Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-1201/11/13-S/TR
z 11 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 25 października 2012 r., sygn. akt I SA/Po 627/12 – stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2011 r. (data wpływu: 22 grudnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 stycznia 2012 r. (data wpływu: 20 stycznia 2012 r.) oraz pismem z dnia 26 marca 2012 r. (data wpływu: 28 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2011 r. Wnioskodawca (Spółka), reprezentowana przez pełnomocnika – Panią, złożyła wniosek, uzupełniony w dniu 20 stycznia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”, „Organizator”) prowadzi kilka serwisów internetowych dotyczących różnej tematyki (m.in. portal aukcyjny, „porównywarka” cen). W celach promocyjnych, Spółka organizuje różne konkursy dla swoich obecnych i potencjalnych klientów. Konkursy mają zachęcić uczestników do korzystania z serwisów Spółki.

Zadania konkursowe są różne. Przykładowo, konkurs o nazwie: „X” polegał na gromadzeniu punktów z tytułu potwierdzenia przez uczestnika swojej obecności w miejscach wskazanych przez Spółkę bądź wskazanych przez inne podmioty upoważnione przez Organizatora. O przyznaniu nagród w tym konkursie i kolejności zajętych miejsc decydowała ilość zgromadzonych punktów na moment zakończenia konkursu.

Z kolei, konkurs o nazwie: „Y” polegał na zgłoszeniu przez uczestnika przedmiotu, który uczestnik chciał dostać w ramach prezentu świątecznego wraz z pisemnym uzasadnieniem, dlaczego właśnie ten prezent Organizator powinien ofiarować uczestnikowi. W tym konkursie Spółka (wedle własnego uznania) wybierała 3 najciekawsze prezenty zgłoszone przez uczestników i to były nagrody w konkursie. Nagrody były przyznawane raz w tygodniu.

Czasami Spółka również ogłasza konkursy na najlepszy projekt innowacyjnego serwisu internetowego. Takie konkursy są wieloetapowe. Zazwyczaj końcowym etapem takiego konkursu jest prezentacja przez uczestników pomysłów. Rozstrzygnięcia dokonuje jury w skład którego wchodzą osoby wskazane przez Organizatora.

Wszystkie powyższe konkursy są ogłaszane na stronach serwisów prowadzonych przez Spółkę, a także na stronach innych portali internetowych. Konkurs skierowany jest do nieograniczonego kręgu osób i co do zasady wszyscy chętni mogą wziąć udział w konkursie. Czasami warunkiem uczestnictwa w konkursie jest spełnienie określonych w regulaminie warunków (np. posiadanie konta w portalu społecznościowym). Każdy organizowany przez Spółkę konkurs posiada odpowiedni regulamin.

Spółka podkreśliła, iż wymienione wyżej konkursy mają charakter przykładowy i organizowane będą przez Spółkę również inne konkursy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wartość nagród do kwoty 760 zł w konkursach organizowanych przez Spółkę korzysta ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość nagród do kwoty 760 zł w konkursach organizowanych przez Spółkę korzysta ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy PIT.

Swoje stanowisko Zainteresowany uzasadnił następująco.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy PIT wolna od podatku dochodowego jest wartość wygranych w konkursach, grach organizowanych i emitowanych (ogłaszanych) przez środki masowego przekazu (prasa, radio, telewizja) oraz w konkursach z dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i sportu, a także nagród związanych ze sprzedażą premiową jeżeli jednorazowa wartość tych wygranych lub nagród nie przekracza kwoty 760 zł.

Jak wynika z powyższego, intencją ustawodawcy było zwolnienie nagród w konkursach i grach, których zasady zostały podane do publicznej wiadomości za pośrednictwem środków masowego przekazu. Ustawa nie zawiera jednak definicji „środków masowego przekazu”. W powołanym przepisie zawarte jest w nawiasie wyliczenie niektórych spośród obecnie funkcjonujących środków masowego przekazu. Wyliczenie to ma charakter jedynie przykładowy, nie zaś wyczerpujący. Różnicowanie skutków podatkowych w zależności od rodzaju danego środka masowego przekazu prowadziłoby do nieuzasadnionego różnicowania poszczególnych mediów, co przy okazji sprzeczne byłoby z zaznaczoną na wstępie ideą ustawodawcy.

