INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2010 r. (data wpływu 3 listopada 2010 r.), uzupełnionym w dniu 8 lutego 2011 r. (data wpływu 9 lutego 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych – jest:

• nieprawidłowe - w zakresie pytań nr 1, 2 i 4,
• prawidłowe – w zakresie pytania nr 5,
• bezprzedmiotowe - w zakresie pytania nr 3.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa pismem z dnia 31 stycznia 2011 r. nr ILPB2/415-1236/10-2/JK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 31 stycznia 2011 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 2 lutego 2011 r.), zaś w dniu 9 lutego 2011 r. (data nadania 8 lutego 2011 r.) do tut. organu wpłynęła odpowiedź na wezwanie, w której Zainteresowany uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada status Agencji Pracy Tymczasowej i jako Agencja Pracy Tymczasowej wysyła pracowników do pracy w Belgii. Wnioskodawca musi odprowadzać od pierwszego miesiąca zatrudnienia w Belgii zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconych pracownikom wynagrodzeń. Nie ma znaczenia czas oddelegowania. w myśl regulacji obowiązujących w Unii Europejskiej praca świadczona na rzecz pracodawcy użytkownika winna być opodatkowywana w miejscu świadczenia pracy. Nie ma możliwości uzyskania zwolnienia z płatności podatku dochodowego na terenie Belgii od pracowników oddelegowanych w ramach agencji pracy tymczasowej, nie ma okresu oczekiwania do 183 dni pobytu pracownika za granicą, powyżej których istnieje obowiązek nawet przy zatrudnieniu na standardową umowę, opodatkowania wynagrodzenia w kraju świadczenia pracy. Obecnie Wnioskodawca odprowadza zaliczki na podatek dochodowy od wypłacanych wynagrodzeń w dwóch krajach:

1. w Polsce.
2. w Belgii.

Czas pobytu pracowników w Belgii jest bardzo różny:

1. 3 miesiące,
2. 6 miesięcy,
3. 24 miesiące,
4. 48 miesięcy.

Obecnie Wnioskodawca znajduje się w paradoksalnej sytuacji. Nie ma możliwości prowadzenia działalności na terenie Belgii, nie odprowadzając podatku dochodowego od wynagrodzeń na terenie Belgii. Równolegle odprowadza podatek z tego samego tytułu w Polsce.

Wynagrodzenia wypłacane są przez polską Spółkę mającą siedzibę w Polsce (przy czym wynagrodzenia wypłacane są pracownikom agencji pracy tymczasowej pracującym na rzecz pracodawcy użytkownika, który ma siedzibę w Belgii). Wynagrodzenia ponoszone są przez polską Spółkę - mającą siedzibę w Polsce posiadającą status agencji pracy tymczasowej. Istotą działania agencji pracy tymczasowej jest wysyłanie do kraju pracodawcy użytkownika pracowników tymczasowych. Regulacje prawne w Belgii nakładają obowiązek odprowadzania podatku od wynagrodzeń w Belgii.

Z posiada stałą placówkę w Belgii, gdzie zgłaszają się pracownicy, którym jest zapewniona stała obsługa administracyjna w kraju pracodawcy użytkownika.

Ponadto Wnioskodawca zaznacza, że w biurze obsługi kadrowej w Belgii otrzymał informację o konieczności odprowadzania podatku od wynagrodzeń w kraju pracodawcy użytkownika - bez względu na czas pobytu pracownika w Belgii oraz o możliwości uzyskania zwolnienia z odprowadzania zaliczki na podatek w Polsce.

Te informacje stały się podstawą do zadania pytania nr 4.

Wnioskodawca formułując pytanie nr 5 o możliwości „rozliczenia obu zaliczek” (odprowadzanych w Polsce i Belgii) pytał o możliwość kalkulowania podatku dochodowego od wynagrodzeń w następujący sposób i następującej kolejności:

1. Naliczenie i odprowadzenie podatku w Belgii - zgodnie z regulacjami obowiązującymi w Belgii,
2. Naliczenie polskiej zaliczki na podatek zgodnie z polskimi przepisami,
3. Umniejszenie polskiej zaliczki na podatek - o podatek zapłacony w Belgii,
4. Zapłata do polskiego urzędu skarbowego - różnicy między polską zaliczką na podatek a podatkiem w Belgii. Taką kalkulacje Wnioskodawca chciałby przeprowadzać w każdym miesiącu.

Czy jest możliwość przy kalkulacji podatku dochodowego od wynagrodzeń potrącania z zaliczki naliczonej w Polsce - podatku zapłaconego w Belgii...

