Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-350/13/MK
z 27 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2013 r. (wpływ do tut. Biura – 26 marca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 31 maja 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 24 maja 2013 r. znak: IBPB II/1/415-350/13/MK wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono w dniu 31 maja 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 29 lutego 2012 r. Wnioskodawca przeszedł zabieg ortopedyczny kolana prawego.

Wnioskodawca dokonał wpłaty w wysokości 14.800 zł. Po zabiegu przeszedł rehabilitację w Szpitalu Specjalistycznym i zrealizował indywidualny program usprawniający poruszanie się.

W dniach od 03 lipca 2012 r. do 09 lipca 2012 r. przebywał na Oddziale Klinicznym, gdzie rozpoznano u niego guza głowy trzustki. Po przebytej operacji został skierowany na chemioterapię.

Wnioskodawca posiada orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu znacznym. Symbol przyczyny niepełnosprawności – 08-T.

Z uzupełnienia wniosku z dnia 29 maja 2013 r., które wpłynęło do tut. Biura w dniu 31 maja 2013 r. wynika, iż orzeczenie o niepełnosprawności zostało wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w dniu 04 października 2012 r. Niepełnosprawność w stopniu znacznym o symbolu 08-T – choroby układu pokarmowego – orzeczona jest od dnia 18 września 2012 r. do dnia 31 października 2014 r. po stwierdzeniu guza głowy trzustki – badanie histopatologiczne z dnia 09 lipca 2012 r.

Wnioskodawca posiada imienny dokument, tj. fakturę VAT na kwotę 14.800 zł wystawiony przez Nowe Techniki Medyczne Szpitala Specjalistycznego z dnia 29 lutego 2012 r. potwierdzający zabieg ortopedyczny prawego kolana oraz kartę informacyjną leczenia szpitalnego Oddziału Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu z dnia 29 lutego 2012 r.

Zabieg ortopedyczny jest zabiegiem rehabilitacyjnym poprawiającym sprawność poruszania się. Po protezoplastyce całkowitej nie cementowej prawego stawu kolanowego Wnioskodawca przebywał na oddziale rehabilitacyjnym w Szpitalu Specjalistycznym celem zrealizowania programu usprawniającego ruchomość stawu kolanowego i wzmocnienia siły mięśniowej kończyn dolnych. Gdyby nie zabieg ortopedyczny zdolność poruszania się byłaby prawie niemożliwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może odliczyć od dochodu poniesiony wydatek na operację kolana w ramach ulgi rehabilitacyjnej?

Wnioskodawca uważa, że może odliczyć koszty poniesione na operację kolana, ponieważ zabieg umożliwił mu samodzielne poruszanie się i zmniejszenie dolegliwości bólowych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zostały wymienione w art. 26 ust. 7a ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b – 7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

W myśl art. 26 ust. 7d tej ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Z przepisu art. 26 ust. 7f ww. ustawy wynika, że ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:

1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
2. znaczny stopień niepełnosprawności,

2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

1. całkowitą niezdolność do pracy albo
2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   

Stosownie do art. 26 ust. 7b ww. ustawy, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Podstawowym warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne zgodnie z ww. przepisami jest posiadanie przez osobę, która poniosła wydatek, m.in. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności.

Co do zasady więc, odliczeniu podlegają wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, iż stopień niepełnosprawności datowany jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. W takiej sytuacji podatnik, który posiada orzeczenie o niepełnosprawności może odliczyć wydatki poniesione od dnia wskazanego w orzeczeniu jako data ustalenia stopnia niepełnosprawności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca posiada orzeczony znaczny stopień niepełnosprawności. Orzeczenie o niepełnosprawności zostało wydane w dniu 04 października 2012 r. Niepełnosprawność Wnioskodawcy orzeczona jest od dnia 18 września 2012 r. do dnia 31 października 2014 r. Natomiast wydatek, który Wnioskodawca chciałby odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej został poniesiony w lutym 2012 r.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie może skorzystać z tzw. ulgi rehabilitacyjnej za 2012 r. Z wniosku wynika bowiem, że niepełnosprawność orzeczona jest od dnia 18 września 2012 r., natomiast warunkiem niezbędnym do skorzystania z tzw. ulgi rehabilitacyjnej jest m.in. posiadanie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, co oznacza, że odliczeniu podlegają wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, iż stopień niepełnosprawności datowany jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. Dlatego też wydatki poniesione przez Wnioskodawcę przed dniem 18 września 2012 r. nie mogą być odliczone w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

A zatem poniesiony przez Wnioskodawcę w dniu 29 lutego 2012 r. wydatek na cele rehabilitacyjne oraz ułatwiające wykonywanie czynności życiowych, tj. na zabieg ortopedyczny (operację) kolana prawego, nie może zostać odliczony od dochodu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niezależnie od tego czy stanowi on zabieg rehabilitacyjny czy też nie. Wydatkami podlegającymi odliczeniu są wydatki poniesione dopiero od dnia wskazanego jako data ustalenia stopnia niepełnosprawności, czyli w opisywanej sytuacji od 18 września 2012 r., bowiem od tego dnia został ustalony stopień niepełnosprawności. Powołany powyżej przepis jednoznacznie odsyła do orzeczenia o stopniu niepełnosprawności a nie do orzeczenia o niepełnosprawności.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył kopie dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.