INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2011 r. (data wpływu 13 grudnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 20 lutego 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług montażu pieca wolnostojącego (tzw. kozy) oraz wkładu kominkowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług montażu pieca wolnostojącego (tzw. kozy) oraz wkładu kominkowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 11 lat zajmuje się Pani kompleksową „realizacją kominków”. Stara się Pani rozwijać działalność, otwierając kolejne punkty sprzedaży. Wykonuje Pani usługę montażu i zabudowy produktu „wkład kominkowy” dla klienta indywidualnego. Z uwagi na całkowitą zabudowę stosuje Pani obniżoną stawkę VAT – 8%. Jednak bardzo często „przegrywa Pani kalkulacją z miejscową konkurencją” (dotyczy to wszystkich produktów) na usługę na instalację tzw. kozy (pieca wolnostojącego), który jest produktem instalowanym bez zabudowy, co wynika z karty technicznej produktu. Jedynym elementem łączącym urządzenie z przewodem kominowym jest rura odprowadzająca spaliny, którą zawsze można zdemontować, jak też w każdej chwili można zdemontować sam piecyk wolnostojący. W związku z powyższym, na taką instalację wystawia Pani dokument sprzedaży w postaci faktury VAT ze stawką 23%. Firmy konkurencyjne wykonują taką instalację ze stawką obniżoną 8% na samo urządzenie, co wpływa na niekonkurencyjność Pani oferty.

Tytułem przykładu podaje Pani, iż kuchenka gazowa, czy elektryczna, jest też przyłączona tylko jednym elementem przyłącza i nie jest stałym elementem wyposażenia obiektu, dlatego jest nabywana z podłączeniem w stawce 23%.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że istnieje zasadnicza różnica między nazewnictwem: piecyk wolnostojący i wkład kominkowy. Piecyk wolnostojący jest urządzeniem, które po podłączeniu do przewodu kominowego (komina) nie jest zamykane w dodatkowej zabudowie, czyli zawsze bez dodatkowych prac budowlanych można to urządzenie zdemontować. Wkład kominkowy natomiast jest urządzeniem przeznaczonym do pracy tylko w formie zamkniętej w dodatkowej zabudowie, a jego demontaż możliwy jest po uprzednim demontażu stałego elementu jego zabudowy.

Obiekty będące przedmiotem wykonywanej usługi należą do kilku grup PKOB:

• 1110 – budynki mieszkalne jednorodzinne;
• 11112 – budynki mieszkalne wielorodzinne;
• 1211, 1230 – lokale inne, w tym: restauracje, hotele, gospodarstwa agroturystyczne, zajazdy, motele.

Obiekty te, w niektórych przypadkach, objęte są społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 41 ust. 12a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Instalacja (montaż) piecyka wolnostojącego polega na podłączeniu tego urządzenia do przewodu kominowego za pomocą rury przyłączeniowej, odprowadzającej spaliny z komory spalania piecyka. W przypadku podłączenia do komina wykonanego z cegły wykonywany jest otwór w tej cegle i wklejana w to miejsce jest końcówka rury odprowadzenia spalin. Sam piecyk jest elementem bez dodatkowej formy zabudowy, łączącej go na stałe z posadzką, czy ścianami pomieszczenia, w którym jest instalowany. W przypadku podłączenia do komina segmentowego (np. Leier, Schiedel, Plewa itp.), lub komina ze stali, połączenie rury odprowadzającej spaliny z piecyka wykonywane jest przy pomocy redukcji ze sznurem ognioodpornym wsuwanym do fabrycznego króćca przyłącza kominowego. Nie jest z nim łączony na stałe. Najczęstszymi elementami przyłącza rur spalinowych są: rura stalowa o grubości ścianki 2 mm i długościach 25, 50 lub 100 cm, stalowe kolano skrętne (z opaskami umożliwiającymi odpięcie piecyka w każdej chwili po instalacji), uszczelniacz na połączenia rur. Tylko w przypadku piecyków wolnostojących z płaszczem wodnym jest wykonywane dodatkowe przyłącze do wodnego układu centralnego ogrzewania i instalacja (montaż) wkładu kominkowego polega na podłączeniu tego urządzenia do przewodu kominowego w identyczny sposób, jak w przypadku piecyka wolnostojącego, ale w przeciwieństwie do tej instalacji, konieczna jest tutaj dodatkowo wykonywana zabudowa urządzenia. Zabudowa ta jest na stałe (przy pomocy zapraw klejowych i kołków montażowych) łączona z elementami konstrukcyjnymi ścian i posadzki obiektu, w którym wykonywana jest instalacja. Jeszcze bardziej złożona jest instalacja wkładu kominkowego z płaszczem wodnym, który dodatkowo jest łączony z instalacją centralnego ogrzewania obiektu. Aby zdemontować wkład kominkowy, zawsze trzeba wykonać częściowy lub całkowity demontaż zabudowy urządzenia, a w przypadku wkładów kominkowych z płaszczem wodnym, jeszcze wypięcia z instalacji wodnej.

