INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2012r. (data wpływu 9 marca 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 maja 2012r. (data wpływu 1 czerwca 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej wysokości podatku VAT wynikającego z faktur zaliczkowych wystawionych na Wnioskodawczynię i jej męża – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej, m.in., podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku VAT wynikającego z faktur zaliczkowych wystawionych na Wnioskodawczynię i jej męża.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 maja 2012r. (data wpływu 1 czerwca 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 18 maja 2012r. znak: IBPBI/1/415-324/12/ZK, IBPBI/1/415-325/12/ZK, IBPP2/443-241/12/BW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą /…/ BIURO RACHUNKOWE /…/. Świadczy usługi księgowe głównie dla osób fizycznych i prawnych prowadzących działalność gospodarczą. Do celów rozliczenia podatku dochodowego prowadzi podatkową książkę przychodów i rozchodów. Jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT i dokonuje wyłącznie sprzedaży opodatkowanej. Poprzednio do prowadzenia działalności wykorzystywała częściowo swoje prywatne mieszkanie.

W związku ze znacznym rozwojem firmy, zaistniała konieczność przeniesienia działalności do większego lokalu. Wnioskodawczyni podjęła decyzję o zakupie własnego mieszkania, które w 100% przeznaczyła na nowe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Zakup mieszkania został wybrany jako alternatywa do wynajmu lokalu. Zakupione nowe mieszkanie pełni więc funkcje biura i siedziby gdzie:

• Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą,
• przechowywane są księgi klientów,
• Wnioskodawczyni kontaktuje się z klientami.
  
  

Zakup mieszkania został sfinansowany kredytem hipotecznym. Walutą kredytu jest PLN. Bank stwarzał problemy z udzieleniem kredytu na firmę, w związku z tym kredyt na zakup mieszkania został udzielony na Wnioskodawczynię i męża, jako osoby fizyczne. Nie mają rozdzielności majątkowej. Zakupione mieszkanie stanowi wspólną własność. Małżonek wyraził zgodę na przeznaczenie zakupionego mieszkania w 100% na prowadzenie przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Zakupione mieszkanie zostało wprowadzone do ewidencji środków trwałych firmy i jest amortyzowane według stawki właściwej dla lokali mieszkalnych, czyli 1,5% rocznie. Zakupiony lokal mieszkalny znajduje się w budynku mieszkalnym, gdzie co najmniej połowa powierzchni użytkowej przeznaczona jest do celów mieszkalnych. Jednocześnie odsetki od kredytu naliczone do dnia wprowadzenia mieszkania do ewidencji środków trwałych podwyższają wartość początkową tego środka, natomiast odsetki naliczone i zapłacone po dacie wprowadzenia do ewidencji środków trwałych stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie zapłaty.

Faktury zaliczkowe VAT, dokumentujące wpłaty na zakup mieszkania zostały wystawione na Wnioskodawczynię i jej męża. Wystawione faktury w nazwie nabywcy zawierają – imiona, nazwisko Wnioskodawczyni i męża oraz numer NIP, pod którym jest zarejestrowana także jako podatnik VAT.

W piśmie z dnia 29 maja 2012r. Wnioskodawczyni dodatkowo wskazała, że:

• zakupiony lokal służy wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,
• mąż Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej.
  
  

Ponadto Wnioskodawczyni w dniu 25 maja 2012r. uiściła dodatkową opłatę w kwocie 40 zł.

W związku z powyższym zadano, m.in., następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2):

Czy podatek VAT wynikający z faktur zaliczkowych, wystawionych na Wnioskodawczynię i jej męża, Wnioskodawczyni może odliczyć w 100%...

Zdaniem Wnioskodawczyni, podatek VAT z faktury zaliczkowej wystawionej na nią i męża może być w 100% odliczony, ponieważ mieszkanie zostało zakupione do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych, co jest zgodne z zapisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług. Jednocześnie zgodnie z art. 86 ust. 2 ww. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika, potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego. Ustawodawca nie wiąże możliwości odliczenia podatku od towarów i usług z danymi zawartymi na fakturze VAT wystawionej dla osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, lecz ze związkiem dokonywanych zakupów ze sprzedażą opodatkowaną. A zatem, faktury dokumentujące zaliczki wpłacone na zakup mieszkania, wystawione na nią i męża, zawierające jej numer NIP, będą uprawniały ją do odliczenia wynikającego z nich podatku naliczonego zakresie, w jakim towary wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 5 ust. 1 ww. ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto wskazać należy, iż w systemie podatku od towarów i usług obowiązuje zasada odliczenia niezwłocznego. Tak więc dla oceny istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego decydujące znaczenie będzie miał zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z obecnymi lub przyszłymi czynnościami opodatkowanymi. Realizacja prawa do odliczenia podatku naliczonego następuje w określonych terminach wskazanych przez ustawodawcę (nawet jeśli w momencie realizacji prawa do odliczenia towary bądź usługi nie zostały jeszcze spożytkowane na cele działalności opodatkowanej).

Zwrócić również należy uwagę, iż cytowane wcześniej regulacje prawne nakazują oceniać zakres prawa do odliczenia w oparciu o finalne przeznaczenie towaru czy też usługi, w cenie której zawarty był podatek mający podlegać odliczeniu. Oznacza to, iż zmiana przeznaczenia towaru lub usługi może spowodować konieczność weryfikacji istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy o VAT Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360) określił m. in. szczegółowe zasady wystawiania faktur.

Zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in.: imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy, numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą – świadczy usługi księgowe głównie dla osób fizycznych i prawnych prowadzących działalność gospodarczą. Do prowadzenia działalności Wnioskodawczyni wykorzystywała częściowo swoje prywatne mieszkanie.

W związku ze znacznym rozwojem firmy, zaistniała konieczność przeniesienia działalności do większego lokalu. Wnioskodawczyni podjęła decyzję o zakupie własnego mieszkania, które w 100% postanowiła przeznaczyć na nowe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Zakup mieszkania został sfinansowany kredytem hipotecznym. Walutą kredytu jest PLN. Bank stwarzał problemy z udzieleniem kredytu na firmę, w związku z tym kredyt na zakup mieszkania został udzielony na Wnioskodawczynię i męża, jako osoby fizyczne. Wnioskodawczyni i jej mąż nie mają rozdzielności majątkowej. Zakupione mieszkanie stanowi wspólną własność. Małżonek wyraził zgodę na przeznaczenie zakupionego mieszkania w 100% na prowadzenie przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Zakupione mieszkanie zostało wprowadzone do ewidencji środków trwałych firmy i jest amortyzowane według stawki właściwej dla lokali mieszkalnych.

Wnioskodawczyni wskazała, iż jest:

• rejestrowana jako czynny podatnik VAT,
• zakupiony lokal służy wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,
• mąż Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej.
  
  

Wnioskodawczyni ma wątpliwości czy ma prawo do pełnego odliczenia podatku VAT z faktur zaliczkowych dokumentujących wpłaty na zakup mieszkania. Faktury te zostały bowiem wystawione na Wnioskodawczynię i jej męża. Wystawione faktury w nazwie nabywcy zawierają – imiona, nazwisko Wnioskodawczyni i męża oraz numer NIP, pod którym jest zarejestrowana także jako podatnik VAT.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy na wstępie wskazać, iż kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.). Stosownie do art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 cyt. ustawy zgoda drugiego małżonka jest potrzebna, m.in., do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa (jak wynika z treści wniosku w przedmiotowej sprawie między małżonkami istnieje wspólność majątkowa). Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. ustawy oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Należy jednak zaznaczyć, iż autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Jak już wskazano wyżej, podstawową zasadą obowiązującą w podatku od towarów i usług, określoną w powołanym wyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, jest prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zasada ta ma na celu zapewnienie neutralności podatku od towarów i usług dla czynnych podatników VAT.

Jeśli z faktury VAT wynika, iż nabywcą danej usługi czy towaru jest szczególnego rodzaju podmiot, jakim jest małżeństwo, które samo nie ma przymiotu podatnika – to pozbawienie Wnioskodawczyni prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z niej wynikającego, naruszałoby fundamentalną zasadę obowiązującą w podatku od towarów i usług.

Zatem, jeżeli przedmiotowe mieszkanie (pomimo, iż stanowi majątek wspólny małżonków) zostało nabyte z wyłącznym przeznaczeniem dla celów prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej (zostało zaliczone do środków trwałych w firmie Wnioskodawczyni), a następnie w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności jest wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług będzie Wnioskodawczyni.

Tak więc Wnioskodawczyni ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur VAT zaliczkowych dokumentujących nabycie przedmiotowego mieszkania, wykorzystywanego wyłącznie do dokonywania czynności opodatkowanych, z zachowaniem zasad zawartych w art. 86 ustawy o VAT, pomimo, że na fakturze tej jako nabywcę wskazano Wnioskodawczynię oraz jej męża, pod warunkiem, że faktury te będą wystawione zgodnie z cyt. § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia i nie zaistnienia innych przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zauważa się, iż przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga zasadności opodatkowania podatkiem VAT świadczonych przez Wnioskodawczynię usług, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Ponadto należy zauważyć, że poruszone w przedmiotowym wniosku kwestie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych będą przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.