Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-444/12-2/ŁM
z 21 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością , przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2012 r. (data wpływu 24 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie opodatkowania dywidendy wypłaconej zagranicznemu udziałowcowi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania dywidendy wypłaconej zagranicznemu udziałowcowi.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

90% udziałów w Spółce posiada spółka „A” z siedzibą w Szwecji, zwany dalej Udziałowcem.

Spółka powstała we wrześniu 2008 r., ale do obecnej chwili Spółka nie dokonywała wypłaty dywidend, a zysk netto Spółki przeznaczany był na inwestycje.

W przyszłym roku Spółka planuje wypłatę dywidendy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od wypłaconej dywidendy szwedzkiemu Udziałowcowi należy potrącić 5% podatku, zgodnie z art. 10 ust. 2a Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, Dz. U z 2006 r. Nr 26, poz. 193? Dla celów pobrania 5% podatku od dywidendy udziałowiec przedstawi certyfikat rezydencji.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 10 Konwencji, opodatkowaniu podlegają wypłacone dywidendy, dlatego dla określenia obowiązku podatkowego istotnym jest dzień wypłaty tych dywidend.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 Konwencji, dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Polsce osobie mającej siedzibę w Szwecji mogą być opodatkowane w Szwecji.

Określenie „mogą być opodatkowane” oznacza prawo umawiającego się państwa, będącego stroną Konwencji, do opodatkowania takich dochodów, nie zaś prawo podatnika do „wyboru” miejsca opodatkowania jego dochodów.

Art. 10 ust. 2 Konwencji stanowi natomiast, iż dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Polsce osobie mającej siedzibę w Szwecji mogą być opodatkowane w Polsce i zgodnie z prawem polskim, ale jeżeli osoba uprawniona do dywidend ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Szwecji, to podatek tak ustalony nie może przekroczyć:

1. 5% kwoty dywidend brutto, jeżeli osobą uprawnioną jest spółka (inna niż spółka osobowa), której bezpośredni udział w kapitale spółki wypłacającej dywidendy wynosi co najmniej 25%;
2. 15% kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.
   
   

Przy czym postanowienia tego ustępu nie dotyczą opodatkowania spółki w odniesieniu do zysków, z których dywidendy są wypłacane.

Konwencja określa zatem jedynie maksymalną stawkę opodatkowania tych dochodów, nie przesądzając jednak czy ostatecznie w danym kraju określone dochody będą opodatkowane, pozostawiając tę kwestię ustawodawstwu wewnętrznemu.

Reasumując, z postanowień art. 11 ust. 1 i 2 Konwencji wynika, iż dywidendy wypłacane w Polsce będą opodatkowane zarówno w Szwecji, jak i w Polsce. Tym niemniej, w celu unikania podwójnego opodatkowania, strony Konwencji ustaliły, iż w państwie źródła, czyli w państwie, w którym ta dywidenda jest wypłacana, stawka podatku nie może przekroczyć wysokości 5% w określonych w art. 10 ust. 2 lit. a) przypadkach oraz stawki 15% w pozostałych przypadkach.

Warunkiem skorzystania z obniżonej stawki podatkowej wynikającej z konwencji, jest aby podmiot odbierający dywidendę był jednocześnie jej właścicielem, czyli osobą uprawnioną do dywidendy. W przedstawionym stanie faktycznym odbiorcą jest Udziałowiec działający w szwedzkim systemie prawnym jako aktiebolag (AB), czyli odpowiednik spółki akcyjnej w polskim systemie prawnym. Zatem, Udziałowiec jako spółka kapitałowa, będąca jedynym akcjonariuszem Spółki jest podmiotem uprawnionym do otrzymanej dywidendy, albowiem jest Ona podatnikiem, na którym ciąży obowiązek podatkowy z tytułu dochodów od wypłaconej dywidendy.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, iż Udziałowiec będzie zobowiązany do zapłaty w Polsce podatku u źródła w wysokości 5% kwoty otrzymanej dywidendy brutto, albowiem jego bezpośredni udział w kapitale Spółki wypłacającego dywidendę wynosi 90%.

