INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2010r. (data wpływu do Organu 15 września 2010r.), uzupełnionym w dniu 25 listopada 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2010r. do Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego.

W związku z brakami formalnymi wniosku, pismem z dnia 09 listopada 2010r. Znak: IBPB II/2/415-1007/10/MM wezwano wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 25 listopada 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni z mężem posiadają kamienicę (stuletni dom, w którym znajduje się 20 mieszkań) oraz dom dwurodzinny z 1932r. Kamienica od 1997r. była zarządzana przez Zrzeszenie Właścicieli i Zarządców Nieruchomości. Większość lokatorów posiadała przydziały i płaciła czynsz regulowany. Dom dwurodzinny był użytkowany przez osoby trzecie. Obydwa budynki były eksploatowane rabunkowo. Pokrywane były koszty eksploatacji i podatek gruntowy. Zwłaszcza kamienica wymagała:

• wymiany poszycia dachu wraz z odprowadzeniem wody deszczowej (rynny i piony),
• wyburzenia i postawienia nowych kominów,
• budowę zasilania instalacji wodnej,
• wymiany instalacji wodno-kanalizacyjnej wewnętrznej i zewnętrznej,
• wymiany instalacji gazowej ze skręcanej na spawaną stalową,
• wymiany instalacji elektrycznej i energetycznej w mieszkaniach,
• wymiany okien na klatce schodowej i w toaletach na korytarzu,
• prac elewacyjnych, fugowania spoin, uzupełnienia ubytków,
• energooszczędnego ocieplania,
• utwardzenia podwórka – wyłożenie kostki brukowej,
• wielu innych drobnych i średnich napraw.
  
  

Podobne nakłady były potrzebne w budynku dwurodzinnym. W kamienicy zarządca nie pozostawił (nie wygospodarował) funduszu remontowego wręcz przeciwnie, zadłużył budynek dwoma pożyczkami. Wnioskodawczyni z mężem zastanawiała się czy budynek rozebrać czy remontować. Z rozbiórki małżonkowie zrezygnowali z uwagi na koszty oraz brak mieszkań zastępczych i socjalnych. Małżonkowie mieli jednak problemy z pozyskaniem środków na sfinansowanie remontu, ponieważ bank odmówił im kredytu ze względu na nierentowność obiektu, podeszły wiek męża oraz niskie dochody wnioskodawczyni. Małżonkowie sięgnęli więc po oszczędności do osobistego majątku. Aby kontynuować roboty w celu podniesienia przyszłych dochodów należało:

• modernizować np. budowa łazienek, zmiana ogrzewania z węglowego na ekologiczne,
• podjąć roboty izolacyjne – ocieplanie budynku.
  
  

Jako dodatkową informację wnioskodawczyni wskazała, iż nakłady na cele budowlano-mieszkaniowe wyniosły w 2006r. 60.000 zł, w 2007r. 29.000 zł, w 2008r. 41.000 zł, razem 130.000 zł. Sumy te skorygowano o środki dofinansowania zmiany ogrzewania oraz nie liczono wartości wykonanych w systemie gospodarczym – wkład własny i członków rodziny. Poniesione nakłady przyczyniły się do zapewnienia dochodów i w 2009r. po raz pierwszy wypracowano zysk.

W uzupełnieniu wniosku wnioskodawczyni wyjaśniła, iż dnia 13 czerwca 2006r. małżonkowie sprzedali lokal mieszkalny, który nabyli 16 czerwca 2005r. Kamienica, na którą przeznaczyli środki uzyskane ze zbycia mieszkania jest własnością męża wnioskodawczyni, którą nabył w drodze spadkobrania. Wnioskodawczyni nie zawierała z mężem żadnych umów majątkowych. W ich małżeństwie obowiązuje ustrój wspólności ustawowej. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Środki uzyskane ze sprzedaży lokalu mieszkalnego wnioskodawczyni w całości przeznaczyła na roboty budowlane w kamienicy męża wnioskodawczyni.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy wnioskodawczyni słusznie zapłaciła podatek dochodowy...

Zdaniem wnioskodawczyni, sprzedaż była zamianą środków stałych na środki obrotowe, takie transakcje są w działalności gospodarczej przyjęte. Zdaniem wnioskodawczyni razem z mężem spełnili zobowiązanie przeznaczenia środków ze sprzedaży przedmiotowego mieszkania na cele mieszkaniowe. To, że zapłacili podatek wynika z następujących powodów:

1. błędnie kierowali się tym, że trzeba ponownie kupić mieszkanie, dom lub inne nieruchomości na cele osobistego użytkowania,
2. obawiali się, że naliczone zostaną dodatkowo odsetki.
   
