INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25.01.2011 r. (data wpływu 28.01.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego bądź jego zwrotu w związku z realizacją projektu pn. „Zwiększenie wykorzystania odnawialnych źródeł energii…” - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.01.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego bądź jego zwrotu w związku z realizacją projektu pn. „Zwiększenie wykorzystania odnawialnych źródeł energii…”.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina S. wraz z Gminami: C., J., K., M., O. jako partnerzy zdecydowały się na realizację wspólnego przedsięwzięcia w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa 2007-2013 Priorytet IV, Działania 4.3 Ochrona powietrza i energetyka, pn. Zwiększenie wykorzystania odnawialnych źródeł energii... W tym celu w dniu 29 grudnia 2011 roku został złożony wniosek o dofinansowanie wspólnego przedsięwzięcia. Projekt zakłada zakup i montaż instalacji kolektorów słonecznych w indywidualnych gospodarstwach domowych.

Gminy - partnerzy chcąc zrealizować projekt zawarły z mieszkańcami (beneficjentami ostatecznymi) umowy, które zapewnią gminom, jako wnioskodawcy prawo do władania infrastrukturą (zestawami kolektorów słonecznych ) oraz częścią nieruchomości, na której te kolektory zostaną rozmieszczone.

W związku z tym warunkiem formalnym Gminy - partnerzy przed przystąpieniem do projektu i złożeniem wniosku aplikacyjnego o fundusze UE uznały, iż zabezpieczeniem prawa Gmin do władania częścią nieruchomości prywatnej, niezbędnej do zainstalowania i prawidłowej eksploatacji zestawu kolektora słonecznego będą zawarte umowy użyczenia, które od momentu jej zawarcia oraz w okresie 5 lat od dnia zatwierdzenia końcowego raportu z realizacji przedsięwzięcia, gwarantować będzie Gminom, jako stronom umowy partnerskiej i beneficjentom dofinansowania UE. Prawo do władania częścią nieruchomości mieszkańców gmin, na podstawie zawartej umowy użyczenia wykorzystane będzie wyłącznie w celu realizacji projektu.

Dodatkowo poszczególni partnerzy projektu ustalili, iż oprócz umowy użyczenia zawarta będzie umowa regulująca wzajemne prawa i obowiązki Gmin-Partnerów, oraz właścicieli nieruchomości zgłoszonych do instalacji zestawów kolektorów słonecznych. Umowa ta została zawarta w oparciu o wytyczne pod nazwą „Reguły zawierania umów (porozumień, lub innych dokumentów) określających zasady partnerstwa, a w szczególności rolę realizacji projektu, wzajemne zobowiązania stron, odpowiedzialność wobec dysponenta środków unijnych”. Należy w tym miejscu podkreślić, iż Gminy biorące udział w projekcie zobowiązane są do zachowania własności zakupionej infrastruktury - kolektorów słonecznych - przez cały czas trwania projektu, licząc od dnia zatwierdzenia raportu końcowego z realizacji projektu. Po tym okresie zestaw przechodzi na własność osób fizycznych-Właścicieli budynków. Mieszkańcy-uczestnicy projektu na zasadzie przepisów umowy z Gminami-Partnerami zostali zobowiązani do wniesienia, co najmniej 30 % wkładu własnego wartości całości instalacji kolektora słonecznego po dokonaniu indywidualnej wyceny każdej nieruchomości. Do tych kosztów należy dodać koszty serwisowania, ubezpieczenia i bieżącej konserwacji zamontowanej instalacji, co w okresie trwałości projektu może wynosić około 30 % wartości instalacji. Wartość wkładu własnego na poziomie 30 % odpowiada zapisom regulaminu konkursu, w ramach, którego został złożony wniosek o dotację z RPO Województwa.

