Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-432/13/EJ
z 21 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2013r. (data wpływu 8 kwietnia 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności przeniesienia praw autorskich do utworów na podstawie umowy licencyjnej oraz stawki podatku VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2013r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności przeniesienia praw autorskich do utworów na podstawie umowy licencyjnej oraz stawki podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Wnioskodawca jest zatrudniony na stanowisku Dziennikarz Informacyjny na podstawie umowy o pracę zawartej ze stacją radiową (pracodawcą). Jak wynika z zapisów przedmiotowej umowy, z chwilą przyjęcia utworu stworzonego przez Wnioskodawcę podczas wykonywania przez niego obowiązków pracowniczych, stacja radiowa nabywa w ramach otrzymywanego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia autorskie prawa majątkowe do tego utworu, z wyłączeniem praw do wyraźnie wskazanych w umowie utworów audialnych o charakterze informacyjnym (dalej: utwory). Zgodnie z umową, Wnioskodawca zachowuje autorskie prawa majątkowe do Utworów. Jednocześnie, na podstawie odrębnej umowy licencyjnej (dalej: Umowa licencyjna), Wnioskodawca udziela licencji na korzystanie z autorskich praw majątkowych do Utworów (tj. utworów audialnych o charakterze informacyjnym) podmiotowi trzeciemu.

Zgodnie z zapisami Umowy licencyjnej, w ramach udzielonej licencji licencjobiorca jest upoważniony do korzystania z Utworów:

• w zakresie utrwalania i zwielokrotniania Utworów – wytwarzania dowolną techniką egzemplarzy Utworów,
• w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których Utwory utrwalono – wprowadzenie do obrotu, użyczenie lub najem oryginałów albo egzemplarzy,
• w zakresie rozpowszechniania Utworów w inny sposób niż określony powyżej – w tym m.in. publiczne wykonanie, wyświetlanie, odtworzenie, wystawienie oraz reemiotowanie i nadawanie we wszystkich stacjach radiowych i telewizyjnych, a także publiczne udostępnienie Utworów w taki sposób, aby każdy mógł mieć do nich dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.
  
  

W zamian za przeniesienie autorskich praw majątkowych do Utworów na warunkach określonych w Umowie licencyjnej, Wnioskodawca otrzymuje określone wynagrodzenie (honorarium). W ramach Umowy licencyjnej Wnioskodawca nie realizuje żadnych dodatkowych świadczeń na rzecz licencjobiorcy. Z tytułu przeniesienia przez Wnioskodawcę praw autorskich powstaje stosunek prawny z licencjobiorcą, jednakże odpowiedzialność za należyte wykonanie przedmiotowych czynności leży wyłącznie po stronie Wnioskodawcy.

Należy podkreślić, iż określone w Umowie licencyjnej działania podejmowane przez Wnioskodawcę nie są realizowane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991r. (t.j. z 2012r. Dz. U. 2012, poz. 361, dalej ustawa o PIT), a otrzymywane przez Wnioskodawcę honorarium stanowi przychód z praw majątkowych na gruncie ustawy o PIT. Udzielając licencji na podstawie Umowy licencyjnej Wnioskodawca działa w charakterze podatnika podatku VAT (w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przeniesienie praw autorskich do Utworów przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy licencyjnej podlega opodatkowaniu VAT oraz jaką stawką?

Zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienia praw autorskich do Utworów przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy licencyjnej podlega opodatkowaniu VAT stawką 8%.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 20011r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej mniemającej osobowości prawnej, które nie stanowi odpłatnej dostawy towarów, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. Natomiast przez dostawę towarów na gruncie ustawy o VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Konsekwentnie, każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów jest traktowane na gruncie przepisów o VAT jako świadczenie usług. Takie podejście pozwala ustawodawcy na spełnienie zasady powszechności opodatkowania. W związku z powyższym należy więc uznać, iż świadczenia realizowane przez Wnioskodawcę w ramach Umowy licencyjnej polegające na udzieleniu licencji do Utworów stanowią świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT.

