INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 18 maja 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży pawilonu handlowego wykorzystywanego w prowadzonej uprzednio, a zlikwidowanej pozarolniczej działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży pawilonu handlowego wykorzystywanego w prowadzonej uprzednio, a zlikwidowanej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 1986 roku Wnioskodawczyni wybudowała z własnych nakładów finansowych pawilon handlowy o powierzchni 23 m² na gruncie dzierżawionym od spółdzielni mieszkaniowej. Od 17 marca 1987 roku Wnioskodawczyni prowadziła w nim działalność gospodarczą. Pawilon nie był środkiem trwałym i od jego wartości początkowej nie były dokonywane odpisy amortyzacyjne. Działalność gospodarczą w tym pawilonie Wnioskodawczyni prowadziła przez 25 lat, aż do momentu przejścia na emeryturę. W dniu 31 grudnia 2011 r. Wnioskodawczyni zaprzestała wykonywanie działalności gospodarczej i dokonała wyrejestrowania w odpowiednich urzędach. W związku z zaprzestaniem wykonywania działalności gospodarczej, w dniu 2 stycznia 2012 r. dokonała sprzedaży ww. pawilonu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przychód ze sprzedaży pawilonu o powierzchni 23 m² uzyskany po upływie 5 lat od jego wybudowania, nie będzie stanowił źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna z ww. tytułu zapłacić podatku dochodowego.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawczyni powołała interpretację indywidualną wydaną przez działającego w imieniu Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 14 grudnia 2011 r. Znak IPTPB2/415-619/11-2/AK.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), odrębnym źródłem przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednakże przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie (art. 10 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

-ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ww. ustawy).

Jednocześnie zauważyć należy, iż zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie.

Przy czym, w myśl art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a) ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie - jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, w 1986 roku Wnioskodawczyni wybudowała z własnych środków finansowych pawilon handlowy o powierzchni 23 m² na gruncie dzierżawionym od spółdzielni mieszkaniowej. Od 17 marca 1987 roku Wnioskodawczyni prowadziła w nim działalność gospodarczą. Pawilon nie był środkiem trwałym i od jego wartości początkowej nie były dokonywane odpisy amortyzacyjne. Działalność gospodarczą w tym pawilonie Wnioskodawczyni prowadziła przez 25 lat, aż do momentu przejścia na emeryturę. W dniu 31 grudnia 2011 r. Wnioskodawczyni zakończyła prowadzenie działalności gospodarczej. Natomiast w dniu 2 stycznia 2012 r. dokonała sprzedaży ww. pawilonu.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawczyni z dniem 31 grudnia 2011 r. zakończyła prowadzenie działalności gospodarczej, a w dniu 2 stycznia 2012 r. dokonała sprzedaży pawilonu handlowego wykorzystywanego w tej działalności, to w istocie Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży składnika majątku pozostałego na dzień likwidacji działalności gospodarczej. Zatem, z uwagi na fakt, iż sprzedaż ww. pawilonu nastąpiła przed upływem sześcioletniego okresu, o którym mowa w cyt. wyżej art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód z odpłatnego zbycia tego pawilony będzie przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej, na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a) tej ustawy. Bez znaczenia przy tym pozostaje fakt, iż przedmiotem zbycia była nieruchomość, która nie została zaliczona do środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej. Pawilon ten bowiem wykorzystywany był w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej (Wnioskodawczyni prowadziła w nim przez 25 lat pozarolniczą działalność gospodarczą), dlatego stanowił składnik majątku tej działalności. Natomiast w cyt. art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca nie zawarł zastrzeżenia, iż przepis ten stosuje się wyłącznie do składników majątku ujętych w ewidencji środków trwałych, bądź składników, od których dokonywano odpisów amortyzacyjnych. Z treści art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a) ww. ustawy, jednoznacznie wynika, iż odpłatne zbycie w ww. okresie pawilonu handlowego wykorzystywanego uprzednio w prowadzonej działalności gospodarczej, pozostałego na dzień likwidacji działalności gospodarczej, generuje przychód z tej działalności.

Zauważyć również należy, iż zgodnie z art. 24 ust. 3a ww. ustawy, w razie likwidacji działalności gospodarczej, w tym także w formie spółki niebędącej osobą prawną, lub wystąpienia wspólnika ze spółki niebędącej osobą prawną, sporządza się wykaz składników majątku na dzień likwidacji działalności gospodarczej lub na dzień wystąpienia wspólnika z takiej spółki. Wykaz powinien zawierać co najmniej następujące dane: liczbę porządkową, określenie (nazwę) składnika majątku, datę nabycia składnika majątku, kwotę wydatków poniesionych na nabycie składnika majątku oraz kwotę wydatków poniesionych na nabycie składnika majątku zaliczoną do kosztów uzyskania przychodów, wartość początkową, metodę amortyzacji, sumę odpisów amortyzacyjnych oraz wysokość wypłaconych środków pieniężnych należnych wspólnikom z tytułu udziału w spółce niebędącej osobą prawną na dzień wystąpienia lub likwidacji.

Zatem, treść art. 24 ust. 3a ww. ustawy, nakłada na podatników likwidujących prowadzoną przez nich pozarolniczą działalność gospodarczą obowiązek sporządzenia wykazu składników majątku na dzień likwidacji tej działalności, a więc wykazu zawierającego wszystkie składniki majątku pozostałe na dzień likwidacji działalności gospodarczej. Dotyczy to więc także wskazanego we wniosku pawilonu handlowego, niezależnie od tego, czy stanowił on środek trwały w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Nadmienić przy tym należy, iż przedmiotowy pawilon stanowił w istocie środek trwały. W myśl art. 22a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie, zwane także środkami trwałymi. Zważywszy, iż przedmiotowy pawilon został wybudowany na cudzym gruncie tj. na gruncie dzierżawionym od spółdzielni mieszkaniowej i był wykorzystywany na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej, to spełniał on definicję środka trwałego, o którym mowa w art. 22a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży przedmiotowego pawilony handlowego, będzie przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym przychód ten nie będzie mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnej wskazać należy, iż została ona wydana w indywidualnej sprawie innego podatnika i nie wiąże tut. Organu. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów nie podziela dokonanej w niej wykładni przepisów prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.