Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-192/13-3/AP
z 19 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2013 r. (data wpływu 21 marca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 marca 2013 r. (data wpływu 27 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dokonania darowizny na rzecz synów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dokonania darowizny na rzecz synów.

W dniu 27 marca 2013 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od 1989 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług stolarskich na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej nr 253/89 z dnia 3 kwietnia 1989 r. Cały majątek przedsiębiorstwa objęty jest współwłasnością z żoną w ramach małżeńskiej wspólności majątkowej, z tym, że żona nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca wraz z żoną zamierzają darować przedsiębiorstwo w całości dwóm synom. Synowie w tym celu zawarli umowę spółki cywilnej i zarejestrowali działalność gospodarczą w zakresie identycznym z zakresem działalności Wnioskodawcy. Działalności tej jednak faktycznie nie rozpoczną do momentu otrzymania przedsiębiorstwa w darowiźnie. Darowizna obejmie całość majątku rzeczowego (nieruchomości i rzeczy ruchome), środki pieniężne, wierzytelności i zobowiązania, licencje i wszystkie za wyjątkiem ksiąg podatkowych elementy przedsiębiorstwa wymienione w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Spółka cywilna przejmie także nazwę (firmę) przedsiębiorstwa. Księgi podatkowe nie zostaną przejęte, gdyż oczywiście ze względu na brak tożsamości podmiotowej pomiędzy Wnioskodawcą jako przedsiębiorcą i synami prowadzącymi spółkę cywilną z punktu widzenia przepisów podatkowych muszą być zaprowadzone własne księgi dla spółki cywilnej. Darowizna dokonana będzie w ten sposób, że każdy z synów otrzyma udział we współwłasności przedsiębiorstwa w wysokości 50%. Darowizna będzie dokonana w formie aktu notarialnego, z którego wynikać będzie, że jest dokonana w celu kontynuacji prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności. Po dokonaniu darowizny przedsiębiorstwa działalność gospodarcza Wnioskodawcy zostanie zlikwidowana.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 25 marca 2013 r. Wnioskodawca wskazał, iż jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a przedmiotem darowizny będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (t. j. Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), tj. zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej.

W szczególności wskazana darowizna obejmie:

• nazwę (firmę) przedsiębiorstwa
  

• całość majątku rzeczowego - własność nieruchomości i rzeczy ruchomych, w tym urządzeń (maszyny, wyposażenie techniczne i biurowe), materiałów, towarów i wyrobów,
  

• wierzytelności,
  

• prawa i obowiązki wynikające z zawartych przez Wnioskodawcę umów, a związanych z prowadzoną działalnością, w tym prawa i obowiązki wynikające z umów o pracę z pracownikami, umów o dostawę mediów itp.,
  

• zatrudnionych pracowników,
  

• majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
  

• tajemnice przedsiębiorstwa, w szczególności zbiory danych osobowych pracowników, kontrahentów, jak i towarów, produktów i inne.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy darowizna prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa na rzecz synów, których celem jest kontynuowanie działalności gospodarczej darczyńcy w ramach spółki cywilnej wywoła skutki w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, darowizna prowadzonego przedsiębiorstwa na rzecz synów w celu kontynuowania przez nich działalności przedsiębiorstwa w formie spółki cywilnej jest wyłączona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych - zarówno po stronie obdarowanych, jak i po stronie darczyńcy.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., dalej: u.p.d.o.f.) przewiduje w art. 2 ust. 1 pkt 3 wyłączenie stosowania cytowanej ustawy do przychodów podlegających przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn. Podstawowym skutkiem takiej regulacji jest to, że dochody wyłączone z zakresu u.p.d.o.f. nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem przedstawicieli doktryny oznacza to również, że wydatki poniesione w związku z uzyskaniem tego rodzaju dochodów nie mogą być uznane za podatkowe koszty uzyskania przychodów.

W przypadku dochodów pochodzących ze źródeł, do których zastosowania nie znajdują przepisy u.p.d.o.f., jakiekolwiek aspekty ich uzyskania pozostają poza sferą zainteresowania tej ustawy (Bartosiewicz A., Kubacki R., PIT. Komentarz., LEX 2013, Wydanie: III, https://extrarvet.uj.edu.pf/lex/).

Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 z późn. zm., dalej: „u.p.s.d.”), każda darowizna, bez względu na jej przedmiot, a zatem również darowizna przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlega przepisom ww. ustawy, co wyklucza jej opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego, po stronie obdarowanych nie powstanie przychód, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Bez znaczenia pozostaje okoliczność, iż synowie kontynuować będą działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej. Z uwagi na brak podmiotowości prawnej spółki cywilnej obdarowanymi będą de facto synowie, będący wspólnikami spółki, a nie sama spółka cywilna. Jednocześnie na gruncie u.p.d.o.f., spółka cywilna nie jest podatnikiem podatku dochodowego. Tzw. zdolność prawnopodatkowa spółki cywilnej określana jest w poszczególnych ustawach regulujących zasady opodatkowania w nawiązaniu do przedmiotu opodatkowania. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych podmiotowość prawnopodatkową z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej mają wyłącznie wspólnicy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 2001 r., sygn. akt III RN 81/10).

Opisane powyżej stanowisko podziela także Trybunał Konstytucyjny, który w wyroku z dnia 10 marca 2009 r., sygn. akt P 80/08, stwierdził, że „zgodnie z art. 8 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną określa się u każdego podatnika oddzielnie, proporcjonalnie do jego udziału w zysku i łączy (co do zasady) z przychodami z innych źródeł. Podmiotowość prawnopodatkowa w zakresie podatku dochodowego przysługuje zatem, poszczególnym wspólnikom, a nie spółce (wyrok NSA w Gdańsku z dnia 16 grudnia 1998 r., sygn. akt I SA/Gd 689/97, niepubl., wyrok NSA w Szczecinie z dnia 8 lipca 1998 r., sygn. akt SA/Sz 390/98 niepubl., wyrok NSA w Katowicach z dnia 29 czerwca 1998 r., sygn. akt I SA/Ka 1794/96 niepubl., wyrok NSA w Łodzi z dnia 23 stycznia 1998 r., sygn. akt I SA/Łd 1054/97, niepubl., wyrok SA w Lublinie z dnia 11 grudnia1997 r., sygn. akt III AUa 419/97, OSA Lub. 1998, Nr 1 i wyrok NSA w Gdańsku z dnia 7 czerwca 2000 r., sygn. akt I SA/Gd 1558/98, niepubl.)”.

W ocenie Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy w opisanym zdarzeniu przyszłym nie powstanie także po stronie darczyńcy i to nawet w sytuacji, gdyby przyjąć, że wyłącznie stosowania u.p.d.o.f., zawarte w art. 2 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, a dotyczące przychodów podlegających przepisom u.p.s.d. nie ma zastosowania w stosunku do darczyńcy - z uwagi na treść art. 5 u.p.s.d., zgodnie z którym obowiązek podatkowy wynikający z tej ustawy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W przypadku darowizny, która jest świadczeniem nieodpłatnym, po stronie darczyńcy nie powstaje dochód. Darczyńca nie otrzymuje bowiem w zamian żadnych wartości pieniężnych, ani przysporzenia majątkowego. W szczególności zauważyć należy, iż po stronie darczyńcy nie powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, ponieważ u.p.d.o.f., wiąże co do zasady powstanie przychodu z tego źródła z odpłatnym zbyciem składników majątku wykorzystywanych w tej działalności (art. 14 cytowanej ustawy). Zgodnie z art. 11 ust. 1 tej ustawy, przychodami są otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wedle oceny Wnioskodawcy, darowizna przedsiębiorstwa nie powinna więc skutkować powstaniem dla darczyńcy przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, co w konsekwencji prowadziłoby do powstania obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ponadto Wnioskodawca uważa, że nie powstanie po Jego stronie obowiązek zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od dochodu na dzień likwidacji (z remanentu likwidacyjnego przewidzianego w art. 24 ust. 3a u.p.d.o.f.), ponieważ zamierza przekazać w darowiźnie przedsiębiorstwo, a dopiero potem zlikwidować prowadzoną działalność gospodarczą, czyli darowizna przedsiębiorstwa zostanie dokonana w formie aktu notarialnego przed datą podaną w zawiadomieniu o zaprzestaniu prowadzenia działalności. W konsekwencji, na moment likwidacji przedsiębiorstwa remanent likwidacyjny wyniesie „zero”, a zatem, nie powstanie z tego tytułu obowiązek opodatkowania darczyńcy stosownie do ww. ustawy.

