Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-22/13-4/AG
z 13 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 24 grudnia 2012 r. (wg daty wpływu), uzupełnionym w dniu 25 lutego 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w części dotyczącej:

• możliwości zaliczenia do kosztów odsetek od kredytu konsolidacyjnego – jest prawidłowe,
• metody ustalenia wysokości kosztu – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 i § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 18 lutego 2013 r. znak ILPB1/415-22/13-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 20 lutego 2013 r., a w dniu 25 lutego 2013 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 21 lutego 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wnosi o wydanie interpretacji przepisów prawa w zakresie uznania odsetek od kredytu hipotecznego. W przypadku braku zapłaty za raty kredytu, bank przejmie nieruchomość i ją zlicytuje, a Wnioskodawczyni zostanie bez dachu nad głową i środków do życia oraz miejsca zatrudnienia.

W związku z trudnościami finansowymi byłego męża, Zainteresowana została obciążona całością spłat kredytu. Wnioskodawczyni jest już bardzo schorowana od ciężkiej pracy, a nie stać jej na zatrudnienie pracownika, ponieważ dochody są niewystarczające. Wnioskodawczyni została sama w wielkim domu – gościńcu.

Sytuacja na rynku sprzedaży nieruchomości jest ciężka. Już od kilku lat obiekt jest wystawiony na sprzedaż, Wnioskodawczyni nie znalazła kupca. Jedynym wyjściem jest podniesienie dochodu, co umożliwi Zainteresowanej utrzymanie tego obiektu.

W 2003 roku małżonkowie zaciągnęli kredyt z mężem, był to kredyt hipoteczny konsolidacyjny. Kredyt został pobrany na spłacenie kredytów wobec innego banku oraz na spłatę długów wobec kontrahentów firmy x, gdzie ze środków firmowych zapłacono wykonawcom, firmom budowlanym za budowę obecnego domu, w którym Zainteresowana mieszka. Dom jest duży, a założenie budowy domu tak obszernego, obejmowało przyszłościowe plany założenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

W 2007 roku Wnioskodawczyni rozstała się z mężem, na mocy uzyskanego rozwodu. Kredyt nadal pozostał na Wnioskodawczynię i byłego męża. Do lipca 2012 roku mąż spłacał kredyt, a od lipca spłacanie kredytu przeszło w całości na osobę Wnioskodawczyni. Wcześniej w sierpniu 2009 roku Wnioskodawczyni założyła działalność gospodarczą x – pokoje gościnne.

Przychody z działalności Wnioskodawczyni nie wystarczają na spłatę kredytu, więc będzie chciała wystąpić do banku o zmianę umowy i zmniejszenie rat kredytowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odsetki od kredytu konsolidacyjnego w 1/2 mogą być kosztami uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawczyni, jej stanowisko jest jednoznaczne, ponieważ te koszty to ona w całości ponosi, a chciałaby tylko w 1/2 zaliczyć do kosztów odsetki od kredytu.

Na obecną chwilę Wnioskodawczyni wychodzi podatek do zapłacenia, a środki z przychodów zapłaciła bankowi.

Obecnie Zainteresowana zalega z płatnością za gaz i jeszcze podatek, który czeka do zapłacenia w grudniu 2012 roku.

W przypadku, gdyby Wnioskodawczyni mogła obciążyć (koszty uzyskania przychodów) w 1/2 odsetkami od kredytu, spowodowałoby to ułatwienie Wnioskodawczyni działalności gospodarczej. Nadal kredyt jest na osobę Wnioskodawczyni i jej byłego męża xx.

Uzupełniając własne stanowisko w sprawie Zainteresowana wskazała, że w jej ocenie odsetki od kredytu mogą być kosztami uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie kosztów uzyskania przychodów w części dotyczącej:

• możliwości zaliczenia do kosztów odsetek od kredytu konsolidacyjnego – uznaje się za prawidłowe,
• metody ustalenia wysokości kosztu – uznaje się za nieprawidłowe.
  
  

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zatem, aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej spełniających powyższe kryteria nie można jednak zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.
  
  

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 cytowanej ustawy, nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Artykuł 23 ust. 1 pkt 33 ww. ustawy stanowi zaś, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z wyżej powołanych przepisów wynika, że odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego spełnienia następujących przesłanek:

1. zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej,
2. odsetki zostały zapłacone,
3. odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji.
   
   

Zatem, odsetki od kredytów, jeżeli zostały zapłacone i nie zwiększą kosztów inwestycji, mogą - co do zasady - stanowić koszt uzyskania przychodu.

Jednocześnie zauważyć należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy kredytowej zawartej z bankiem. Istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej, jest np. to, czy spłata kredytu dotyczy składnika majątku nabytego do majątku przedsiębiorstwa, lub chociażby majątku osobistego przedsiębiorcy ale wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Oznacza to, że nie można odmówić prawa do zaliczenia w koszty zapłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego przez podatnika na spłatę uprzednio zaciągniętego kredytu, w sytuacji gdy kredyt ten był zaciągnięty dla celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Jednakże to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia faktu, że pobrane środki (kredyt) zostały przeznaczone na cel związany z tą działalnością.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem przedmiotowy kredyt hipoteczny konsolidacyjny zaciągnęła w 2003 roku. Środki pochodzące z tego kredytu zostały wydatkowane na spłacenie kredytów wobec innego banku oraz na spłatę długów wobec kontrahentów firmy męża Zainteresowanej. Ze środków tych zapłacono m.in. firmom i wykonawcom budowlanym za budowę domu, w którym Zainteresowana mieszka. Dom ten budowany był z zamysłem rozpoczęcia prowadzenia w nim pozarolniczej działalności gospodarczej, którą Zainteresowana prowadzi od 2009 roku.