Następnie po zakończeniu realizacji projektu własność zestawu kolektora słonecznego zostanie na podstawie odrębnej umowy sprzedaży przeniesiona na rzecz właściciela nieruchomości, na której znajduje się przedmiotowe urządzenie. Sprzedaż będzie dokonywana bezgotówkowo, gdyż cena, za jaką właściciel nieruchomości nabędzie zestaw kolektorów słonecznych zostanie skompensowana z nakładami, które w czasie realizacji projektu użytkownik zestawu poniósł w związku z bieżącą konserwacją, przeglądami serwisowymi w celu zapewnienia prawidłowej eksploatacji zestawu oraz na rzecz jego ubezpieczenia. Zaproponowane wyżej rozwiązanie może być realizowane z budżetu gmin partnerskich gdyż do zadań własnych gmin należy finansowanie m.in. przedsięwzięć związanych z ochroną powietrza oraz wspomaganie wykorzystania lokalnych źródeł energii odnawialnej oraz wprowadzenie bardziej przyjaznych dla środowiska nośników energii. Dzięki realizacji tego przedsięwzięcia w znaczący sposób zmniejszy się, bowiem emisja zanieczyszczeń na terenie gmin partnerskich.

Sposób finansowania będzie przebiegał w następujący sposób:

• 70% kosztu całkowitego będzie finansowana z pozyskanych przez gminę środków RPO WM
• 30% kosztu całkowitego to wkład własny mieszkańców Gminy, którzy zadeklarowali chęć uczestnictwa w projekcie. Wszystkie płatności na rzecz wykonawcy za wykonanie usługi będzie prowadziła Gmina. Wszelkie koszty na przygotowania projektu ponosi Gmina.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy przedsięwzięcie inwestycyjne przedstawione przez Wnioskodawcę będzie miało związek ze sprzedażą opodatkowaną...
2. Czy Gmina ma możliwość odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. „Zwiększenie wykorzystania odnawialnych źródeł energii…”...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie przepisów obowiązującego prawa Gmina nie ma możliwości odzyskania podatku od towaru i usług w związku z realizacją projektu pn. „Zwiększenie wykorzystania odnawialnych źródeł energii…”, dlatego też możliwe jest zaliczenie kwoty VAT do kosztów kwalifikowanych projektu. Zgodnie też z treścią art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit a Ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatków i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w zakresie w jakim towary i usługi zostają wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przedstawione przez Gminę S. przedsięwzięcie inwestycyjne z zakresu montowania kompletu kolektorów słonecznych, nie będzie miało związku ze sprzedażą opodatkowaną.

Planowana inwestycja związana jest z bezpośrednim działaniem na rzecz ochrony środowiska naturalnego, ponieważ montaż kolektorów słonecznych u indywidualnych odbiorców w znaczący sposób zmniejsza emisje zanieczyszczeń na terenie Gminy. Przepisy ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150 ze zm.), nakładają na organy państwowe i samorządowe oraz właścicieli urządzeń szereg obowiązków mających na celu ograniczenie emisji spalin. Zgodnie z treścią ustawy o samorządzie gminnym do zadań własnych gminy należy finansowanie działań z zakresu ochrony środowiska i gospodarki wodnej. Stąd wniosek, że do zadań własnych gminy należy finansowanie mi. przedsięwzięć związanych z ochroną powietrza oraz wspomaganie wykorzystania lokalnych źródeł energii odnawialnej oraz wprowadzenie bardziej przyjaznych nośników energii (pkt 21 i 22 ust. 1 art. 400 a Prawo ochrony środowiska).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego, na podstawie zapisu art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z treści cytowanych wyżej przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednostki samorządu terytorialnego takie jak gminy, powiaty czy województwa, są innymi niż organy władzy publicznej uczestnikami sektora finansów publicznych, zatem nie korzystają z wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, lecz są objęte zwolnieniem wskazanym w § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 04 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 73, poz. 392). Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 powoływanej wyżej ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności – zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – zadania własne obejmują sprawy z zakresu ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca realizuje wraz z innymi Gminami, jako partnerami wspólne przedsięwzięcie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa 2007-2013 Priorytet IV, Działania 4.3 Ochrona powietrza i energetyka, pn. Zwiększenie wykorzystania odnawialnych źródeł energii… Projekt zakłada zakup i montaż instalacji kolektorów słonecznych w indywidualnych gospodarstwach domowych. Kolektory słoneczne będą montowane na budynkach mieszkalnych u osób fizycznych. Pomiędzy gminami a osobami fizycznymi będą zawarte umowy użyczenia, które od momentu jej zawarcia oraz w okresie 5 lat od dnia zatwierdzenia końcowego raportu z realizacji przedsięwzięcia, gwarantować będzie Gminom, jako stronom umowy partnerskiej i beneficjentom dofinansowania UE, prawo do władania częścią nieruchomości mieszkańców gmin, na podstawie zawartej umowy użyczenia wykorzystane będzie wyłącznie w celu realizacji projektu. Oprócz umowy użyczenia zawarta będzie umowa regulująca wzajemne prawa i obowiązki Gmin-Partnerów, oraz właścicieli nieruchomości zgłoszonych do instalacji zestawów kolektorów słonecznych. Na zasadzie przepisów umowy z Gminami-Partnerami osoby fizyczne zostały zobowiązani do wniesienia, co najmniej 30 % wkładu własnego wartości całości instalacji kolektora słonecznego po dokonaniu indywidualnej wyceny każdej nieruchomości. Następnie po zakończeniu realizacji projektu własność zestawu kolektora słonecznego zostanie na podstawie odrębnej umowy sprzedaży przeniesiona na rzecz właściciela nieruchomości, na której znajduje się przedmiotowe urządzenie. Sprzedaż będzie dokonywana bezgotówkowo, gdyż cena, za jaką właściciel nieruchomości nabędzie zestaw kolektorów słonecznych zostanie skompensowana z nakładami, które w czasie realizacji projektu użytkownik zestawu poniósł w związku z bieżącą konserwacją, przeglądami serwisowymi w celu zapewnienia prawidłowej eksploatacji zestawu oraz na rzecz jego ubezpieczenia.

