INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2012 r. (data wpływu 9 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przekazania infrastruktury elektroenergetycznej za świadczenie usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przekazania infrastruktury elektroenergetycznej za świadczenie usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży oraz produkcji sprzętu elektronicznego. W celu rozwoju powyższej działalności, podjął decyzję o budowie nowej hali centrum logistycznego.

Z uwagi na istniejącą na obszarze przeznaczonym na budowę hali sieć elektroenergetyczną należącą do „A” Sp. z o.o. (dalej: „A”), dla realizacji inwestycji konieczne było w pierwszej kolejności usunięcie kolizji planowanej budowy z przedmiotową siecią. W tym celu Spółka zawarła z „A” Umowę na przebudowę sieci elektroenergetycznej (dalej: „Umowa”), w której zobowiązała się do usunięcia kolizji poprzez przebudowę sieci ze środków własnych.

Zgodnie z postanowieniami zawartej Umowy zakres prac mających na celu usunięcie kolizji objął:

• przebudowę sieci zgodnie z przyjętym przez strony planem,
• wykonanie projektu budowlanego i wykonawczego na przebudowę,
• uzgodnienie branżowe projektu budowlanego i wykonawczego i uzyskanie od odpowiedniej jednostki decyzji o pozwoleniu na budowę sieci elektroenergetycznej,
• sporządzenie dokumentacji powykonawczej oraz aktualizacja dokumentacji eksploatacyjnej przedmiotowej sieci uwzględniającej jej stan po przebudowie,
• demontaż dotychczasowego odcinka przedmiotowej sieci i jego utylizacja, bądź przekazanie w miejsce wyznaczone przez „A”.
  
  

Ponadto, strony uzgodniły, iż z uwagi na cel przebudowy – usunięcie kolizji – nie mający na celu jej ulepszenia, nowopowstałe w jej wyniku elementy sieci elektroenergetycznej będą posiadać te same parametry techniczne i zachowywać te same właściwości użytkowe, co elementy likwidowane.

Zgodnie z brzmieniem umowy, odbiór techniczny (przeprowadzenie prób końcowych i ostateczny odbiór) nastąpi nie później niż w terminie 7 dni od zgłoszenia zakończenia robót. Spółka zobowiązała się również do nieodpłatnego przekazania nowo wybudowanego elementu sieci (wraz z pełną dokumentacją) na rzecz „A”. Strony ustaliły w Umowie, iż przekazanie nastąpi w oparciu o protokół zdawczo-odbiorczy, w terminie 30 dni od daty pozytywnego odbioru technicznego przedmiotu Umowy. W protokole zdawczo-odbiorczym na mocy umowy winny znaleźć się informacje o określonej ostatecznej wartości brutto oraz rzeczywisty wykaz rzeczowy i ilościowy składników majątkowych przebudowanej sieci elektroenergetycznej.

Na podstawie zawartej Umowy, Zainteresowany dokonał usunięcia kolizji poprzez przebudowę jednotorowej napowietrznej linii 110 kV na odcinku kilku słupów obejmującą: demontaż linii pomiędzy stanowiskami, demontaż stanowisk, budowę dwóch nowych stanowisk kablowych i powiązanie ich linią napowietrzną z innymi stanowiskami, wykonanie linii kablowej pomiędzy tymi stanowiskami, utylizację i złomowanie zdemontowanego odcinka linii.

Po zakończeniu prac związanych z przebudową sieci elektroenergetycznej, dokonano ich odbioru technicznego dokumentowanego protokołem. Podczas odbioru technicznego nie wykryto żadnych nieprawidłowości i stwierdzono, iż linia nadaje się do załączenia i eksploatacji. W konsekwencji linie zostały fizycznie przekazane oraz faktycznie załączone, a „A” rozpoczęła ich eksploatację.

Niemniej, pomimo faktycznego przekazania i rozpoczęcia używania linii elektroenergetycznej przez Spółkę „A”, podpisanie samego protokołu zdawczo-odbiorczego nastąpiło dopiero około 8 miesięcy po odbiorze technicznym prac.

