INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 06 marca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 13 marca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 28 maja 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych związanych z otrzymaniem zwrotu części składki ubezpieczeniowej, dotyczącej samochodu ciężarowego, będącego środkiem trwałym w prowadzonej działalności gospodarczej w związku z jego sprzedażą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych związanych z otrzymaniem zwrotu części składki ubezpieczeniowej, dotyczącej samochodu ciężarowego, będącego środkiem trwałym w prowadzonej działalności gospodarczej w związku z jego sprzedażą. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 17 maja 2013 r. Znak: IBPBI/1/415-283/13/SK wezwano do jego uzupełniania, co też nastąpiło w dniu 28 maja 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych. Od dnia 1 stycznia 2013 r. zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjonuje na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych. Do 31 grudnia 2012 r. ewidencja ta prowadzona była w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. 30 stycznia 2013 r. Wnioskodawca otrzymał z firmy ubezpieczeniowej zwrot części składki z polisy ubezpieczeniowej samochodu zawartej i opłaconej w całości w 2012 r. Samochód został sprzedany przez Wnioskodawcę w listopadzie 2012 r. W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 23 maja 2013 r. Wnioskodawca wskazał, iż częściowy zwrot składki ubezpieczeniowej dokonany w dniu 30 stycznia 2013 r. dotyczył samochodu ciężarowego, który został sprzedany w dniu 28 sierpnia 2012 r. Samochód ten stanowił środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej. Składka za cały rok została zapłacona w dniu 11 lipca 2012 r. i w pełnej wysokości zaksięgowana w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w rubryce 13 „pozostałe wydatki” pod datą poniesienia kosztu. Po sprzedaży samochodu, na prośbę ubezpieczyciela Wnioskodawca we wrześniu 2012 r. dokonał dyspozycji zwrotu niewykorzystanej składki na konto bankowe. Należność ta wpłynęła jednakże dopiero w miesiącu styczniu 2013 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób i w jakiej dacie Wnioskodawca powinien ująć otrzymany zwrot z polisy ubezpieczeniowej w księgach podatkowych prowadzonej działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 pkt 5a (winno być art. 22 ust. 5a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korektę kosztów należy odnieść wstecz do 2012 r. w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Zgodnie z art. 22 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów są potrącane w tym roku podatkowym, w którym osiągnięto przychód. Ponieważ zarówno przychód ze sprzedaży samochodu, jak i koszt ubezpieczenia poniesiono w 2012 r., Wnioskodawca dokonał korekty kosztów ubezpieczenia w 2012 r. Wnioskodawca uważa więc, iż o wartość zwróconej składki powinien pomniejszyć koszty 2012 r., w którym składka ta została zapłacona i zarachowana w pełnej wysokości w koszty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Art. 22 ust. 4 ww. ustawy określa ogólną zasadę potrącalności kosztów w czasie. W brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r. przepis ten stanowił iż, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione (tzw. uproszczona metoda ewidencjonowania kosztów).

W myśl natomiast art. 22 ust. 5c ww. ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Jednocześnie w art. 22 ust. 6b ww. ustawy ustawodawca sprecyzował, co należy rozumieć przez dzień poniesienia kosztu w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów. Zgodnie z tym przepisem za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Zauważyć przy tym należy, iż definicja momentu poniesienia kosztu zawarta w ww. art. 22 ust. 6b dotyczy wszystkich podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, niezależnie od przyjętej metody ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnienia opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych. Zdarzenia gospodarcze związane z prowadzoną działalnością do 31 grudnia 2012 r. ewidencjonował w podatkowej książce przychodów i rozchodów, a od 01 stycznia 2013 r. rozpoczął prowadzenie ksiąg rachunkowych. W dniu 30 stycznia 2013 r. Wnioskodawca otrzymał zwrot części składki polisy ubezpieczeniowej samochodu, wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej. Ww. składka została zapłacona i zaksięgowana w całości w koszty prowadzonej działalności miesiącu lipcu 2012 r. W związku ze sprzedażą przedmiotowego samochodu, która nastąpiła w sierpniu 2012 r. Wnioskodawca otrzymał (w styczniu 2013 r.) zwrot niewykorzystanej części składki ubezpieczeniowej.

Mając na względzie przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz cyt. powyżej przepisy stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy Wnioskodawca zaliczył do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, wydatki związane ze składką ubezpieczeniową (polisą) samochodu ciężarowego, będącego środkiem trwałym w prowadzonej działalności gospodarczej, którą zapłacił za cały rok i zarachował w koszty prowadzonej działalności w miesiącu lipcu 2012 r., a następnie z uwagi na sprzedaż przedmiotowego samochodu (w sierpniu 2012 r.) otrzymał zwrot części niewykorzystanej składki ubezpieczeniowej, to w świetle treści cyt. art. 22 ust. 1 ww. ustawy, ww. składka nie może w pełnej wysokości stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji Wnioskodawca winien dokonać korekty zawyżonych kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Ww. korektę odnieść przy tym należy do kosztu uprzednio zarachowanego do kosztów podatkowych ujętego w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Nieprawidłowości te powinny zatem zostać skorygowane w odpowiednim okresie sprawozdawczym, w którym pierwotnie wykazano zawyżony koszt podatkowy. Konsekwencją powyższego, jest zatem konieczność skorygowania przez Wnioskodawcę kosztów podatkowych w miesiącu (a zarazem roku), w którym wydatek ten został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Jednakże wbrew stanowisku Wnioskodawcy, obowiązek dokonania tej korekty nie wynika z powołanego art. 22 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który to przepis dotyczy kwestii zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków bezpośrednio związanych z przychodami. Wydatki z tytułu ubezpieczenia samochodu wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, nie są kosztami bezpośrednio związanymi z konkretnym przychodem uzyskiwanym z prowadzonej działalności gospodarczej, lecz tzw. kosztami pośrednimi związanymi z całokształtem działalności podmiotu gospodarczego.

Powyższe nie wpływa jednakże na istotę oceny stanowiska Wnioskodawcy dot. sposobu i momentu ujęcia otrzymanego zwrotu składki ubezpieczeniowej samochodu ciężarowego wykorzystywanego (przed jego sprzedażą) na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie konieczności ujęcia należności z tytułu zwrotu składki ubezpieczeniowej w prowadzonych księgach rachunkowych wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.