Na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy o VAT, stawka podatku wynosi zasadniczo 23%, za wyjątkiem przypadków, w których zastosowanie znajdzie stawka preferencyjna (5% lub 8%), stawka 0% lub zwolnienia z opodatkowania – określonych w ustawie i przepisach wykonawczych. I tak, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w Załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 8%. Pozycja 181 omawianego Załącznika nr 3 do ustawy o VAT obejmuje natomiast usługi świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów, bez względu na symbol PKWiU.

Odnosząc się do powyższego Wnioskodawca pragnie wskazać, iż w analizowanym przypadku spełnione zostały wszystkie przesłanki determinujące możliwość zastosowania stawki VAT w wysokości 8%. Po pierwsze, nie ulega wątpliwości, iż Wnioskodawca tworząc radiowe utwory audialne o charakterze informacyjnym działa w charakterze indywidualnego twórcy. Dodatkowo, zgodnie z zapisami Umowy licencyjnej, jest on wynagradzany w formie honorarium wyłącznie za przeniesienie praw autorskich na licencjobiorcę. Jak zostało bowiem wskazane w stanie faktycznym, w ramach Umowy licencyjnej Wnioskodawca nie realizuje żadnych innych świadczeń.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę, że wszystkie warunki wskazane w pozycji 181 Załącznika nr 3 do ustawy o VAT zostały spełnione, zdaniem Wnioskodawcy w analizowanym przypadku zastosowanie znajdzie stawka podatku VAT w wysokości 8%.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 25 kwietnia 2012r. (sygn. ITPP1/443-120/12/BK) dotyczącej usług świadczonych przez dziennikarza prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą, który podpisał umowę na realizację materiałów dziennikarskich (treść, obraz, dźwięk). W stanie faktycznym wskazano dodatkowo, iż wynagrodzenie dziennikarza było wypłacane w formie honorarium, natomiast całość praw majątkowych i praw pokrewnych do dzieła, do nieograniczonego w czasie korzystania i rozporządzania dziełem w kraju i za granicą, została przeniesiona. Organ podatkowy uznał wówczas, iż świadczone przez dziennikarza usługi mogą korzystać z opodatkowania przy zastosowaniu 8% stawki VAT.

W celu potwierdzenia prawidłowości powyższego stanowiska, należy dodatkowo przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia z opodatkowania zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33b ustawy o VAT obejmującego „usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów”. Ze zwolnienia tego wyłączona jest m.in. działalność agencji informacyjnych na mocy art. 43 ust. 19 pkt 5 ustawy o VAT.

Analizowane zwolnienie ma charakter przedmiotowo-podmiotowy. Biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca jest indywidualnym twórcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a wynagrodzenie należne Wnioskodawcy na podstawie Umowy licencyjnej stanowi honorarium za przekazanie praw autorskich, zasadniczo zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33b ustawy o VAT mogłoby potencjalnie znaleźć zastosowanie w analizowanym przypadku – o ile usługi świadczone przez Wnioskodawcę w ramach umowy dziennikarskiej miałyby charakter usług kulturalnych, a jednocześnie nie zostałyby wymienione w art. 43 ust. 19 ustawy o VAT jako wyłączone ze zwolnienia (np. w zakresie działalności agencji informacyjnych).

W tym miejscu należy jednakże zwrócić uwagę, że przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia „usługi kulturalne” i tym samym zakres przedmiotowy zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33b ustawy o VAT nie został precyzyjnie zdefiniowany przez ustawodawcę. Również art. 132 ust. 1 pkt n) Dyrektywy VAT 2006/112/WE, który zobowiązuje państwa członkowskie do wprowadzenia zwolnienia z VAT w odniesieniu do „świadczenia niektórych usług kulturalnych, a także dostawy towarów i świadczenia usług z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego i inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie” nie odwołuje się do definicji pojęcia „usługi kulturalne”.

