Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-337/13/ŚS
z 21 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 3 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej opłaty za wyłączenie gruntu z produkcji rolnej, płatnej w ratach– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej opłaty za wyłączenie gruntu z produkcji rolnej, płatnej w ratach.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej, prowadzącej podatkową książkę przychodów i rozchodów „metodą kasową”. W maju 2011 r. spółka zakupiła grunt pod budowę hali produkcyjnej i swojej siedziby. W kwietniu 2012 r. rozpoczęto budowę budynku, który oddano do użytkowania w grudniu 2012 r. W październiku 2011 r. spółka otrzymała decyzję starosty, zgodnie z zasięgiem terytorialnym związanym z położeniem działki, o wyłączeniu zakupionej działki z produkcji rolnej i przeznaczeniu pod zabudowę komercyjną.

W decyzji starosta nałożył opłatę za wyłączenie działki z produkcji rolnej w wysokości 57.963,58 zł, która ma być płatna ratami przez 10 lat (w latach 2012-2021) po 5.796,36 zł rocznie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ww. opłata jest w całości kosztem uzyskania przychodu wspólników spółki cywilnej według ich udziałów w spółce na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w dacie wydania decyzji?

Zdaniem Wnioskodawcy, opłata lokalna jest w całości kosztem uzyskania przychodu według udziałów dla każdego ze wspólników. Powinna być zaliczona w koszty uzyskania przychodu w całości z datą wydania decyzji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej). Przy czym w myśl art. 5a pkt 26 ww. ustawy, przez spółkę niebędącą osobą prawną, należy rozumieć spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat,
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
   
   

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 cyt. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. W takim ujęciu kosztami uzyskania przychodów będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim. Należy zauważyć, że kryterium zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych jest uzależnione od celu poniesienia wydatku, a nie od wystąpienia efektu w postaci osiągnięcia przychodu. Określony wydatek może bowiem zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów również wówczas, gdy nie przyniósł spodziewanego przychodu, ale został poniesiony w takim celu.

Obowiązek uiszczania opłaty z tytułu wyłączenia gruntu z produkcji rolnej wynika z ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 121, poz. 1266 ze zm.). Zgodnie z art. 12 ust. 1 tej ustawy, osoba, która uzyskała zezwolenie na wyłączenie gruntów z produkcji, jest obowiązana uiścić należność i opłaty roczne, a w odniesieniu do gruntów leśnych - także jednorazowe odszkodowanie w razie dokonania przedwczesnego wyrębu drzewostanu. Obowiązek taki powstaje od dnia faktycznego wyłączenia gruntów z produkcji.

Przy czym, w myśl art. 4 pkt 12 i 13 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o:

• należności – rozumie się przez to jednorazową opłatę z tytułu trwałego wyłączenia gruntów z produkcji,
• opłacie rocznej - rozumie się przez to opłatę roczną z tytułu użytkowania na cele nierolnicze lub nieleśne gruntów wyłączonych z produkcji, w wysokości 10% należności, uiszczaną: w razie trwałego wyłączenia - przez lat 10, a w przypadku nietrwałego wyłączenia - przez okres tego wyłączenia, nie dłużej jednak niż przez 20 lat od chwili wyłączenia tych gruntów z produkcji.
  
  

Z treści powyższych przepisów wynika, iż ww. opłaty za wyłączenie gruntów rolnych z produkcji rolnej nie są kosztami związanymi z nabyciem tych gruntów, lecz ze sposobem ich użytkowania.

Analizując treść wniosku oraz przedstawione powyżej przepisy wskazać należy, że przedmiotowe opłaty za wyłączenie gruntów z produkcji rolnej, wynikają z faktu posiadania powyższych nieruchomości przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą i należy klasyfikować je jako element kosztów stałych, które podatnik jest obowiązany uiszczać w związku z posiadanym przez niego majątkiem. Jeżeli zatem obowiązek ich uiszczania związany jest z wykorzystywaniem przez podatnika nieruchomości w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej mogą one (co do zasady) stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności.

Rozstrzygając kwestię momentu zaliczenia opłaty za wyłączenie gruntów z produkcji rolnej do kosztów uzyskania przychodów należy brać pod uwagę ogólne zasady potrącania kosztów, uregulowane w art. 22 ust. 4 – 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepisy te przewidują dla podatników ewidencjonujących zdarzenia gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, dwie metody ewidencjonowania kosztów uzyskania przychodów:

• metodę uproszczoną, zwaną potocznie metodą „kasową”, uregulowaną w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• tzw. metodę memoriałową, właściwą także dla ksiąg rachunkowych, określoną w art. 22 ust. 5-5c w związku z art. 22 ust. 6 ww. ustawy.
  
  

W zależności od stosowanej przez podatnika metody ewidencjonowania kosztów uzyskania przychodów, ustawa przewiduje różne momenty ich potrącania w czasie.

Zgodnie z art. 22 ust. 4 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów (co do zasady), są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Jednocześnie w art. 22 ust. 6b ww. ustawy, ustawodawca sprecyzował, co należy rozumieć przez dzień poniesienia kosztu w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów. Zgodnie z tym przepisem za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się (co do zasady) dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Z treści powyższych przepisów wynika, że w odniesieniu do podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów z zastosowaniem uproszczonej („kasowej”) metody ewidencjonowania kosztów, moment poniesienia kosztu uzyskania przychodów, determinujący także moment jego potrącalności, nie jest wprost uzależniony od momentu dokonania zapłaty.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej, która jest właścicielem gruntu zakupionego w maju 2011 r. Zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjonowane są w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, prowadzonej zgodnie z tzw. metodą „kasową”. W październiku 2011 r. spółka otrzymała decyzję starosty o wyłączeniu działki z produkcji rolnej. Z tego tytułu na spółkę nałożono opłatę w wysokości 57.963,58 zł, która ma być płatna ratami, przez 10 lat w wysokości 5.796,36 zł rocznie. Z powyższego wynika zatem, iż przedmiotem wniosku jest w istocie kwestia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nałożonej na spółkę jednorazowo opłaty (której płatność rozłożona została na 10 rocznych rat), a nie rocznych opłat, które użytkownik gruntów wyłączonych z produkcji rolnej jest zobowiązany dodatkowo uiszczać przez określony czas.

Mając na względzie cyt. powyżej przepisy stwierdzić należy, iż ww. opłata może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę w formie spółki cywilnej działalności gospodarczej, w dacie wydania decyzji określającej jej wysokość. Decyzja ustalająca wysokość tej opłaty, stanowi bowiem dowód do podstawy zaksięgowania tego kosztu.

Pamiętać przy tym należy, iż dla Wnioskodawcy, jako wspólnika spółki cywilnej, kosztem uzyskania przychodów będzie jedynie część tej opłaty, przypadająca proporcjonalnie do Jego udziału w spółce, zgodnie cyt. powyżej art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.