Finansowanie przedsięwzięcia będzie przebiegać w następujący sposób:

• 70% kosztu całkowitego będzie finansowana z pozyskanych przez gminę środków RPO WM
• 30% kosztu całkowitego to wkład własny mieszkańców Gminy, którzy zadeklarowali chęć uczestnictwa w projekcie.
  
  

Według art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl przepisu art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W wyżej powołanym przepisie mowa jest o czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel (prawo do wyzbycia się, obciążania, korzystania z nabytych rzeczy). Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych.

Tak, więc usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Ze wskazanych w niniejszej interpretacji przepisów wynika, iż jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Jak wyżej wskazano z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, iż szacunkowa wartość udziału finansowego gospodarstw domowych w zamontowanych instalacjach kształtowała będzie się na poziomie ok. 30% wartości zestawu kolektora słonecznego.

Odnosząc się do przedstawionych okoliczności sprawy przede wszystkim należy zaznaczyć, iż określony w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy zakres opodatkowania tym podatkiem obejmuje odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług. Jak już uprzednio zauważono, przepis art. 7 ust. 1 ustawy definiujący pojęcie „dostawy towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego.

Podkreślenia wymaga, iż zgodnie z definicją zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy zaznaczyć, iż dotyczy ono tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Idąc dalej należy wskazać, iż czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż oderwanie pojęcia „dostawa towarów” oraz ekonomicznych aspektów transakcji od skutków konwencjonalnych powstających na gruncie prawa podatkowego pozwala także na uznanie danej czynności za dostawę towarów nawet mimo pewnych nałożonych na nabywcę ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę (osobę fizyczną – uczestnika programu) korzyści i ciężarów związanych z towarem jest, co do zasady, wydanie towaru.

W rozpatrywanej sprawie – niezależnie od faktu, iż Wnioskodawca przez okres 5 lat pozostawać będzie właścicielem ww. instalacji na gruncie prawa cywilnego – nastąpi wydanie przedmiotu transakcji na rzecz osoby będącej uczestnikiem programu, która od tego momentu dysponować będzie instalacją kolektorów słonecznych jak właściciel.