Opóźnienie wynikało z konieczności dokonania wyceny wartości rzeczywistej brutto w odniesieniu do rzeczywistego wykazu rzeczowego i ilościowego. Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca nie był całościowym wykonawcą prac (korzystał z podwykonawców), dokonanie wyceny wartości rzeczywistej brutto możliwe było po otrzymaniu dokumentacji i faktur od podwykonawców i rozliczeniu projektu. Wraz z podpisaniem protokołu zdawczo-odbiorczego, przekazana została dokumentacja związana z tymi pracami.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przebudowa fragmentu sieci elektroenergetycznej będącej własnością innej spółki oraz następnie nieodpłatne przekazanie infrastruktury elektroenergetycznej wykonanej na tej sieci wraz ze związaną z nią dokumentacją, stanowi na gruncie ustawy o VAT nieodpłatne świadczenie usług...
2. W przypadku uznania, iż analizowana transakcja stanowi na gruncie przepisów VAT dostawę towarów, który moment należy uznać za moment dokonania dostawy – datę załączenia sieci i rozpoczęcia jej eksploatacji przez „A”, czy datę podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1 Charakter czynności

Przebudowa fragmentu sieci elektroenergetycznej będącej własnością innej spółki oraz następnie nieodpłatne przekazanie infrastruktury elektroenergetycznej wykonanej na tej sieci wraz ze związaną z nią dokumentacją, stanowi świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ustawy o VAT.

Ad. 2 Moment przekazania infrastruktury

W przypadku przyjęcia, iż analizowana transakcja stanowi dostawę towarów, za datę dokonania dostawy należy przyjąć moment podłączenia przebudowanej linii elektroenergetycznej i rozpoczęcia jej eksploatacji przez „A”.

UZASADNIENIE

Ad. 1 Charakter czynności

W opinii Spółki, przebudowa fragmentu sieci elektroenergetycznej należącej do Spółki „A” oraz następnie nieodpłatne przekazanie nowej infrastruktury elektroenergetycznej, powinno być uznane za nieodpłatne świadczenie usług.

Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej: „Ustawa o VAT”), przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Zainteresowany uważa, iż przebudowa sieci, a następnie nieodpłatne przekazanie infrastruktury elektroenergetycznej stworzonej na fragmencie tej sieci na rzecz Spółki „A”, niewątpliwie powinno być uznane za świadczenie usług. Istotą rozpatrywanej transakcji nie jest bowiem wytworzenie przez Wnioskodawcę nowej sieci elektroenergetycznej (lub jej części), lecz usunięcie kolizji istniejącej już sieci (należącej do „A”) z budowanym przez Spółkę centrum logistycznym. Nie mamy tu zatem do czynienia z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (a więc z dostawą towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy o VAT). Jednocześnie, o uznaniu analizowanego świadczenia za dostawę towarów nie może również przesądzać fakt, iż w ramach poczynionych nakładów Zainteresowany nabył określone towary, które zostały wykorzystane do przebudowy, a następnie przekazane „A”. Przekazanie tych towarów nie stanowiło bowiem istoty transakcji, a jedynie służyło do jej prawidłowego wykonania. Tym samym, należy je uznać jedynie za czynność pomocniczą, nie determinującą całościowego charakteru świadczenia.

Powyższe stanowisko potwierdza również orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „Trybunał” lub „TSUE”), wskazujące, iż w celu określenia, czy jedna transakcja złożona powinna zostać zakwalifikowana, jako dostawa towarów, czy jako świadczenie usług, powinno się zidentyfikować jej elementy dominujące. Z orzecznictwa Trybunału wynika, że w przypadku jednej, złożonej transakcji dane świadczenie musi być uznane za pomocnicze względem świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi dla klientów celu samego w sobie, lecz środek służący jak najlepszemu skorzystaniu ze świadczenia głównego (tak też Trybunał m. in. w orzeczeniu C-308/96 i C-94/97).