   

Wnioskodawczyni podkreśla, że spełnione zostały intencje ustawodawcy, gdyż uzyskane ze sprzedaży środki nie zostały przeznaczona na konsumpcję (np. na zakup samochodu na prywatne cele), a pozostały w sferze budownictwa.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, - z zastrzeżeniem ust. 2 - m. in.:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z treści cytowanego przepisu wynika, że źródłem przychodu jest m.in. odpłatne lokalu mieszkalnego, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawczyni wraz z mężem w dniu 16 czerwca 2005r. nabyła lokal mieszkalny, który następnie w dniu 13 czerwca 2006r. małżonkowie sprzedali. Z wniosku wynika, że małżonkowie zapłacili podatek dochodowy z tytuły zbycia lokalu mieszkalnego. Jednakże, obecnie wnioskodawczyni sądzi, że podatek zapłaciła niesłusznie, ponieważ środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży przedmiotowego lokalu zostały tak naprawdę wydatkowane na cel mieszkaniowy, którym był remont kamienicy stanowiącej własność męża wnioskodawczyni.

Ustawą z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588 ze zm.) zmieniono zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej, do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006r., stosuje się zasady określone w tej ustawie, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 stycznia 2007r.

Stosownie do art. 28 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 01 stycznia 2007r., przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł. Podatek od przychodu, o którym mowa powyżej, zgodnie z art. 28 ust. 2 ww. ustawy ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% uzyskanego przychodu. Podatek ten jest płatny bez wezwania w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Jednakże w myśl art. 28 ust. 2a zasada, o której mowa w wyżej cytowanym ust. 2 tegoż artykułu, nie ma zastosowania do podatników dokonujących sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), którzy w terminie 14 dni od dnia dokonania tej transakcji złożą oświadczenie, że przychód uzyskany ze sprzedaży przeznaczą na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub lit. e).

Wśród celów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) i lit. e) ustawa wymienia:

• nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
• nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie przeznaczonych pod budowę budynku mieszkalnego, w tym również gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego,
• budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, remont lub modernizację własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
• rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację - na cele mieszkalne - własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
• (art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a)
• spłatę kredytu lub pożyczki, a także odsetek od kredytu lub pożyczki zaciągniętych na cele, o których mowa w lit. a), w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym również na spłatę kredytu lub pożyczki oraz odsetek od tego kredytu lub pożyczki zaciągniętych przed dniem uzyskania tych przychodów.
• (art. 21 ust. 1 pkt 32 lit e)
  
  

Zgodnie z art. 21 ust. 16 ww. ustawy przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 1 pkt 32 lit. a), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takim prawie.

Wskazać należy, iż zgodnie z art. 33 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 25 lutego 1964r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.), przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkobierca lub darczyńca inaczej postanowił, należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Tym samym nabyta przez małżonka w drodze spadku kamienica stanowi jego majątek osobisty.

Wnioskodawczyni potwierdziła tę okoliczność jednoznacznie w uzupełnieniu do wniosku, gdzie wprost wskazał, że kamienica jest własnością męża nabytą w drodze dziedziczenia a małżonkowie nie zawierali żadnych umów majątkowych.

Odnosząc przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, iż podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnień wynikających z powołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym przed 01 stycznia 2007r. – jest fakt wydatkowania (nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży) przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na wskazane w ustawie cele mieszkaniowe, w tym m.in. na remont lub modernizację własnego budynku mieszkalnego.

W przedmiotowej sprawie wnioskodawczyni poniosła zatem wydatki na remont budynku, który nie stanowi jej własności, bowiem stanowi majątek odrębny męża wnioskodawczyni. Tymczasem z art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) tiret czwarte ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ze zwolnienia z opodatkowania może korzystać przychód wydatkowany nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży m.in. na remont lub modernizację własnego budynku mieszkalnego.

Jednocześnie w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy zapisano, że przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 32 lit. a), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takim prawie.

W przedmiotowej sprawie własność budynku należy do męża wnioskodawczyni, który nabył go w drodze spadku. Oznacza to, że wnioskodawczyni nie remontowała własnego budynku, a jedynie poniosła nakłady na cudzy budynek.

Reasumując, przychód uzyskany w 2008r. ze sprzedaży lokalu mieszkalnego – w części przypadającej na wnioskodawczynię - podlega opodatkowaniu 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Wnioskodawczyni nie może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) tiret czwarte, ponieważ w okresie dwóch lat od daty zbycia lokalu mieszkalnego nie wydatkowała uzyskanego przychodu zgodnie z wolą ustawodawcy. Wnioskodawczyni słusznie zatem zapłaciła podatek z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Wszelkie ulgi i zwolnienia są również wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji RP stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Tym samym podkreślenia wymaga fakt, że tylko określone zdarzenia prawne bądź spełnienie określonych przesłanek, od których ustawodawca uzależnia prawo do zwolnienia z opodatkowania - skutkuje zwolnieniem przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w prawie podatkowym w stosunku do wszelkich ulg i zwolnień zabronione jest stosowanie rozszerzającej wykładni przepisów.

Ponadto podkreśla się, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - niniejsza interpretacja jest wiążąca dla wnioskodawczyni, jako występującej z wnioskiem i nie zawiera oceny, czy mąż wnioskodawczyni spełnił warunki uprawniające do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przeznaczając przychód uzyskany ze zbycia lokalu mieszkalnego na remont wynajmowanej kamienicy. Interpretacja w indywidualnej sprawie męża zostanie wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego przez Ministra Finansów, do którego w dniu 01 października 2010r. przekazano wniosek Pani męża celem załatwienia zgodnie z właściwością.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.