Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-51/13-3/AI
z 22 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy Miejskiej, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2013 r. (data wpływu 21 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat rocznych za użytkowanie wieczyste po scaleniu i podziale działek – prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat rocznych za użytkowanie wieczyste po scaleniu i podziale działek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Umową z dnia 29 grudnia 2003 r.Gmina Miejska oddała X w użytkowanie wieczyste na 99 lat m. in. niezabudowany grunt położony w obrębie miasta, w granicach działki nr 855/47 o powierzchni 0,0987 ha. W umowie powyższej ustalono termin rozpoczęcia budowy (tj. wybudowania fundamentów) w ciągu trzech lat, a zakończenia budowy (tj. wybudowania budynku w stanie surowym zamkniętym) w ciągu pięciu lat od dnia 29 grudnia 2003 r. Opłata roczna za użytkowanie wieczyste została ustalona w kwocie 4.800 zł (co stanowi 3% wylicytowanej ceny gruntu), z terminem płatności do 31 marca każdego roku z góry za dany rok. Budowy nie rozpoczęto w zakreślonym terminie. Państwo X umową z dnia 30 grudnia 2010 r. przenieśli prawo użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu nr 855/47 o powierzchni 0,0987 ha na rzecz Y. Małżonkowie Y oświadczyli, że przedmiotowa nieruchomość będzie wykorzystywana przez Pana Y w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. W dniu 7 października 2010 r. Pan Y zwrócił się pisemnie z wnioskiem o oddanie w użytkowanie wieczyste części działki nr 855/50 przylegającej do działki nr 855/47, na poprawę warunków zagospodarowania posiadanej już nieruchomości (tj. dz. 855/47). Natomiast z dniem 22 października 2010 r. Pan Y poprosił o wstrzymanie procedury przygotowania do oddania w użytkowanie wieczyste części działki nr 855/50 do czasu podpisania umowy notarialnej z Państwem X (co nastąpiło, jak już wyżej wskazano, w dniu 30 grudnia 2010 r.). Decyzją z dnia 28 lipca 2011 r. Prezydent Miasta zatwierdził podział nieruchomości położonej w obrębie miasta, oznaczonej numerem geodezyjnym 855/50 o powierzchni 0,2006 ha na działkę nr 855/251 o powierzchni 0,0118 ha i działkę nr 855/252 o powierzchni 0,1888 ha. Przedmiotowa decyzja stała się ostateczna z dniem 12 sierpnia 2011 r. W dniu 21 października 2011 r. umową notarialną, Państwo Y nabyli prawo użytkowania wieczystego niezabudowanej działki nr 855/251 o powierzchni 0,0118 ha z przeznaczeniem na poprawę warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej, oświadczając jednocześnie, że przedmiotowa nieruchomość będzie wykorzystywana przez Pana Y w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Opłata roczna za użytkowanie wieczyste działki 855/251 została ustalona w wysokości 572,64 złotych netto (co stanowi 3% wartości gruntu) powiększona o należny podatek VAT, z terminem płatności do dnia 31 marca każdego roku z góry za dany rok. Następnie działki nr 855/47 i 855/251 zostały połączone w działkę nr 935. Decyzją nr 19/2012 z dnia 3 lutego 2012 r. Prezydent Miasta zatwierdził podział nieruchomości położonej w obrębie miasta, oznaczonej numerem geodezyjnym 935 o powierzchni 0,1105 ha na działkę nr 935/1 o powierzchni 0,0350 ha, działkę nr 935/2 o powierzchni 0,0387 ha, działkę nr 935/3 o powierzchni 0,0368 ha.

Z uwagi na fakt, że nieruchomość gruntowa oznaczona numerem geodezyjnym 855/251 została oddana w użytkowanie wieczyste 21 października 2011 r., opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego przedmiotowego gruntu została opodatkowana podatkiem VAT. Po połączeniu i ponownym podziale nieruchomości grunt stanowiący pierwotnie działkę nr 855/251 stanowi część każdej z nowo powstałych działek.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Jak naliczyć opłatę roczną za użytkowanie wieczyste każdej z nowo powstałych działek?
2. Czy opodatkować podatkiem VAT w stawce 23% całość opłaty rocznej ustalonej za użytkowanie wieczyste każdej z nowo powstałych działek, czy opłata roczna za użytkowanie wieczyste każdej z nowo powstałych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że grunt o powierzchni 0,0987 ha stanowiący działkę oznaczoną przed połączeniem i ponownym podziałem numerem geodezyjnym 855/47 został oddany w użytkowanie wieczyste 29 grudnia 2003 r., czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Natomiast grunt o powierzchni 0,0118 ha stanowiący przed połączeniem i ponownym podziałem działkę numer 855/251 został oddany w użytkowanie wieczyste 21 października 2011 r., zatem czynność ta została opodatkowana podatkiem VAT w stawce 23%.

