Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-77/13-2/AMN
z 17 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2013 r. (data wpływu 21 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych z najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych z najmu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni nabyła własność nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem usługowym. W przyszłości Wnioskodawczyni zamierza oddać całość lub część budynku do używania na podstawie najmu i pobierać z tego tytułu czynsz najmu.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej (nie jest wpisana do ewidencji działalności gospodarczej). Jest jednakże zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z czym z tytułu świadczenia usług najmu będzie wystawiała faktury VAT. W konsekwencji również nie prowadzi ewidencji środków trwałych co jest równoznaczne z tym, że nieruchomość do takiej ewidencji nie zostanie wpisana. Na koniec należy również wskazać, iż dotychczas Wnioskodawczyni sporadycznie wynajmowała nieruchomości osobom trzecim, rozliczając się z tego tytułu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Obecnie Wnioskodawczyni wynajmuje dwie nieruchomości: żadna z nich nie jest wpisana do ewidencji środków trwałych; jedna z zawartych umów najmu ma charakter periodyczny – została zawarta na okres 1 roku. Środki pochodzące z wynajmu nieruchomości nie będą stanowić (i aktualnie nie stanowią) dla Wnioskodawczyni głównego źródła dochodu. Oprócz tego Wnioskodawczyni osiąga bowiem przychody z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego przychody Wnioskodawczyni z tytułu wynajmu nabytej (kolejnej) nieruchomości mogą podlegać opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy?

Zdaniem Wnioskodawczyni, odpowiedź na powyższe pytanie sprowadza się do ustalenia czy zawarcie w przyszłości umowy najmu całości lub części budynku będzie czynnością podjętą w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, czy też czynnością wyłączoną (niestanowiącą) takiej działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z art. 2 ust. la ustawy, osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ustawa definiuje pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej. Nie zawiera ona jednak własnej definicji, lecz odsyła do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (pdof). Zgodnie z art. 5a pkt 6 tej ustawy, przez działalność gospodarczą (pozarolniczą działalność gospodarczą) należy rozumieć działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną handlową usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,
4. prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczanie do innych przychodów określonych w pdof.
   
   

Ustawodawca przyjął uniwersalną definicję pozarolniczej działalności gospodarczej. Dla uzyskiwania przychodów z tego źródła nie jest konieczne, aby podatnik miał status przedsiębiorcy. Ustalając, czy dany przychód pochodzi z działalności gospodarczej należy w pierwszym rzędzie podjąć próbę przypisania go do jednego z pozostałych wymienionych w ustawie źródeł. Jeżeli okaże się to niemożliwe, a przychód powstał w wyniku działalności zarobkowej wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły, która prowadzona jest we własnym imieniu, wówczas, przychód będzie stanowił przychód z działalności gospodarczej. WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 8 września 2008 r. I SA/Gl 291/08 LEX nr 488111, uznał że „ciągła i zorganizowana działalność usługowa (…), z której przychody są zaliczane do przychodów z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych, nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy z 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

Biorąc pod uwagę powyższe, należy uznać, że przychody z najmu stanowią jedno z odrębnych źródeł przychodów określonych w pdof: zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 pdof źródłem przychodu jest m.in. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze […] z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. „W tym ostatnim przepisie ustawodawca […] wprost wyłączył z tego źródła przychody z najmu, podnajmu dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze dotyczących składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Oznacza to, że przychody osiągnięte z takich umów, których przedmiotem są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą podatnika, są zawsze przychodami z działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie przepisy art. 14 cytowanej ustawy. Inaczej mówiąc art. 10 ust. 1 pkt 6 p.d.f. obejmuje tylko taki najem, który nie stanowi działalności gospodarczej (por. wyroku NSA w Warszawie z dnia 16 września 1998 r., III SA 4726/97, ONSA 1999/2/67; wyrok NSA w Warszawie z dnia 26 września 2000 r. III SA 2002/99, PP 200l/2/63 oraz wyroku NSA w Katowicach z dnia 2 grudnia 2003., ISA/Ka 2608/02, LEX 90410” - tak wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 9 marca 2010 r. I SA/Łd 1060/09. W orzecznictwie sformułowano równie warunki pozwalające na uznanie, iż wynajem nieruchomości stanowi działalność gospodarczą: w wyroku NSA z dnia 25 lutego 2011 r., II FSK 1824/09 stwierdzono, że „skoro podatnik dokonał wpisu do ewidencji działalności gospodarczej wykazując w jej ramach wynajem lokali, w dokumentacji przez siebie prowadzonej jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą wykazał przychody z najmu, który „wykonywany” był już od kilku lat, a więc prowadzony w sposób ciągły a także zorganizowany o czym świadczy prowadzenie stosownej dokumentacji i dokonanie zgłoszenia do stosownych organów, nieruchomość została wpisana do ewidencji środków trwałych, to mamy do czynienia z działalnością gospodarczą.”

Podsumowując powyższe wywody, w ocenie Wnioskodawczyni, zawarcie w przyszłości umowy najmu całości lub części kolejnej nabyte nieruchomości nie będzie czynnością podjętą w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. W pierwszej bowiem kolejności przychód z tego tytułu może być przypisany do jednego z pozostałych wymienionych w pdof źródeł przychodu (najem, dzierżawa – art. 10 ust. 1 pkt 6 pdof). Ponadto Wnioskodawczyni (dotychczas) nie prowadziła działalności polegającej na wynajmie w sposób zorganizowany i ciągły lecz periodycznie (ubocznie) osiągając z tego tytułu dodatkowe przychody (oprócz zasadniczych z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych). Sytuacja ta nie ulegnie zmianie po nabyciu kolejnej nieruchomości. Planowany wynajem nie zmieni również struktury przychodów Wnioskodawczyni: przychody z tytułu wynajmu nadal będą miały charakter uboczny dodatkowy. W tym stanie rzeczy Wnioskodawczyni uważa, że odpowiedź na postawione pytanie powinna być pozytywna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
  
  

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie nieruchomości traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 tejże ustawy, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych (art. 2 ust. 1a tej ustawy).

Stosownie do treści art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni nabyła własność nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem usługowym i zamierza oddać całość lub część budynku do używania na podstawie najmu i pobierać z tego tytułu czynsz najmu. Zainteresowana nie prowadzi działalności gospodarczej. Obecnie Wnioskodawczyni wynajmuje dwie nieruchomości - żadna z nich nie jest wpisana do ewidencji środków trwałych.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie najmu, a nieruchomości, które są lub będą przedmiotem najmu nie są składnikami majątku związanymi z działalnością gospodarczą, to przychody uzyskane z tego wynajmu, stanowią źródło przychodów, o którym w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, zgodnie z wolą podatnika mogą zostać opodatkowane na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Reasumując, przychody Wnioskodawczyni z tytułu wynajmu nabytej (kolejnej) nieruchomości mogą podlegać opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów uzyskiwanych przez osoby fizyczne.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię wyroków sądów administracyjnych tut. Organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) zostały one wydane w indywidualnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.