Jak już uprzednio wyjaśniono, nie należy bowiem utożsamiać czynności cywilnoprawnej przenoszącej prawo własności z dostawą towarów w rozumieniu prawa podatkowego (ustawy o podatku od towarów i usług), gdyż z chwilą wydania towaru (instalacji solarnej) uczestnik programu dysponował będzie tym towarem jak właściciel, czyli władał nim w sensie ekonomicznym. Dana osoba fizyczna rozporządzając ww. towarem nie tylko będzie czerpała korzyści w postaci przysporzenia swego majątku, czy też korzyści ekonomiczne wynikające z faktu posiadania ww. instalacji, ale również winna zapewnić niezbędną dbałość o utrzymanie instalacji solarnej w należytym stanie.

Z uwagi na powyższe z chwilą faktycznego wydania ww. instalacji solarnej nastąpi przeniesienie prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel na rzecz uczestnika programu, tym samym uznać należy, iż dojdzie do dostawy towarów w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.

Kwestią podlegającą ocenie w niniejszej sprawie jest ustalenie czy dostawa instalacji wraz i jej montażem jest czynnością odpłatną bądź nieodpłatną.

Należy w tym miejscu podkreślić, że aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy dostawcą towarów lub usługodawcą a odbiorcą, a w zamian za wykonanie świadczenia powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem i przekazanym za nie wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest dana czynność, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz dokonującego dostawy lub świadczącego usługę.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wynika, iż w ramach opisanego programu wykonane zostaną zainstalowane kolektory słoneczne na budynkach osób fizycznych, które z tytułu uczestnictwa w programie pokryją określone koszty w wysokości 30% wartości zestawu kolektorów słonecznych. Zostaną również zawarte umowy użyczenia pomiędzy Gminą a osobami fizycznymi o nieodpłatne użyczenie części powierzchni dachu budynku mieszkalnego. Gmina nie będzie ponosić w związku z tym kosztów. Z umów zawartych z osobami fizycznymi wynika również, że osoby te będą ponosiły koszty przeglądów serwisowych i innych kosztów niezbędnych do prawidłowej eksploatacji kolektorów słonecznych w okresie 5 lat od dnia zakończenia projektu. Gmina będzie właścicielem kolektorów słonecznych przez 5 lat licząc od dnia zatwierdzenia końcowego raportu realizacji projektu. Po 5 latach Gmina przekaże nieodpłatnie na własność osobom fizycznym kolektory słoneczne.

Tak więc ww. wpłaty ponoszą wyłącznie osoby fizyczne, które następnie korzystać będą, jako uczestnicy programu, z instalacji kolektora słonecznego. W sprawie będącej przedmiotem rozstrzygnięcia mamy, zatem do czynienia z sytuacją, w której pomiędzy stronami zaistniała więź o charakterze zobowiązaniowym. Tym samym, wnoszone wpłaty są niczym innym jak zaliczką na poczet przyszłego świadczenia (dostawy towarów oraz świadczenia usług) dokonywanego przez Wnioskodawcę.

W przedmiotowej sprawie stwierdzić, zatem należy, iż świadczenia, do wykonania których zobowiązał się Wnioskodawca w ramach ww. programu, stanowić będą odpłatną dostawę towarów oraz odpłatne świadczenie usług, które – zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – stanowią czynności podlegające opodatkowaniu według stawek obowiązujących dla danego świadczenia.

Wobec powyższego przekazanie środków finansowych przez osoby fizyczne podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż stanowi zapłatę – zaliczkę z tytułu dostawy towarów (dostawy instalacji solarnej wraz z jej montażem) w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto, art. 88 ust. 4 ustawy wyklucza odliczenie w odniesieniu do podmiotów nie będących zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT. W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia są spełnione, gdyż Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, a towary i usługi nabywane w związku z realizacją projektu pn. „Zwiększenie wykorzystania odnawialnych źródeł energii” będą służyły czynnościom opodatkowanym tym podatkiem, gdyż jak wynika z opisu sprawy po stronie Gminy dojdzie do odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy, realizowanej na podstawie umowy cywilnoprawnej.

Reasumując, Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych z tytułu realizacji projektu pn. „Zwiększenie wykorzystania odnawialnych źródeł energii”.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.