Jak zaś już wskazano powyżej celem i istotą omawianego świadczenia było usunięcie kolizji pomiędzy siecią elektroenergetyczną a budowanym przez Wnioskodawcę centrum logistycznym. Powyższe potwierdza w szczególności treść zawartej przez strony Umowy, określającej zakres czynności w ramach przedmiotowej transakcji.

Tym samym należy uznać, iż świadczenie dokonane przez Spółkę na rzecz „A”, dla celów VAT, sklasyfikowane powinno zostać jako świadczenie usług.

Powyższe stanowisko Zainteresowanego jest zgodne ze stanowiskiem organów podatkowych w tym zakresie. Z interpretacji podatkowych udostępnionych na stronie internetowej Ministerstwa Finansów wynika, iż organy podatkowe prezentują jednolite stanowisko, w którym przyjmują, iż nieodpłatne przekazanie infrastruktury technicznej stworzonej na sieci energetycznej, przez podmiot, który nie jest właścicielem sieci, dokonywane w celu usunięcia kolizji, powinno być traktowane jako nieodpłatne świadczenie usług na rzecz właściciela sieci.

Przykładowo w postanowieniu w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 14 sierpnia 2007 r., sygn. DWUS DP-443-57/07, wydanej przez Drugi Wielkopolski Urząd Skarbowy w Kaliszu, organ podatkowy stwierdził, iż: „w przedstawionym stanie faktycznym następuje nieodpłatne przekazanie wybudowanego przez Spółkę fragmentu sieci energetycznej na rzecz Koncernu (…) S.A. Spółka nie jest właścicielem sieci, wybudowany fragment sieci energetycznej nie stanowi kompletnego obiektu, zatem przekazanie należy potraktować nie jako dostawę towarów, lecz jako świadczenie usług – w tym przypadku nieodpłatne”.

Podobnie uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 29 października 2009 r., sygn. ILPP1/443-961/09-5/MT, w której uznał, iż: „biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż przebudowa sieci energetycznej nienależącej do Wnioskodawcy, a następnie jej nieodpłatne przekazanie (nakładów na niej) na rzecz Zakładu Energetycznego nie stanowi dostawy towarów. W tym przypadku nie dochodzi do dostawy towarów, ponieważ Wnioskodawca w żadnym momencie nie był właścicielem sieci, a jedynie dokonywał jej przebudowy”.

Ad. 2 Moment przekazania infrastruktury

Zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym przypadku, za moment przekazania infrastruktury dla celów VAT przyjąć należy moment podłączenia przebudowanego fragmentu linii elektroenergetycznej i rozpoczęcia jego eksploatacji przez „A”, gdyż w tym momencie „A” rozpoczęła użytkowanie linii jak właściciel.

Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumieć należy co do zasady przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Ustawa o VAT uzależnia zatem moment dokonania dostawy od przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą. Tym samym, dla zaistnienia dostawy towarów w rozumieniu Ustawy o VAT, kluczowy jest ekonomiczny aspekt transakcji, nie zaś spełnienie przesłanek natury formalnoprawnej.

Zatem, w ocenie Spółki, w rozpatrywanym przypadku, przyjmując, iż analizowana transakcja stanowi dostawę towarów, za datę dokonania dostawy uznać należy moment faktycznego wydania przebudowanego odcinka sieci elektroenergetycznej Spółce „A”, czyli de facto moment podłączenia urządzeń technicznych i przekazania ich do eksploatacji. Wtedy to bowiem „A” faktycznie rozpoczęła korzystanie z przebudowanego odcinka sieci, a więc dysponowanie nim jak właściciel.

