Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-194/13/EJ
z 15 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2013r. (data wpływu 15 lutego 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie poprawności wystawiania faktur VAT– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2013r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług dotyczącej poprawności wystawiania faktur VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 1 lipca 2009r. została założona jednoosobowa działalność gospodarcza o nazwie pełnej „X”. Firma jest czynnym podatnikiem VAT. Firma przez cały okres działalności zajmowała się przede wszystkim handlem według deklarowanego PKD – przeważająca działalność 46.74.Z – Sprzedaż hurtowa wyrobów metalowych oraz sprzętu i dodatkowego wyposażenia hydraulicznego i grzejnego. Firma działając pod „szyldem X” tak jest kojarzona na rynku odbiorców, co pozytywnie wpływa na relacje z kontrahentami i ułatwia z nimi kontakt.

W dniu 28 stycznia 2013r. nazwa firmy uległa zmianie na „Y” oraz zostały dodane dodatkowe kody PKD ze względu na fakt, że Firma chce rozszerzyć swój wachlarz usług. Utworzyły się więc niejako dwa oddzielne niezwiązane ze sobą odłamy, widniejące w CEIDG jako jedna działalność gospodarcza.

W okresie od 1 lipca 2009r. aż do 28 stycznia 2013r. na wszystkich dokumentach zarówno zakupowych jak sprzedażowych widniała nazwa „X”, zgodna wówczas z nazwą pełną w CEIDG a faktury sprzedażowe miały numeracje o symbolice: FV/Rok/Miesiąc/Numer. Od chwili zmiany nazwy Firmy, wcześniejsza numeracja a także nazwa firmy nie uległy zmianie na fakturach dla „działu” związanego ze sprzedażą hurtową wyrobów metalowych, natomiast utworzono nową serię faktur o symbolice: FVG/Rok/Miesiąc/Numer, zaś nazwa sprzedawcy na fakturze widnieje już jako „Y”.

Wnioskodawca ma więc dwie serie faktur i odpowiadające im nazwy sprzedawcy, przy założeniu, że jest to nadal ta sama jednoosobowa działalność gospodarcza, gdyż w nazwie w obu przypadkach pojawia się: Z. Z. jako właściciel, te same dane rejestrowe oraz ten sam NIP.

Typ faktury I:

• X
• Numeracja: FV/Rok/Miesiąc/Numer (kontynuowana cały czas od początku działalności)
  
  

Typ faktury II

• Y
• Numeracja: FVG/Rok/Miesiąc/Numer (rozpoczęta w dniu 28 stycznia 2013r.).
  
  

Cechy wspólne:

• Dane właściciela
• Adres rejestrowy:
• NIP
  
  

Faktury zostały w ten sposób rozdzielone w celu łatwego przypisania przychodów i rozchodów do danego rodzaju działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przyjęta zasada rozbicia faktur VAT sprzedażowych na serie FV/Rok/Miesiąc/Numer z nazwą sprzedawcy „X” oraz na serie FVG/Rok/Miesiąc/Numer z nazwą sprzedawcy „Y” według rodzaju wykonywanych usług (różne PKD) jest prawidłowa i dopuszczalna przy założeniu, że w ewidencji CEIDG firma nosi nazwę pełną?
2. Czy w fakturach zakupowych może pojawić się nazwa „X” oraz „Y”? Czy też wymagane jest zastosowanie pełnej nazwy firmy według CEIDG w fakturach zakupowych?
3. Czy mogą być dwie różne pieczątki dla nazw „X” oraz „Y”. Czy też może wymagane jest zastosowanie pełnej nazwy firmy według CEIDG i jednolitej pieczątki?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

W myśl przepisów prawa (pkt 2 § 1 Dz. U. z 18 grudnia 2012r. poz. 1428) Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2012r. faktura powinna zawierać: „kolejny numer, nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę” oraz „imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy”. Zgodnie z tym zapisem dopuszczalne jest stosowanie dwóch serii faktur FV/Rok/Miesiąc/Numer z nazwą sprzedawcy „X” oraz serii FVG/Rok/Miesiąc/Numer z nazwą sprzedawcy „Y” gdyż zachowują one wytyczne przepisów: w obu przypadkach w nazwie sprzedawcy widnieje imię i nazwisko podatnika oraz serie jednoznacznie identyfikują fakturę.