Ponieważ ustawa nie definiuje pojęcia „środków masowego przekazu”, należy odwołać się do powszechnego rozumienia tego terminu. Według Internetowej Encyklopedii PWN termin środki masowego przekazu (media, środki masowego komunikowania) opisywany jest jako urządzenia, instytucje za pomocą których kieruje się pewne treści do bardzo licznej i zróżnicowanej publiczności; prasa radio, telewizja, także, tzw. nowe media: telegazeta, telewizja satelitarna, Internet.” Wśród mediów masowych powyższe definicje wymieniają prasę.

Z kolei stosownie do przepisów ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24 ze zm.) – termin „prasa” oznacza publikacje periodyczne, które nie tworzą zamkniętej jednorodnej całości ukazujące się nie rzadziej niż raz do roku, opatrzone stałym tytułem albo nazwą, numerem bieżącym i datą, a w szczególności dzienniki i czasopisma, serwisy agencyjne, stałe przekazy teleksowe, biuletyny, programy radiowe i telewizyjne oraz kroniki filmowe; prasą są także wszelkie istniejące i powstające w wyniku postępu technicznego środki masowego przekazywania, w tym także rozgłośnie oraz tele - i radiowęzły zakładowe, upowszechniające publikacje periodyczne za pomocą druku, wizji, fonii lub innej techniki rozpowszechniania; prasa obejmuje również zespoły ludzi i poszczególne osoby zajmujące się działalnością dziennikarską (art. 7 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy).

Zastosowanie analogii z powyższą definicją pozwala stwierdzić, iż niewątpliwie podobnie jak tradycyjne media, Internet spełnia te same zadania, to znaczy może służyć do publikacji określonych treści (np. ogłoszenie konkursu) nieograniczonej i anonimowej liczbie odbiorców.

Biorąc pod uwagę powyższe, nie ma podstaw do różnego traktowania poszczególnych mediów, w zależności od sposobu, w jaki docierają one do masowego odbiorcy, co prowadzi do konkluzji, iż w przypadku konkursu ogłaszanego na stronach internetowych zastosowanie znajdzie art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy PIT.

Jak podał Zainteresowany, stanowisko powyższe potwierdza również praktyka organów podatkowych, na przykład Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 26 kwietnia 2010 r. nr IPPB4/415-134/10-2/JS słusznie wskazał, iż literalne brzmienie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy PIT nie daje jednoznacznej odpowiedzi, czy wymienione środki masowego przekazu, tj. prasa, radio i telewizja stanowią katalog zamknięty, czy też wymienione

zostały przykładowo.

Zatem, stwierdzić należy, że użyte w powołanym przepisie określenie „w środkach masowego przekazu” mieści w sobie również pojęcie Internetu, jako środka przekazu, pomimo, iż nie został on wprost wymieniony w dyspozycji powołanego przepisu. Wyłączona z tego zakresu będzie jedynie ta część Internetu, której krąg odbiorców jest ograniczony, tj. usługi poczty elektronicznej, czy też strony dostępne przy użyciu odpowiedniego kodu, lub strony korporacyjne kierowane do ściśle określonego kręgu odbiorców, np.: pracowników korporacji.

W związku z powyższym, w odniesieniu do konkursów i gier organizowanych i emitowanych na stronach internetowych ogólnodostępnych, czyli takich, do których swobodny dostęp ma każda osoba, i każda z nich może wziąć udział w ogłoszonym konkursie (grze), może mieć zastosowanie zwolnienie przedmiotowe określone w art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy PIT. W związku z tym, Spółka nie ma obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ponadto, przepisy podatkowe posługują się pojęciami „gra” i „konkurs”, chociaż nie zawierają jego definicji. W tej sytuacji uzasadnione jest zastosowanie wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego konkurs to „przedsięwzięcie o charakterze artystycznym, rozrywkowym, sportowym, mające określony program i dające możliwość wyboru przez eliminację najlepszych wykonawców, autorów danych prac, itp., zwykle wyróżnianych nagrodami”. Natomiast gra to „czynność o ustalonych zasadach, w której udział bierze zwykle kilka osób (rzadziej jedna), w celach rozrywkowych. Większość gier, choć nie wszystkie, ma charakter konkurencyjny i celem gracza bądź grupy graczy jest pokonanie pozostałych uczestników”.