Podsumowując, przekazanie przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa w drodze darowizny na rzecz synów, którzy będą kontynuować działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej, nie powinno wywołać konsekwencji na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, w związku z tym nie powinien powstać przychód do opodatkowania dla żadnej ze stron.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768) stanowi, iż podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem darowizny.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż każda darowizna (w której obdarowanym jest osoba fizyczna), bez względu na przedmiot darowizny, a zatem również darowizna składników materialnych stanowiących przedsiębiorstwo, dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, co wyklucza możliwość jej opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 5a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie – oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

W myśl art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Stosownie do treści art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów. Może więc nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny.

Jednocześnie, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera pojęcia „darowizna”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego – do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów.

Natomiast z treści art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, iż oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Z kolei w myśl art. 889 Kodeksu cywilnego, nie stanowią darowizny następujące bezpłatne przysporzenia:

• gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami kodeksu;
  

• gdy kto zrzeka się prawa, którego jeszcze nie nabył albo, które nabył w taki sposób, że w razie zrzeczenia się prawo jest uważane za nie nabyte.
  
  

Zatem, daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy tegoż zobowiązania, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego, pod warunkiem, że czynność ta nie została wymieniona w treści cytowanego art. 889 ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych reguluje natomiast opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych, o czym stanowi art. 1 tej ustawy. Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 cyt. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Jednocześnie zauważyć należy, iż w myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Przy czym, w myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Nieodpłatne świadczenie w znaczeniu prawa podatkowego obejmuje nie tylko świadczenie w rozumieniu prawa cywilnego (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku mające konkretny wymiar finansowy.

W przypadku darowizny mamy do czynienia z nieodpłatnym, jednostronnym świadczeniem. W związku z aktem darowizny darczyńca nie otrzymuje jednakże żadnych wartości pieniężnych, ani innego przysporzenia majątkowego. W związku z powyższym przekazanie przedsiębiorstwa w drodze darowizny nie będzie wywoływało skutków podatkowych u darczyńcy.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca od 1989 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług stolarskich na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Cały majątek przedsiębiorstwa objęty jest współwłasnością z żoną w ramach małżeńskiej wspólności majątkowej, z tym, że żona nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca wraz z żoną zamierzają darować przedsiębiorstwo w całości dwóm synom. Synowie w tym celu zawarli umowę spółki cywilnej i zarejestrowali działalność gospodarczą w zakresie identycznym z zakresem działalności Wnioskodawcy. Działalności tej jednak faktycznie nie rozpoczną do momentu otrzymania przedsiębiorstwa w darowiźnie. Darowizna obejmie całość majątku rzeczowego (nieruchomości i rzeczy ruchome), środki pieniężne, wierzytelności i zobowiązania, licencje i wszystkie za wyjątkiem ksiąg podatkowych elementy przedsiębiorstwa wymienione w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Spółka cywilna przejmie także nazwę (firmę) przedsiębiorstwa. Księgi podatkowe nie zostaną przejęte ze względu na brak tożsamości podmiotowej pomiędzy Wnioskodawcą jako przedsiębiorcą i synami prowadzącymi spółkę cywilną. Darowizna dokonana będzie w ten sposób, że każdy z synów otrzyma udział we współwłasności przedsiębiorstwa w wysokości 50%. Darowizna będzie dokonana w formie aktu notarialnego, z którego wynikać będzie, że jest dokonana w celu kontynuacji prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności. Po dokonaniu darowizny przedsiębiorstwa działalność gospodarcza Wnioskodawcy zostanie zlikwidowana.

Mając na względzie, iż darowizna wskazanych we wniosku składników majątku, w tym środków trwałych, materiałów, towarów handlowych oraz wyposażenia, wchodzących w skład darowanego na rzecz synów przedsiębiorstwa, nastąpi nieodpłatnie, stwierdzić należy, iż w związku z dokonaniem tej czynności prawnej nie powstanie po stronie Wnioskodawcy przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie wskazać należy, iż przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena sposobu oraz dopuszczalności przekazania w formie darowizny towarów, wyposażenia, środków trwałych, czy nazwy wchodzących w skład przedsiębiorstwa, prowadzonego przez Wnioskodawcę na rzecz synów. Są to bowiem kwestie regulowane przez odrębne przepisy (przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny).

Końcowo - odnosząc się do powołanych tez wyroków Sądów Administracyjnych - wskazać należy, iż dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników podjętych w określonym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) i są wiążące tylko w tych sprawach. Dlatego, stosownie do art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.), nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla Organu wydającego interpretację indywidualną.

Ponadto należy nadmienić, iż zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy.

W związku z tym, zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do Jego synów. Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej sytuacji prawnopodatkowej Jego synów nie podlega ocenie w niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.