Opierając się na informacjach z biura obsługi kadrowej w Belgii oraz informacjach zaciągniętych w Urzędzie Skarbowym zgodnym z właściwością miejscową Spółki Wnioskodawca zadał pytanie o możliwość zwolnienia z płatności podatku w Polsce. Wnioskodawca uważa, że nie ma podstawy prawnej do całkowitego zwolnienia w Polsce z odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń. Wnioskodawca nie znajduje potwierdzenia w przepisach pozwalającego na odstąpienia od rozliczania w Polsce zaliczek.

W sytuacji odprowadzania zaliczek w dwóch krajach w Polsce i Belgii - zgodnie z Konwencją między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania - w ocenie Wnioskodawcy - istnieje możliwość rozliczenia w podatkowych kalkulacjach i zeznaniach wszystkich zapłaconych zaliczek.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy można nie naliczać i nie odprowadzać zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych do polskiego urzędu skarbowego zgodnie z właściwością miejscową Spółki działającej, jako agencja pracy tymczasowej...
2. Czy istnieje możliwość odprowadzania podatku od wynagrodzeń wyłącznie w kraju pracodawcy użytkownika w kraju świadczenia pracy przez pracownika tymczasowego...
3. Czy można przyjąć, że ze względu na specyfikę Agencji Pracy Tymczasowej - ośrodek życia oddelegowanego pracownika zmienia się na Belgię...
4. Czy od polskiej zaliczki na podatek można potrącić zaliczkę zapłaconą w Belgii, czy można przeprowadzać taką kalkulację w każdym miesiącu, i w sytuacji kiedy wartość podatku w Belgii przekracza polską zaliczkę na podatek - całkowicie odstąpić od zapłaty podatku w Polsce...
5. Czy Wnioskodawca może złożyć powiadomienie do właściwego urzędu skarbowego w Polsce i uzyskać zwolnienie z obowiązku płacenia zaliczek w Polsce...

Zdaniem Wnioskodawcy, odprowadzanie w dwóch krajach podatku dochodowego od wynagrodzeń jest dublowaniem opodatkowania - wbrew umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wnioskodawca nie ma możliwości rozliczenia podwójnej zaliczki na podatek dochodowy. Zaliczka odprowadzona w Belgii staje się kosztem utraconym. w ocenie Wnioskodawcy agencja pracy tymczasowej powinna odprowadzać podatek wyłącznie w kraju faktycznie świadczonej pracy przez pracownika tymczasowego. Wnioskodawca na ten moment odprowadza zaliczki na podatek w Polsce i w Belgii.

Przepisem prawnym bazowym z punktu widzenia omawianego zagadnienia jest art. 23 Konwencji, w myśl którego, w przypadku Polski podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób: jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochody, które, stosownie do postanowień niniejszej Konwencji, podlegają opodatkowaniu w Belgii, to Polska zezwoli na odliczenie od podatku należnego od tej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconego w Belgii...” w powołanym przepisie został zastosowany mechanizm „odliczenia podatku od podatku”. z kolei treść art. 1 oraz art. 2 Konwencji nie pozostawia żadnych wątpliwości, że jej przepisy stosuje się do każdej osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce albo w Belgii lub w obu tych państwach, ponadto, że dotyczy ona podatków od dochodu. z uwagi na fakt, że ustawodawstwo belgijskie nie przewiduje możliwości wyłączenia opodatkowania podatkiem dochodowym (podatek musi być płacony w Belgii), celem jest uniknięcie płacenia drugiego podatku w Polsce z tytułu tego samego dochodu. Nie będzie miał więc tu zastosowania art. 15 Konwencji, zgodnie z którym podatek dochodowy może być płacony za pracę w Belgii na terenie Polski. Aby istniała taka możliwość, muszą zostać spełnione pewne warunki (art. 15 ust. 2 pkt a, b, c). Głównym warunkiem jest nie przekroczenie w roku podatkowym ilości 183 dni pracy na terenie Belgii. Pozostałe są w przypadku Spółki spełnione. Skoro jednak płacenie podatku w Belgii jest bezwzględnie wymagane, przepis ten nie ma zastosowania do omawianej sytuacji.

