Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-1206/12-7/AKr
z 14 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2012 r. (data wpływu 29 listopada 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 lutego 2013 r. (data wpływu 20 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej. Wniosek uzupełniono w dniu 20 lutego 2013 r. o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego, pytania oraz własnego stanowiska w sprawie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 12 czerwca 2007 r. Podatnik (Spółka) nabył nieruchomość za cenę 300 000,00 zł netto. Nieruchomość w dacie nabycia faktycznie zabudowana była wzniesionym budynkiem mieszkalnym oraz budynkiem garażu, co znajduje potwierdzenie w dzienniku budowy obiektu budowlanego - domu mieszkalnego (garaż istniał już wcześniej i nie był objęty procesem inwestycyjno-budowlanym). W Akcie Notarialnym obejmującym sprzedaż zbywca oświadczył, że „nieruchomość zabudowana była budynkiem mieszkalnym, który został rozebrany, a obecnie jest na działce prowadzona budowa budynku mieszkalnego”.

Spółka kapitałowa (z o.o.) zbywająca nieruchomość Podatnikowi w związku ze sprzedażą wystawiła fakturę VAT z zastosowaniem stawki podatku VAT w wysokości 22%. W dalszej kolejności Spółka zbywcy wystawiła fakturę VAT korygującą w zakresie podatku VAT, dokonując korekty podatku ze stawki 22% na stawkę 7%.

W trakcie czynności sprawdzających przeprowadzonych w dniu 17 kwietnia 2009 r. przez pracownika Urzędu Skarbowego u zbywcy, których podstawę stanowił art. 274c, art. 172, art. 173 w zw. z art. 280 Ordynacji podatkowej, zarząd Spółki zbywcy wskazał (co znajduje potwierdzenie w protokole), że przy nabyciu nieruchomości nie odliczono podatku naliczonego, a także Spółka jako dysponent tej nieruchomości nie ponosiła wydatków na ulepszenie, wobec czego transakcja sprzedaży (Podatnikowi) spełnia warunki do zastosowania zwolnienia zgodnie z art. 43 Ustawy o VAT. Zbywca nie wystawił Podatnikowi innej faktury korygującej niż wymieniona wyżej.

Z akt rejestrowych Spółki zbywcy wynika, że własność nieruchomości objęta wspólnością ustawową małżeńską została 16 czerwca 2003 r. przeniesiona na Spółkę zbywcy przez osoby fizyczne (małżonków) w wykonaniu uchwały o podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki poprzez utworzenie nowych udziałów, przy czym nowe udziały objęli małżonkowie pokrywając je aportem w postaci rzeczonej nieruchomości zabudowanej.

Nieruchomość jest obciążona służebnością na rzecz osób trzecich polegającą na prawie korzystania z całego domu oraz użytkowaniem całej działki przydomowej. Obciążenia są ustanowione nieodpłatnie.

Nieruchomość stanowi działka gruntu zabudowana obiektem budowlanym w postaci budynku mieszkalnego, docelowo - o trzech niezależnych lokalach mieszkalnych, a w 2001 r. inwestorzy (małżonkowie) zgłosili formalnie zamiar rozbiórki domu jednorodzinnego posadowionego pierwotnie na nieruchomości. Zgodnie z dziennikiem budowy w dniu 16 stycznia 2001 r. zakończono roboty wykończeniowe obiektu, zaś zgodnie z wpisem z dnia 18 września 2007 r. wykonano schody wewnętrzne i balustrady oraz „zakończono budowę zgodnie z przepisami prawa budowlanego”. Likwidator ustaliła, że ustępujący w Spółce zarząd nie dokonał zgłoszenia zakończenia budowy do właściwego organu, o którym mowa w art. 54 Ustawy prawo budowlane.

Lokale w obiekcie są faktycznie wyodrębnione z substratu budynku i wykończone, lecz nie nastąpiło ich prawne wyodrębnienie jako samodzielnych lokali mieszkalnych i nie stanowią przedmiotu odrębnej własności.