Równie ważna jak element współzawodnictwa jest strona formalna całego przedsięwzięcia. Konieczne jest bowiem sporządzenie regulaminu, w którym określona zostanie nazwa gry lub konkursu, organizator, uczestnicy, nagrody oraz sposób wyłonienia zwycięzców. Art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy PIT jednoznacznie określa, iż zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych podlegają wygrane nagrody o jednorazowej wartości do 760 zł, otrzymywane przez zwycięzców danego konkursu czy gry. Zwolnienie to odnosi się do każdorazowej nagrody (wygranej) zdobytej w ramach pojedynczego konkursu, gry, czy turnieju.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz przedstawiony stan faktyczny, wartość wygranych, przyznanych w konkursie emitowanym na powszechnie dostępnych stronach internetowych, gdy jednorazowa wygrana nie przekracza kwoty 760 zł jest objęta zwolnieniem wynikającym z art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy PIT.

Jak wskazał Wnioskodawca, zaprezentowane powyżej stanowisko znajduje oparcie również w praktyce organów podatkowych. Takie samo rozstrzygnięcie podjął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie m.in. w interpretacji z dnia 16 kwietnia 2010 r. nr IPPB2/415-52/10-2/AS, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 6 listopada 2009 r. nr ITPB2/415-678/09/ENB, czy Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 20 października 2009 r. nr ILPB2/415-755/09-2/ES.

Spółka ponadto wskazała, iż jak zostało wyżej wskazane, według Internetowej Encyklopedii PWN termin „środki masowego przekazu” (… media, środki masowego komunikowania) opisywany jest jako „urządzenia, instytucje, za pomocą których kieruje się pewne treści do bardzo licznej i zróżnicowanej publiczności; prasa, radio, telewizja także, tzw. nowe media: telegazeta, telewizja satelitarna, Internet.”

W ocenie Spółki, jest Ona, jako prowadząca stronę internetową, „środkiem masowego przekazu”. Na początku należy wskazać, iż omawiana definicja nie reguluje jakie treści mają być przez „środek masowego przekazu” przekazywane. Oznacza to zatem, iż treści te mogą być dowolne. Informacje zawarte na stronach internetowych Jej serwisów bezspornie stanowią „treść”. Uznać zatem można, iż w zasadzie każdy komunikat zamieszczony na dowolnych stronach internetowych stanowi „treść”. A zatem przekazywane przez Spółkę informację bezdyskusyjnie stanowią „treść”.

Treści kierowane są również do bardzo licznej i zróżnicowanej publiczności. Każda osoba korzystająca z sieci Internet może bowiem wejść na strony internetowe serwisu i przeczytać zawarte w nich treści. Spółka w żaden sposób nie ogranicza możliwości korzystania ze swoich stron internetowych. Zdaniem Spółki, we współczesnych czasach krąg osób użytkujących sieć Internet jest na tyle szeroki, iż bez żadnych wątpliwości można uznać, iż kierowane przez Spółkę treści kierowane są do „bardzo licznej i zróżnicowanej publiczności”.

Wskazać również należy, że strona internetowa nie jest bytem samodzielnym i sama nie może „organizować konkursów”. W związku z tym, to Spółka, która prowadzi i administruje stronę internetową winna być uznana za „środek masowego przekazu”. Strona internetowa sama w sobie, mimo że to za jej pomocą przekazywane są treści, nie może być uznana za „środek masowego przekazu”. Przyjęcie założenia, iż to strona internetowa (lub np. gazeta) jest środkiem masowego przekazu prowadziłoby do wniosku, iż z przedmiotowego zwolnienia nie może skorzystać żaden podmiot, a przepis jest martwy – to bowiem administrator portalu internetowego (lub np. wydawca gazety), a nie samodzielnie strona internetowa lub gazeta organizuje konkurs lub grę.

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, iż jest ona środkiem masowego przekazu, a zatem wygrane w konkursach przez Nią organizowanych korzystają ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy PIT.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 15 marca 2012 r., nr ILPB2/415-1201/11-3/TR, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wobec powyższego, należało uzupełnić opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawione zdarzenie przyszłe poprzez jednoznaczne wskazanie, czy:

1. Wnioskodawca (jako instytucja; Spółka) jest środkiem masowego przekazu.
2. Przedmiotowe konkursy są konkursami z dziedziny: nauki lub kultury lub sztuki lub dziennikarstwa lub sportu.
   
   

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, iż nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

Ponadto, pouczono Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie zostało skutecznie doręczone w dniu 19 marca 2012 r., natomiast odpowiedź na nie została nadana w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego w dniu 26 marca 2012 r. (data wpływu: 28 marca 2012 r.).

Uzupełniając wniosek, wskazano, co następuje.

