2013.06.04 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-215/13-4/EN
z 4 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2013 r. (data wpływu 15 marca 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 maja 2013 r. (data wpływu 20 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego świadczenia usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego świadczenia usług. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 maja 2013 r. (data wpływu 20 maja 2013 r.) o brakujące pełnomocnictwo.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Spółka) w ramach prowadzonej przez siebie działalności pozwala wybranym przez siebie pracownikom, pełniącym funkcje Managera testować wybrane usługi, takie jak SPA czy gastronomiczne. Zasady testowania usług Spółki przez pracowników określone zostały w odpowiednich procedurach. Spółka przy zakupie towarów i materiałów wykorzystywanych do świadczonych przez siebie usług korzysta z prawa do odliczenia podatku od towarów usług.

Przy usługach SPA sprawdzana jest jakość wykonanej usługi, muzyka towarzysząca, jakość produktów, odpowiednie oświetlenie, czas zabiegu, efekt/samopoczucie po zabiegu. Podczas testowania usług gastronomicznych poddawane są ocenie atmosfera panująca w restauracji, czas oczekiwania na posiłek, smak potrawy, ilość gości. Obowiązkiem każdego pracownika uprawnionego do skorzystania z testowanej usługi jest sporządzenie raportu. Celem sporządzenia raportu jest sprawdzenie, czy jakość usług jest odpowiednio wysoka, powtarzalna i czy odpowiada standardom 4* hotelu. Raport ten jest integralną częścią dokumentacji finansowo-księgowej, związanej z ewidencją kosztów zużycia materiałów na wykonanie tych usług. Cel wprowadzenia i funkcjonowania procedury testowania usług jest związany bezpośrednio z prowadzoną działalnością Spółki.

Ponadto przedstawiciele Działu Zakupów korzystają z usług gastronomicznych oferowanych przez Spółkę podczas spotkania z dostawcami. Celem jest podtrzymanie dobrych relacji handlowych, ewentualnie porównanie jakości produktów używanych w hotelu z tymi oferowanymi przez dostawców, negocjowanie warunków umowy.

Podczas spotkania z klientem hotelu organizującym konferencję czy też imprezę okolicznościową pracownik Działu Sprzedaży ma możliwość nieodpłatnego skorzystania z usługi gastronomicznej. Celem takiego spotkania jest omówienie warunków współpracy, zachęcenie do dalszej współpracy, omawianie warunków biznesowych, negocjowanie warunków na przyszłe okresy. Efektem jest doprowadzenie do sprzedaży, nawiązanie dobrych relacji z klientem, zaznajomienie go z marką X i zakresem oferowanych usług.

W ramach prowadzonej działalności Spółka przekazuje nieodpłatnie vouchery na usługi świadczone przez hotel najczęściej usługi SPA, usługi noclegowe, usługi gastronomiczne. Vouchery te są dokładnie ewidencjonowane i trafiają selektywnie do wcześniej wybranej grupy klientów już istniejących oraz do potencjalnych klientów. Celem nieodpłatnego przekazania usługi dla już istniejącego klienta jest zapoznanie z nową ofertą w SPA, z nowym menu. Celem dla potencjalnego klienta jest dostarczenie wiedzy na temat usług Spółki. Prowadzona jest ewidencja wydanych oraz zrealizowanych voucherów. Po realizacji vouchera Spółka stara się uzyskać informację zwrotną dotyczącą jakości oferowanych usług. Takie działania mają charakter marketingowy i umożliwiają promowanie marki na rynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisu art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług Spółka powinna rozpoznać (naliczyć) VAT należny z tytułu nieodpłatnego świadczenia usług w przedstawionych stanach faktycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług: „Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również: użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów; nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika”.

Spółka stoi zatem na stanowisku, że przedstawione stany faktyczne mają związek prowadzoną działalnością, a więc nie ma obowiązku rozpoznania i odprowadzania podatku należnego od wartości nieodpłatnych świadczeń usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r.) przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Natomiast od dnia 1 kwietnia 2013 r. art. 7 ust. 2 ustawy obowiązuje w następującym brzmieniu: przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W przepisie art. 8 ust. 1 ustawy zdefiniowano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Oceniając, czy dane świadczenie ma charakter usługi należy mieć na względzie fakt, że ustawodawca – jak wynika z treści art. 8 ust. 1 ustawy – uznaje za usługę każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności, które nie jest dostawą towarów, podkreślając tym samym powszechność opodatkowania. Zatem na zachowanie to (świadczenie) składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź tolerowanie – znoszenie określonych stanów rzeczy). Ponadto, do uznania danej czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia (beneficjenta czynności) i występowanie związku między tą czynnością a otrzymywanym przez niego wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym. W konsekwencji, usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument – odbiorca świadczenia, odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną).

