Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-312/13/AK
z 17 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 03 lipca 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 07 marca 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 12 marca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 15 maja 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustanowienia nieodpłatnej służebności gruntowej (drogi koniecznej) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustanowienia nieodpłatnej służebności gruntowej (drogi koniecznej). Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 07 maja 2013 r. Znak IBPBI/2/423-312/13/AK wezwano Wnioskodawcę o ich uzupełnienie. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 15 maja 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina jest właścicielem działki oznaczonej jako X o pow. 2508 m2, położonej w bezpośrednim sąsiedztwie skrzyżowania ulic A i B. Działka ta w chwili obecnej zagospodarowana jest jako zieleniec; usytuowane są na niej dwa słupy napowietrznej sieci wysokiego napięcia.

Zgodnie ze stanowiskiem Zarządu Dróg, położenie działki wyklucza możliwość bezpośredniego skomunikowania w/w działki z sąsiadującymi z nią drogami publicznymi. Na przedmiotowym terenie nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, a zgodnie z opracowanym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego działka położna jest w strefie zabudowy mieszkaniowej.

W związku z planami Gminy przeznaczenia działki gminnej na cele parkingowe, zaistniała konieczność formalnego zapewnienia dostępu do drogi publicznej - do ulicy C - po terenie przylegającej do niej działki, stanowiącej własność Powiatu.

Powiat na wniosek Gminy wyraził zgodę na obciążenie części własnej działki Y o całkowitej powierzchni 2710 m2 nieodpłatną służebnością drogową (o pow. 200 m2), wykonywaną pasem o szerokości 5 m i długości 40 m, od ulicy C do przyległej działki X stanowiącej własność Gminy, w miejscu istniejącego wjazdu na parking urządzony na działce Powiatu.

Powiat wyraził zgodę na ustanowienie służebności o podanych parametrach pod warunkiem, iż poszerzenie wjazdu istniejącego na obciążanej działce wykonane zostanie staraniem i na koszt właściciela nieruchomości władnącej oznaczonej jako X. Gmina, jako właściciel nieruchomości władnącej X, zamierza przystąpić do umowy notarialnej celem przyjęcia ustanawianej przez Powiat opisanej wyżej nieodpłatnej służebności drogi koniecznej. Nieodpłatna służebność zostanie ustanowiona zgodnie z przepisami art. 13 ust. 1 i art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ustanowienie przez Powiat nieodpłatnej służebności drogowej (drogi koniecznej) na rzecz każdoczesnego właściciela X (stanowiącej własność Gminy), niezbędnej w celu skomunikowania tej działki z drogą publiczną - spowoduje powstanie przychodu podatkowego objętego przepisami art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który będzie skutkował koniecznością zapłaty przez Gminę podatku dochodowego od otrzymanego ograniczonego prawa rzeczowego?

Zdaniem Gminy, przyjęcie przez Gminę ustanowionej nieodpłatnej służebności drogi koniecznej do działki X (stanowiącej własność Gminy), po części działki stanowiącej własność Powiatu oznaczonej jako Y, nie mieści się w pojęciu nieodpłatnych świadczeń objętych przepisami art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach jedynie sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

Przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „updop”) nie określają definicji przychodów. Zawierają jedynie przykładowy wykaz zdarzeń uznanych przez ustawodawcę za przychody w rozumieniu tej ustawy. Katalog tych zdarzeń został między innymi wymieniony w art. 12 ust. 1 updop.

W tym katalogu zdarzeń został wskazany obowiązek opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych m.in. otrzymanych nieodpłatnie świadczeń. Wskazany przedmiot opodatkowania wynika z art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, który stanowi, iż przychodem jest m.in. wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Ustawodawca nie sprecyzował bliżej co należy rozumieć pod pojęciem „nieodpłatne świadczenia”, ograniczając się jedynie do wskazania w art. 12 ust. 6 updop sposobu i kryteriów ustalania ich wartości. Wobec powyższego, należy odwołać się do znaczenia tego pojęcia, jakie nadają mu przepisy prawa cywilnego, a także orzecznictwo.

Przez „nieodpłatne świadczenie” należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy lub zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu.

Instytucja służebności gruntowej została uregulowane w art. 285 – 295 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Służebność gruntowa jest prawem, którego treść polega na tym, że właściciel nieruchomości władnącej może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, bądź na tym, że właściciel nieruchomości obciążonej zostaje ograniczony w możności dokonywania w stosunku do niej określonych działań, bądź też na tym, że właścicielowi nieruchomości obciążonej nie wolno wykonywać określonych uprawnień, które mu względem nieruchomości władnącej przysługują na podstawie przepisów o treści i wykonywaniu własności (art. 285 § 1 Kodeksu cywilnego).

Ustanowienie służebności gruntowej może być zarówno odpłatne, jak i nieodpłatne - zależne jest to tylko od woli stron.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Gmina jest właścicielem działki oznaczonej jako X o pow. 2508 m2, położonej w bezpośrednim sąsiedztwie skrzyżowania ulic A i B. W związku z planami Gminy przeznaczenia działki gminnej na cele parkingowe, zaistniała konieczność formalnego zapewnienia dostępu do drogi publicznej - do ulicy C – po terenie przylegającej do niej działki, stanowiącej własność Powiatu. Powiat na wniosek Gminy wyraził zgodę na obciążenie części własnej działki Y o całkowitej powierzchni 2710 m2 nieodpłatną służebnością drogową (o pow. 200 m2), wykonywaną pasem o szerokości 5 m i długości 40 m, od ulicy C do przyległej działki X stanowiącej własność Gminy, w miejscu istniejącego wjazdu na parking urządzony na działce Powiatu. Powiat wyraził zgodę na ustanowienie służebności o podanych parametrach pod warunkiem, iż poszerzenie wjazdu istniejącego na obciążanej działce wykonane zostanie staraniem i na koszt właściciela nieruchomości władnącej oznaczonej jako X. Gmina, jako właściciel nieruchomości władnącej X, zamierza przystąpić do umowy notarialnej celem przyjęcia ustanawianej przez Powiat nieodpłatnej służebności drogi koniecznej.

Podstawową cechą nieodpłatnego świadczenia jest taka sytuacja, że otrzymujący przysporzenie nie będzie zobowiązany do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego.

Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego przedstawiony we wniosku oraz treść przepisów uznać należy, iż w związku z przewidywanym ustanowieniem przez Powiat nieodpłatnej służebności drogowej (drogi koniecznej) na rzecz każdoczesnego właściciela X (stanowiącej obecnie własność Gminy) nie skutkuje dla Wnioskodawcy powstaniem przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia (przysporzenia majątkowego) na gruncie updop. Świadczenie to będzie bowiem miało charakter ekwiwalentny, ponieważ Gmina zobowiązała się do poniesienia ciężaru wydatków związanych z poszerzeniem wjazdu, istniejącego już na przedmiotowej działce. Reasumując, w niniejszej sprawie nie będzie miał zastosowania przepis art. 12 ust. 1 pkt 2 updop.

Na marginesie należy zaznaczyć, iż możliwość ustanowienia nieodpłatnej służebności na rzecz Gminy przewidziana została w art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 115, poz. 741 ze zm.) zgodnie z którym, nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa mogą być nieodpłatnie obciążane na rzecz jednostek samorządu terytorialnego ograniczonymi prawami rzeczowymi. Nieruchomości stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego mogą być nieodpłatnie obciążane na rzecz Skarbu Państwa lub innych jednostek samorządu terytorialnego ograniczonymi prawami rzeczowymi.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.