1. Według Internetowej Encyklopedii PWN termin „środki masowego przekazu” (... media, środki masowego komunikowania) opisywany jest jako „urządzenia, instytucje za pomocą których kieruje się pewne treści do bardzo licznej i zróżnicowanej publiczności; prasa radio, telewizja, także, tzw. nowe media: telegazeta, telewizja satelitarna, Internet.”
   
   W ocenie Spółki, jest Ona, jako prowadząca stronę internetową, „środkiem masowego przekazu”. Na początku należy wskazać, iż omawiana definicja nie reguluje jakie treści mają być przez „środek masowego przekazu” przekazywane. Oznacza to zatem, iż treści te mogą być dowolne. Informacje zawarte na stronach internetowych Jej serwisów bezspornie stanowią „treść”. Uznać zatem można, iż w zasadzie każdy komunikat zamieszczony na dowolnych stronach internetowych stanowi „treść”. A zatem przekazywane przez Spółkę informację bezdyskusyjnie stanowią „treść”.
   
   Treści kierowane są również do bardzo licznej i zróżnicowanej publiczności. Każda osoba korzystająca z sieci Internet może bowiem wejść na strony internetowe serwisu i przeczytać zawarte w nich treści. Spółka w żaden sposób nie ogranicza możliwości korzystania ze swoich stron internetowych. Zdaniem Spółki, we współczesnych czasach krąg osób użytkujących sieć Internet jest na tyle szeroki, iż bez żadnych wątpliwości można uznać, iż kierowane przez Spółkę treści kierowane są do „bardzo licznej i zróżnicowanej publiczności”.
   
   Wskazać również należy, że strona internetowa nie jest bytem samodzielnym i sama nie może „organizować konkursów”. W związku z tym, w ocenie Spółki, to Spółka, która prowadzi i administruje stronę internetową winna być uznana za „środek masowego przekazu”. Strona internetowa sama w sobie, mimo że to za jej pomocą przekazywane są treści, nie może być uznana za „środek masowego przekazu”. Przyjęcie założenia, iż to strona internetowa (lub np. gazeta) jest środkiem masowego przekazu prowadziłoby do wniosku, iż z przedmiotowego zwolnienia nie może skorzystać żaden podmiot, a przepis jest martwy – to bowiem administrator portalu internetowego (lub np. wydawca gazety), a nie samodzielnie strona internetowa lub gazeta organizuje konkurs lub grę.
   
   Spółka podkreśliła, że jest to tylko i wyłącznie Jej stanowisko, natomiast to organ wydający interpretację winien dokonać analizy stanu faktycznego (który niewątpliwie został przedstawiony sposób wyczerpujący) i ocenić, czy Spółka jest środkiem masowego przekazu w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z zm.), który niewątpliwie jest przepisem podatkowym, i jako taki, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, podlega interpretacji i ocenie przez organ wydający interpretację.
   
   
2. Spółka organizowała w przeszłości, jak i będzie organizowała w przyszłości, konkursy, które mogą dotyczyć różnych dziedzin. Część konkursów me mieści się jednak we wskazanym katalogu – są to konkursy z innych dziedzin, aniżeli wymienione. Natomiast mogą wystąpić i takie, które będą dotyczyły m.in. dziedzin nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa lub sportu.
   
   

W ocenie tut. Organu, w piśmie stanowiącym odpowiedź na ww. wezwanie, Wnioskodawca usunął brak formalny wskazany w punkcie drugim wezwania, jednakże nie usunął braku formalnego wskazanego w punkcie pierwszym tegoż wezwania.

W związku z powyższym, w oparciu o przepisy art. 14g § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, tut. Organ postanowieniem z dnia 30 marca 2012 r., nr ILPB2/415-1201/11-5/TR, pozostawił przedmiotowy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej bez rozpatrzenia.

Postanowienie zostało skutecznie doręczone Wnioskodawcy w dniu 3 kwietnia 2012 r.

W dniu 6 kwietnia 2012 r. (data wpływu: 10 kwietnia 2012 r.) Spółka, reprezentowana przez pełnomocnika Panią, wniosła zażalenie na powyższe postanowienie, któremu zarzuciła naruszenie art. 14b § 1 oraz 14c § 1 Ordynacji podatkowej.

Jednocześnie Strona wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia.

Po ponownym rozpoznaniu sprawy, na skutek zażalenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając w imieniu Ministra Finansów, postanowieniem z dnia 9 maja 2012 r., nr ILPB2/415Z-5/12-2/JWP, utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.

