnia wystąpienia z roszczeniem do dnia uprawomocnienia się orzeczenia przyznającego tę rentę.

Z przestawionego stanu faktycznego wynika, iż odsetki wypłacone zostały na skutek wyroku Sądu Okręgowego, nie zaś z tytułu nieterminowej wypłaty, co oznacza, iż odsetki te nie spełniają drugiego warunku określonego w art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy i korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku złożonym w dniu 27 listopada 2008 r., uzupełnionym w dniu 28 stycznia 2009 r. należy uznać za nieprawidłowe.

W świetle powyższego stanu faktycznego i prawnego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 13 lutego 2009 r. ITPB2/415-1090/08/AD, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm., zwanej dalej „ustawą”). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.