W fakturach zakupowych może pojawiać się nazwa nabywcy „X” a także „Y” wymiennie. W nazwie nabywcy faktury zakupowej pojawia się imię i nazwisko podatnika, więc wymóg został spełniony odnośnie tego wymagania.

Na pieczątkach może pojawiać się nazwa firmy „X” a także „Y” wymiennie. W nazwie nabywcy na pieczątce pojawia się imię i nazwisko podatnika, więc wymóg został spełniony odnośnie tego wymagania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.
   
   

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT zostały określone, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w ww. art. 106 ust. 8 ustawy, w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.), zwanym dalej rozporządzeniem.

Stosownie do § 4 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, fakturę wystawia zarejestrowany podatnik VAT czynny.

Na podstawie § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktura powinna zawierać m.in.:

1. datę jej wystawienia;
   
2. kolejny numer, nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
   
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. b;
   
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży;
   
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
10. kwoty wszelkich rabatów, w tym za wcześniejsze otrzymanie należności, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
    
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
    
12. stawkę podatku;
    
13. sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
    
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
15. kwotę należności ogółem.
    
    

Z powyższego wynika, iż faktura powinna m.in. jednoznacznie określać imię i nazwisko lub nazwy podatnika i nabywcy, ich adresy oraz numery identyfikacji podatkowej. Wskazane dane mają na celu identyfikację stron transakcji gospodarczej.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 1314 ze zm.), zwanej dalej ustawą o NIP, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

W myśl art. 5 ust. 1 powołanej ustawy, podatnicy obowiązani są do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy, zgłoszenie identyfikacyjne osób fizycznych zawiera nazwisko, imiona, imiona rodziców, datę i miejsce urodzenia, płeć, nazwisko rodowe, obywatelstwo lub obywatelstwa, adres miejsca zamieszkania, adres miejsca zameldowania na pobyt stały lub czasowy, rodzaj i numer dowodu tożsamości oraz numer PESEL w przypadku osób fizycznych objętych tym rejestrem. Zgłoszenie identyfikacyjne podatników będących osobami fizycznymi wykonujących działalność gospodarczą zawiera dane, o których mowa w ust. 2, nazwę (firmę), adres głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej, adresy dodatkowych miejsc wykonywania działalności, numer identyfikacyjny REGON, organ ewidencyjny, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych (art. 5 ust. 4).

Należy zwrócić uwagę, iż rozporządzeniem z dnia 5 kwietnia 2004r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 55 poz. 539 ze zm.), Minister Finansów określił wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R.

W części B.1 (dane identyfikacyjne) zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R podatnicy będący osobami fizycznymi zamieszczają nazwisko, pierwsze imię, drugie imię, zaś podatnicy niebędący osobami fizycznymi pełna nazwę.

Z powyższych unormowań wynika jakie dane Wnioskodawca jest zobowiązany podawać w składanych dokumentach identyfikacyjnych i rejestrujących.

Ponadto należy mieć również na uwadze regulacje z rozdziału III ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.), dotyczące przedsiębiorcy i jego oznaczenia.

Zgodnie z art. 431 Kodeksu cywilnego, przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 331 § 1, prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową.

Art. 432 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi natomiast, iż przedsiębiorca działa pod firmą.

Stosownie do art. 434 Kodeksu cywilnego, firmą osoby fizycznej jest jej imię i nazwisko. Nie wyklucza to włączenia do firmy pseudonimu lub określeń wskazujących na przedmiot działalności przedsiębiorcy, miejsce jej prowadzenia oraz innych określeń dowolnie obranych.