W dniu 11 czerwca 2012 r. do tut. Organu wpłynęła skarga na ww. postanowienie z dnia 9 maja 2012 r., nr ILPB2/415Z-5/12-2/JWP, utrzymujące w mocy zaskarżone postanowienie, w której wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości.

Prawomocnym wyrokiem z dnia 25 października 2012 r., sygn. akt I SA/Po 627/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił zaskarżone postanowienie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 25 października 2012 r., sygn. akt I SA/Po 627/12 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do postanowień art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, do źródłami przychodów są inne źródła, przy czym pojęcie innych źródeł nie zostało wprost zdefiniowane w tymże przepisie.

W myśl zaś art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Co do zasady, na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, od dochodów (przychodów) z tytułu wygranych w konkursach, grach i zakładach wzajemnych lub nagród związanych ze sprzedażą premiową, uzyskanych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 6, 6a i 68 pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 10% wygranej lub nagrody.

Jak wynika z treści tego przepisu, określona w nim reguła może ulec modyfikacji, m.in. w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 68 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 68 ww. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość wygranych w konkursach i grach organizowanych i emitowanych (ogłaszanych) przez środki masowego przekazu (prasa, radio i telewizja) oraz konkursach z dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i sportu, a także nagród związanych ze sprzedażą premiową - jeżeli jednorazowa wartość tych wygranych lub nagród nie przekracza kwoty 760 zł; zwolnienie od podatku nagród związanych ze sprzedażą premiową nie dotyczy nagród otrzymanych przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowiących przychód z tej działalności.

Należy zauważyć, że powyższe zwolnienie obejmuje m.in. wygrane w konkursach i grach organizowanych i emitowanych (ogłaszanych) przez środki masowego przekazu (prasę, radio i telewizję). Przepisy podatkowe posługują się pojęciami „gra” i „konkurs”, chociaż nie zawierają ich definicji. W tej sytuacji uzasadnione jest zastosowanie wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego, konkurs, to „przedsięwzięcie o charakterze artystycznym, rozrywkowym, sportowym, mające określony program i dające możliwość wyboru przez eliminację najlepszych wykonawców, autorów danych prac itp. zwykle wyróżnianych nagrodami”. Natomiast gra to „czynność o ustalonych zasadach, w której udział bierze zwykle kilka osób (rzadziej jedna), w celach rozrywkowych. Większość gier, choć nie wszystkie, ma charakter konkurencyjny i celem gracza bądź grupy graczy jest pokonanie pozostałych uczestników”. Równie ważna jak element współzawodnictwa jest strona formalna całego przedsięwzięcia. Konieczne jest bowiem sporządzenie regulaminu, w którym określona zostanie nazwa gry lub konkursu, organizator, uczestnicy, nagrody oraz sposób wyłonienia zwycięzców.

Warunkiem zastosowania przedmiotowego zwolnienia określonego w cyt. art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do wygranych w konkursach, których jednorazowa wartość nie przekracza kwoty 760 zł, jest również rodzaj konkursu. Mianowicie, musi to być konkurs z dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa lub sportu, a w przypadku konkursów z innych dziedzin – wyłącznie taki, którego organizatorem i emitentem (ogłaszającym) są środki masowego przekazu. Zatem, w przypadku wygranych w konkursach ogłaszanych w mass mediach, dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia, nie jest wystarczającym fakt, że informacja o konkursie została przekazana w środkach masowego przekazu. Literalne brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymaga bowiem, aby konkursy takie były zarówno ogłaszane (emitowane) przez mass media, jak i środki masowego przekazu były ich organizatorem. Oba te elementy, tj. organizacja konkursu przez środki masowego przekazu i ich emisja (ogłaszanie) przez środki masowego przekazu muszą wystąpić łącznie, aby zwolnienie miało zastosowanie. Świadczy o tym użyty w treści omawianej normy spójnik „i” w wyrażeniu „organizowanych i emitowanych (ogłaszanych) przez środki masowego przekazu (prasa, radio, telewizja)”.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „środki masowego przekazu”. Również w obowiązującym systemie prawnym brak jest legalnej definicji tego pojęcia.

Według definicji Wydawnictwa PWN S.A. – środki masowego przekazu to środki komunikowania masowego, mas media, środki masowej informacji i propagandy, urządzenia, instytucje, za pomocą których kieruje się pewne treści do bardzo licznej i zróżnicowanej publiczności.