W tej sytuacji, zgodnie z zasadami dokonywania wykładni przepisów podatkowych, w celu określenia, jakiego rodzaju usługi spełniają definicję „usług kulturalnych” należałoby więc oprzeć się na wykładni literalnej. Cytując za Słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN, kultura to „materialna i umysłowa działalność społeczeństw oraz jej wytwory”. W opinii Wnioskodawcy tak pojęta „kultura” obejmuje jednakże w zasadzie każdy przejaw działalności człowieka, również potencjalne usługi, które zasadniczo podlegają opodatkowaniu VAT (przykładowo usługi doradcze, inżynierskie, księgowe itp.). Zastosowanie literalnej wykładni w tym przypadku prowadziłoby do zwolnienia z opodatkowania bardzo szerokiego zakresu usług, co stałoby w niewątpliwej sprzeczności z celem ustawodawcy. Ponadto należy mieć na uwadze, że przepisy wyznaczające zakres zwolnienia z opodatkowania VAT, jako określające wyjątki od powszechności opodatkowania powinny być zinterpretowane ściśle.

Biorąc pod uwagę, iż literalna wykładnia pojęcia „usługi kulturalne” nie przyniosła rozstrzygnięcia wątpliwości interpretacyjnych, w opinii Wnioskodawcy pomocniczo można odwołać się do klasyfikacji usług dziennikarskich na gruncie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. nr 207, poz. 1293 ze zm.). Zgodnie zaś z wyjaśnieniami do PKWiU 2008, usługi świadczone przez niezależnych dziennikarzy mieszczą się zasadniczo w grupowaniu PKWiU 90.03.11.0 „Usługi świadczone przez autorów, kompozytorów, rzeźbiarzy i pozostałych artystów, z wyłączeniem artystów wykonawców” w dziale 90 „Usługi kulturalne i rozrywkowe), jednakże grupowanie to nie obejmuje usług dziennikarskich o charakterze stricte informacyjnym, klasyfikowanych do PKWiU 63.91.12.0 „Usługi agencji informacyjnych dla mediów audiowizualnych”. Zasadniczo przez agencje informacyjne rozumie się instytucje zajmujące się gromadzeniem materiałów, informacji w celu udostępnienia ich m.in. mediom audiowizualnym (telewizji), jednakże zgodnie z opisem tego grupowania obejmuje ono usługi w zakresie gromadzenia, wyszukiwania i dostarczania informacji dla stacji radiowych.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy usługi realizowane na podstawie Umowy licencyjnej, tj. przeniesienie majątkowych praw autorskich do Utworów nie będzie podlegało zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33b ustawy o VAT z uwagi na stricte informacyjny charakter utworów.

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy, świadczenie usług realizowanych na podstawie Umowy licencyjnej, tj. przeniesienie praw autorskich do Utworów na rzecz licencjobiorcy podlega opodatkowaniu 8% stawką VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o którym mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do dyspozycji przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 cyt. ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże, z dniem 1 stycznia 2011 r. zmianie uległy stawki podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W poz. 181 załącznika nr 3 zawierającego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8% do tej ustawy wymienione zostały usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

W myśl przepisu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.) przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Przepis art. 1 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe),
   
2. plastyczne,
   
3. fotograficzne,
   
4. lutnicze,
   
5. wzornictwa przemysłowego,
   
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne,
   
7. muzyczne i słowno-muzyczne,
   
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne,
   
9. audiowizualne (w tym wizualne i audialne).
   
