Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-346/13/HS
z 21 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 28 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2013 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od dnia 27 września 1999 r. na podstawie umowy darowizny, objętej aktem notarialnym z tego samego dnia, wnioskodawca stał się współwłaścicielem nieruchomości gruntowej, zabudowanej budynkiem mieszkalnym w udziale wynoszącym 16/200, w ramach którego to udziału zajmował wskazany lokal mieszkalny składający się z przedpokoju, dwóch pokoi, łazienki, kuchni, pomieszczenia gospodarczego oraz piwnicy i z własnością którego związany jest udział w nieruchomości wspólnej, położony na trzeciej kondygnacji budynku.

W dniu 16 grudnia 2009 r. na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności lokali, objętej aktem notarialnym (ustanowienie fizycznego podziału nieruchomości) wnioskodawca stał się właścicielem nieruchomości lokalowej stanowiącej lokal mieszkalny położony na trzeciej kondygnacji budynku składający się z przedpokoju, dwóch pokoi, łazienki, kuchni, pomieszczenia gospodarczego oraz piwnicy, z własnością którego związany jest udział w nieruchomości wspólnej.

W dniu 21 grudnia 2012 r. wnioskodawca sprzedał na mocy aktu notarialnego powyżej opisaną nieruchomość, stanowiącą lokal mieszkalny składający się z przedpokoju, dwóch pokoi, łazienki, kuchni, pomieszczenia gospodarczego oraz piwnicy, z własnością którego związany jest udział w nieruchomości wspólnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze sprzedażą powyższej nieruchomości wnioskodawca jest zobowiązany do płatności podatku od sprzedaży nieruchomości, pomimo iż wnioskodawca był jego właścicielem od 1999 r.?

Zdaniem wnioskodawcy, według uzyskanych informacji, podatek od sprzedaży jest nienależny, gdyż wnioskodawca był właścicielem sprzedawanej nieruchomości od 1999 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis cytowanego art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że nie płaci się podatku dochodowego, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub praw upłynęło 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku, w którym miało miejsce nabycie nieruchomości do dnia sprzedaży upłynęło 5 lat, sprzedaż nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment jej nabycia.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca w dniu 27 września 1999 r. w drodze zawarcia umowy darowizny stał się współwłaścicielem nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym w udziale wynoszącym 16/200, w ramach którego to udziału zajmował jeden z lokali mieszkalnych. Następnie, w dniu 16 grudnia 2009 r. na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności lokali wnioskodawca stał się właścicielem tegoż lokalu mieszkalnego.

W tym miejscu należy odnieść się do pojęć „zniesienie współwłasności” i „ustanowienie odrębnej własności lokali”. Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. Stosownie do art. 195 ww. ustawy, współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, iż własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Zgodnie z art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego - art. 196 § 2 tej ustawy.

Zgodnie z art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności to fizyczny podział rzeczy wspólnej, polegający m.in. na przyznaniu każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej rzeczy wspólnej, a wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Wówczas datą nabycia nieruchomości jest data nabycia udziału w nieruchomości, a nie data zniesienia współwłasności. Natomiast, gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad tą rzeczą (nieruchomości) jak i stan jej majątku osobistego. O tym zaś czy udział uległ powiększeniu, czy też nie, nie decyduje subiektywne odczucie dotychczasowego współwłaściciela, lecz obiektywne kryteria odwołujące się do cen rynkowych udziałów przed i po zniesieniu współwłasności.

Co do zasady ustanowienie odrębnej własności lokalu nie mieści się w pojęciu nabycia lokalu mieszkalnego bądź udziału we współwłasności. Umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokali nie powoduje przejścia prawa rzeczowego na osobę trzecią, powoduje jedynie jego wyodrębnienie. W świetle art. 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.) w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali. W przypadku zatem jedynie fizycznego wyodrębnienia w budynku lokali stanowiących odrębne nieruchomości ich współwłaścicielami (współwłaścicielami każdego wyodrębnionego lokalu) stają się dotychczasowi właściciele budynku. Nie ma wówczas mowy o ustalaniu nowej daty nabycia udziałów w takich lokalach. W przedmiotowej sprawie nie poprzestano jedynie na fizycznym wyodrębnieniu lokali, ale również zniesiono współwłasność w ten sposób, że wnioskodawca został wyłącznym właścicielem lokalu, który zajmował. Aby zatem ustalić czy w dacie wyodrębnienia lokali i przeniesienia na wnioskodawcę własności lokalu mieszkalnego przez niego zajmowanego można mówić o nabyciu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy porównać rynkową wartość lokalu nabytego przez wnioskodawcę 16 grudnia 2009 r. z wartością udziału 16/200 w całym budynku mieszkalnym (a więc w każdym z lokali znajdujących się w tym budynku) ustaloną również na dzień 16 grudnia 2009 r. Jeżeli w wyniku takiego porównania okaże się, że przyznanie wnioskodawcy na wyłączną własność lokalu mieszkalnego nie spowodowało wzrostu majątku wnioskodawcy w porównaniu do stanu poprzedniego (a więc w porównaniu do wartości udziału 16/200 w budynku mieszkalnym), to czynność ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia go na wnioskodawcę nie ma wpływu na określenie początku biegu terminu.

W takim zaś wypadku, sprzedaż przez wnioskodawcę lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość w 2012 r., a więc po upływie 5 lat licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło nabycie w drodze darowizny, nie będzie skutkowała opodatkowaniem transakcji sprzedaży, ponieważ ustanowienie odrębnej własności lokalu w 2009 r. i zniesienie współwłasności dokonane zostało w ramach posiadanego udziału.

Stanowisko wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.