Wykonywane czynności dla wkładu kominkowego (szczególnie modeli z płaszczem wodnym), dotyczą ingerencji w instalacje obiektów, a zabudowy tworzą budowlany element architektoniczny wyposażenia obiektu, nie ingerując w jego elementy konstrukcyjne. Czasami jednak, gdy istniejące przewody kominowe nie spełniają odrębnych przepisów zezwalających na taki montaż, związane to jest z koniecznością wykonania nowej instalacji kominowej (budowa komina ).

W przypadku piecyka wolnostojącego jest podobnie, jeżeli chodzi o przewód kominowy, ale nie wykonuje przy tym Pani zabudowy tego urządzenia, ponieważ jest to zabronione (inna jest specyfika oddawania ciepła i wentylacji).

Przedmiotem świadczenia, określonym w umowach zawartych z odbiorcami jest:

• dla wkładu kominkowego: wkład kominkowy (producent i model) w zabudowie według rysunku, wykończanie zabudowy kamieniem (nazwa wybranego granitu, marmuru lub innego), plus dodatki (rozprowadzenie gorącego powietrza, system kanałów kumulacyjnych itp.
;
• dla pieca wolnostojącego: piec wolnostojący (producent i model) z zestawem przyłączeniowym i montażem, plus dodatki (podstawa pod piec ze szkła hartowanego, granitu lub innego materiału, wykończenie ścian sąsiadujących w okładzinie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaki powinna Pani stosować podatek od towarów i usług w przypadku instalacji piecyka wolnostojącego na samo urządzenie w momencie, gdy jest Pani też jego instalatorem...

Pani zdaniem, wkład kominkowy, jako produkt w założeniu przeznaczony do zabudowy budowlanej, jest produktem, na który w usłudze budowlanej można zastosować „stawkę obniżonego VAT z 23% na 8%”.

Natomiast, według Pani, piec wolnostojący jest produktem, który można zdemontować w każdej chwili, dosłownie odkręcając jedną śrubę mocującą, znajdującą się na nastawnym kolanie przyłącza rury ogniowej, łączącej piec wolnostojący z przewodem kominowym. Dlatego sadzi Pani, że jako element nie znajdujący się w stałej zabudowie, jako jego integralna część, „nie jest liczony” w stawce obniżonej 8% VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy ruchome oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 5a ww. ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

Art. 41 ust. 2 ustawy, stanowi, iż dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust.1.

Zgodnie z brzmieniem art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy o podatku do towarów i usług, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8 %.

W myśl z art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m²,

o czym stanowi art. 41 ust. 12b ustawy.

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Ponadto, § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 224, poz. 1799 ze zm.), stanowił, iż w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy,

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12
- w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Z kolei, celem właściwego zdefiniowania pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego i co się z tym wiąże stosowania odpowiedniej stawki podatkowej, należy uwzględniać regulacje wynikające z przywołanego art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z treścią art. 2 pkt 12 przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), zawierającym usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 – o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania. Natomiast w dziale 12 mieszczą się budynki niemieszkalne:

• hotele i budynki zakwaterowania turystycznego - 121,
• budynki biurowe - 122,
• budynki handlowo-usługowe - 123,
• budynki transportu i łączności - 124,
• budynki przemysłowe i magazynowe - 125,
• ogólnodostępne obiekty kulturalne, budynki o charakterze edukacyjnym, budynki szpitali i zakładów opieki medycznej oraz budynki kultury fizycznej - 126,
• pozostałe budynki niemieszkalne - 127.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Z kolei, zgodnie z pkt 7a tego artykułu, przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

Natomiast definicję remontu zawarto w pkt 8 tego artykułu. Zgodnie z jego brzmieniem przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja to „unowocześnienie i usprawnienie czegoś – według internetowego słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN).

Montaż – wg powyższego słownika – to „składanie maszyn, aparatów, urządzeń z gotowych części; zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych, łączenie oddzielnych części w całość.”.

