Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP3/443-12/13-2/TW
z 25 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2013 r. (data wpływu 14 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy paliwa lotniczego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy paliwa lotniczego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej również Spółka) wziął w leasing samolot. Spółka nie posiada certyfikatu przewoźnika lotniczego ani koncesji na wykonywanie przewozów lotniczych, tym samym nie świadczy usług, ani nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób i ładunków. Samolot użytkowany jest na potrzeby służbowe zarządu i pracowników Wnioskodawcy. Spółka dokonała zgłoszenia rejestracyjnego w urzędzie celnym (na druku AKC-R), że będzie wykorzystywać samolot do celów służbowych. Spółka prowadzi ewidencję zużycia paliwa oraz potwierdza odbiór paliwa podpisem na dowodach jego zakupu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle definicji „prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym”, zawartej w art. 32 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, Spółka która używa samolotu w celu odbywania podróży służbowych przez Zarząd i swoich pracowników jest uprawniona do zakupu paliwa lotniczego zwolnionego od akcyzy na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle definicji „prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym”, zawartej w art. 32 ust. 2, ustawy o podatku akcyzowym, Spółka jest uprawniona do zakupu paliwa lotniczego zwolnionego z akcyzy na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym przy spełnieniu pozostałych warunków zawartych w art. 32 ust. 3, ust. 5-13.

Uzasadnienie.

W myśl art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy ze względu na przeznaczenie, następujące wyroby akcyzowe używane do statków powietrznych:

• benzyny lotnicze o kodzie CN 2710 11 31,
• paliwo typu benzyny do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 11 70 oraz
• paliwo do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 1921 lub oleje smarowe do silników lotniczych
  

w przypadkach, o których mowa w art. 32 ust. 3, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w art. 32 ust. 5-13.

Przy czym, stosownie do ust. 2 cytowanego artykułu 32, zwolnień powyższych nie stosuje się w przypadku prywatnych rejsów i prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym.

Za prywatne rejsy i loty o charakterze rekreacyjnym uważa się użycie statku powietrznego przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, które korzystają z niego na podstawie umowy najmu lub umowy o podobnym charakterze, w celach innych niż gospodarcze w szczególności, w celach innych niż przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych.

Generalnie, stosowanie zwolnienia od akcyzy zostało obwarowane w ustawie trzema warunkami (patrz art. 32 ust. 5), a mianowicie:

1. objęciem wyrobów akcyzowych będących przedmiotem zwolnienia zabezpieczeniem akcyzowym lub w przypadku importu - zabezpieczeniem złożonym w trybie stosowanym przy zabezpieczeniu należności celnych na podstawie przepisów prawa celnego, złożonym przez, odpowiednio: podmiot prowadzący skład podatkowy, podmiot pośredniczący lub zarejestrowanego odbiorcę (z wyłączeniem zarejestrowanego odbiorcy posiadającego zezwolenie na jednorazowe nabycie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca), w wysokości zobowiązania podatkowego mogącego powstać w przypadku użycia tych wyrobów niezgodnie z przeznaczeniem uprawniającym do zwolnienia od akcyzy lub naruszenia warunków zwolnienia - do czasu potwierdzenia odbioru wyrobów akcyzowych przez, odpowiednio: podmiot zużywający lub podmiot pośredniczący;
2. dołączeniem do przemieszczanych wyrobów akcyzowych dokumentu dostawy wyrobów objętych zwolnieniem od akcyzy, zwanego dokumentem dostawy;
3. prowadzeniem ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy przez podmiot prowadzący skład podatkowy, zarejestrowanego odbiorcę (z wyłączeniem zarejestrowanego odbiorcy posiadającego zezwolenie na jednorazowe nabycie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca), podmiot pośredniczący oraz podmiot zużywający prowadzący działalność gospodarczą z użyciem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie.
   
   

Zwolnienie z akcyzy dotyczy paliw lotniczych (benzyny lotnicze, paliwo typu benzyny do silników odrzutowych, paliwo do silników odrzutowych i oleje smarowe do silników lotniczych), z wyjątkiem „prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym”, za które uważa się użycie statku powietrznego przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, które korzystają z niego na podstawie umowy najmu lub umowy o podobnym charakterze, w celach innych niż gospodarcze, w szczególności innych niż przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub świadczenie usług na rzecz organów publicznych (art. 32 ust. 2 ustawy).