Likwidator dokonała oględzin obiektu w trakcie spisu z natury oraz stwierdziła, że obiekt budowlany jest wykończony, posiada wszystkie niezbędne przyłącza, oraz że jest zamieszkiwany przez uprawnionych ze służebności w warunkach braku formalnego zgłoszenia zakończenia budowy, wobec czego wezwała zamieszkujących do opuszczenia obiektu w trybie natychmiastowym.

Projekt architektoniczno-budowlany przewiduje powierzchnię całkowitą budynku w ilości łącznej 498,37 m², zaś powierzchnię użytkową - 396,43 m², w tym powierzchnię użytkową poddasza 118,14 m², piętra 142,74 m² oraz parteru 135,55 m², przy czym docelowo poddasze, piętro i parter stanowić mają trzy niezależne lokale mieszkalne.

Zgodnie z przekazaną likwidatorowi dokumentacją, Prezydent Miasta Decyzją z dnia 16 listopada 1999 r. zatwierdził projekt budowlany i wydał pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego o trzech niezależnych lokalach mieszkalnych wraz z przyłączem gazowym i wewnętrzną instalacją gazu oraz zasilaniem elektrycznym z agregatu prądotwórczego. Decyzja ta wskazuje, że inwestycja jest zgodna z planem zagospodarowania przestrzennego miasta Wrocławia, a inwestor nie jest zobowiązany uzyskać pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego. Decyzją z dnia 19 maja 2000 r. zatwierdzono projekt budowlany i wydano pozwolenie na budowę złącza kablowego, skablowania odcinka linii napowietrznej oraz przyłącza energetycznego do budynku. Powyższe decyzje zostały wydane na rzecz pierwotnych inwestorów, tj. osób fizycznych, a Podatnik nie dokonywał czynności zmierzających do formalnej zmiany inwestora. Obiekt budowlany został wybudowany ze środków wymienianych osób fizycznych, które dnia 16 marca 2003 r. (vide wyżej) wniosły nieruchomość zabudowaną już nowym obiektem aportem do Spółki z o.o. W dniu 2 grudnia 2003 r. została ogłoszona upadłość powyższych osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, a syndyk objął ich cały majątek, także niezwiązany z prowadzoną działalnością oraz zbył w dniu 4 kwietnia 2006 r. wszystkie udziały w Spółce należącej do małżonków, do której wniesiono nieruchomość aportem, na rzecz Spółki z o.o.

Spółka ta sprzedała nieruchomość zabudowaną Podatnikowi w dniu 12 czerwca 2007 r. i ostatecznie zastosowała stawkę podatku w wysokości 7%. Podatnik nie ponosił wydatków na rzecz, w tym przewyższających kwotę, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług (dalej uptu). W dokumentacji Podatnika znajduje się oświadczenie kierownika budowy (jednocześnie projektanta oraz inspektora nadzoru inwestorskiego) z dnia 16 stycznia 2001 r., że budynek nadaje się do użytkowania, a budowa została wykonana zgodnie z projektem budowlanym.

Obecnie Podatnik, wobec którego w dniu 18 lipca 2012 r. nastąpiło otwarcie likwidacji zamierza zbyć rzeczoną nieruchomość, bez dokonywania żadnych zmian w jej stanie faktyczno-prawnym, bowiem brak wolnych środków pieniężnych na dokonywanie ulepszeń i inne wydatki na rzecz.

Z uzupełnienia do wniosku wynika, iż Podatnik nie posiada wiedzy na temat, czy czynności sprawdzające przeprowadzone w dniu 17 kwietnia 2009 r. wobec zbywcy były związane z postępowaniem podatkowym wobec zbywcy. Z protokołu wynika, że czynności te obejmowały sprawdzenie transakcji udokumentowanej fakturą VAT, dotyczącą sprzedaży nieruchomości Podatnikowi. Ustalenia protokołu obejmują: fakt wystawienia faktury VAT sprzedaży nieruchomości, jej ujęcia w księgach zbywcy, fakt zgodności kopii faktury VAT z oryginałem znajdującym się u nabywcy (Podatnika).