W związku z powyższym opłata roczna za użytkowanie wieczyste każdej z nowo powstałych działek, tj. działki 935/1, 935/2, 935/3, będzie w części opodatkowana podatkiem VAT w stawce 23%, a w części nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Gmina zamierza doliczyć podatek VAT do opłat rocznych ustalonych z tytułu użytkowania wieczystego nowo powstałych działek proporcjonalnie do powierzchni gruntu, który został oddany w użytkowanie wieczyste po 1 maja 2004 r. i w związku z tym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (stanowiącego przed połączeniem i ponownym podziałem działkę nr 855/251).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy. Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jak również oddanie gruntu w użytkowanie stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Prawo wieczystego użytkowania jest prawem rzeczowym, którego treść i granice określone zostały zasadniczo w przepisach Kodeksu cywilnego oraz w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.).

Z zawartych tam regulacji wynika, iż użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela. W świetle art. 233 Kodeksu cywilnego, użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w użytkowanie wieczyste korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. W myśl natomiast art. 238 Kodeksu cywilnego, wieczysty użytkownik uiszcza przez czas trwania swego prawa opłatę roczną.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela. W świetle powołanego przepisu art. 7 ustawy, odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów.

Stosownie do art. 71 ust. 1-4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste. Pierwszą opłatę za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze bezprzetargowej można rozłożyć na oprocentowane raty. W sprawach tych stosuje się odpowiednio przepis art. 70 ust. 2-4 ww. ustawy. Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Właściwy organ, na wniosek użytkownika wieczystego złożony nie później niż 14 dni przed upływem terminu płatności, może ustalić inny termin zapłaty, nieprzekraczający danego roku kalendarzowego.

Z powyższych przepisów wywnioskować należy, iż w przypadku użytkowania wieczystego, właścicielem gruntu przez cały okres użytkowania pozostaje Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego. Użytkownik wieczysty w tym czasie posiada we władaniu rzecz cudzą. Jednakże jego prawo w stosunku do tego gruntu pozwala na dysponowanie rzeczą w sposób zbliżony do właściciela.

Jako, że do uznania za dostawę dla potrzeb podatku od towarów i usług wystarczające jest władanie towarem jak właściciel, a nie bycie właścicielem w sensie prawnym, dlatego też oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, co potwierdza art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy. W związku z tym podlega ono opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zobowiązanym do opodatkowania w przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste jest właściciel, tj. Skarb Państwa lub też jednostka samorządu terytorialnego.

W przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu, o czym stanowi art. 19 ust. 16b ustawy.

Powyższy przepis jest odstępstwem od ogólnej zasady powstania obowiązku podatkowego określonej w art. 19 ust. 1 i ust. 4 ustawy, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Czynność oddania gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, która zostaje wykonana jednorazowo (w całości), a kolejne opłaty roczne nie są płatnościami za sukcesywne wykonywanie tej czynności w kolejnych okresach (której dotyczą opłaty).

Okoliczność, że z oddaniem do użytkowania wieczystego wiążą się opłaty roczne, nie oznacza, że oddawanie do użytkowania wieczystego trwa przez cały okres na jaki zostało ustanowione i w którym wnoszone są opłaty (por. uchwała NSA z dnia 8 stycznia 2007 r., sygn. akt I FPS 1/06).

Z opisu sprawy wynika, iż Gmina Miejska zamierza oddać w użytkowanie wieczyste działki gruntu o nr: 935/1, 935/2 oraz 935/3, które powstały w wyniku połączenia i ponownego podzielenia działek:

• nr 855/47 o powierzchni 0,0987 ha, która to została oddana do użytkowania wieczystego w roku 2003,
• nr 855/251 o powierzchni 0,0118 ha, która to została oddana do użytkowania wieczystego w roku 2011.
  
  

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem VAT opłaty rocznej z tytułu oddania w użytkowanie wieczyste każdej z nowo powstałych działek.

Należy zauważyć, iż do dnia 30 kwietnia 2004 r. czynność ustanowienia prawa użytkowania wieczystego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dopiero z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług zmieniła się zarówno definicja towaru, jak i zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Tym samym opłaty dotyczące czynności niepodlegającej opodatkowaniu nie mogą być objęte podatkiem od towarów i usług po wejściu w życie nowej regulacji prawnej, tj. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zatem z uwagi na fakt, że przedmiot oddania w użytkowanie wieczyste stanowi w części działka, w stosunku do której czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a w części działka, w stosunku do której oddanie w użytkowanie wieczyste opodatkowaniu podlega, wyłączenie bądź opodatkowanie nie może być rozszerzone na całą nieruchomość, w skład której wchodzą ww. grunty lecz winno być przyporządkowane jedynie do konkretnej części gruntu, która podlega temu wyłączeniu lub opodatkowaniu podatkiem VAT.

Informuje się ponadto, iż w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat rocznych za użytkowanie wieczyste po scaleniu i podziale działek. Kwestia dotycząca podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania została załatwiona w dniu 22 kwietnia 2013 r. postanowieniem nr ILPP1/443-51/13-4/AI.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.