Z kolei, Internetowa Encyklopedia PWN definiuje pojęcie środki masowego przekazu jako (mass media, media, środki masowego komunikowania), urządzenia, instytucje, za pomocą których kieruje się pewne treści do bardzo licznej i zróżnicowanej publiczności; prasa, radio, telewizja, także tzw. Nowe media: telegazeta, telewizja satelitarna, Internet.

W rozumieniu zaś art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24 ze zm.) – prasa oznacza publikacje periodyczne, które nie tworzą zamkniętej, jednorodnej całości, ukazujące się nie rzadziej niż raz do roku, opatrzone stałym tytułem albo nazwą, numerem bieżącym i datą, a w szczególności: dzienniki i czasopisma, serwisy agencyjne, stałe przekazy teleksowe, biuletyny, programy radiowe i telewizyjne oraz kroniki filmowe; prasą są także wszelkie istniejące i powstające w wyniku postępu technicznego środki masowego przekazywania, w tym także rozgłośnie oraz tele- i radiowęzły zakładowe, upowszechniające publikacje periodyczne za pomocą druku, wizji, fonii lub innej techniki rozpowszechniania; prasa obejmuje również zespoły ludzi i poszczególne osoby zajmujące się działalnością dziennikarską.

Zastosowanie analogii z powyższą definicją pozwala stwierdzić, iż podobnie jak tradycyjne media, Internet spełnia te same zadania, tj. może służyć do publikacji określonych treści (np. ogłoszenie konkursu) nieograniczonej i anonimowej liczbie odbiorców.

W tym miejscu istotnym wydaje się przypomnienie ugruntowanego, wielokrotnie prezentowanego przez Trybunał Konstytucyjny w swych orzeczeniach poglądu, iż „wszelkie normy wprowadzające zwolnienia przedmiotowe mają charakter odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania według jednakowych, tych samych dla każdego podatnika zasad”. Konsekwencją powyższego jest wyjątkowy charakter ulg, odliczeń i zwolnień pojmowanych ściśle i nierozszerzająco. Dlatego też enumeratywny katalog zwolnień przedmiotowych w ustawie, nie może być poprzez interpretację rozszerzany.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wskazano, że Wnioskodawca – (dalej: „Spółka”, „Organizator”) prowadzi kilka serwisów internetowych dotyczących różnej tematyki (m.in. portal aukcyjny, „porównywarka” cen). W celach promocyjnych, Spółka organizuje różne konkursy dla swoich obecnych i potencjalnych klientów. Konkursy mają zachęcić uczestników do korzystania z serwisów Spółki. Z opisu podanego w uzupełnieniu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika z kolei, iż przedmiotowe konkursy Spółka organizowała w przeszłości, jak i będzie organizowała w przyszłości, z różnych dziedzin. Część konkursów nie mieści się jednak we wskazanym katalogu – są to konkursy z innych dziedzin, aniżeli wymienione. Natomiast mogą wystąpić i takie, które będą dotyczyły m.in. dziedzin nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa lub sportu.

W świetle powołanej treści art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem zastosowania przedmiotowego zwolnienia w stosunku do wygranych w konkursach, których jednorazowa wartość nie przekracza kwoty 760 zł, może być rodzaj konkursu. Mianowicie, musi to być konkurs z dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa lub sportu, a w przypadku konkursów z innych dziedzin wyłącznie taki, którego organizatorem i emitentem (ogłaszającym) są środki masowego przekazu.

Jednakże, zastosowanie zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy może nastąpić również wówczas, gdy organizatorem, jak i miejscem ogłoszenia konkursów, są środki masowego przekazu i w tej sytuacji nie jest już konieczne spełnienie warunku dotyczącego dziedziny konkursu; w takiej sytuacji zwolnienie dotyczy bowiem wygranych we wszystkich konkursach organizowanych przez podane podmioty, a nie tylko konkursy z danych dziedzin.

Natomiast jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, organizatorem konkursów jest Wnioskodawca, który – w świetle wyżej przytoczonych definicji – jest instytucją zaliczaną do środków masowego przekazu.

Reasumując, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie nagrody w konkursach organizowanych przez Spółkę (Zainteresowanego), których jednorazowa wartość nie przekracza 760 zł, korzystają ze zwolnienia od podatku uregulowanego w ww. art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem – na gruncie analizowanego opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego – Zainteresowany, który prowadzi kilka serwisów internetowych dotyczących różnej tematyki, jest podmiotem zaliczanym do środków masowego przekazu, w rozumieniu rzeczonego przepisu.

W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika od wydanych nagród, których jednorazowa wartość nie przekracza 760 zł.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.