Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-272/13-2/IM
z 5 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2013 r. (data wpływu 6 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, którą rozlicza na zasadach ogólnych. W celu zwiększenia przychodów postanowił zakupić nową maszynę. W 2007 roku Zainteresowany zamówił wykonanie maszyny we Włoszech. Na podstawie otrzymanej faktury proformy dokonał przedpłaty w grudniu 2007 roku w wysokości 20% wartości. Następnie w kwietniu 2008 roku zapłacił 70% wartości, po otrzymaniu wiadomości, że maszyna jest gotowa do wysyłki. Maszyny jednak Wnioskodawca nie otrzymał, kontrahent go oszukał. Nie otrzymał również faktury za zapłacone zaliczki. W związku z tym, w październiku 2008 roku, podpisał umowę z firmą windykacyjną w celu odzyskania należności. W międzyczasie okazało się, że kontrahent ogłosił upadłość. W 2009 roku adwokat z firmy windykacyjnej złożył w sądzie włoskim wniosek do masy upadłościowej, zgłaszając należność Wnioskodawcy.

W listopadzie 2012 roku wpłynęło pismo od firmy windykacyjnej, że roszczenie nie zostanie zaspokojone z masy upadłościowej, Syndyk informuje, iż tylko wierzyciele uprzywilejowani oraz wierzyciele z pierwszej grupy będą zaspokojeni. Firma Wnioskodawcy nie jest wierzycielem uprzywilejowanym ani należącym do pierwszej grupy. Firma windykacyjna zamknęła zlecenie windykacyjne, przysyłając w załączeniu powiadomienie od syndyka o ustalonym układzie podziału.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może zaliczyć w koszty uzyskania przychodów zapłacone zaliczki na wykonanie maszyny na podstawie otrzymanego pisma, w którym Syndyk informuje, że należności Zainteresowanego nie zostaną zaspokojone z masy upadłościowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z ogłoszoną upadłością obejmującą likwidację majątku dłużnika i nie zaspokojeniem należności firmy Wnioskodawcy, może On zaksięgować w koszty uzyskania przychodu zapłacone zaliczki na zakup maszyny, która miała służyć zwiększeniu przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) kosztami uzyskania przychodu, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Wydatki muszą być zatem związane z wykonywaną działalnością gospodarczą i poniesione w celu uzyskania przychodów z tej działalności i nie mogą być wymienione w katalogu wydatków nieuznawanych za taki koszt. Niespełnienie którejkolwiek z wyżej wskazanych przesłanek wyklucza możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Jednak nie każdy koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Jest to warunek konieczny, jednak niewystarczający do zaliczenia kosztu do kosztów podatkowych. Nie może on być również wymieniony przez ustawodawcę wśród tych kosztów, które nawet jeśli są poniesione w celu osiągnięcia przychodu nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii.

Przepis art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog wydatków niestanowiących z mocy ustawy kosztów uzyskania przychodów.

Wśród wymienionych w tym artykule wydatków mieszczą się straty (koszty) powstałe w wyniku utraty dokonanych przedpłat (zaliczek, zadatków) w związku z niewykonaniem umowy - art. 23 ust. 1 pkt 54 cytowanej ustawy.

Każdy przypadek obciążenia kosztów stratami musi być rozpatrywany indywidualnie pod kątem ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy przy tym zaznaczyć, że dla celów podatkowych tylko stratę powstałą na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych i nie do uniknięcia (tj. zdarzeń losowych) można uznać za koszt uzyskania przychodów. Powyższe regulacje prowadzą do wniosku, że straty - co do zasady stanowią koszt uzyskania przychodu, poza stratami, które wyraźnie zostały wyłączone przez ustawodawcę spod pojęcia kosztów podatkowych.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawca w celu zwiększenia przychodów postanowił w 2007 roku zamówić wykonanie maszyny we Włoszech. Na podstawie otrzymanej faktury proformy dokonał przedpłaty w grudniu 2007 roku w wysokości 20% wartości. Następnie w kwietniu 2008 roku zapłacił 70% wartości, po otrzymaniu wiadomości, że maszyna jest gotowa do wysyłki. Maszyny jednak Wnioskodawca nie otrzymał, kontrahent go oszukał, nie otrzymał również faktury za zapłacone zaliczki. W związku z tym, w październiku 2008 roku, podpisał umowę z firmą windykacyjną w celu odzyskania należności. W międzyczasie okazało się, że kontrahent ogłosił upadłość. W 2009 roku adwokat z firmy windykacyjnej złożył w sądzie włoskim wniosek do masy upadłościowej, zgłaszając należność Wnioskodawcy. W listopadzie 2012 roku wpłynęło pismo od firmy windykacyjnej że roszczenie nie zostanie zaspokojone z masy upadłościowej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż mając na uwadze treść art. 23 ust. 1 pkt 54 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niemożliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów straty powstałej w wyniku utraty przedpłaty dokonanej w grudniu 2007 roku w wysokości 20% oraz w kwietniu 2008 roku 70% wartości na poczet zamówionej maszyny w związku z niewykonaniem umowy zawartej między Wnioskodawcą, a jego kontrahentem.

Ryzyko prowadzonej działalności gospodarczej ponosi podatnik i nie ma możliwości przenoszenia tego ryzyka na budżet państwa w postaci zmniejszenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym, poprzez zaliczenie w koszty zapłaconych zaliczek na wykonanie maszyny.

Reasumując, Wnioskodawca nie może zaliczyć w koszty uzyskania przychodów zapłaconych zaliczek na wykonanie maszyny na podstawie otrzymanego pisma, w którym Syndyk informuje, że należności Zainteresowanego nie zostaną zaspokojone z masy upadłościowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.