Odzwierciedleniem art. 23 Konwencji w polskim prawie podatkowym jest wprowadzony do Ustawy przepis art. 27 ust. 8, 9, 9a oraz art. 27g. Są to przepisy zawierające niejako „instrukcję” w jaki sposób pracownik pracujący na terenie obcego państwa (w tym państwa członkowskiego UE) może uniknąć podwójnego opodatkowania. Najbardziej „pasującym” do omawianej sytuacji przepisem jest przepis art. 27 ust. 9. Zgodnie z brzmieniem tego artykułu „Jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania„ dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. w tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio. Wydaje się, że dla omawianego przypadku przepis ten jest odpowiedni. Dotyczy on sytuacji, w których nie ma umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub jest taka umowa, ale nie stanowi ona o zastosowaniu metody określonej w ust. 8 Ustawy. Konwencja stanowi o metodzie „odliczania podatku od podatku”, co nie jest tożsame z metodą określoną w art. 27 ust. 8, o którym tu mowa. Dlatego też należałoby stosować ust. 9 art. 27 a nie ust. 8. Ponadto ust. 8 wyraźnie odnosi się do sytuacji, w której dochody osiągane poza terytorium RP zwolnione są od podatku na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (Konwencja nie zwalnia z podatku a jedynie zezwala na odliczenie podatku od podatku). Jeżeli pracownik Spółki osiągnąłby dochody wyłącznie na terenie Belgii w danym roku podatkowym, to do jego sytuacji będzie miał również zastosowanie omówiony wyżej przepis art. 27 ust. 9 (art. 27 ust. 9a dotyczy tej sytuacji).

Z kolei art. 27g Ustawy stanowi, że podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1, rozliczający na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a uzyskane w roku podatkowym poza terytorium RP dochody ze źródeł, o których mowa w art. 12 ust. 1 (w tym również umowa o pracę), ma prawo - po odliczeniu od podatku składki - odliczyć kwotę obliczoną według następującej zasady:

„Odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a a kwotą podatku, obliczonego od dochodów ze źródeł, o których mowa w ust. 1, przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8”.

Reasumując, biorąc pod uwagę treść art. 27 ust. 8, 9, 9a oraz art. 27g w zw. z art. 3 ust. 1 oraz art. 4 ust. 4 Ustawy, podatek dochodowy od wynagrodzenia pracownika zatrudnionego na terenie Belgii, który został na terenie Belgii faktycznie zapłacony, podlega odliczeniu od podatku naliczonego z tego samego tytułu na terenie RP. Przy odliczaniu należy pamiętać o zasadzie łączenia dochodu celem określenia właściwej skali podatkowej (art. 27).

W świetle powyższych ustaleń co do interpretacji przepisów dotyczących unikania podwójnego opodatkowania, wydaje się iż bez znaczenia jest fakt, że omawiana sytuacja dotyczy pracowników agencji pracy tymczasowej. Ustawa nie zawiera w tej materii jakichkolwiek uszczegółowień. Sytuacja pracowników agencji pracy tymczasowej nie jest w żaden sposób różnicowana od sytuacji innych pracowników czy w ogóle osób osiągających dochody za granicą. Wszystkich obowiązują te same zasady.

W świetle oświadczenia pracownika Urzędu Skarbowego o zwolnieniu z opodatkowania dochodu uzyskiwanego na terenie Belgii (w sensie nie brania go pod uwagę przy obliczaniu podatku na terenie RP) należy zauważyć, że:

1. w treści Ustawy (w szczególności art. 21 zawierającego katalog zwolnień przedmiotowych) brak jest jakichkolwiek zapisów, które upoważniałyby podatnika do potraktowania opodatkowanych i uzyskanych na terenie Belgii dochodów jako zwolnionych z obowiązku ich deklarowania na terenie RP;
2. w treści Konwencji brak przepisów traktujących o zwolnieniu z opodatkowania dochodu pochodzącego z umowy o pracę. Konwencja wyraźnie określa metodę unikania podwójnego opodatkowania jako „odliczenie podatku od podatku” według zasad określonych w przepisach poszczególnych państw.

W świetle powyższego, pracownik Urzędu Skarbowego wskazujący na możliwość zwolnienia z opodatkowania w Polsce tego rodzaju dochodów w omawianej sytuacji, winien wskazać wyraźną podstawę prawną, która na to zezwala. z uwagi na zawiłość przepisów prawa podatkowego oraz liczne akty prawne o charakterze wewnętrznym występujące w Urzędach Skarbowych, możliwość istnienia interpretacji odmiennej do Wnioskodawcy z przepisami prawa nie można całkowicie wykluczyć.

