INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2010 r. (data wpływu 26 listopada 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 stycznia 2011 r. (data wpływu 27 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy towarów oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy towarów oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 stycznia 2011 r. (data wpływu 27 stycznia 2011 r.) o informację wyjaśniającą kwestię pełnomocnictwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza przemieszczać towary z terytorium Polski do składu celnego zlokalizowanego na terenie Turcji, z którego towary będą nabywane przez jego tureckiego kontrahenta (dalej: Kontrahent). Skład prowadzony będzie przez podmiot trzeci (dalej: Operator składu). Koszty utrzymania powyższego składu opłacane będą przez Kontrahenta. Podmiotem odpowiedzialnym za organizację transportu towarów do składu celnego w Turcji będzie Kontrahent.

Zainteresowany jest zobowiązany utrzymywać w składzie określoną ilość towarów, stosownie do miesięcznego zapotrzebowania Kontrahenta i zgodnie z poczynionymi przez niego zamówieniami.

W momencie wysyłki towarów do Turcji, Spółka będzie wystawiała na Kontrahenta tzw. „fakturę pro forma”, stanowiącą podstawę do odprawy celnej w Polsce, jak również do wprowadzenia towarów do składu celnego w Turcji.

Towary przemieszczone do składu celnego będą pozostawać własnością Wnioskodawcy do momentu ich nabycia przez Kontrahenta. W szczególności do momentu nabycia towarów przez Kontrahenta, prawo do rozporządzania towarami przez Zainteresowanego nie może być w żaden sposób ograniczone.

Spółka będzie miała m.in. prawo do kontroli towarów w składzie oraz samego składu, jak również będzie informowana przez Operatora składu o ilości i jakości towarów znajdujących się w składzie oraz dostarczonych do Kontrahenta. W przypadku jakichkolwiek szkód dotyczących składowanych towarów, Operator składu niezwłocznie zawiadomi o nich Wnioskodawcę. Niezależnie od powyższego, Zainteresowany upoważnia Kontrahenta do dokonywania kontroli składowanych towarów, jak również przeprowadzania ich testów.

W zależności od potrzeb produkcyjnych Kontrahenta, będzie on miał prawo pobrać ze składu dowolną ilość towaru. Zgodnie z założeniami, towary będą nabywane przez Kontrahenta ze składu w terminie do 4 tygodni od momentu ich wprowadzenia do składu. W momencie pobrania towarów ze składu staną się one własnością Kontrahenta. Na podstawie danych Operatora składu dotyczących ilości nabytego przez Kontrahenta towaru, Spółka będzie wystawiała na Kontrahenta fakturę dokumentującą sprzedaż towarów ze składu celnego.

Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowy z Kontrahentem oraz Operatorem składu. Postanowienia tych umów będą regulowały warunki wprowadzania, magazynowania i nabywania towarów ze składu i będą zgodne z zamiarem stron, opisanym powyżej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy prawo do rozporządzania towarami jak właściciel przechodzi na Kontrahenta dopiero w momencie sprzedaży towarów ze składu...
2. Czy przemieszczenie towarów z Polski do składu celnego na terytorium Turcji, nie stanowi eksportu towarów w rozumieniu ustawy o VAT...
3. Czy wydanie towarów Kontrahentowi ze składu (sprzedaż) na terytorium Turcji, również nie stanowi transakcji podlegającej opodatkowaniu VAT w Polsce...
4. Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług wykorzystywanych do wyprodukowania towarów przemieszczanych do Turcji...

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Prawo do dysponowania towarami jak właściciel przechodzi na Kontrahenta w momencie nabycia towarów ze składu;
2. W związku z powyższym, przemieszczenie towarów z Polski do składu celnego na terytorium Turcji, nie stanowi podlegającej opodatkowaniu transakcji eksportu towarów w rozumieniu ustawy o VAT;
3. Późniejsze wydanie towarów Kontrahentowi ze składu (sprzedaż) na terytorium Turcji, również nie stanowi transakcji podlegającej opodatkowaniu VAT w Polsce. Transakcja ta, stanowi bowiem sprzedaż podlegającą opodatkowaniu na terytorium Turcji;
4. Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług wykorzystywanych do wyprodukowania towarów przemieszczanych do Turcji.

Zakres czynności podlegających VAT definiuje art. 5 ustawy o VAT. Katalog transakcji wymienionych w tym artykule jest katalogiem zamkniętym. W związku z powyższym, jeżeli dana transakcja nie została wymieniona w art. 5 ustawy o VAT, to nie podlega ona opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlegają następujące transakcje:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zdaniem Spółki, przemieszczenie towarów z Polski do Turcji, ani też następująca później sprzedaż towarów ze składu Kontrahentowi, nie spełniają definicji żadnej z wymienionych powyżej transakcji. W szczególności nie stanowią one eksportu towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, ani dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W myśl art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, przez eksport towarów należy rozumieć „potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz lub
2. nabywcę mającego siedzibę na terytorium kraju, lub na jego rzecz (…)”.

