INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2013 r. (data wpływu 6 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymywanych od gminy dopłat dotyczących refundacji utraconych dochodów z tytułu wprowadzonych ulg – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymywanych od gminy dopłat dotyczących refundacji utraconych dochodów z tytułu wprowadzonych ulg.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedsiębiorstwo jest spółką prawa handlowego powstałą w roku 1997 w wyniku przekształcenia Przedsiębiorstwa w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Jedynym właścicielem Spółki jest Miasto posiadające 100% udziałów w Spółce. Spółka w akcie założycielskim została powołana do prowadzenia działalności gospodarczej przejętej od przekształconego przedsiębiorstwa ze szczególnym uwzględnieniem wykonywania usług przewozowych dla ludności w zorganizowanym transporcie publicznym.

W celu realizacji zadania własnego, wynikającego z art. 7 ustawy o samorządzie gminnym, Miasto nałożyło na Spółkę obowiązek świadczenia usług komunikacji miejskiej na terenie Gminy.

Spółka jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Pomiędzy Miastem a Spółką zawarte zostały:

1. Porozumienie pomiędzy Miastem i Spółką zawarte w dniu 29 grudnia 2006 r. na rok 2007, zawierające zasady obliczania i wypłaty refundacji utraconych wpływów z tytułu honorowania przez Spółkę uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji miejskiej na terenie Miasta, przysługujących pasażerom na podstawie uchwały Rady Miasta. Ponadto, na mocy Porozumienia Spółka respektowała uprawnienia do bezpłatnych przejazdów uczniów wynikające z ustawy o systemie oświaty. Porozumienie wskazywało, że środki finansowe przeznaczone na refundację określa uchwała budżetowa Rady Miasta na dany rok. W Porozumieniu zawarty został zapis o dążeniu do pełnego pokrycia utraconych przez Spółkę wpływów.
2. Porozumienie pomiędzy Miastem i Spółką zawarte w dniu 31 grudnia 2007 r. na rok 2008, zawierające zasady obliczania i wypłaty refundacji utraconych wpływów z tytułu honorowania przez Spółkę uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji miejskiej na terenie Miasta, przysługujących pasażerom na podstawie uchwały Rady Miasta. Ponadto, na mocy Porozumienia Spółka respektowała uprawnienia do bezpłatnych przejazdów uczniów wynikające z ustawy o systemie oświaty. Porozumienie wskazywało, że środki finansowe przeznaczone na refundację określa uchwała budżetowa Rady Miasta na dany rok. W Porozumieniu zawarty został zapis o dążeniu do pełnego pokrycia utraconych przez Spółkę wpływów.
3. Porozumienie pomiędzy Miastem i Spółką zawarte w dniu 29 grudnia 2008 r. na rok 2009, zawierające zasady obliczania i wypłaty refundacji utraconych wpływów z tytułu honorowania przez Spółkę uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji miejskiej na terenie Miasta, przysługujących pasażerom na podstawie uchwały Rady Miasta. Ponadto, na mocy Porozumienia Spółka respektowała uprawnienia do bezpłatnych przejazdów uczniów wynikające z ustawy o systemie oświaty. Porozumienie wskazywało, że środki finansowe przeznaczone na refundację określa uchwała budżetowa Rady Miasta na dany rok. W Porozumieniu zawarty został zapis o dążeniu do pełnego pokrycia utraconych przez Spółkę wpływów.
4. Umowa z dnia 1 grudnia 2009 r., obowiązująca od dnia 1 stycznia 2010 r., przedmiotem której jest wykonywanie przez Spółkę zadań z zakresu przewozu regularnego w ramach lokalnego transportu zbiorowego na rzecz Miasta, tj. komunikacji miejskiej w granicach administracyjnych Miasta i na terenie Gmin na podstawie Porozumień międzygminnych. Z tytułu wykonywania zadania Spółka otrzymuje rekompensatę obliczoną jako iloczyn zrealizowanych wozokilometrów oraz stawki rekompensaty.
   
   

Spółka w odniesieniu do umowy z dnia 1 grudnia 2009 r. otrzymała interpretację indywidualną z dnia 19 grudnia 2011 r.

Spółka prowadzi sprzedaż biletów, przychody z tego tytułu przeznaczane są na pokrycie kosztów działalności przewozowej. Ceny biletów obowiązujące przy wykonywaniu usług komunikacji miejskiej na terenie Gminy ustala Rada Miasta w formie uchwał. Ceny tych biletów są w gruncie rzeczy wynikiem polityki społecznej i transportowej władz samorządowych. Rada Miasta stosowną uchwałą ustala dla różnych grup społecznych odpowiednie uprawnienia do ulgowych i bezpłatnych przejazdów komunikacją miejską.

