Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-986/12/AZb
z 31 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2012r. (data wpływu 20 września 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 grudnia 2012r. (data wpływu 20 grudnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług oraz ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie stwierdzenia czy Gmina powinna mieć tylko jeden numer NIP, w którym podatnikiem jest „Gmina reprezentowana przez Urząd Miejski” oraz czy należy wyrejestrować podatnika „Gmina” na podstawie art. 96 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług oraz ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie stwierdzenia czy Gmina powinna mieć tylko jeden numer NIP, w którym podatnikiem jest „Gmina reprezentowana przez Urząd Miejski” oraz czy należy wyrejestrować podatnika „Gmina” na podstawie art. 96 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 grudnia 2012r. (data wpływu 20 grudnia 2012r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. organu z dnia 10 grudnia 2012r. znak: IBPP1/443-986/12/AZb.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gmina posiada dwa Numery Identyfikacji Podatkowej, jeden w którym podatnikiem jest „Gmina” oraz drugi dla podatnika „Gmina reprezentowana przez Urząd Miejski”.

Pierwszy z nich - „Gminy” nadany w 2004 roku do tej pory nie był używany w rozliczeniach z tytułu podatku od towarów i usług.

Drugi - „Gmina reprezentowana przez Urząd Miejski” jest używany od sierpnia 2005 roku zarówno w rozliczeniach z tytułu podatku VAT jak i w sprawach pracowniczych dla rozliczeń, gdzie Urząd Miejski występuje jako płatnik podatku oraz składek ubezpieczeniowych. (od roku 1993 do 2005r. podatnikiem był Urząd Gminy).

Wszystkie faktury zarówno sprzedaży - wystawiane przez Gminę jak i zakupu otrzymywane od kontrahentów posiadają NIP, w którym podatnikiem jest „Gmina reprezentowana przez Urząd Miejski”. W związku z istniejącą sytuacją - posiadania dwóch numerów identyfikacji podatkowej w których występuje „Gmina” nasuwają się wątpliwości, czy jest to prawidłowe.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 17 grudnia 2012r. Wnioskodawca wskazał, że Gmina posiada 2 Numery Identyfikacji Podatkowej.

Pierwszy został nadany przez Urząd Skarbowy na podstawie zgłoszenia rejestracyjnego VAT 2 z dnia 4 października 1993 roku. Jest to NIP gdzie podatnikiem był Urząd Gminy. Decyzja VAT-5/B.

W dniu 26 sierpnia 2005 roku Gmina złożyła do Urzędu Skarbowego zgłoszenie aktualizacyjne NIP - 2, w którym zmieniono nazwę podmiotu na „Gmina reprezentowana przez Urząd Miejski” (numer identyfikacji podatkowej pozostał nie zmieniony).

W dniu 17 lutego 2004 roku Gmina złożyła zgłoszenie rejestracyjne VAT-R dla podatnika „Gmina” i otrzymała NIP.

Wnioskodawca nadmienia, że wszystkie operacje związane z rozliczaniem VAT prowadzi „Gmina reprezentowana przez Urząd Miejski” pod numerem NIP.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Gmina może prowadzić działalność objętą podatkiem od towarów i usług pod nazwą i numerem NIP dotychczas wykorzystywanym to jest „Gmina reprezentowana przez Urząd Miejski” czy też powinna prowadzić taką działalność pod numerem NIP „Gmina”?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina stoi na stanowisku, że powinna mieć tylko jeden numer NIP, w którym podatnikiem jest „Gmina reprezentowana przez Urząd Miejski” i że w tej sytuacji powinno się wyrejestrować podatnika „Gmina” na podstawie art. 96 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zagadnienia dotyczące posiadania i posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej NIP znajdują swoje uregulowania prawne w przepisach ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz. U. z 2004r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.).

Artykuł 2 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 września 2011r., że osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 sierpnia 2011r.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu oraz otrzymują numery identyfikacji podatkowej, zwane dalej „NIP”.

W świetle powyższego wszelkie dokumenty dla potrzeb rozliczeń w podatku od towarów i usług wymagające oznaczenia (numeru) NIP dotyczące czynności przypisanych prawnie gminom, powinny być sygnowane numerem NIP osoby prawnej, w której imieniu wykonywane są te czynności czyli numerem NIP Gminy.