Podsumowując tą część rozważań należy zauważyć, że odsetki od przedmiotowego kredytu spełniają definicję kosztu uzyskania przychodów ponieważ:

• zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawczynię z prowadzonej przez nią działalności gospodarczej,
• odsetki są opłacane,
• odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji.
  
  

Zatem należy uznać, iż prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, iż odsetki od przedmiotowego kredytu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

W związku z faktem, iż kredyt został udzielony na oboje małżonków, Zainteresowana zamierza zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez siebie działalności ½ odsetek od przedmiotowego kredytu.

Ustalając sposób rozliczenia kosztów uzyskania przychodów, należy w przedmiotowej sprawie zauważyć co następuje.

W myśl art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Powyższa zasada ma zastosowanie odpowiednio do rozliczenia kosztów uzyskania przychodów (art. 8 ust. 2 cytowanej ustawy).

Jednocześnie zgodnie z definicją współwłasności wyrażoną w art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Ponadto według zasady zawartej w art. 207 ustawy Kodeks cywilny, pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną. Wymienione wyżej przepisy nakazują zatem podatnikom określać przychody i koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do ich praw w udziale zysku ze współwłasności, wspólnego przedsięwzięcia, posiadania lub użytkowania rzeczy lub praw majątkowych. Jeżeli zatem nieruchomość stanowiąca wspólną własność jest wykorzystywana w działalności i uzyskiwane są przychody z tego tytułu, to każdy ze współwłaścicieli powinien określać przychody i koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do posiadanego udziału we współwłasności w oparciu o dokumenty potwierdzające stosunki własnościowe między współwłaścicielami a następnie dokonać samodzielnego opodatkowania osiągniętego dochodu z tego źródła.

Z przedstawionych informacji wynika, że środki pochodzące z kredytu zostały wydatkowane na spłacenie kredytów wobec innego banku oraz na spłatę długów wobec kontrahentów firmy męża Zainteresowanej. Ze środków tych zapłacono m.in. firmom i wykonawcom budowlanym za budowę domu, w którym Zainteresowana mieszka.

Wnioskodawczyni w celu wyliczenia przypadających na nią kosztów uzyskania przychodów zamierza przyjąć zasadę podziału tych kosztów na część przypadającą na siebie i drugiego współwłaściciela nieruchomości (swojego byłego małżonka), solidarnie po 50%, a następnie przypadające na swoją część koszty (połowa) chce zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez siebie działalności. Kredyt spłaca tylko Zainteresowana. Dom wykorzystywany jest również na potrzeby mieszkaniowe Zainteresowanej.

Sposób przedstawiony przez Wnioskodawczynię nie jest prawidłowy.

Wnioskodawczyni winna, w celu wyliczenia przypadających na nią kosztów uzyskania przychodów z prowadzonej działalności, przyjąć zasadę wydzielenia z tych kosztów tej części odsetek od kredytu, jaka przypada na część związaną z zapłatą zobowiązań byłej firmy męża. Albowiem tylko te odsetki, jakie są związane z nieruchomością wykorzystywaną w działalności gospodarczej mogą stanowić koszt uzyskania przychodów Zainteresowanej.

W przypadku bowiem, gdy – co wskazano w opisie zdarzenia przyszłego – przedmiotowy kredyt został zaciągnięty zarówno na spłatę długów i zobowiązań firmy męża (konsolidacja), a także na budowę domu z myślą rozpoczęcia w nim działalności, tylko ta część odsetek od przedmiotowego kredytu konsolidacyjnego, jaka jest związana z przedmiotowym budynkiem (dom) – może stanowić koszt uzyskania przychodów. Ponadto, Wnioskodawczyni nie powinna dzielić tych kosztów po połowie (50%) na siebie i byłego małżonka, albowiem to ona w całości opłaca odsetki od tego kredytu. Z tak wydzielonej części odsetek związanych z przedmiotowym budynkiem Wnioskodawczyni może zaliczyć tą ich część jaka jest związana z proporcją budynku wykorzystywanego w prowadzonej działalności. Wnioskodawczyni wskazała bowiem, że przedmiotowa nieruchomość służy jej nie tylko w prowadzonej działalności, ale również zaspokaja jej potrzeby mieszkaniowe.

Reasumując, Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów swojej działalności odsetki od kredytu konsolidacyjnego w takiej ich części, w jakiej związane są one z budynkiem wykorzystywanym w działalności, tj. poniesione koszty należy podzielić proporcjonalnie do części lokalu wykorzystywanej w celach działalności, nie uwzględniając przy tym pomieszczeń zajmowanych przez Zainteresowaną na cele prywatne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.