Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-423/13/AB
z 26 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 26 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• określenia momentu powstania przychodu z tytułu świadczonych usług pośrednictwa - jest prawidłowe,
• momentu uiszczania należnej zaliczki na podatek dochodowy – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia momentu powstania przychodu z tytułu świadczonych usług pośrednictwa oraz momentu uiszczania należnej zaliczki na podatek dochodowy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni, nie będąc czynnym podatnikiem VAT, prowadzi działalność gospodarczą. Świadczy usługi pośrednictwa w udzielaniu kredytów hipotecznych i sprzedaży produktów inwestycyjnych. Działa na podstawie umowy o współpracy zawartej z bankiem. W umowie jest zapis, że "doradca klienta nabywa prawo do prowizji od kredytu/pożyczki po wypłacie kredytu/pożyczki lub jego transzy lub podwyższeniu kwoty kredytu. Raz w miesiącu nie później niż 25 następnego miesiąca bank przekaże doradcy klienta pisemną informację o wysokości prowizji od kredytów/pożyczek udzielonych lub podwyższonych w miesiącu poprzednim. Wynagrodzenie wypłacane jest w terminie do 30-go dnia następnego miesiąca za miesiąc poprzedni, na podstawie wystawionej przez doradcę klienta i podpisanej przez Bank faktury/rachunku. W przypadku produktów inwestycyjnych wynagrodzenie staje się wymagalne po otrzymaniu przez potencjalnego klienta certyfikatu, polisy lub innego dokumentu potwierdzającego nabycie przez niego produktu inwestycyjnego."

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Kiedy należy rozliczyć przychód i zapłacić podatek dochodowy: w miesiącu wykonania usługi, czy w miesiącu otrzymania rozliczenia z banku i wystawienia rachunku, czy też w dacie otrzymania płatności za rachunek?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zasadą jest, że za datę powstania przychodu z działalności gospodarczej uważa się dzień wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności. Jeżeli jednak strony ustalą że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego. W przypadku produktów inwestycyjnych, gdzie wynagrodzenie staje się wymagalne po otrzymaniu przez potencjalnego klienta dokumentu, należy przyjąć, że data ta stanowi moment wykonania usługi pośrednictwa. Przychód, zgodnie z zasadami ogólnymi, powinien więc być ujęty w dacie wydania klientowi odpowiedniego dokumentu potwierdzającego dokonanie inwestycji. Natomiast wskazane w pytaniu prowizje od kredytu/pożyczki rozliczane są w okresach rozliczeniowych; przychody z tego tytułu należy więc ujmować zgodnie z umową w terminie do końca danego miesiąca. Nie ma tutaj znaczenia data wystawienia rachunku, czy otrzymania płatności. Problem jednak jest taki, że rozliczenie z banku na podstawie którego wystawiany jest rachunek, Wnioskodawczyni otrzymuje każdego 25-go następnego miesiąca za miesiąc poprzedni. Więc jeśli powyższe stanowisko jest prawidłowe, Wnioskodawczyni co miesiąc będzie opłacała należną zaliczkę na podatek dochodowy po terminie jej wymagalności.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. 2012 r., poz. 361 ze zm.), za przychód z działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

W myśl natomiast art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika generalna zasada, iż co do zasady, przychód podatkowy dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych powstaje w dniu wykonania (w tym częściowego) usługi.

Ustawodawca przewidział również szczególną sytuację, gdy strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych. Zgodnie bowiem z art. 14 ust. 1e ww. ustawy, jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Przepis ten ma zastosowanie w przypadku usług o charakterze ciągłym, gdy strony uzgodnią, że regulowanie wzajemnych należności i zobowiązań między stronami będzie obejmować kolejne wskazane okresy świadczenia tych usług w czasie trwania umowy. W sytuacji, gdy postanowienia umowy, która jest wykonywana stale, w dłuższym – określonym bądź nieokreślonym czasie, przewidują, iż wynagrodzenie wypłacane będzie w okresach rozliczeniowych (np. miesięcznych), to przychód z tytułu usług wykonywanych w ramach tej umowy powstaje zawsze w ostatnim dniu okresu wskazanego w umowie (lub na fakturze), jako okres rozliczeniowy.

Z kolei zgodnie z art. 14 ust. 1i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, Wnioskodawczyni w ramach zawartej z bankiem umowy o współpracy, świadczy usługi pośrednictwa w udzielaniu kredytów hipotecznych oraz „sprzedaży” produktów inwestycyjnych. Usługi pośrednictwa w udzielaniu kredytów są świadczone w sposób ciągły. Za świadczone usługi pośrednictwa (w ramach umów agencyjnych), otrzymuje wynagrodzenie (prowizję) płatne w cyklach miesięcznych do końca miesiąca następującego po miesiącu, za który należne jest to wynagrodzenie. Przedstawiając własne stanowisko w sprawie, Wnioskodawczyni dodatkowo zaznaczyła, że prowizje od kredytu/pożyczki rozliczane są w okresach rozliczeniowych. Z kolei w przypadku „sprzedaży” produktów inwestycyjnych wynagrodzenie staje się wymagalne po otrzymaniu przez klienta dokumentu potwierdzającego nabycie przez niego produktu inwestycyjnego, tj. po wykonaniu usługi.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że przychód z tytułu pośrednictwa w udzielaniu kredytów hipotecznych, wykonywanych w ramach opisanej umowy agencyjnej powstaje zawsze w ostatnim dniu okresu wskazanego w umowie (lub na rachunku), jako okres rozliczeniowy, a więc w ostatnim dniu miesiąca, bez względu na ustaloną datę płatności, wystawienia faktury lub termin dokonania rozliczenia wykonanej usługi. Dokonywanie rozliczenia wykonanej usługi, jak również wystawienie z tego tytułu rachunku w miesiącu następnym nie powoduje bowiem zmiany daty powstania tego przychodu. Natomiast przychód ze „sprzedaży” produktów inwestycyjnych, powstaje w momencie (miesiącu) wykonania usługi pośrednictwa, o ile oczywiście usługa ta nie jest rozliczana, tak jak usługi ciągłe, w okresach rozliczeniowych. W takim bowiem przypadku, również tą usługę należałoby rozliczać w ostatnim dniu okresu wskazanego w umowie (lub na rachunku), jako okres rozliczeniowy.

W tym miejscu należy wskazać, iż fakt, że w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego (miesiąc kalendarzowy) Wnioskodawczyni nie posiada informacji o wysokości osiągniętego przychodu z tytułu świadczonych usług pośrednictwa w udzielaniu kredytów hipotecznych, które to informacje pozyskuje w następnym miesiącu kalendarzowym, nie powoduje zmiany daty powstania tegoż przychodu. Przychód ten Wnioskodawczyni winna ująć (zaksięgować) pod datą ostatniego dnia okresu rozliczeniowego i uiścić za ten miesiąc należną zaliczkę na podatek dochodowy.

W przypadku, gdy w wyniku ostatecznego rozliczenia należnej prowizji za dany okres rozliczeniowy (miesiąc) wystąpią różnice pomiędzy wysokością przychodu wynikającą z zestawienia prowizyjnego, a przyjętą do wyliczenia należnej zaliczki na podatek dochodowy Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do skorygowania wysokości wpłaconej zaliczki w okresie sprawozdawczym, w którym przychód ten powstał.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie:

• określenia momentu powstania przychodu z tytułu świadczonych usług pośrednictwa jest prawidłowe,
• momentu uiszczania należnej zaliczki na podatek dochodowy jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała..

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.