Treść pytań postawionych przez Izbę Skarbową jednoznacznie wskazuje, że we wstępnej ocenie Izba Skarbowa odwrotnie interpretuje zapytanie Spółki. Treść pytań wyczerpuje treść art. 15 ust. 2 pkt a i b Konwencji. w połączeniu z oświadczeniem Spółki zawartym we wniosku, w którym stwierdza się, że „nie ma okresu oczekiwania do 183 dni pobytu pracownika za granicą”, Izba Skarbowa najprawdopodobniej interpretuje, że Spółka chce płacić przedmiotowy podatek w Polsce natomiast chce uniknąć jego płacenia na terenie Belgii. Pytania Izby Skarbowej wyraźnie zmierzają do ustalenia, czy Spółka spełnia warunki, aby uniknąć obowiązku płacenia podatku w Belgii. Inaczej mówiąc, Izba Skarbowa bada, czy Spółka spełnia warunki określone przez art. 15 Konwencji. Zaznacza się, że Spółka we wniosku wyraźnie oświadczyła (w pytaniu nr 1 i 4), że akceptuje płacenie podatku w Belgii z jednoczesnym uniknięciem obowiązku podatkowego na terenie RP.

W odniesieniu do pytania nr 5 przedstawionego we wniosku, Spółka wskazała, iż nie ma podstawy prawnej do wystąpienia przez Nią do właściwego urzędu skarbowego w Polsce i uzyskanie zwolnienia z obowiązku płacenia podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• nieprawidłowe - w zakresie pytań nr 1, 2 i 4,
• prawidłowe – w zakresie pytania nr 5,
• bezprzedmiotowe - w zakresie pytania nr 3.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2010 r., Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Ust. 1a ww. artykułu stanowi, że za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Na mocy art. 4a ww. ustawy, art. 3 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Konwencji podpisanej w dniu 20 sierpnia 2001 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. u. z 2004 r. Nr 211, poz. 2139) pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Tak więc co do zasady dochód osiągnięty przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce za pracę wykonywaną w Belgii będzie podlegał opodatkowaniu w Belgii, zaś Polska będzie mogła zastosować metodę uniknięcia podwójnego opodatkowania określoną w umowie.

Ustęp 2 wskazanego artykułu stanowi, że bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej na terenie drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie podczas jednego lub kilku okresów, nie przekraczających łącznie 183 dni w danym roku podatkowym,
2. wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma w tym drugim Państwie miejsca zamieszkania lub siedziby,
3. wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

Zgodnie z powyższym, jeśli pracownik Wnioskodawcy mający miejsce zamieszkania na terenie Polski, wykonuje pracę na terytorium Belgii, wówczas osiągnięte za tę pracę wynagrodzenie podlega opodatkowaniu w państwie w którym praca jest wykonywana, czyli w Belgii oraz w państwie miejsca zamieszkania, czyli w Polsce. Jednakże, na podstawie art. 15 ust. 2 cytowanej umowy, wynagrodzenie za pracę pracownika Wnioskodawcy mającego miejsce zamieszkania w Polsce, uzyskane na terenie Belgii jest opodatkowane tylko w Polsce w przypadku, gdy łącznie zostaną spełnione przesłanki wskazane w tym przepisie.

I tak opodatkowanie wynagrodzenia wyłącznie w Polsce ma miejsce w przypadku, gdy wynagrodzenie nie jest wypłacane przez pracodawcę mającego miejsce zamieszkania lub siedzibę w Belgii, wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada na terenie Belgii, a pracownicy przebywają na terenie Belgii mniej niż 183 w danym roku podatkowym. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, iż wynagrodzenie pracowników podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 umowy.

Należy zauważyć, że stosownie do Komentarza do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD) obliczanie długości pobytu w danym państwie jest dokonywane poprzez stosowanie metody opartej na „dniach fizycznej obecności”. w ramach tej metody każda część dnia, nawet bardzo krótka, spędzona przez podatnika w danym państwie, liczy się jako dzień obecności w tym państwie przy obliczaniu okresu 183 dni. Jako dzień obecności liczone są: dzień przybycia i wyjazdu, wszystkie inne dni spędzone w danym państwie, także soboty i niedziele, święta narodowe, urlopy przed, w czasie i po zakończeniu działalności, dni choroby. Nie bierze się pod uwagę dni spędzonych w tym państwie w czasie przejazdu między dwoma miejscami położonymi poza tym państwem. Każdy pełny dzień spędzony natomiast poza danym państwem, czy to w celach wakacyjnych, służbowych, czy z innej przyczyny, nie może być brany pod uwagę.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, Wnioskodawca oddelegowuje polskich pracowników do pracy w Belgii. Wynagrodzenie wypłacane jest przez pracodawcę, który nie ma siedziby w Belgii. Niektórzy pracownicy Wnioskodawcy przebywają w Belgii krócej niż 183 dni, a niektórzy ponad 183 dni w roku podatkowym. w odniesieniu do tych drugich nie są spełnione wszystkie warunki wskazane w art. 15 ust. 2 cytowanej umowy bowiem pracownicy Ci przebywają na terenie Belgii ponad 183 w roku podatkowym i w związku z tym uzyskane wynagrodzenie, zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy, podlega opodatkowaniu w Belgii i w Polsce.