Zdaniem Spółki, użycie w powyższej definicji lotów rekreacyjnych zwrotu „w szczególności” oznacza, że za cele gospodarcze uprawniające do użycia paliwa lotniczego zwolnionego z akcyzy, należy uznać wszelkie loty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej podmiotu posiadającego statek powietrzny, w tym także wykorzystywanie go jako środka transportu Zarządu odbywającego podróże w celach służbowych. W świetle ww. definicji, za cele gospodarcze nie musi być uznane wyłącznie używanie samolotu do celów przewozu pasażerów lub towarów lub świadczenia innych usług za wynagrodzeniem).

Reasumując, Spółka w celu skorzystania ze zwolnienia z akcyzy z tytułu zakupu stanowiącego wyrób akcyzowy paliwa do samolotu ma wyłącznie obowiązek:

1. potwierdzić na dokumencie dostawy odbiór paliw objętych zwolnieniem z akcyzy,
2. prowadzić ewidencję zużycia tych paliw jako tzw. podmiot zużywający, oraz
3. posiadać statek powietrzny.
   
   

Ad. a)

Spółka potwierdza podpisem na dokumencie dostawy odbiór paliw objętych zwolnieniem z akcyzy.

Ad. b)

Ustawa o podatku akcyzowym definiuje pojęcie „podmiotu zużywającego” w art. 2 pkt 22 lit. a ustawy o podatku akcyzowym. Zgodnie z tym przepisem, podmiotem zużywającym jest podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Spółka posiada siedzibę na terytorium kraju i nabyte paliwa zużywa do posiadanego statku powietrznego - samolotu. Spełnia zatem przesłanki zawarte w definicji „podmiotu zużywającego”.

Spółka prowadzi ewidencję zużycia paliw do opisanych wyżej celów służbowych zarządu Spółki stosownie do wymogów zawartych w art. 32 ust. 7, 8 i 9 ustawy o podatku akcyzowym.

Mianowicie, ewidencja jest prowadzona w formie elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o takiej formie jej prowadzenia. Ewidencja zawiera informacje umożliwiające ustalenie ilości otrzymanych przez Spółkę wyrobów akcyzowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, terminu a także miejsca odbioru tych wyrobów oraz informacje o dokumentach dostawy.

Ewidencja, o której mowa powyżej przechowywana jest do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została sporządzona.

Ad. c)

Spółka jako leasingobiorca ma prawo posiadania i dysponowania samolotem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej ustawą, zwalnia się od akcyzy ze względu na przeznaczenie używane do statków powietrznych: benzyny lotnicze o kodzie CN 2710 11 31, paliwo typu benzyny do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 11 70 oraz paliwo do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 19 21 lub oleje smarowe do silników lotniczych - w przypadkach, o których mowa w ust. 3, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w ust. 5-13.

W myśl ust. 2 cytowanego artykułu, ww. zwolnienia nie stosuje się w przypadku prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym, za które uważa się użycie statku powietrznego przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, które korzystają z niego na podstawie umowy najmu lub umowy o podobnym charakterze, w celach innych niż gospodarcze, w szczególności innych niż przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca leasinguje samolot. Spółka nie posiada certyfikatu przewoźnika lotniczego ani koncesji na wykonywanie przewozów lotniczych, tym samym nie świadczy usług, ani nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób i ładunków. Samolot użytkowany jest na potrzeby służbowe zarządu i pracowników Wnioskodawcy.

Wyjaśnić zatem należy, iż na mocy Traktatu o przystąpieniu Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej z dniem 1 maja 2004 r. zaczęło obowiązywać w Polsce prawo Unii Europejskiej. Prawo Unii Europejskiej obowiązuje bądź bezpośrednio, bądź wymaga wdrożenia do krajowego porządku prawnego. Na porządek prawny Unii Europejskiej składa się prawo pierwotne oraz prawo wtórne, uzupełniane orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), który został powołany w celu kontrolowania przestrzegania oraz dokonywania wykładni prawa unijnego.