Biorąc pod uwagę powyższą definicję, z eksportem towarów mamy do czynienia w sytuacji, gdy spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1. następuje wywóz towarów z terytorium Polski na terytorium państwa trzeciego (poza terytorium Wspólnoty), potwierdzony przez odpowiedni urząd celny;
2. wywóz dokonywany jest przez dostawcę lub na jego rzecz lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, oraz
3. wywóz następuje w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT.

W opinii Zainteresowanego, w przedstawionej sprawie nie jest spełniona trzecia z wymienionych przesłanek. Wywóz towarów nie następuje bowiem w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT, czyli nie dochodzi do dostawy towarów. Aby doszło do eksportu, wywóz towarów musi być natomiast następstwem dostawy towarów.

Definicję dostawy towarów zawiera art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W momencie wywozu towarów z terytorium Polski do Turcji i ich dostawy do składu celnego, Spółka nie przenosi na Kontrahenta prawa do dysponowania towarami jak właściciel. Towary znajdujące się w składzie stanowią bowiem własność Wnioskodawcy i to on dysponuje nimi do momentu ich nabycia przez Kontrahenta. Świadczy o tym przede wszystkim fakt, iż do momentu nabycia towarów przez Kontrahenta, prawo do rozporządzania towarami przez Zainteresowanego nie może być w żaden sposób ograniczone. Spółka będzie miała m.in. prawo do kontroli towarów w składzie oraz samego składu. Wnioskodawca upoważnia ponadto Kontrahenta do dokonywania kontroli skarbowych towarów, jak również przeprowadzania ich testów.

Tym samym, zdaniem Zainteresowanego, w przedmiotowej sprawie, w momencie przemieszczenia towarów (ich wywozu) z Polski do Turcji, nie mamy do czynienia z eksportem towarów.

Opodatkowaniu VAT w Polsce nie będzie podlegać, w opinii Spółki, również transakcja sprzedaży towarów Kontrahentowi ze składu celnego. Podatek VAT jest bowiem podatkiem terytorialnym. Oznacza to, iż opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te transakcje, które są wykonane na terytorium tego państwa, a ściślej takie które zostały uznane za wykonane w tym państwie. Zatem opodatkowaniu w Polsce będą podlegały te transakcje, które zostały uznane za wykonane na terytorium Polski. W konsekwencji niezwykle istotnym jest ustalenie miejsca, w którym dokonana zostaje dostawa towarów przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów niewysyłanych ani nietrasnportowanych (a z taką dostawą mamy do czynienia w momencie nabycia towarów ze składu celnego przez Kontrahenta) jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy towarów. Jako, że towary wydawane Kontrahentowi znajdują się w momencie sprzedaży na terytorium Turcji, to taka transakcja, zgodnie z ustawą o VAT jest uznana za wykonaną na terytorium Turcji. W konsekwencji transakcja ta nie podlega VAT w Polsce.

Spółka ma jednocześnie prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług wykorzystywanych do wyprodukowania towarów przemieszczanych do Turcji. Zgodnie bowiem z treścią art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego nawet wówczas, gdy nabywane towary lub usługi wykorzystywane są do dostawy towarów przez tego podatnika poza terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Niezależnie od powyższych argumentów Zainteresowany zwraca również uwagę, że jego stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach wydanych przez Ministra Finansów w analogicznym stanie faktycznym, m.in. w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 26 lutego 2009 r. o sygn. ITPP2/443-1043/08/MD, Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 12 czerwca 2009 r. o sygn. ILPP2/443-436/09-4/GZ.

W świetle powyższych argumentów, Spółka wnosi o potwierdzenie stanowiska zaprezentowanego powyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z informacji zawartych w opisie sprawy wynika, iż Wnioskodawca planuje przemieszczać towary z Polski do składu celnego położonego w Turcji, z którego towary będą nabywane przez jego tureckiego Kontrahenta. Towary przemieszczone do składu celnego będą pozostawać własnością Spółki do momentu ich nabycia przez Kontrahenta. W szczególności do momentu nabycia towarów przez Kontrahenta, prawo do rozporządzania towarami przez Zainteresowanego nie może być w żaden sposób ograniczone. W momencie pobrania towarów ze składu staną się one własnością Kontrahenta.

Wskazać należy, iż na potrzeby podatku od towarów i usług dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Istotnymi elementami konstrukcji tej definicji są:

1. prawo do rozporządzania,
2. przeniesienie tego prawa,
3. możność rozporządzania towarem jak właściciel po stronie otrzymującego to prawo.

Z ekonomicznego aspektu transakcji ważne jest zatem, czy w wyniku danego zdarzenia gospodarczego (dostawy towarów) dochodzi do przeniesienia na rzecz kontrahenta możliwości (prawa) dysponowania rzeczą w zakresie, jaki charakterystyczny jest dla właściciela. Jeśli możliwość korzystania z przedmiotu transakcji ma charakter trwały w momencie jej zawarcia, to uznać należy, że nastąpiła dostawa towaru. Warunek ten ujęto w sformułowaniu „przeniesienie”, które rozumieć należy jako przekazanie uprawnień właścicielskich między dotychczasowym posiadaczem towaru a jego kontrahentem. Pamiętać przy tym należy, że „rozporządzanie jak właściciel” należy rozumieć w sensie ekonomicznym, czyli faktycznym.