W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie „montaż” odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością

Ponadto wskazać należy, iż zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Natomiast z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1a i pkt 2 ustawy Prawo budowlane, wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wykonuje Pani usługi montażu i zabudowy produktu: „wkład kominkowy” dla klienta indywidualnego. Montuje Pani również piecyki wolnostojące (tzw. kozy). Wkład kominkowy jest urządzeniem przeznaczonym do pracy tylko w formie zamkniętej w dodatkowej zabudowie, a jego demontaż możliwy jest po uprzednim demontażu stałego elementu jego zabudowy.

Usługa instalacji pieca wolnostojącego polega na instalowaniu tego urządzenia bez zabudowy, co wynika z karty technicznej produktu. Jedynym elementem łączącym urządzenie z przewodem kominowym jest rura odprowadzająca spaliny, którą zawsze można zdemontować, jak też w każdej chwili można zdemontować sam piecyk wolnostojący. Wskazane czynności wykonuje Pani w budynkach klasyfikowanych według PKOB do:

• 1110 – budynki mieszkalne jednorodzinne
;
• 11112 – budynki mieszkalne wielorodzinne;
• 1211, 1230 – lokale inne, w tym: restauracje, hotele, gospodarstwa agroturystyczne, zajazdy, motele.

Obiekty te, w niektórych przypadkach, objęte są społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 41 ust. 12a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Przedmiotem świadczenia, określonym w umowach zawartych z odbiorcami jest:

• dla wkładu kominkowego: wkład kominkowy (producent i model) w zabudowie według rysunku, wykończanie zabudowy kamieniem (nazwa wybranego granitu, marmuru lub innego), plus dodatki (rozprowadzenie gorącego powietrza, system kanałów kumulacyjnych itp.
• dla pieca wolnostojącego: piec wolnostojący (producent i model) z zestawem przyłączeniowym i montażem, plus dodatki (podstawa pod piec ze szkła hartowanego, granitu lub innego materiału, wykończenie ścian sąsiadujących w okładzinie.

Zauważyć należy, iż przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma fakt co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów, czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Strony w umowach cywilnoprawnych określają, co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest wykonanie montażu (demontażu) instalacji cieplnej wraz z dostawą wszystkich towarów niezbędnych do jej wykonania, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia, itp.). Wyliczenie, co składa się na wykonaną usługę, ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

Przedstawione okoliczności wskazują, iż w związku z montażem wkładów kominkowych wykonuje Pani w istocie kompleksową usługę. A zatem brak jest podstaw do opodatkowania odrębnymi stawkami poszczególnych elementów składających się na wykonanie ww. usługi, w tym materiału zużytego do jej wykonania. W tej sytuacji analiza stanu faktycznego na tle powołanych przepisów prawa, prowadzi do wniosku, że skoro, czynności, o których mowa we wniosku, dotyczą dostawy towaru wraz montażem wkładu kominowego, który – jak wskazano we wniosku – staje się stałym elementem konstrukcyjnym obiektu, to o ile przedmiotowe czynności dokonywane są w ramach budowy, remontu, modernizacji lub przebudowy i wykonywane były w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, czynności te podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8% zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług z uwzględnieniem art. 41 ust. 12b i ust. 12c tej ustawy.

Natomiast do czynności polegających na montażu (instalacji) piecyka wolnostojącego (tzw. kozy) w obiektach budownictwa objętych społecznym programem mieszkaniowym, jak i pozostałych obiektach, stwierdzić należy że słuszne jest stanowisko Wnioskodawcy, iż tego rodzaju czynności podlegają opodatkowaniu według 23% stawki podatku. W tej sytuacji bowiem, wobec utraty mocy obowiązującej przez przepis § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz faktu, iż czynności te nie są wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy, nie jest możliwe zastosowanie obniżonej stawki podatku.

Nieprawidłowe jest jednak Pani stanowisko co do czynności polegających na montażu wkładu kominkowego, wykonywanych w pozostałych obiektach, niezaliczanych do obiektów budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, które w okolicznościach niniejszej sprawy, opodatkowane są według podstawowej 23% stawki podatku VAT (w uzupełnieniu do wniosku wskazano bowiem, iż przedmiotowe czynności realizowane są przez Panią w różnych obiektach, w tym w obiektach należących do PKOB 1211, 1230 – lokale inne, w tym: restauracje, hotele, gospodarstwa agroturystyczne, zajazdy, motele). W tej sytuacji nie znajduje zastosowania 8% stawka podatku VAT.

Z powyższych względów oceniając zatem całościowo stanowisko Wnioskodawcy uznano je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.