Wedle ustnego oświadczenia Prezesa Zarządu Spółki zbywcy, złożonego likwidatorowi, Spółka ta nie zwracała się z wnioskiem o udzielenie interpretacji prawa podatkowego w zakresie zastosowanej stawki VAT lub też objęcia transakcji zwolnieniem.

W dokumentacji Podatnika przekazanej likwidatorowi oraz zgromadzonej przez likwidatora w toku likwidacji, w szczególności Decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w … z dnia 26 sierpnia 2009 r. w sprawie określenia kwoty do zwrotu różnicy podatku od towarów i usług za lipiec 2008 r. wynika, że „w trakcie kontroli za czerwiec 2007 r. i wydanej Decyzji za ten okres stwierdzono, że Spółka (tu: Wnioskodawca) nie miała prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z zakupu nieruchomości oraz kosztów notarialnych związanych z zakupem tej nieruchomości”. Jednocześnie w powyższej Decyzji organ podatkowy łączy brak możności obniżenia przez Podatnika (Wnioskodawcę) podatku należnego o podatek naliczony z transakcji zakupu nieruchomości, ze stwierdzeniem braku wykorzystywania nabytej nieruchomości do celu prowadzenia działalności opodatkowanej (art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT).

W dokumentacji Podatnika brak dowodów na to, że organ podatkowy ustosunkował się merytorycznie do zastosowanej przez zbywcę stawki podatku VAT.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał również, iż zdarzeniem przyszłym, o które pyta Wnioskodawca jest spodziewana w toku likwidacji transakcja sprzedaży nieruchomości objętej prawem własności Podatnika, która weszła do majątku Spółki w dniu 12 czerwca 2007 r. na skutek zawartej umowy sprzedaży nieruchomości, co do której Spółka zbywcy wystawiła fakturę VAT ze stawką podatku w wysokości 22%, a następnie wystawiła fakturę VAT korygującą stawkę podatku VAT do wartości 7%. Zbywcą była Spółka kapitałowa (sp. z o.o.).

Nieruchomość zarówno, w dacie jej nabycia jak i w dniu złożenia wniosku o interpretację prawa podatkowego przez podatnika, stanowią:

• działka o pow. 822 m²,
• budynek mieszkalny o trzech, faktycznie istniejących, lokalach mieszkalnych (zgodnie z Decyzją o pozwoleniu na budowę) niestanowiących, w dniu złożenia wniosku o interpretację przedmiotu odrębnej własności; całkowita powierzchnia budynku wg projektu architektoniczno-budowlanego: 498,37 m², zaś powierzchnia użytkowa - 396,43 m², w tym powierzchnia użytkowa poddasza 118,14 m², piętra 142,74 m² oraz parteru 135,55 m²; na każdej kondygnacji zamieszkiwany; lokale na każdej kondygnacji przystosowane do odbioru podstawowych mediów; garaż w budynku - zmieniona funkcjonalność na pomieszczenia gospodarcze;
• dodatkowy wolnostojący garaż - zadaszony, z zamontowaną bramą, ściany murowane, trwale z gruntem związany, wykorzystywany przez osoby zamieszkujące na terenie posesji.
  
  

W dokumentacji księgowej Spółki brak wydatków na ulepszenia, modernizację, adaptację nieruchomości - od dnia nabycia przez Wnioskodawcę, po dzień niniejszego pisma.

W dokumentacji spółki brak dowodów na to, że Spółka Podatnika zawierała dotyczące opisanej nieruchomości umowy najmu, dzierżawy, leasingu czy inne umowy o podobnym charakterze.