Jednocześnie, w opinii Zainteresowanego, dla określenia momentu dokonania dostawy bez znaczenia pozostaje fakt, iż dokumentacja z nią związana została przekazana na rzecz „A” w późniejszym terminie. Zdarzenie to nie miało bowiem wpływu na rozpoczęcie eksploatacji zmodernizowanego odcinka sieci przez „A” – rozporządzania nim jak właściciel. Stanowiło ono wyłącznie dopełnienie określonych w umowie formalności, w związku z czym nie może być postrzegane jako kryterium determinujące moment dokonania dostawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, poz. 1 ze zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Definicja usług zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma szerszy zakres od definicji usługi zawartej w klasyfikacjach statystycznych. Przy definiowaniu „świadczenia” należy odwołać się do przepisów prawa cywilnego. W świetle art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Tak więc na świadczenie może składać się zachowanie polegające na działaniu (dokonanie czynności na rzecz innego podmiotu) albo na zaniechaniu (zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji). Na świadczenie mogą się również składać jednocześnie zachowania polegające na działaniu oraz na zaniechaniu. Świadczenie usług powinno wynikać z wyraźnego stosunku zobowiązaniowego oraz powinien występować bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść majątkową. Spod pojęcia świadczenia usług jest natomiast wyłączone świadczenie, którego treścią jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie nie będące dostawą towarów.

Z powyższego jednoznacznie wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w ww. przepisach, w pewnych ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Wobec powyższego, dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, a tym samym za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży oraz produkcji sprzętu elektronicznego. W celu rozwoju powyższej działalności, podjął decyzję o budowie nowej hali centrum logistycznego. Z uwagi na istniejącą na obszarze przeznaczonym na budowę hali sieć elektroenergetyczną należącą do „A”, dla realizacji inwestycji konieczne było w pierwszej kolejności usunięcie kolizji planowanej budowy z przedmiotową siecią. W tym celu Spółka zawarła z „A” Umowę na przebudowę sieci elektroenergetycznej, w której zobowiązała się do usunięcia kolizji poprzez przebudowę sieci ze środków własnych. Zgodnie z postanowieniami zawartej Umowy zakres prac mających na celu usunięcie kolizji objął:

• przebudowę sieci zgodnie z przyjętym przez strony planem,
• wykonanie projektu budowlanego i wykonawczego na przebudowę,
• uzgodnienie branżowe projektu budowlanego i wykonawczego i uzyskanie od odpowiedniej jednostki decyzji o pozwoleniu na budowę sieci elektroenergetycznej,
• sporządzenie dokumentacji powykonawczej oraz aktualizacja dokumentacji eksploatacyjnej przedmiotowej sieci uwzględniającej jej stan po przebudowie,
• demontaż dotychczasowego odcinka przedmiotowej sieci i jego utylizacja, bądź przekazanie w miejsce wyznaczone przez „A”.
  
  