W związku z tym, iż Spółka stosuje uprawnienia do bezpłatnych i ulgowych przejazdów zbiorowej komunikacji miejskiej przysługujących pasażerom na podstawie uchwał Rady Miejskiej i zgodnie z zawartymi na rok 2007-2009 Porozumieniami, otrzymuje zwrot kosztów stosowania przez przewoźnika uprawnień pasażerów/konsumentów. Należność otrzymywana od Gminy nie jest wynagrodzeniem za świadczone przez Spółkę usługi, gdyż Spółka świadczy usługę przewozu na rzecz pasażerów. Stosunek prawny wynikający z Porozumień wiążących Spółkę z Gminą powoduje, że ostatecznym beneficjentem jest społeczeństwo (grupy uprawnione do ulg i zwolnień korzystające z przewozów miejskich). Otrzymane kwoty zwrotu kosztów uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów nie mają na celu sfinansowania ceny sprzedaży. Wysokość zwrotu kosztów stosowania przez przewoźnika uprawnień do bezpłatnych i ulgowych przejazdów zbiorowej komunikacji nie ma żadnego wpływu na ceny biletów. Ostateczne ustalenie wielkości zwrotu kosztów uzależnione jest od możliwości finansowej Gminy.

W Porozumieniach ustalono, że wielkość utraconych wpływów Spółka określać będzie w formie szacunkowego zestawienia dla sprzedanych biletów ulgowych oraz przejazdów bezpłatnych. Zgodnie z Porozumieniami w latach 2007-2009 dopłaty przekazywane były przez Miasto w ratach miesięcznych na podstawie faktur wystawionych przez Spółkę (stawka podatku VAT 7%), załącznikiem do faktury było ilościowe zestawienie faktycznie sprzedanych przez Spółkę biletów ulgowych w danym miesiącu i wyliczone z tego tytułu zmniejszenie wpływów oraz szacunkowa wartość utraconych wpływów z tytułu przejazdów bezpłatnych za dany miesiąc.

Przychody z tytułu sprzedaży biletów z refundacji wynikających z Porozumień na lata 2007-2009 nie rekompensowały kosztów prowadzonej działalności przewozowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy refundacja utraconych dochodów z tytułu ulg wprowadzonych ustawami i uchwałami Rady Miasta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji gdy taryfa opłat oraz ulgi i zwolnienia uchwalane są przez Radę Miasta w drodze uchwały, a wysokość refundacji ustalana była w zależności od możliwości finansowych gminy i nie miała wpływu na wysokość ceny usługi...

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane od Gminy kwoty w latach 2007-2009 wynikające z zawartych Porozumień nie stanowią wynagrodzenia za świadczone usługi publiczne – usługi komunikacji miejskiej, tym samym nie stanowią obrotu podlegającego podatkowi od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (do 25 sierpnia 2011 r. Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., od 26 sierpnia 2011 r. t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 29 ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 20 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych tub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zdaniem Spółki, nie podlega opodatkowaniu należność z tytułu wyrównania utraconych wpływów wynikających z konieczności honorowania i stosowania uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów. Otrzymane należności nie miały żadnego wpływu na ceny biletów ustalone przez Radę Miasta w drodze uchwały. Zauważyć należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyści o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Istotą otrzymania zwrotu utraconych wpływów z tytułu stosowania uprawnień do bezpłatnych przejazdów jest zwrot kosztów stosowania przez przewoźnika uprawnień do bezpłatnych i ulgowych przejazdów zbiorową komunikacją miejską, nie jest więc obrotem ogólna refundacja niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Należności z tytułu bezpłatnych przewozów nie można przyporządkować konkretnemu biletowi, gdyż wynika ze statystycznych wyliczeń dotyczących grupy uprawnionych pasażerów.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wilcza się tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy lub świadczenia usługi. Natomiast dotacje mające na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, nieuzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należność (refundacja) otrzymywana od Gminy nie stanowi wynagrodzenia za świadczone przez Spółkę usługi. Pomiędzy Spółką a Gminą istnieje wprawdzie stosunek prawny (Porozumienie), jednakże w rozumieniu tego stosunku bezpośrednim i ostatecznym beneficjentem jest społeczeństwo korzystające z usług transportowych. W tym przypadku Porozumienie należy traktować jedynie jako akt określający definiujący określone instytucje prawne, konieczne do ukształtowania współpracy pomiędzy stronami.

Powyższe stanowisko jest tożsame z interpretacjami indywidualnymi wydanymi przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, sygn. akt: IPTPP2/443-52/12-2/JS i IPTPP1/443-357/12-2/MG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług – według art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Należy wyjaśnić, iż pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przepis art. 15 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., stanowił, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast na mocy art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze (art. 29 ust. 2 ustawy).