Mając powyższe na uwadze, należy zgodzić się ze Spółką, iż prawo do rozporządzania towarami jak właściciel przejdzie na Kontrahenta dopiero w momencie pobrania przez niego towarów ze składu celnego. Z postanowień, które zostaną zawarte z Kontrahentem wynikać będzie, iż w momencie pobrania przez niego towarów ze składu stanie się on ich właścicielem.

Stosownie do treści art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu, w tym środków transportu, o których mowa w art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 z 29.10.2005, str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 1777/2005”.

Wobec powyższego, aby uznać daną czynność za eksport towarów, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce czynność określona w przepisach art. 7 ustawy,
• następnie, w konsekwencji tej czynności, dochodzi do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),
• wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  

Z powyższego wynika zatem, że dla uznania danej czynności za eksport towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, niezbędne jest przede wszystkim równoczesne z wywozem, przeniesienie na nabywcę owych towarów prawa do rozporządzania nimi jak właściciel. Niezaistnienie jednej z przesłanek wymienionych w art. 2 pkt 8 ustawy powoduje, iż nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy. Tak więc w przedmiotowej sprawie wywóz towarów do składu celnego w Turcji nie będzie mógł być uznany za eksport towarów, o którym mowa w powołanym powyżej przepisie, bowiem wywóz towarów nie nastąpi w wykonaniu przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Podkreślić należy, iż podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną wykonane w danym państwie, a ściślej te czynności, które zostaną uznane za wykonane w danym miejscu. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Zatem, jego określenie ma istotne znaczenie dla prawidłowego ustalenia państwa, w którym powstaje obowiązek podatkowy z tytułu danej czynności opodatkowanej podatkiem VAT.

Tym samym, dla rozstrzygnięcia gdzie powinna zostać opodatkowana przedmiotowa dostawa towarów, należy dokonać analizy przepisu art. 22 ustawy, regulującego kwestię miejsca świadczenia przy dostawie towarów.

Miejsce świadczenia (opodatkowania) przy dostawie towarów uzależnione jest od sposobu, w jaki realizowana jest dostawa. W myśl art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Z opisu sprawy wynika, iż towary w momencie dokonywania dostawy znajdować się będą na terytorium Turcji.

Wobec powyższego, miejscem dostawy towarów w przedmiotowej sprawie, stosownie do cyt. powyżej przepisu art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, będzie miejsce, w którym towary znajdą się w momencie dostawy, czyli Turcja. Tym samym, sprzedaż dokonywana przez Wnioskodawcę w Turcji nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

   - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje zatem wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług i dotyczy podatku naliczonego wynikającego z zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które w ogóle nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Jednak w oparciu o art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Jak wynika z cytowanego powyżej przepisu, ustawodawca uzależnia możliwość skorzystania z prawa do obniżenia podatku od towarów i usług od spełnienia łącznie wskazanych w tym przepisie warunków, a mianowicie:

1. kwota podatku naliczonego, która ma obniżać kwotę podatku należnego, musi być związana z importowanymi lub nabywanymi towarami i usługami, które dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju,
2. podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka będzie dokonywała dostawy towarów, dla której miejscem opodatkowania nie będzie terytorium kraju.

Jak wskazano na wstępie, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zatem, gdyby miejscem opodatkowania przedmiotowej dostawy towarów było terytorium Polski, sprzedaż ta podlegałaby opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawcy przysługiwałoby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług z nią związanych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan sprawy i powołane przepisy należy stwierdzić, że Zainteresowanemu będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług wykorzystywanych do wyprodukowania towarów przemieszczanych do Turcji, pod warunkiem, że będzie on w posiadaniu dokumentów, o których mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, potwierdzających związek odliczonego podatku z dostawami towarów dokonywanymi poza terytorium kraju.

Dodatkowo należy jednak wskazać, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, o których mowa w art. 86 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Reasumując:

Ad. 1

W przedmiotowej sprawie prawo do rozporządzania towarami jak właściciel przejdzie na Kontrahenta dopiero w momencie sprzedaży towarów ze składu celnego, tzn. w momencie jego pobrania.

Ad. 2

Przemieszczenie towarów z Polski do składu celnego na terytorium Turcji nie będzie stanowiło eksportu towarów w rozumieniu ustawy, bowiem wywóz towarów nie nastąpi w wykonaniu przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Ad. 3

Wydanie towarów Kontrahentowi ze składu (sprzedaż) na terytorium Turcji nie będzie stanowiło transakcji podlegającej opodatkowaniu VAT w Polsce, gdyż miejscem jej świadczenia będzie terytorium Turcji, zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Ad. 4

Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług wykorzystywanych do wyprodukowania towarów przemieszczanych do Turcji, zgodnie z powołanymi przepisami ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, zwrócić należy uwagę, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.