Ponadto, strony uzgodniły, iż z uwagi na cel przebudowy – usunięcie kolizji – nie mający na celu jej ulepszenia, nowopowstałe w jej wyniku elementy sieci elektroenergetycznej będą posiadać te same parametry techniczne i zachowywać te same właściwości użytkowe, co elementy likwidowane. Zgodnie z brzmieniem umowy, odbiór techniczny (przeprowadzenie prób końcowych i ostateczny odbiór) nastąpi nie później niż w terminie 7 dni od zgłoszenia zakończenia robót. Spółka zobowiązała się również do nieodpłatnego przekazania nowo wybudowanego elementu sieci (wraz z pełną dokumentacją) na rzecz „A”. Strony ustaliły w Umowie, iż przekazanie nastąpi w oparciu o protokół zdawczo-odbiorczy, w terminie 30 dni od daty pozytywnego odbioru technicznego przedmiotu Umowy. W protokole zdawczo-odbiorczym na mocy umowy winny znaleźć się informacje o określonej ostatecznej wartości brutto oraz rzeczywisty wykaz rzeczowy i ilościowy składników majątkowych przebudowanej sieci elektroenergetycznej. Na podstawie zawartej Umowy, Zainteresowany dokonał usunięcia kolizji poprzez przebudowę jednotorowej napowietrznej linii 110 kV na odcinku kilku słupów obejmującą: demontaż linii pomiędzy stanowiskami, demontaż stanowisk, budowę dwóch nowych stanowisk kablowych i powiązanie ich linią napowietrzną z innymi stanowiskami, wykonanie linii kablowej pomiędzy tymi stanowiskami, utylizację i złomowanie zdemontowanego odcinka linii. Po zakończeniu prac związanych z przebudową sieci elektroenergetycznej, dokonano ich odbioru technicznego dokumentowanego protokołem. Podczas odbioru technicznego nie wykryto żadnych nieprawidłowości i stwierdzono, iż linia nadaje się do załączenia i eksploatacji. W konsekwencji linie zostały fizycznie przekazane oraz faktycznie załączone, a „A” rozpoczęła ich eksploatację. Niemniej, pomimo faktycznego przekazania i rozpoczęcia używania linii elektroenergetycznej przez Spółkę „A”, podpisanie samego protokołu zdawczo-odbiorczego nastąpiło dopiero około 8 miesięcy po odbiorze technicznym prac. Opóźnienie wynikało z konieczności dokonania wyceny wartości rzeczywistej brutto w odniesieniu do rzeczywistego wykazu rzeczowego i ilościowego. Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca nie był całościowym wykonawcą prac (korzystał z podwykonawców), dokonanie wyceny wartości rzeczywistej brutto możliwe było po otrzymaniu dokumentacji i faktur od podwykonawców i rozliczeniu projektu. Wraz z podpisaniem protokołu zdawczo-odbiorczego, przekazana została dokumentacja związana z tymi pracami.

Stosownie do treści art. 47 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Jak stanowi § 2 cyt. przepisu, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych (art. 47 § 3 k.c.).

W art. 48 k.c. postanowiono, iż z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Ponadto, w myśl art. 49 § 1 k.c., urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 49 § 2 k.c., osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca.

Zaznaczyć należy, iż przesłanka wynikająca art. 49 § 1 k.c. jest spełniona z chwilą podłączenia wymienionych w tym przepisie urządzeń do sieci należących do przedsiębiorstwa lub zakładu.

W świetle powołanych przepisów Kodeksu cywilnego wskazać należy, iż Spółka w momencie nieodpłatnego przekazania przebudowanego kolidującego odcinka sieci nie jest właścicielem przedmiotowej inwestycji, bowiem jest on już włączony do sieci i stanowiąc część istniejącej sieci należącej do podmiotu zarządzającego tą siecią, stanowi jedną całość. Tym samym, nieodpłatne przekazanie przebudowanego odcinka sieci do podmiotu zarządzającego daną siecią należy traktować jako świadczenie usług, bowiem jest to w istocie przekazanie jedynie poniesionych nakładów.

Należy zauważyć, że powołany przepis art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy nie uzależnia faktu opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika od prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tym świadczeniem.

Z powyższego wynika, że Spółka dokonując przebudowy fragmentu sieci elektroenergetycznej dąży do zapewnienia sobie źródła przychodów, które są uzyskiwane z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej – przedmiotowa inwestycja jest realizowana z myślą o interesie gospodarczym Spółki, jakim jest budowa nowej hali centrum logistycznego, w którym będzie prowadzona działalność gospodarcza.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, iż przekazanie przez Wnioskodawcę nakładów poniesionych w związku z przebudową fragmentu sieci elektroenergetycznej będącej własnością innej spółki wraz ze związaną z nią dokumentacją stanowi, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, świadczenie usług – w przedmiotowej sytuacji nieodpłatne.

W związku z tym, iż w odpowiedzi na pytanie nr 1 stwierdzono, że opisana we wniosku czynność stanowi świadczenie usług, pytanie nr 2 dotyczące momentu, który należy uznać za moment dokonania dostawy, w przypadku uznania, iż analizowana transakcja stanowi na gruncie przepisów VAT dostawę towarów – stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.