Należy zauważyć, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, iż świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Należy stwierdzić, iż czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę.

Kolejnym czynnikiem decydującym o tym czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest określenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni i niezbędny związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i jednocześnie wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

A zatem, pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z kolei, jak wynika z art. 8 ust. 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r.) za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Natomiast od dnia 1 kwietnia 2013 r. art. 8 ust. 2 ustawy obowiązuje w następującym brzmieniu: za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych,
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy stwierdzić należy, iż opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności m.in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów (a od 1 kwietnia 2013 r. przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych).

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony Wnioskodawca nie powinien opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 zauważyć należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Podkreślić należy, iż za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka) w ramach prowadzonej przez siebie działalności pozwala wybranym przez siebie pracownikom, pełniącym funkcje Managera testować wybrane usługi, takie jak SPA czy gastronomiczne. Zasady testowania usług Spółki przez pracowników określone zostały w odpowiednich procedurach. Spółka przy zakupie towarów i materiałów wykorzystywanych do świadczonych przez siebie usług korzysta z prawa do odliczenia podatku od towarów usług. Przy usługach SPA sprawdzana jest jakość wykonanej usługi, muzyka towarzysząca, jakość produktów, odpowiednie oświetlenie, czas zabiegu, efekt/samopoczucie po zabiegu. Podczas testowania usług gastronomicznych poddawane są ocenie atmosfera panująca w restauracji, czas oczekiwania na posiłek, smak potrawy, ilość gości. Obowiązkiem każdego pracownika uprawnionego do skorzystania z testowanej usługi jest sporządzenie raportu. Celem sporządzenia raportu jest sprawdzenie, czy jakość usług jest odpowiednio wysoka, powtarzalna i czy odpowiada standardom 4* hotelu. Raport ten jest integralną częścią dokumentacji finansowo-księgowej, związanej z ewidencją kosztów zużycia materiałów na wykonanie tych usług. Cel wprowadzenia i funkcjonowania procedury testowania usług jest związany bezpośrednio z prowadzoną działalnością Spółki.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, iż nieodpłatne przekazania przez Wnioskodawcę (Spółkę):

pracownikom, pełniącym funkcje Managera usług SPA oraz gastronomicznych, w celu ich przetestowania,
wybranym grupom klientów już istniejących oraz potencjalnym klientom voucherów na usługi świadczone przez hotel najczęściej usługi SPA, usługi noclegowe, usługi gastronomiczne,

oraz umożliwienie skorzystanie z usług gastronomicznych:

pracownikom – przedstawicielom Działu Zakupów podczas spotkań z dostawcami,
pracownikom – przedstawicielom Działu Sprzedaży podczas spotkań z klientem hotelu organizującym konferencję czy też imprezę okolicznościową,

mają związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością. Bowiem testowanie produktów – usług Spółki przez pracowników pełniących funkcje Managera ma na celu m.in. sprawdzenie czy ich jakość jest odpowiednio wysoka, powtarzalna i czy odpowiada standardom 4* hotelu, tj. stałą kontrolę jakości świadczonych usług. Natomiast nieodpłatne przekazania ww. voucherów klientom oraz usług gastronomicznych pracownikom z Działów Zakupów i Sprzedaży mają charakter reklamowo-marketingowy, czynione są w celu: promowania marki na rynku, budowania dobrych relacji handlowych podczas negocjowania umów, zachęcania klientów do dalszej współpracy, pozyskiwania nowych klientów, zwiększenia sprzedaży, a tym samym zysku.

Zatem ww. czynności nie można uznać za odpłatne świadczenie usług w świetle art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, podlegające opodatkowaniu na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, gdyż opodatkowaniu jako odpłatne świadczenie usług, na mocy tego przepisu podlega nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, co w niniejszej sytuacji nie będzie miało miejsca, bowiem przedmiotowe czynności mają związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością, w głównej mierze służą korzyściom gospodarczym Spółki (jako element strategii marketingowej mającej na celu zwiększenie sprzedaży tych usług). Zatem czynności te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę:

pracownikom, pełniącym funkcje Managera usług SPA oraz gastronomicznych, w celu ich przetestowania,
wybranym grupom klientów już istniejących oraz potencjalnym klientom voucherów na usługi świadczone przez hotel najczęściej usługi SPA, usługi noclegowe, usługi gastronomiczne,

oraz umożliwienie skorzystanie z usług gastronomicznych:

pracownikom – przedstawicielom Działu Zakupów podczas spotkań z dostawcami,
pracownikom – przedstawicielom Działu Sprzedaży podczas spotkań z klientem hotelu organizującym konferencję czy też imprezę okolicznościową,

nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin