INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 06.06.2012 r. (data wpływu 12.06.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.06.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W bieżącym roku Wnioskodawca wziął udział w konkursie informatycznym organizowanym przez firmę z Korei Południowej. Konkurs polegał na stworzeniu programu komputerowego według kryteriów opisanych w regulaminie. Warunkiem uczestnictwa w konkursie była akceptacja ww. regulaminu. Informacja o konkursie została podana w internecie oraz prasie. Stworzona przez Wnioskodawcę aplikacja zajęła punktowane miejsce, wobec czego wygrał przewidzianą przez organizatora sumę pieniędzy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym przypadku właściwym jest uwzględnienie 50% kosztów uzyskania przychodu (zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3)...

Zdaniem Wnioskodawcy, ww. nagroda jest przychodem z działalności wykonywanej osobiście, bowiem zgodnie z art. 13 ust. 2 tej ustawy uważa się za przychody z działalności wykonywanej osobiście, przychody z tytułu wykonywanej działalności naukowej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki. W dziedzinie nauk matematycznych wymieniana jest (m.in. w uchwale centralnej komisji do spraw stopni i tytułów z dnia 24 października 2005 r.) dyscyplina naukowa „informatyka”.

Kwestię kosztów uzyskania przychodów ze źródeł, o których mowa w art. 13 regulują przepisy zawarte w art. 22 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. I tak na podstawie powyższego przepisu koszty uzyskania przychodów określa się między innymi: z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Jednocześnie koszty uzyskania przychodów w wysokości 50% mogą być stosowane tylko wówczas, gdy przychody związane są z korzystaniem przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów.

Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje praw autorskich, należy się odwołać do ustawy z dnia 04 lutego 1994 r. O prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. J. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.). Stosownie do zapisów art. 1 ust. 1 ww. ustawy przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 1 ww. Ustawy przedmiotem prawa autorskiego są programy komputerowe.

Z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również do z odpłatnego zbycia tych praw.

Przychody z tytułu korzystania z praw autorskich mogą być osiągane w ramach kilku źródeł przychodów, o których mowa w ww. Ustawie. Przychody z praw autorskich mogą stanowić, zależnie od sposobu otrzymywania wynagrodzenia przez twórcę m.in. Zgodnie z art. 13 ww. ustawy – przychody z działalności wykonywanej osobiście.

Regulamin uczestnictwa w ww. konkursie zawiera następującą klauzulę:

<...>

„uczestnik zachowuje prawo własności intelektualnej i przemysłowej oraz prawo do dystrybucji komercyjnej. Jednocześnie warunkiem uczestnictwa w konkursie jest przyznanie firmie X. wieczystej, nieodwołalnej, na całym świecie, nieodpłatnej i niewyłącznej licencji na użytkowanie, reprodukowanie, publiczne wykonywanie, publiczne wyświetlanie i tworzenie prac.”

<...>

„X. ma prawo do używania, powielania, publicznego wykonywania, i publicznego odtwarzania w związku z reklamą i promocją.”

Wnioskodawca uważa, że w ww. sprawie wyczerpane są wymogi określone w art. 22 ust. 9 pkt 3, a więc właściwe jest zastosowanie 50% kosztu uzyskania przychodu. Wnioskodawca zauważa, iż analogiczna sprawa była już przedmiotem interpretacji indywidualnej: ILPB1/415-549/08-2/RP (Izba Skarbowa Poznań, 2008-10-28). Interpretacja została uznana jako właściwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy), podlegają w Polsce osoby fizyczne, jeżeli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak wynika z art. 3 ust. 1a wyżej powołanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W świetle art. 4a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w bieżącym roku Wnioskodawca wziął udział w konkursie informatycznym organizowanym przez firmę z Korei Południowej.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Korei w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Seulu dnia 21.06.1991 r. (Dz. U. z 1992 r. Nr 28, poz. 126).

