Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-398/13/HK
z 5 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 04 kwietnia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura – 09 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwolnienia najemców na podstawie zarządzenia Prezydenta Miasta z wpłaty kaucji mieszkaniowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09 kwietnia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwolnienia najemców na podstawie zarządzenia Prezydenta Miasta z wpłaty kaucji mieszkaniowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zarząd Budynków Miejskich (dalej: Wnioskodawca) jest jednostką budżetową, która zajmuje się administrowaniem lokalami mieszkalnymi i użytkowymi należącymi do Gminy.

Zasady oddawania w najem lokali mieszkalnych określa uchwała Rady Miasta z dnia 29 marca 2012 r.

Zgodnie z ww. uchwałą osoba, której został przyznany lokal mieszkalny (komunalny) winna wpłacić kaucję mieszkaniową.

Z obowiązku tego zwolnione są osoby, które otrzymały lokal socjalny, zamienny, repatrianci (zgodnie z § 24 pkt 5a, b, e załącznika do uchwały) oraz osoby wstępujące w najem na podstawie art. 691 Kodeksu cywilnego (§ 24 pkt 5c załącznika do uchwały).

Zasady wpłaty kaucji oraz jej zwrotu po wygaśnięciu umowy najmu i zdaniu lokalu określa § 24 załącznika do uchwały. Zgodnie z pkt 3 § 24 załącznika Prezydent może zwolnić z obowiązku wpłaty kaucji.

Prezydent zwalnia z obowiązku wpłaty całości kaucji w momencie przyznania lokalu albo najemca otrzymuje zgodę na rozłożenie kaucji na raty i po wpłacie jednej lub kilku rat prosi o zwolnienie z wpłaty pozostałej części kaucji i Prezydent wyraża na to zgodę. Zwolnienie to odbywa się poprzez wydanie zarządzenia Prezydenta Miasta. Także osoba która wykona remont lokalu komunalnego na własny koszt, zgodnie z § 24 pkt 5d załącznika do uchwały, jest zwalniana z kaucji na podstawie zarządzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota zwolnienia na podstawie § 24 pkt 3 i pkt 5d załącznika do uchwały stanowi dla najemcy przychód z innych źródeł i w związku z tym podlega ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, czy istnieje konieczność wystawienia informacji o dochodach PIT-8C najemcy zwolnionemu z wpłaty kaucji?

Zdaniem Wnioskodawcy, zwolnienie z obowiązku wpłaty całości lub części kaucji nie stanowi przychodu dla osoby zwolnionej i nie ma konieczności wystawiania informacji PIT-8C.

Uzasadniając swe stanowisko Wnioskodawca wskazał, że kaucja mieszkaniowa stanowi zabezpieczenie pokrycia należności z tytułu czynszu najmu i innych roszczeń przysługujących wynajmującemu wobec najemcy w dniu opróżnienia lokalu i podlega zwrotowi. W związku z powyższym kaucja ta ma charakter zwrotny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest jedynie przedstawiony we wniosku stan faktyczny. W pozostałym zakresie, tj. w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego, została wydana odrębna interpretacja indywidualna.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są inne źródła.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak wynika z powyższego przepisu katalog przychodów zaliczanych do tzw. innych źródeł jest katalogiem otwartym. Tym samym do tegoż źródła należy zaliczyć wszystkie inne przychody, które nie mogą być zakwalifikowane do pozostałych kategorii źródeł, szczegółowo wymienionych w treści art. 10 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca jest jednostką budżetową, która zajmuje się administrowaniem lokalami mieszkalnymi i użytkowymi należącymi do Gminy. Zasady oddawania w najem lokali mieszkalnych określa uchwała Rady Miasta z dnia 29 marca 2012 r. Zgodnie z ww. uchwałą osoba, której został przyznany lokal mieszkalny (komunalny) winna wpłacić kaucję mieszkaniową.

Jednakże z obowiązku tego zwolnione są osoby, które otrzymały lokal socjalny, zamienny, repatrianci oraz osoby wstępujące w najem na podstawie art. 691 Kodeksu cywilnego, a także osoby, które wykonały remont lokalu komunalnego na własny koszt.

Zgodnie z treścią załącznika do ww. uchwały Prezydent może zwolnić z obowiązku wpłaty kaucji. Prezydent zwalnia z obowiązku wpłaty całości kaucji w momencie przyznania lokalu albo najemca otrzymuje zgodę na rozłożenie kaucji na raty i po wpłacie jednej lub kilku rat prosi o zwolnienie z wpłaty pozostałej części kaucji i Prezydent wyraża na to zgodę.

Zwolnienie to odbywa się poprzez wydanie zarządzenia Prezydenta Miasta.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego podstawę do zwolnienia z wpłaty kaucji mieszkaniowej – dla określonej grupy osób - stanowi uchwała Rady Miasta, na podstawie której Prezydent może zwolnić z obowiązku wpłaty tejże kaucji tylko wymienione w treści ww. uchwały osoby, tj. osoby, które otrzymały lokal socjalny, zamienny, repatrianci oraz osoby wstępujące w najem na podstawie art. 691 Kodeksu cywilnego i osoby, które wykonały remont lokalu komunalnego na własny koszt. Prezydent może zwolnić z obowiązku wpłaty kaucji również inne osoby, na mocy § 24 pkt 3 załącznika do uchwały. Takie zwolnienie odbywa się poprzez wydanie zarządzenia Prezydenta Miasta.

Jak z powyższego wynika, postanowienia wskazanej uchwały mają charakter generalno-abstrakcyjny i odnoszą się do wszystkich ww. osób, które są adresatami zawartych w niej norm. Tym samym wszystkie osoby, które spełniają określone w uchwale warunki, mogą korzystać z przewidzianych w niej ulg.

W takim przypadku zwolnienie z wpłaty kaucji mieszkaniowej nie ma charakteru indywidualnego i nie powoduje powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego w przedstawionym stanie faktycznym nie znajdują zastosowania przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w szczególności: art. 10 ust. 1 pkt 9, art. 20 ust. 1 i art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawcy - iż w przedstawionym stanie faktycznym nie powstał przychód podlegający opodatkowaniu i tym samym Wnioskodawca nie ma obowiązku sporządzania informacji o dochodach (PIT-8C) - należało uznać za prawidłowe, jednakże z innych powodów niż wskazał Wnioskodawca w opisie własnego stanowiska w sprawie zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dołączono dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.