Dla celów skorzystania ze zmniejszonej stawki podatku u źródła od wypłacanych dywidend Udziałowiec obowiązany jest przedstawić Spółce certyfikat rezydencji, stosownie do postanowień art. 26 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przepisie tym wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Niezależnie od miejsca lokalizacji siedziby danego podmiotu – opodatkowaniu w danym państwie podlegać będą te dochody, które w państwie tym powstały.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 powołanej ustawy.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy od dochodów (przychodów) z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu.

W myśl art. 22a ww. ustawy, przepisy art. 20 - 22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają bowiem rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Jednocześnie, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, iż w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania, pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym należy podkreślić, że zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

W myśl art. 10 ust. 1 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 19 listopada 2004 r. (Dz. U. 2006 r. Nr 26, poz. 193), dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Stosownie do art. 10 ust. 2 konwencji polsko – szwedzkiej, jednakże dywidendy takie mogą być opodatkowane także w Umawiającym się Państwie, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do dywidend ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek tak ustalony nie może przekroczyć:

1. 5% kwoty dywidend brutto, jeżeli osobą uprawnioną jest spółka (inna niż spółka osobowa), której bezpośredni udział w kapitale spółki wypłacającej dywidendy wynosi co najmniej 25%;
2. 15% kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.
   
   

Postanowienia tego ustępu nie dotyczą opodatkowania spółki w odniesieniu do zysków, z których dywidendy są wypłacane.

Dokonując interpretacji ww. przepisów, należy zwrócić również uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Z Komentarza do Konwencji Modelowej OECD wynika tymczasem, iż postanowienia umów (konwencji) o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie dotyczącym wypłat należności z tytułu odsetek, czy też dywidend mają zastosowanie jedynie w przypadku, gdy to podmiot uzyskujący należności z tego tytułu posiada status rzeczywistego odbiorcy („beneficial owner”).

Zgodnie ze słowniczkiem OECD, pod pojęciem beneficial owner należy rozumieć osobę (fizyczną lub prawną), która rzeczywiście korzysta z przywilejów wynikających z prawa własności, nawet gdy tytuł własności opiewa na inne nazwisko. Jak wskazuje się w Komentarzu do Modelowej Konwencji OECD, określenia beneficial owner nie należy także stosować w wąskim i technicznym znaczeniu. Określenie to należy rozumieć w jego kontekście i w świetle przedmiotu i celu Modelowej Konwencji OECD, a mianowicie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od płacenia podatków oraz oszustwom podatkowym. Innymi słowy, interpretacja pojęcia beneficial owner, zgodnie z duchem Modelowej Konwencji OECD, ma na celu zapobieganie wykorzystywaniu przepisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania przez podmioty do tego nieuprawnione, które starają się uzyskać status beneficial owner na przykład poprzez wykorzystywanie podmiotów pośrednich.

Należy przyjąć, iż omawiany termin odnosi się do każdego, kto posiada prawny tytuł do poboru określanych świadczeń (dywidend, odsetek, należności licencyjnych) na własny rachunek. Liczy się samo posiadanie przez daną osobę prawa poboru świadczeń, nie zaś fakt posiadania przez taką osobę tytułu prawnego do prawa bądź mienia, z którego świadczenie jest wypłacane.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka planuje wypłatę dywidendy na rzecz spółki posiadającej 90% udziałów w Jej kapitale, która działa w szwedzkim systemie prawnym jako AB (aktiebolag), czyli odpowiednik spółki akcyjnej w polskim systemie prawnym.

Tym samym, szwedzki Udziałowiec jest podmiotem uprawnionym do otrzymanej dywidendy. Jednocześnie, z uwagi na wysokość bezpośredniego udziału Udziałowca w kapitale Spółki oraz fakt posiadania certyfikatu rezydencji Udziałowca, możliwe jest zastosowanie obniżonej stawki podatku, wynikającej z art. 10 ust. 2 lit. a konwencji polsko – szwedzkiej (tj. 5%).

Reasumując, od wypłaconej dywidendy szwedzkiemu Udziałowcowi, Spółka winna potrącić 5% podatku, zgodnie z konwencją polsko - szwedzką w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.