INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2010 r. (data wpływu 29 listopada 2010 r.), uzupełnionym w dniach 9 oraz 14 lutego 2011 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania posiadanych dokumentów (również w kontekście ich konkretnych zapisów) za wystarczające do zastosowania 0% stawki podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony dniach 9 oraz 14 lutego 2011 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania posiadanych dokumentów (również w kontekście ich konkretnych zapisów) za wystarczające do zastosowania 0% stawki podatku.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniach, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podstawową działalnością Spółki jest produkcja i sprzedaż przędzy lnianej. W dniu 12 października 2010 r. Spółka dokonała sprzedaży przędzy na rzecz kontrahenta francuskiego (podatnika podatku od wartości dodanej na terenie Francji). Sprzedaż odbyła się na warunkach EXW, czyli towar został odebrany przez firmę transportową, posiadającą zlecenie od kontrahenta francuskiego, a następnie przewieziony do portu kontenerowego w B.. Z informacji uzyskanych od kontrahenta francuskiego wynika, że produkt został wywieziony z terytorium Unii Europejskiej do Japonii.

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług, mamy do czynienia z eksportem pośrednim. Produkt został zgłoszony do odprawy celnej w B. za pośrednictwem francuskiej agencji celnej i taka nazwa widnieje na otrzymanym przez Spółkę dokumencie celnym EX A.

W pozycji „nadawca” tego dokumentu, wpisany jest kontrahent francuski, odbiorcą jest kontrahent z Japonii. Zgodnie z oświadczeniem złożonym przez kontrahenta Spółki, procedura eksportu rozpoczęła się na terytorium Francji. Jako urząd wyprowadzenia został podany Urząd Celny w B..

W pozycji „opis towaru” dokumentu EX A, znajduje się ogólny zapis „przędza lniana”, bez wyszczególnienia numerów metrycznych. Podana została waga (kilogramy) przędzy, zgodne z wystawionymi przez Spółkę fakturami.

Spółka jest w posiadaniu następujących dokumentów:

1. kopii faktur VAT (wystawionych przez Spółkę), na których wskazana jest ilość towaru, waga netto i brutto,
2. specyfikacji towarów (wystawionych przez Spółkę),
3. kopii dokumentu transportowego, dotyczącego transportu towaru z siedziby Spółki do portu kontenerowego w B.,
4. kopii dokumentu celnego EX A („ręcznego” - bez kodów kreskowych, wskazujących na wystawienie w systemie ECS), przesłanego przez kontrahenta francuskiego - bez podpisu i pieczątki Urzędu Celnego w B..

W dniu 13 grudnia 2010 r. (po złożeniu wniosku o interpretację indywidualną) do Spółki zostały dostarczone kopie dokumentu IE-599, z których wynikają następujące informacje:

• numer zgłoszenia nadany przez Urząd Celny we Francji,
• numer kontenera,
• kraj wysyłki (Polska),
• data wyprowadzenia,
• wynik kontroli dopuszczający wywóz,
• waga,
• numer Urzędu Celnego wyprowadzenia w B.,
• numer Urzędu Celnego we Francji,

Dostarczone kopie komunikatów IE-599 nie są opieczętowane i podpisane przez Urząd Celny, nie posiadają również podpisu elektronicznego oraz klucza do bezpiecznej emisji danych.

W dniu 4 lutego 2011 r. kontrahent dostarczył do Spółki skan listów przewozowych dotyczących transportu drogą morską z B. do Japonii, w których daty wywozu oraz waga przędzy są identyczne, jak na komunikacie IE-599. Listy przewozowe są opieczętowane i podpisane przez przewoźnika.