Analizując treść poszczególnych artykułów ww. Konwencji, należy wskazać, iż Konwencja ta nie zawiera szczególnego artykułu, który regulowałby zasady opodatkowania przychodu z tytułu nagrody wygranej w konkursie.

Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie należy zastosować artykuł 22 regulujący opodatkowanie „innych dochodów”.

Jak wynika z treści art. 22 ust. 1 konwencji, części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, o których nie było mowy w poprzednich artykułach niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Biorąc pod uwagę powyższy zapis Konwencji, należy stwierdzić, iż wygrana w konkursie uzyskana przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3, takich jak np. "twórca", "korzystanie przez twórców z praw autorskich" lub pojęć z nimi związanych, jak np. "utwór", zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.)

W myśl art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności – jak stanowi ust. 2 tego przepisu – przedmiotem prawa autorskiego są utwory: 1) wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe); 2) plastyczne; 3) fotograficzne; 4) lutnicze; 5) wzornictwa przemysłowego; 6) architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne; 7) muzyczne i słowno – muzyczne; 8) sceniczne, sceniczno – muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne; 9) audiowizualne (w tym filmowe).

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, iż przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wziął udział w konkursie informatycznym organizowanym przez firmę z Korei Południowej. Konkurs polegał na stworzeniu programu komputerowego według kryteriów opisanych w regulaminie. Warunkiem uczestnictwa w konkursie była akceptacja ww. regulaminu. Informacja o konkursie została podana w internecie oraz prasie. Stworzona przez Wnioskodawcę aplikacja zajęła punktowane miejsce, wobec czego wygrał przewidzianą przez organizatora sumę pieniędzy.

Ponadto we wniosku Wnioskodawca wskazał, iż regulamin uczestnictwa w ww. konkursie zawiera następującą klauzulę: „uczestnik zachowuje prawo własności intelektualnej i przemysłowej oraz prawo do dystrybucji komercyjnej. Jednocześnie warunkiem uczestnictwa konkursie jest przyznanie firmie S. wieczystej, nieodwołalnej, na całym świecie, nieodpłatnej i niewyłącznej licencji na użytkowanie, reprodukowanie, publiczne wykonywanie, publiczne wyświetlanie i tworzenie prac. <...> X. ma prawo do używania, powielania, publicznego wykonywania, i publicznego odtwarzania w związku z reklamą i promocją.”

Wobec powyższego należy stwierdzić, że tylko wówczas, gdy:

• praca wykonywana przez uczestnika konkursu jest twórcza tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
• uczestnik jest twórcą bądź artystą wykonawcą w rozumieniu tej ustawy, do przychodów osiągniętych z tego źródła mogą być zastosowane, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, 50% koszty uzyskania przychodu.
  
  

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż w sytuacji przedstawionej we wniosku do przychodu uzyskanego z tytułu konkursu mogą mieć zastosowanie 50% koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wówczas, gdy praca wykonana Wnioskodawcę jest twórcza, tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter, spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oraz Wnioskodawca jest twórcą, bądź artystą wykonawcą w rozumieniu tej ustawy, a osiągnięty przychód jest bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowi skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.

Jednocześnie podkreślić należy, że ocena stanowiska Wnioskodawcy została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Organy podatkowe nie są właściwe w zakresie rozstrzygania co do autorskiego charakteru wykonywanych czynności. Interpretacja przepisów ustawy o prawie autorskim nie leży w kompetencji organów podatkowych. Organy podatkowe nie są zatem uprawnione do orzekania, czy określony rezultat pracy jest utworem w rozumieniu prawa autorskiego, komu przysługują w niniejszej sprawie autorskie prawa majątkowe i na jakiej podstawie (ustawy czy umowy stron) może dojść do rozporządzenia tymi prawami.

Tut. Organ nie odniósł się natomiast do rozważań Wnioskodawcy dotyczących źródła przychodu z tytułu wygranej w konkursie, gdyż powyższe kwestie nie były przedmiotem zapytania.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić iż została ona wydana w indywidualnej sprawie, w określonym stanie faktycznym i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.