Nieruchomość (zarówno w dacie nabycia, jak i na dzień złożenia wniosku) obciążona jest m.in. ograniczonym prawem rzeczowym w postaci dożywotniego bezpłatnego użytkowania całej działki przydomowej oraz nieodpłatną służebnością korzystania z całego domu na rzecz osób fizycznych, które wykonują swe prawa oraz zamieszkują w budynku na parterze i na piętrze. Na poddaszu zamieszkują osoby trzecie bez tytułu prawnego.

Dom użytkowany jest przez osoby fizyczne od ok. 26 lutego 2001 r. w celach zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych, co wynika m.in. z zawartych umów o dostarczenie gazu, wody oraz umowy o dostarczenie energii elektrycznej w uniwersalnej taryfie G11, przeznaczonej dla standardowego użytkowania energii w gospodarstwie domowym.

Budowa jest faktycznie zakończona, a budynek mieszkalny jest użytkowany w sposób wskazany powyżej. Podobnie garaż jest użytkowany z wyłączeniem Spółki Podatnika. Spółka nie dokonała formalnego zgłoszenia zakończenia budowy. Z uwagi na upływ czasu miedzy przedostatnim (2001 r.) i ostatnim wpisem (2007 r.) w dzienniku budowy, uznać trzeba, że decyzja o pozwoleniu na budowę wygasła. Spółka nie posiada środków na zakończenie procesu inwestycyjnego.

Budynek mieszkalny faktycznie wybudowany i wykończony w dniu 16 stycznia 2001 r., co wynika z oświadczenia kierownika budowy stwierdzającego, że budowa została wykonana i budynek nadaje się do użytkowania. W czasie po dacie oświadczenia wykonano balustrady oraz wykonywano elementy schodów wewnętrznych. Wydatki na powyższe prace nie były ponoszone z majątku Spółki.

Spółka Podatnika nie dokonała zgłoszenia zakończenia budowy do właściwego organu, o którym mowa art. 54 prawa budowlanego.

W dokumentach Spółki - brak dokumentacji techniczno-administracyjnej dotyczącej budowy garażu wolnostojącego. W dacie nabycia nieruchomości przez Podatnika garaż istniał i był objęty umową sprzedaży.

Wobec Spółki organ podatkowy wydal Decyzję, w której stwierdził, że Podatnik nie ma prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z transakcji zakupu nieruchomości w związku z brakiem wykorzystywania nabytej nieruchomości do celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Nieruchomość weszła w skład majątku Spółki zbywcy w wyniku wniesienia jej aportem w dniu 16 marca 2003 r. przez osoby fizyczne. Od dnia wniesienia nieruchomości aportem do Spółki zbywcy do czasu sprzedaży tej nieruchomości Podatnikowi (Wnioskodawcy) w dniu 12 czerwca 2007 r., obrotowi prawno-gospodarczemu podlegały jedynie udziały w Spółce, nie zaś odrębnie nieruchomości. W dacie wniesienia aportu (16 marca 2003 r.), wkłady niepieniężne wnoszone w zamian za udziały w spółkach kapitałowych, objęte były katalogiem czynności opodatkowanych, jednak na mocy przepisów wykonawczych były zwolnione z podatku VAT.

W tym stanie Spółka zamierza zbyć w toku likwidacji powyższą nieruchomość na rzecz osoby fizycznej, nieprowadzącej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu do wniosku).

Czy transakcja sprzedaży opisanej nieruchomości jest objęta zwolnieniem, a jeśli nie jest objęta zwolnieniem, to jaką stawką VAT winna być objęta?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu do wniosku), Podatnik stoi na stanowisku, że przyszła transakcja sprzedaży opisanej nieruchomości zabudowanej, w całości jest zwolniona od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29 ust. 5 Ustawy o podatku od towarów i usług. W całości, zatem także, co do pomieszczenia garażu znajdującego się w bryle budynku mieszkalnego oraz garażu wolnostojącego, który jest trwale z gruntem związany i który jest użytkowany przez osoby zamieszkujące w budynku mieszkalnym.