Cytowany powyżej przepis art. 29 ust. 1 ustawy, stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347 s. 1 ze zm.), z treści którego wynika, iż w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74 -77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tyko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy lub świadczenia usługi.

Elementem zasadniczym wpływającym na objęcie uzyskanej przez podatnika dotacji (dopłaty) definicją podstawy opodatkowania jest stwierdzenie, czy dotacja (dopłata) udzielana jest w celu sfinansowania czy też dofinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług.

Oznacza to, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają dotacje (dopłaty) o charakterze przedmiotowym, a nie te, które mają charakter podmiotowy.

W sytuacji, gdy podatnik dla konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie, np. w postaci dotacji stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi – tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający ją element podstawy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia. Natomiast dotacje (dopłaty) mające na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, nieuzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Istotne zatem dla określenia, czy dana dotacja (dopłata) jest, czy nie jest opodatkowana, są szczegółowe warunki jej przyznania, określające cel realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca, będący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, jest spółką prawa handlowego powstałą w roku 1997 w wyniku przekształcenia Przedsiębiorstwa w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Jedynym właścicielem Spółki jest Miasto posiadające 100% udziałów w Spółce. Spółka w akcie założycielskim została powołana do prowadzenia działalności gospodarczej przejętej od przekształconego przedsiębiorstwa ze szczególnym uwzględnieniem wykonywania usług przewozowych dla ludności w zorganizowanym transporcie publicznym. W celu realizacji zadania własnego, wynikającego z art. 7 ustawy o samorządzie gminnym, Miasto nałożyło na Spółkę obowiązek świadczenia usług komunikacji miejskiej na terenie Gminy.

Pomiędzy Miastem a Spółką w grudniu 2006, 2007 oraz 2008 roku zawarte zostały Porozumienia na lata 2007, 2008 oraz 2009, zawierające zasady obliczania i wypłaty refundacji utraconych wpływów z tytułu honorowania przez Spółkę uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji miejskiej na terenie Miasta, przysługujących pasażerom na podstawie uchwały Rady Miasta. Ponadto, na mocy tych Porozumień Spółka respektowała uprawnienia do bezpłatnych przejazdów uczniów wynikające z ustawy o systemie oświaty. Porozumienia wskazywały, że środki finansowe przeznaczone na refundację określa uchwała budżetowa Rady Miasta na dany rok. W Porozumieniach zawarte zostały zapisy o dążeniu do pełnego pokrycia utraconych przez Spółkę wpływów. Z kolei w dniu 1 grudnia 2009 r. zawarto umowę, obowiązującą od dnia 1 stycznia 2010 r., przedmiotem której jest wykonywanie przez Spółkę zadań z zakresu przewozu regularnego w ramach lokalnego transportu zbiorowego na rzecz Miasta, tj. komunikacji miejskiej w granicach administracyjnych Miasta i na terenie Gmin na podstawie porozumień międzygminnych. Z tytułu wykonywania zadania Spółka otrzymuje rekompensatę obliczoną jako iloczyn zrealizowanych wozokilometrów oraz stawki rekompensaty.

Spółka prowadzi sprzedaż biletów, przychody z tego tytułu przeznaczane są na pokrycie kosztów działalności przewozowej. Ceny biletów obowiązujące przy wykonywaniu usług komunikacji miejskiej na terenie Gminy ustala Rada Miasta w formie uchwał. Ceny tych biletów są w gruncie rzeczy wynikiem polityki społecznej i transportowej władz samorządowych. Rada Miasta stosowną uchwałą ustala dla różnych grup społecznych odpowiednie uprawnienia do ulgowych i bezpłatnych przejazdów komunikacją miejską.

W związku z tym, iż Spółka stosuje uprawnienia do bezpłatnych i ulgowych przejazdów zbiorowej komunikacji miejskiej przysługujących pasażerom na podstawie uchwał Rady Miejskiej i zgodnie z zawartymi na rok 2007-2009 Porozumieniami, otrzymuje zwrot kosztów stosowania przez przewoźnika uprawnień pasażerów/konsumentów. Należność otrzymywana od Gminy nie jest wynagrodzeniem za świadczone przez Spółkę usługi, gdyż Spółka świadczy usługę przewozu na rzecz pasażerów. Stosunek prawny wynikający z Porozumień wiążących Spółkę z Gminą powoduje, że ostatecznym beneficjentem jest społeczeństwo (grupy uprawnione do ulg i zwolnień korzystające z przewozów miejskich). Otrzymane kwoty zwrotu kosztów uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów nie mają na celu sfinansowania ceny sprzedaży. Wysokość zwrotu kosztów stosowania przez przewoźnika uprawnień do bezpłatnych i ulgowych przejazdów zbiorowej komunikacji nie ma żadnego wpływu na ceny biletów. Ostateczne ustalenie wielkości zwrotu kosztów uzależnione jest od możliwości finansowej Gminy.

