I N T E R P R E T A C J A I N D Y W I D U A L N A

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2011 r. (data wpływu 18 listopada 2011 r.), uzupełnionym w dniu 16 stycznia 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej do czynności importu części do statku - jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 18 listopada 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 16 stycznia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej do czynności importu części do statku.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka będąca armatorem, w ramach bieżącej konserwacji i napraw swoich statków, zamierza kupować od podmiotu norweskiego części do statku. Części te będą sprowadzane do magazynu w Polsce. W związku z wprowadzeniem ich na polski obszar celny Spółka będzie zobowiązana dokonać odprawy celnej. Importowane części będą wykorzystywane do naprawy statków sklasyfikowanych w PKWiU pod symbolem 30.11.22.0 oraz 30.11.24.0 (z wyłączeniem barek morskich). Usługę naprawy, z wykorzystaniem części należących do armatora, wykonają podmioty zewnętrzne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaka stawka podatku od towarów i usług powinna być zastosowana przy imporcie części do statków dokonanym przez armatora...

Zdaniem Wnioskodawcy, powołującego treść art. 83 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, do importu części zakupionych od podmiotu norweskiego, które będą sprowadzane do magazynu w Polsce, a następnie dostarczane na statek armatora można zastosować 0% stawkę podatku. Spółka wskazała, że w odniesieniu do powyższego, żaden inny przepis art. 83 ustawy, nie zawiera szczegółowych wymogów odnośnie prowadzenia dokumentacji. Według niej należy przyjąć, iż do zastosowania 0% stawki podatku, wystarczające jest oświadczenie podatnika złożone przy imporcie, że sprowadzane części przeznaczone są do środków transportu morskiego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji przepisu art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z treści art. 2 pkt 7 powołanej ustawy wynika, że importem towarów jest przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Na podstawie art. 41 ust.1 ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2–12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne lub możliwość stosowania zwolnienia od podatku.

Stosownie do dyspozycji przepisu art. 83 ust. 1 pkt 4 cyt. ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do importu części do środków transportu morskiego, rybołówstwa morskiego i statków ratowniczych morskich, o których mowa w pkt 1, i wyposażenia tych środków, z wyłączeniem wyposażenia służącego celom rozrywki i sportu.

W treści ust. 1 pkt 1 powołanego artykułu, zostały wymienione następujące środki transportu morskiego:

1. pełnomorskie liniowce pasażerskie, pełnomorskie statki wycieczkowe i tym podobne jednostki pływające do przewozu osób; pełnomorskie promy wszelkiego typu (PKWiU ex 30.11.21.0),
2. pełnomorskie tankowce do przewozu ropy naftowej, produktów przerobu ropy naftowej, chemikaliów oraz gazów skroplonych (PKWiU ex 30.11.22.0),
3. pełnomorskie chłodniowce, z wyłączeniem tankowców (PKWiU ex 30.11.23.0),
4. pozostałe statki pełnomorskie do przewozu ładunków suchych (stałych), z wyłączeniem barek morskich bez napędu (PKWiU ex 30.11.24.0),
5. pełnomorskie statki rybackie, pełnomorskie statki przetwórni oraz pełnomorskie pozostałe jednostki pływające do przetwarzania lub konserwowania produktów rybołówstwa (PKWiU ex 30.11.31.0),
6. pchacze pełnomorskie (PKWiU ex 30.11.32.0),
7. statki szkolne i badawcze rybołówstwa morskiego oraz statki ratownicze morskie (PKWiU ex 30.11.33.0).

Zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o PKWiU ex – rozumie się przez to zakres wyrobów lub usług węższych niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Powołana wyżej regulacja art. 83 ust. 1 pkt 4 ustawy wskazuje, że stawka podatku w wysokości 0% ma zastosowanie do importu części do środków transportu morskiego oraz wyposażenia tych środków, bez względu na to, kto jest ich importerem. Przepis ten dokonuje jedynie odesłania w zakresie wymienionych enumeratywnie środków transportu morskiego, rybołówstwa morskiego i statków ratowniczych morskich (odesłanie przedmiotowe). Oznacza to, że dla możliwości zastosowania 0% stawki podatku na podstawie powołanego przepisu znaczenie ma rodzaj środka transportu morskiego, na którym zainstalowane zostaną zaimportowane części i wyposażenie.

Ponadto ustawodawca nie wprowadził wymogu posiadania dokumentacji potwierdzającej przeznaczenie importowanych towarów do statków, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jedynym warunkiem zastosowania 0% stawki podatku od towarów i usług jest to, aby dostarczone towary mogły być uznane za części lub wyposażenie statków wymienionych w powyższym przepisie.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka będąca armatorem, zamierza sprowadzać od podmiotu norweskiego części do statku. W związku z wprowadzeniem ich na polski obszar celny będzie dokonywać odprawy celnej. Importowane części będą wykorzystywane do naprawy statków Spółki sklasyfikowanych w PKWiU pod symbolem 30.11.22.0 lub 30.11.24.0 (z wyłączeniem barek morskich).

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że czynność nabycia (przywozu) części z Norwegii na terytorium Polski stanowić będzie import towarów w rozumieniu art. 2 pkt 7 ustawy. W konsekwencji, o ile towary te stanowić będą części do statków sklasyfikowanych w ww. ugrupowaniach i nie będą objęte wyłączeniem zwartym w art. 83 ust. 1 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka będzie mogła stosować preferencyjną, 0% stawkę podatku, w oparciu o art. 83 ust. 1 pkt 4 ustawy. Jednocześnie wskazuje się, iż w świetle powołanych przepisów złożenie przy imporcie przez Spółkę oświadczenia o treści, że sprowadzone części przeznaczone są do środków transportu morskiego, nie jest konieczną przesłanką dla stosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług, ale może stanowić dodatkowy dokument potwierdzający uprawnienie do jej stosowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpetacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.