Zgodnie z artykułem 14 ust. 1 lit. b dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. UE L 283, s. 51), państwa członkowskie zwalniają od podatku produkty energetyczne dostarczane w celu zastosowania jako paliwo do celów żeglugi powietrznej innej niż prywatne loty niehandlowe.

Wskazano przy tym, że dla celów niniejszej dyrektywy „prywatne loty niehandlowe” oznaczają każde użycie samolotu przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną lub prawną, korzystającą z niego na zasadzie najmu lub w jakikolwiek inny sposób, we wszelkich celach innych niż handlowe, w szczególności nie w celu przewozu pasażerów lub towarów lub świadczenia usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz władz publicznych.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż z motywów zawartych w preambule ww. dyrektywy wynika, że celem jej przyjęcia było co do zasady opodatkowanie przez państwa członkowskie produktów energetycznych, natomiast nie było jej zamierzeniem ustanowienie zwolnień o charakterze ogólnym.

Przy czym przepisy dotyczące zwolnienia przewidziane przez dyrektywę powinny być interpretowane w sposób autonomiczny, w oparciu o ich treść i cele zamierzone przez tę dyrektywę. Kluczowe znaczenia dla rozstrzygnięcia zakresu przedmiotowego zwolnienia ma wyrażenie „nie w celu przewozu pasażerów lub towarów lub świadczenia usług za wynagrodzeniem”. Z jego treści wynika, że żegluga powietrzna objęta zakresem zastosowania tego zwolnienia dotyczy wykorzystania paliwa bezpośrednio do świadczenia odpłatnych usług lotniczych. Pojęcie żeglugi powietrznej zawarte w cytowanym unormowaniu dyrektywy wymaga, aby przemieszczenie się samolotu było związane z odpłatnym świadczeniem usług.

Jak wskazano powyżej zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy, odnosi się do paliw używanych do statków powietrznych. Z treści ustępu 2 wskazanego artykułu wynika, że tego zwolnienia nie stosuje się w przypadku prywatnych rejsów i prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym, za które uważa się użycie statku lub statku powietrznego przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, które korzystają z niego na podstawie umowy najmu lub umowy o podobnym charakterze, w celach innych niż gospodarcze, w szczególności innych niż przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych.

Powyższe oznacza zatem, że wskazane zwolnienie od akcyzy dotyczy sytuacji, gdy dokonywany statkiem powietrznym przewóz osób lub towarów służy wyłącznie świadczeniu przez podmiot odpłatnych usług lotniczych.

Wobec powyższego Wnioskodawca, który w opisanym stanie faktycznym, nie świadczy odpłatnych usług lotniczych na rzecz innych podmiotów przy wykorzystaniu posiadanego samolotu – wykorzystuje ten samolot w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na potrzeby służbowe zarządu i pracowników – nie może korzystać ze wskazanego zwolnienia od akcyzy. Zatem Spółka powinna nabywać paliwo używane do posiadanego statku powietrznego na zasadach ogólnych z zapłaconym podatkiem akcyzowym.

Dodatkowo zauważyć należy, iż ww. wykładnia znajduje potwierdzenie w uzasadnieniu orzeczenia TSUE z dnia 1 grudnia 2011 r. w sprawie C-79/10 Systeme Helmholz GmbH przeciwko Hauptzollamt Nürnberg. W wymienionej sprawie Trybunał bowiem orzekł, iż artykuł 14 ust. 1 lit. b dyrektywy Rady 2003/96/WE powinien być interpretowany w ten sposób, że ze zwolnienia z podatku od paliw wykorzystywanych do żeglugi powietrznej przewidzianego przez ten przepis nie może korzystać przedsiębiorstwo, które używa należącego do niego samolotu w celu zapewnienia transportu pracowników do klientów lub na targi handlowe, gdy ów transport nie służy bezpośrednio świadczeniu przez to przedsiębiorstwo odpłatnych usług lotniczych.

Potwierdzeniem powyższego jest również wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 26 czerwca 2012 r. sygn. akt I SA/Bd 448/12.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.