   

Twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Natomiast użyte w art. 1 analizowanej ustawy określenie „przejaw działalności twórczej” oznacza jakikolwiek uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta jest spełniona, gdy mamy do czynienia z subiektywnym nowym wytworem intelektu. Użycie w art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych określenia „utwory” wskazuje, że dla zakwalifikowania określonego rezultatu działalności dziennikarskiej jako przedmiotu prawa autorskiego konieczne jest spełnienie przesłanek utworu określonych w art. 1 ust. 1 tej ustawy, tzn. aby był on przejawem działalności twórczej oraz miał indywidualny charakter. Tylko w razie spełnienia tych przesłanek przysługują twórcy zarówno autorskie prawa osobiste, jak i autorskie prawa majątkowe, w szczególności zaś wynagrodzenie za korzystanie z utworu. Cecha indywidualności przejawia się w samym procesie twórczym i oznacza oryginalność, niepowtarzalność.

W prawie autorskim mamy do czynienia z dwoma rodzajami praw: autorskimi prawami osobistymi oraz autorskimi prawami majątkowymi. Zasadą jest, iż z utworu może korzystać lub nim rozporządzać tylko osoba uprawniona. Najczęściej będzie to sam twórca lub – jeżeli z mocy ww. ustawy autorskie prawa majątkowe przysługują innej osobie niż twórca, osoba, która je nabyła lub na rzecz której została ustanowiona licencja.

W myśl art. 8 ust. 1 – ust. 3 ustawy o prawie autorskim, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku - właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Zatem, aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

• mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),
• stanowić przejaw działalności twórczej,
• posiadać indywidualny charakter.
  
  

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

Twórcy, zgodnie z przepisem art. 16 ustawy o prawie autorskim przysługują autorskie prawa osobiste obejmujące przede wszystkim prawo autora do wiązania z dziełem jego nazwiska. Prawo to nigdy nie wygasa i jest, z natury rzeczy, niezbywalne, nie można się go zrzec ani przenieść na inną osobę. W ramach ochrony dóbr osobistych autor ma prawo do przedstawienia utworu pod pseudonimem lub anonimowo. Można więc powiedzieć, że autorskie prawa osobiste chronią pewien „intelektualny” związek twórcy z dziełem.

Drugi rodzaj praw autorskich – prawa majątkowe mogą przysługiwać w niektórych sytuacjach również osobom innym niż twórca utworu z mocy ustawy lub z mocy stosownej umowy cywilnoprawnej. Dotyczy to np. autorskich praw majątkowych pracodawcy, którego pracownik stworzył utwór.

Przepis art. 41 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy określa, że jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zatrudniony jest na stanowisku Dziennikarz Informacyjny na podstawie umowy o pracę zawartej ze stacją radiową. Jak wynika z zapisów przedmiotowej umowy, z chwilą przyjęcia utworu stworzonego przez Wnioskodawcę podczas wykonywania przez niego obowiązków pracowniczych, stacja radiowa nabywa w ramach otrzymywanego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia autorskie prawa majątkowe do tego utworu, z wyłączeniem praw do wyraźnie wskazanych w umowie utworów audialnych o charakterze informacyjnym. Zgodnie z umową, Wnioskodawca zachowuje autorskie prawa majątkowe do utworów. Jednocześnie, na podstawie odrębnej umowy licencyjnej Wnioskodawca udziela licencji na korzystanie z autorskich praw majątkowych do utworów (tj. utworów audialnych o charakterze informacyjnym) podmiotowi trzeciemu. W zamian za przeniesienie autorskich praw majątkowych do utworów Wnioskodawca otrzymuje określone wynagrodzenie (honorarium).

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że świadczona na rzecz podmiotu trzeciego usługa polegająca na przeniesieniu praw autorskich do utworów, których twórcą jest Wnioskodawca, na podstawie umowy licencyjnej, w zamian za określone wynagrodzenie (honorarium) może korzystać z opodatkowania przy zastosowaniu 8% stawki podatku od towarów i usług obowiązującej na mocy art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 i poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo podkreślić należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w kwestii uznania Wnioskodawcy za twórcę oraz zakwalifikowania wykonywanych przez niego czynności do usług wynagradzanych w formie honorariów za przeniesienie praw autorskich do utworów, bowiem zagadnienia te nie mieszczą się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.