Pierwsze zasiedlenie obiektu nastąpiło w dacie wniesienia nieruchomości do Spółki zbywcy, jako aportu, a czas pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nieruchomości nie był krótszy niż 2 lata. Podatnik ma prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przez wzgląd na brak wykorzystywania nieruchomości w celach wykonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT). Nieruchomość jest wykorzystywana przez osoby trzecie w związku z ustanowioną służebnością korzystania z całego domu i użytkowaniem działki przydomowej. Podatnik, nie ponosił wydatków na ulepszenia. Budowa, w opinii Podatnika została zakończona przed pierwszym zasiedleniem, tj. przed wniesieniem nieruchomości, jako aportu do Spółki zbywcy.

Wobec tego, zdaniem Podatnika, transakcja sprzedaży nieruchomości winna być objęta zwolnieniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Podstawowa stawka podatku – w myśl art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie zaznacza się, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku (budowli) jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Jak wskazano wyżej, żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, dzierżawę, leasing. Zarówno sprzedaż, jak i najem, dzierżawa, leasing są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Z wniosku wynika, iż w dnia 12 czerwca 2007 r. Wnioskodawca nabył nieruchomość, która w dacie nabycia faktycznie zabudowana była wzniesionym budynkiem mieszkalnym oraz budynkiem garażu. Spółka kapitałowa zbywająca przedmiotową nieruchomość wystawiła fakturę VAT z zastosowaniem stawki podatku VAT w wysokości 22%. W dalszej kolejności Spółka zbywcy wystawiła fakturę VAT korygującą w zakresie podatku VAT, dokonując korekty podatku ze stawki 22% na stawkę 7%.

Nieruchomość stanowi działka gruntu zabudowana obiektem budowlanym w postaci budynku mieszkalnego, docelowo - o trzech niezależnych lokalach mieszkalnych oraz garażem wolnostojącym. Zainteresowany nie ponosił wydatków na rzecz nieruchomości, w tym przewyższających kwotę, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.

Obecnie Wnioskodawca, wobec którego w dniu 18 lipca 2012 r. nastąpiło otwarcie likwidacji, zamierza zbyć rzeczoną nieruchomość, bez dokonywania żadnych zmian w jej stanie faktyczno -prawnym, bowiem brak jest wolnych środków pieniężnych na dokonywanie ulepszeń i inne wydatki. W dokumentacji księgowej Wnioskodawcy brak jest wydatków na ulepszenia, modernizację, adaptację nieruchomości. Brak jest również dowodów na to, że Zainteresowany zawierał dotyczące opisanej nieruchomości umowy najmu, dzierżawy, leasingu czy inne umowy o podobnym charakterze.

Wobec Zainteresowanego organ podatkowy wydal Decyzję, w której stwierdził, że Podatnik nie ma prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z transakcji zakupu nieruchomości w związku z brakiem wykorzystywania nabytej nieruchomości do celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Dokonana w dniu 12 czerwca 2007 r. przez Spółkę kapitałową transakcja sprzedaży nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy była bez wątpienia czynnością podlegającą opodatkowaniu niezależnie od tego czy podlegała ona opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 22% czy 7%, czy też korzystała ze zwolnienia. W związku z powyższym należy uznać, że pierwsze zasiedlenie miało miejsce najpóźniej w dniu 12 czerwca 2007 r.

Wskazać również należy, iż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, po spełnieniu określonych warunków, możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Powyższe prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Z kolei, kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy, w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. A zatem grunty zabudowane podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla budynku lub budowli, które się na nim znajdują.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że Wnioskodawca przy dostawie przedmiotowej nieruchomości zabudowanej, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, będzie korzystał ze zwolnienia od podatku, gdyż dostawa tej nieruchomości nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem i dostawą upłynie okres dłuższy niż dwa lata. Dotyczy to również sprzedaży gruntu, na którym posadowione są budynki, zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż w niniejszej interpretacji został rozpatrzony wniosek w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości zabudowanej. Pozostałe kwestie zostały rozstrzygnięte odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.