Zgodnie z brzmieniem art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Natomiast, w myśl art. 32 ust. 6 ww. ustawy zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na wniosek podatnika zakład pracy pobiera zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do przepisów ust. 1-5, z uwzględnieniem art. 27 ust. 9 i 9a.

Jeżeli pracodawca wie „z góry”, że zatrudniony pracownik będzie przebywał w drugim Państwie przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni w danym roku podatkowym i tym samym wie, że dochody pracownika z pracy wykonywanej na terenie Belgii będą podlegały opodatkowaniu w tym kraju, to na podstawie art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych winien odstąpić od poboru zaliczek na podatek dochodowy od pierwszego dnia wykonywania przez pracownika pracy na terenie Belgii.

Natomiast w sytuacji, gdy pracodawca pobierał zaliczki na podatek dochodowy, to z chwilą przekroczenia przez danego pracownika minimalnego okresu pobytu w Belgii, tj. 183 dni w roku podatkowym, Wnioskodawca będący płatnikiem winien zaprzestać poboru zaliczek na podatek dochodowy, z uwagi na fakt, iż od chwili przekroczenia tego okresu wynagrodzenie za pracę wykonywaną w Belgii podlega opodatkowaniu w tym kraju według przepisów prawa belgijskiego, przy czym opodatkowaniu podlegać będzie dochód uzyskany od pierwszego dnia, w którym praca wykonywana była w Belgii.

Stosownie do art. 23 ust. 2 lit. a) konwencji jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochody lub posiada majątek, które, stosownie do postanowień niniejszej Konwencji, podlegają opodatkowaniu w Belgii, to Polska zezwoli na:

1. odliczenie od podatku należnego od tej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Belgii;
2. na odliczenie od podatku należnego od majątku tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Belgii.

W jednym i w drugim przypadku odliczenie takie nie może jednak przekroczyć tej części podatku od dochodu lub od majątku, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która w zależności od przypadku odpowiada tej części dochodu lub majątku, jaka może być opodatkowana w Belgii.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. w informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Ust. 2 ww. artykułu stanowi, że jeżeli obowiązek poboru przez płatników, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, zaliczek na podatek ustał w ciągu roku, płatnicy na pisemny wniosek podatnika, w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, są obowiązani do sporządzenia i przekazania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, lub urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, imiennej informacji, o której mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Reasumując stwierdzić należy, że do momentu kiedy okres pobytu polskiego pracownika za granicą nie przekroczy 183 dni, dochód z wynagrodzenia osiągnięty przez niego, opodatkowany będzie tylko i wyłącznie w Polsce. Przez ten okres, na Wnioskodawcy ciążyć będzie obowiązek poboru zaliczki od wynagrodzeń wypłacanych pracownikowi za pracę wykonywaną w Belgii, na zasadach określonych dla pracowników polskich. Natomiast po przekroczeniu przez pracownika wskazanego okresu pobytu za granicą w danym roku kalendarzowym na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek poboru miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych (art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Za nieprawidłowe należało więc uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym powinien On odprowadzać podatek wyłącznie w Belgii.

W odniesieniu do pytania nr 5 tut. Organ informuje, iż w zakresie poboru podatku, ustawodawca przewidział możliwość udzielania podatnikom uznaniowych ulg w spłacie zobowiązań podatkowych w określonych sytuacjach szczególnych.

Na podstawie art. 67a § 1 w zw. z art. 13 § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, naczelnik urzędu skarbowego, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może:

1. odroczyć termin płatności podatku lub rozłożyć zapłatę podatku na raty
2. odroczyć lub rozłożyć na raty zapłatę zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę lub odsetki określone w decyzji, o której mowa w art. 53a;
3. umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.

Jednakże wskazać należy, iż powyższa ulga przysługuje tylko podatnikom. Tymczasem Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie występuje w roli płatnika.

W odniesieniu do pytania nr 3 tut. Organ stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż ww. organ wydaje interpretacje prawa podatkowego wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. Kwestia gdzie znajduje się „ośrodek życia oddelegowanego” nie dotyczy natomiast Wnioskodawcy jako pracodawcy.

Podkreślić również należy, że pracownik, którego dotyczy przedstawiony we wniosku stan faktyczny w ww. zakresie - działając w swoim imieniu - może wystąpić z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.