Obowiązkowi ewidencyjnemu zgodnie ust. 2 i 3 ww. artykułu podlegają również podmioty, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, a w szczególności zakłady (oddziały) osób prawnych oraz płatnicy podatków i składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne. Podmioty te również otrzymują numery NIP.

W myśl art. 5 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy obowiązani są do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego; zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Każdy więc podmiot posiadający status podatnika lub płatnika podatków lub płatnika składek ubezpieczeniowych jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Przy czym dokonujący zgłoszenia identyfikacyjnego otrzymuje wyłącznie jeden NIP. Podkreślić również należy, iż nie jest prawnie dopuszczalna sytuacja nadania jednego numeru NIP dwóm podmiotom (np. i gminie i urzędowi gminy), z których jeden jest np. podatnikiem podatku od towarów i usług, a drugi podatnikiem lub płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych oraz posługiwanie się numerem NIP nadanym innemu podmiotowi (np. przez gminę NIP-em nadanym urzędowi gminy). Numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej. Należy także wskazać, że numer identyfikacji podatkowej może być przypisany wyłącznie jednemu podatnikowi (płatnikowi). Zgodnie bowiem z zapisem art. 11 cytowanej wyżej ustawy podatnik jest zobowiązany do podawania numeru identyfikacji podatkowej na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych. Inaczej rzecz ujmując identyfikacja danego podatnika, a tym samym wynikających z tego tytułu obowiązków odbywa się na podstawie nadanego mu numeru identyfikacji podatkowej.

Podstawową więc przesłanką decydującą o nadaniu danemu podmiotowi numeru identyfikacji podatkowej jest podleganie przez niego na mocy obowiązujących ustaw podatkowych jakiemukolwiek obowiązkowi podatkowemu. Nadanie numeru identyfikacji podatkowej jest więc sprawą wtórną, gdyż poprzedzić je musi ustalenie, czy podmiot jest podatnikiem lub płatnikiem.

Art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) zawiera definicję „płatnika”, którym jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Płatnikami podatków (także składek ubezpieczeniowych) są zatem zakłady pracy obowiązane obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej (art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, t.j. Dz. U z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Pracownicy samorządowi są zatrudniani nie w gminach, lecz w urzędach gminy. Zatem zakładem pracy dla tych osób jest urząd gminy i na nim spoczywa obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od dokonywanych wypłat ze stosunku pracy. Powyższe wynika z przepisów ustawy o pracownikach samorządowych z dnia 21 listopada 2008r. (Dz. U z 2008r. nr 223, poz. 1458), które określają status prawny pracowników samorządowych i ich zakład pracy.

Powyższe oznacza, że urząd gminy jest płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od dokonywanych wypłat ze stosunku pracy zatrudnianych pracowników samorządowych.

Jest także płatnikiem składek ZUS na ubezpieczenie społeczne.

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego jest podatnikiem w zakresie podatku od towarów i usług, w związku z tym podlega obowiązkowi ewidencyjnemu.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przy czym, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Gmina, stosownie do art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy o samorządzie gminnym, organami gminy są rada gminy i wójt (burmistrz, prezydent). Jak stanowi natomiast art. 11a ust. 3 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o wójcie, należy przez to rozumieć także burmistrza oraz prezydenta miasta. W myśl art. 33 ust. 1, wójt wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy. Jak wynika z powyższego, urząd gminy nie jest jednostką organizacyjną w rozumieniu ww. art. 9 ustawy o samorządzie gminnym. Jest wyłącznie zorganizowanym zespołem osób i środków służących do pomocy organowi administracyjnemu.

Urząd gminy jest jednostką pomocniczą służącą do wykonywania zadań gminy oraz obsługi techniczno-organizacyjnej gminy. Biorąc pod uwagę nierozerwalne i niepodzielne powiązania podmiotowe gminy i urzędu gminy, również na gruncie podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż nie występuje odrębna od podmiotowości gminy podmiotowość urzędu gminy. Zatem Urząd działając w imieniu Gminy realizuje zadania własne Gminy. Natomiast zdolność prawną i zdolność do dokonywania czynności prawnych ma Gmina, nie zaś Urząd.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 5 lipca 2010r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 128, poz. 861 ze zm.) urząd gminy nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej, dotyczącej rozliczeń podatku od towarów i usług dla samorządowych osób prawnych oraz dla ich urzędów, obsługujących od strony techniczno - organizacyjnej te osoby prawne.

Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 lipca 2006r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych (Dz. U. Nr 142, poz. 1020 ze zm.).

Urząd jest więc aparatem pomocniczym organu wykonawczego, który nie posiada podmiotowości prawnej. Powyższe oznacza, że podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do całej działalności może być wyłącznie Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego, posiadająca osobowość prawną, w żadnym zaś przypadku Urząd.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl art. 99 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Stosownie natomiast do art. 96 ust. 6 ww. ustawy, jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

Zgodnie z art. 96 ust. 12 ww. ustawy, jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Obowiązek ten nie dotyczy przypadków, gdy następuje wyłącznie zmiana danych objętych obowiązkiem aktualizacji na podstawie ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz.U. z 2004r.Nr 269, poz. 2681 ze zm.). Zdanie drugie nie ma zastosowania w przypadku, gdy zgłaszana zmiana powoduje zmianę właściwości organu podatkowego.

W świetle powyższego co do zasady w zakresie podatku od towarów i usług podatnikiem jest gmina. Z powyższej konstrukcji prawnej, jednoznacznie więc wynika, iż urząd gminy uczestnicząc w realizacji określonych zadań spoczywających na Gminie, a skutkujących obowiązkiem podatkowym, na przykład w zakresie podatku od towarów i usług, występuje wyłącznie jako jednostka organizacyjna wspomagająca wykonywanie zadań przez gminę i nie jest zdolny do podejmowania samodzielnych działań we własnym imieniu i na własny rachunek w tym zakresie.

Skoro gmina posiada osobowość prawną, a przy tym wykonuje w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność zadania określone w ustawie o samorządzie gminnym, to gmina, a nie urząd jest w tym zakresie podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT. Z treści bowiem wskazanych wyżej przepisów wynika, że w przypadku gdy czynności opodatkowane dokonywane są w imieniu i na rzecz jednostki samorządu terytorialnego, to podatnikiem podatku od towarów i usług jest gmina, a nie jej jednostka pomocnicza.

Analiza wymienionych wyżej przepisów ustawy o VAT wskazuje, iż w przypadku wykonywania przez organ władzy publicznej czynności podlegających temu podatkowi, podatnikami są właściwe gminy, powiaty, województwa jako jedyne jednostki samorządu terytorialnego wyposażone w osobowość prawną z mocy ustawy, bez potrzeby wpisywania tego do żadnego rejestru. Osobowości prawnej nie mają natomiast urzędy gmin oraz inne jednostki samorządowe. Osoby prawne działają poprzez swoje organy, co jest zgodne także z art. 38 Kodeksu cywilnego, w myśl którego osoba prawna działa poprzez swoje organy w sposób przewidziany w ustawie i w opartym na jej statucie. Okoliczność, iż wszelkie działania w imieniu danej gminy realizuje urząd gminy nie może mieć istotnego znaczenia dla kwestii podmiotowości podatkowej gminy w zakresie podatku od towarów i usług. Urząd gminy wykonując czynności cywilnoprawne zastrzeżone dla gminy nie działa samodzielnie, lecz w imieniu gminy. Reasumując, obsługujący Gminę urząd nie może występować we własnym imieniu w sprawach będących w kompetencji Gminy.

Stąd też nie powinno budzić wątpliwości, iż w przypadku wykonywania przez jednostki samorządu terytorialnego czynności cywilnoprawnych podlegających podatkowi od towarów i usług, podatnikiem tego podatku jest wyłącznie właściwa jednostka samorządu, posiadająca osobowość prawną.

Powyższe ma bezpośrednie znaczenie w rozpatrywanej sprawie, albowiem nie ulega wątpliwości, iż zgodnie z przepisami wymienionej ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, obowiązek ewidencyjny związany z otrzymaniem numeru identyfikacji podatkowej (NIP) ciąży na podatnikach (art. 2 ust. 1 i art. 5 ust. 1 cyt. ustawy), a także na podmiotach, będących płatnikami podatków oraz składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne (art. 1, art. 2 ust. 3 i art. 5 ust. 6 cyt. ustawy).