Z powyższego wynika, że dodatki, które mogą zostać dołączone do imienia i nazwiska, mają służyć lepszej identyfikacji przedsiębiorcy posługującego się firmą.

Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej z dnia 2 lipca 2004r. (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 220, poz. 1447) w art. 4 ust. 1 i 2 definiuje pojęcie przedsiębiorcy. Stosowanie do tego przepisu, przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.

Mocą ww. ustawy o swobodzie działalności gospodarczej została utworzona Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej, zwana "CEIDG", której zadaniem jest między innymi ewidencjonowanie przedsiębiorców będących osobami fizycznymi (art. 23 ust. 1 i ust. 3 pkt 1).

Stosownie do postanowień art. 28 ww. ustawy, CEIDG przesyła odpowiednie dane zawarte we wniosku o wpis do CEIDG niezbędne dla uzyskania, zmiany albo skreślenia wpisu w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej (REGON), zgłoszenia identyfikacyjnego albo aktualizacyjnego, o którym mowa w przepisach o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, zgłoszenia płatnika składek albo ich zmiany w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych albo zgłoszenia oświadczenia o kontynuowaniu ubezpieczenia społecznego rolników w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników oraz złożenia oświadczenia o wyborze formy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych albo wniosku o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej, zgłoszenia rejestracyjnego lub aktualizacyjnego, o których mowa w przepisach o podatku od towarów i usług, za pośrednictwem elektronicznej platformy usług administracji publicznej lub innych środków komunikacji elektronicznej, niezwłocznie, nie później niż w dniu roboczym następującym po dokonaniu wpisu, do właściwego naczelnika urzędu skarbowego wskazanego przez przedsiębiorcę, (…).

Stosownie natomiast do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, przedsiębiorca może podjąć działalność gospodarczą w dniu złożenia wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo po uzyskaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 cyt. ustawy, wpisowi do ewidencji podlegają przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca od dnia 1 lipca 2009r. prowadził jednoosobową działalność gospodarczą o nazwie pełnej „X”. Firma jest czynnym podatnikiem VAT. W dniu 28 stycznia 2013r. nazwa firmy uległa zmianie oraz zostały dodane dodatkowe kody PKD ze względu na fakt, że Firma chce rozszerzyć swój wachlarz usług. Utworzyły się więc niejako dwa oddzielne niezwiązane ze sobą odłamy, widniejące w CEIDG jako jedna działalność gospodarcza.

W okresie od 1 lipca 2009r. aż do 28 stycznia 2013r. na wszystkich dokumentach zarówno zakupowych jak sprzedażowych widniała nazwa „X”, zgodna wówczas z nazwą pełna w CEIDG, a faktury sprzedażowe miały numeracje o symbolice FV/Rok/Miesiąc/Numer. Od chwili zmiany nazwy Firmy, wcześniejsza numeracja, a także nazwa firmy nie uległy zmianie na fakturach dla „działu” związanego ze sprzedażą hurtową wyrobów metalowych, natomiast utworzono nową serię faktur o symbolice: FVG/Rok/Miesiąc/Numer, zaś nazwa sprzedawcy na fakturze widnieje już jako „Y”.

Wnioskodawca ma więc dwie serie faktur i odpowiadające im nazwy sprzedawcy, przy założeniu, że jest to nadal ta sama jednoosobowa działalność gospodarcza, gdyż w nazwie w obu przypadkach pojawia się: Z.Z. jako właściciel, te same dane rejestrowe oraz ten sam NIP.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż ww. § 5 ust. 1 rozporządzenia określa minimalny zakres danych, jakie powinna zawierać faktura i nie nakłada ograniczeń w sprawie umieszczenia na fakturze dodatkowych danych identyfikujących podatników, nabywców czy też towary. Koniecznym jest jednak, by dane dotyczące podatnika podawane na fakturze były zgodne z danymi identyfikacyjnymi wykazanymi w zgłoszeniu identyfikacyjnym. Tym samym na fakturach VAT wystawianych w związku z prowadzoną działalnością należy umieścić przede wszystkim firmę przedsiębiorcy, którą w rozpatrywanym przypadku jest imię i nazwisko Wnioskodawcy będącego osobą fizyczną. Używanie natomiast zamiennie, tj. w zależności, z którym działem firmy wykonywana czynność jest związana, pozostałych określeń wskazujących na przedmiot działalności przedsiębiorcy poprzez dodanie do nazwy pełnej również nazwy skróconej identyfikującej rodzaj działalności (według wykonywanych usług), zgodniej z dokonanym zgłoszeniem jest dozwolone i pozostaje bez wpływu na rozliczenie podatkowe.