W Porozumieniach ustalono, że wielkość utraconych wpływów Spółka określać będzie w formie szacunkowego zestawienia dla sprzedanych biletów ulgowych oraz przejazdów bezpłatnych. Zgodnie z Porozumieniami w latach 2007-2009 dopłaty przekazywane były przez Miasto w ratach miesięcznych na podstawie faktur wystawionych przez Spółkę (stawka podatku VAT 7%), załącznikiem do faktury było ilościowe zestawienie faktycznie sprzedanych przez Spółkę biletów ulgowych w danym miesiącu i wyliczone z tego tytułu zmniejszenie wpływów oraz szacunkowa wartość utraconych wpływów z tytułu przejazdów bezpłatnych za dany miesiąc. Przychody z tytułu sprzedaży biletów z refundacji wynikających z Porozumień na lata 2007-2009 nie rekompensowały kosztów prowadzonej działalności przewozowej.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi natomiast kwestia opodatkowania otrzymywanych od Miasta w latach 2007-2009 dopłat dotyczących refundacji utraconych dochodów z tytułu wprowadzonych ulg.

Należy zauważyć, że otrzymanie dotacji (dopłaty) nie stanowi samo w sobie żadnej czynności, ani też zdarzenia opodatkowanego. Dotacje (dopłaty) podlegają bowiem opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Dotacje, które stanowią dopłatę do ceny sprzedawanych towarów, czy świadczonych usług, są ściśle związane z daną usługą, czy towarem i podlegają opodatkowaniu.

Otrzymana dotacja (dopłata) niemająca bezpośredniego wpływu na cenę usługi, mająca na celu ogólne dofinansowanie działalności podatnika, nieuzależniona od ilości i wartości świadczonych usług, nie zwiększa podstawy opodatkowania z tytułu podatku od towarów i usług.

Na podstawie powyższych uregulowań, w okolicznościach przedstawionych przez Wnioskodawcę stwierdzić należy, iż otrzymywane od Miasta w latach 2007-2009 dopłaty dotyczące refundacji utraconych wpływów z tytułu honorowania przez Spółkę uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji miejskiej na terenie Miasta, przysługujących pasażerom na podstawie uchwały Rady Miasta, nie stanowiły wynagrodzenia z tytułu usług wykonywanych na rzecz Miasta i tym samym nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Pomiędzy Spółką a Miastem istniał wprawdzie stosunek prawny (porozumienie), jednakże w ramach tego stosunku bezpośrednim i ostatecznym beneficjentem było społeczeństwo korzystające z usług transportu. Brak jest zatem podstaw, aby twierdzić, że istniało jakiekolwiek obustronne i ekwiwalentne świadczenie. Wnioskodawca nie świadczył usług na rzecz Miasta, lecz na rzecz potencjalnych podróżnych, a wynagrodzenie z tego tytułu stanowiły kwoty uzyskane przez Zainteresowanego ze sprzedaży biletów na rzecz pasażerów. W przedmiotowej sprawie brak jest zatem bezpośredniego związku pomiędzy kwotą dopłaty z tytułu refundacji a wynagrodzeniem z tytułu świadczenia usług transportu pasażerskiego.

Opisanych we wniosku dopłat z tytułu refundacji nie można również rozpatrywać w kategorii dotacji czy innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29 ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, iż przedmiotowe dopłaty nie miały bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług przewozowych. Jak wskazał bowiem Wnioskodawca – otrzymane kwoty zwrotu kosztów przejazdów nie miały na celu sfinansowania ceny sprzedaży. W konsekwencji fakt otrzymania refundacji pozostawał bez wpływu na cenę, jaką pasażer był zobowiązany zapłacić za bilet.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż otrzymywane od Miasta w latach 2007-2009 dopłaty dotyczące refundacji utraconych dochodów z tytułu ulg wprowadzonych ustawami i uchwałami Rady Miasta w sytuacji gdy wysokość refundacji ustalana była w zależności od możliwości finansowych gminy i nie miała wpływu na wysokość ceny świadczonych przez Spółkę usług przewozowych, nie stanowiły obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy i tym samym nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymywanych od gminy dopłat dotyczących refundacji utraconych dochodów z tytułu wprowadzonych ulg. Natomiast wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do złożenia korekt deklaracji, został załatwiony interpretacją z dnia 6 maja 2013 r. nr ILPP1/443-98/13-5/MD.

Jednocześnie zaznacza się, iż cytowany przepis art. 15 ust. 2 ustawy od dnia 1 kwietnia 2013 r. posiada następujące brzmienie: działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.