Z treści wniosku wynika, iż gmina i urząd gminy posługują się jednym numerem NIP nadanym urzędowi gminy (decyzja w sprawie nadania numeru NIP została wydana dla Urzędu Gminy) zarówno do celów podatku VAT oraz rozliczeń jako płatnika podatku dochodowego oraz składek ubezpieczeniowych.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów należy stwierdzić, że skoro NIP nadany został Urzędowi Gminy i na decyzji w sprawie nadania NIP figuruje Urząd Gminy, to nie można uznać, że jednocześnie wypełniony został obowiązek dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego, ciążącego na gminie jako podatniku podatku VAT.

W związku z powyższym, stosownie do przepisów o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, Gmina jako osoba prawna, wykonująca czynności stanowiące działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT, miała obowiązek złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego w celu uzyskania numeru NIP.

Ze stanu faktycznego wynika, że taki NIP Gmina otrzymała w 2004r. i od tego momentu dla wszelkich rozliczeń z zakresu podatku VAT winna była stosować ten właśnie numer identyfikacji podatkowej, a nie numer nadany Urzędowi Gminy, który powinien być wykorzystywany przez Urząd Gminy jako płatnika podatków i składek. Urząd Gminy jest bowiem obowiązany także posiadać własny NIP, gdy dokonuje rozliczeń jako płatnik np. podatku dochodowego od osób fizycznych czy składek ZUS.

Wszelkie zatem dokumenty wymagające oznaczenia numerem identyfikacji podatkowej, sporządzane i wystawiane z tytułu czynności przypisanych prawnie Gminie, powinny być sygnowane numerem NIP osoby prawnej czyli numerem NIP Gminy.

Natomiast Urząd Gminy winien posługiwać się nadanym mu NIP - em dokonując rozliczeń jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych oraz składek ubezpieczeniowych.

Należy również zauważyć, iż stosownie do art. 9 ust. 1 o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników oraz płatników, podatnicy i płatnicy mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego do właściwego naczelnika urzędu skarbowego określonego w art. 4. Oznacza to, iż obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym jest nierozerwalnie związany ze zmianami w danych, które były podstawą do zgłoszenia identyfikacyjnego.

W rozpatrywanej sprawie nie było więc możliwości poprzez aktualizację danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym Urzędu Gminy dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego Gminy. Jak wykazano powyżej Gmina była zobowiązana do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego jako podatnik, co uczyniła w 2004r., natomiast Urząd Gminy zobowiązany jest do posługiwania się nadanym mu NIP-em jako płatnik. Zatem Gmina i Urząd Gminy nie mogą posługiwać się do celów rozliczeń podatku VAT oraz zaliczek na podatek dochodowy i składek ubezpieczeniowych jednym numerem NIP.

W oparciu o powyższe należy zatem stwierdzić, iż nie było żadnych podstaw prawnych do złożenia aktualizacji zgłoszenia identyfikacyjnego, bowiem nie można zmienić adresata decyzji administracyjnej o nadaniu numeru NIP, której konsekwencją jest jednoznaczna identyfikacja podmiotu (urzędu gminy) poprzez jego NIP i nazwę.

W kwestii natomiast wyrejestrowania podatnika jakim jest Gmina należy wskazać, że z przytoczonych przepisów wynika, iż do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązane są podmioty, o których mowa w art. 15 ustawy. Są to – jak już wskazano powyżej - podmioty będące osobami prawnymi, jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej lub osobami fizycznymi wykonującymi samodzielnie działalność gospodarczą (w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy) bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Tak jak na podatnikach ciąży obowiązek zarejestrowania się w przypadkach określonych ściśle przepisami ustawy, tak samo ciąży na nich obowiązek powiadomienia organu podatkowego o zakończeniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Jednakże zauważyć należy, iż przepis art. 96 ust. 6 ww. ustawy dotyczący obowiązku zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego w przypadku zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, również jednoznacznie odwołuje się do podatnika, o którym mowa w art. 15.

Odnosząc się zatem do stanowiska podatnika, iż „powinno się wyrejestrować podatnika „Gmina” na podstawie art. 96 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług” stwierdzić należy, że Gmina nie jest podmiotem uprawnionym do złożenia zgłoszenia zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu zgodnie z art. 96 ust. 6 ustawy o VAT, bowiem z treści wniosku nie wynika, aby Gmina zaprzestała wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż Gmina powinna mieć tylko jeden numer NIP, w którym podatnikiem jest „Gmina reprezentowana przez Urząd Miejski” oraz że należy wyrejestrować podatnika „Gminę” na podstawie art. 96 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.