W świetle powyższego, na fakturach VAT wystawianych w związku z prowadzoną działalnością oraz na fakturach dotyczących nabycia, obligatoryjnie winny być umieszczone dane identyfikujące Wnioskodawcę, tj. imię, nazwisko, adres zamieszkania oraz numeru identyfikacji podatkowej, przy czym Wnioskodawca poza tym może również podać na fakturach nazwę tego działu firmy, z którego działalnością związana jest wystawiana faktura – nazwa skrócona.

Z przepisu § 5 ust. 1 pkt 2 ww. powołanego rozporządzenia wynika, iż faktura powinna zawierać kolejny numer, nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę.

Natomiast art. 226 pkt 2 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.) wskazuje, iż bez uszczerbku dla przepisów szczególnych przewidzianych w niniejszej dyrektywie, faktury wystawione zgodnie z przepisami art. 220 i 221, do celów VAT, zawierają wyłącznie m.in. kolejny numer, nadany w ramach jednej lub kilku serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę.

Określone w art. 226 Dyrektywy elementy faktury VAT, stanowią katalog jej obowiązkowych elementów.

Przepisy nie określają co należy rozumieć pod pojęciem „kolejny”. Zasadne jest więc sięgnięcie do języka potocznego, gdzie „kolejny” pojmowany jest jako występujący w porządku następczym, jeden po drugim, następny (Uniwersalny słownik języka polskiego pod redakcją S. Dubisza, PWN 2003, tom 2, s. 362).

Chodzi zatem o to, by kolejno następującym po sobie fakturom nadawać numery w porządku chronologicznym. Tym samym prawidłowa jest taka wykładnia § 5 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, iż każda kolejna faktura musi mieć numer o jeden większy od poprzedniego.

Sformułowanie „numer kolejny” oznacza bowiem numer większy o jeden w stosunku do poprzedniego.

Zatem, w świetle § 5 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, poprawną metodą jest nadawanie fakturom kolejnych, następujących po sobie numerów. Zgodne bowiem z literalnym brzmieniem ww. przepisu, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in. numer kolejny faktury. Przy wystawianiu faktur powinna więc zostać zachowana chronologia numerowania i powinna ona dotyczyć wszystkich dokumentów będących fakturami. Faktury powinny zawierać m.in. indywidualne numery – według prowadzonej przez podatnika ewidencji.

Reasumując, jeżeli obie serie wystawianych przez Wnioskodawcę faktur będą zawierały dane, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia tj. będą posiadały dane podatnika (imię i nazwisko), adres zamieszkania oraz numer identyfikacji podatkowej, przyjęta przez Wnioskodawcę zasada rozbicia faktur sprzedażowych na serie, o których mowa we wniosku jest prawidłowa.

W świetle powyższego w fakturach zakupowych może pojawiać się nazwa podatnika (nabywcy) „X” a także „Y” wymiennie. Również na pieczątkach może pojawiać się wymiennie nazwa firmy „X” a także „Y”. Umieszczenie pieczątki nagłówkowej w ww. treści na dokumentach np. fakturach VAT jest prawidłowe z punktu widzenia przepisów dotyczących podatku VAT, bowiem wystawiona w ten sposób faktura zawiera wymagane przepisami dane tj. imię i nazwisko sprzedającego i tym samym umożliwia właściwą identyfikację podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.