Kontrahent francuski twierdzi, że skoro przędza została zgłoszona do wywozu na terenie Francji, na podstawie przepisów prawa obowiązujących w tym kraju, są to dokumenty wystarczające do potwierdzenia wywozu produktu poza terytorium Wspólnoty i pozwalają Spółce zastosować stawkę 0% przy opodatkowaniu ww. transakcji podatkiem od towarów i usług

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy dokumenty posiadane przez Spółkę są wystarczające do opodatkowania sprzedaży stawką 0%, zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług...
2. Czy opis towarów na posiadanych dokumentach oraz podane w nim kilogramy przędzy są wystarczające do uznania, iż spełniona została tożsamość towaru, będącego przedmiotem dostawy i wywozu, zgodnie z art. 41 ust. 11 ww. ustawy...
3. Czy kopie dostarczonych dokumentów celnych IE-599, potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty muszą być bezwzględnie opieczętowane i podpisane przez Urząd Celny...

Zdaniem Wnioskodawcy, dokumenty dostarczone przez kontrahenta francuskiego nie spełniają wymogów art. 41 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług dla eksportu pośredniego i zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, ponieważ nie potwierdzają wywozu poza terytorium Wspólnoty. Posiadany dokument celny wystawiony przez agencję celną z Francji (EX A „ręczny”, bez kodu kreskowego, który jest nadawany przez system ECS) nie jest potwierdzony przez Urząd Celny w B..

Spółka nie otrzymała również podpisanego przez system ECS przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych, kopii komunikatu IE-599 poświadczonego pieczęcią i podpisem właściwego Urzędu Celnego, jak również kopii dokumentu SAD-3.

Spółka uważa, że jeżeli do dnia sporządzenia deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym dokonała dostawy towarów nie otrzymała jednego z ww. dokumentów, może nie wykazywać w tym miesiącu dostawy, jako dostawy opodatkowanej stawką właściwą dla sprzedaży krajowej lecz może wykazać go ze stawką 0% w miesiącu następnym, pod warunkiem posiadania kopii dokumentu celnego, o którym mowa powyżej do dnia sporządzenia deklaracji za okres następny. Jeżeli i w tym okresie Spółka nie otrzyma potwierdzenia jest zobowiązania do zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 22%

Spółka uważa, że podany opis towaru na dokumencie celnym EX A wraz z zamieszczoną informacją o eksportowanych kilogramach towaru jest wystarczający do ustalenia jego tożsamości, zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Otrzymane przez Spółkę komunikaty IE-599 wymagają podpisu i pieczęci Urzędu Celnego wywozu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W związku z tym, że wniosek Spółki złożony w miesiącu listopadzie 2010 r., dotyczy stanu faktycznego, niniejszą interpretację wydaje się w oparciu o stan prawny obowiązujący w 2010 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. eksport towarów, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem świadczenia przy jego realizacji jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Eksportem towarów - w świetle art. 2 pkt 8 ustawy - jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych, wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonywany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu (...).

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, w zależności od tego czy towar będący przedmiotem eksportu wywożony jest przez dostawcę lub na jego rzecz, czy też przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz. Przypadek, w którym dostawca lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty stanowi tzw. eksport bezpośredni. Natomiast, gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty dokonywany jest przez nabywcę towaru mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz występuje eksport pośredni. Należy podkreślić, iż eksport towarów jest dla potrzeb podatku od towarów i usług kwalifikowaną formą dostawy towarów; wywóz następuje w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy.

Stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy od podatku od towarów i usług - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a), stawka podatku wynosi 0%.

Ust. 7 ww. artykułu przesądza, że jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

Natomiast ust. 9 tegoż artykułu wskazuje, że otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Według ust. 11 tego artykułu, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Wspólnoty. Z dokumentu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z pkt 14 preambuły rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1875/2006 z dnia 18 grudnia 2006 r. (Dz. Urz. WE L 360/64) zmieniającego rozporządzenie (EWG) Nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, aby umożliwić sprawniejszą kontrolę procedury wywozu oraz uszlachetniania biernego, jak również powrotnego wywozu, ze względów bezpieczeństwa i ochrony, a także z uwagi na kontrole celne, organy celne powinny zastąpić obecną procedurę z zastosowaniem dokumentów w formie papierowej elektroniczną wymianą danych między urzędem celnym wywozu i urzędem celnym wyprowadzenia.

Od dnia 31 sierpnia 2007 r. został w Polsce uruchomiony System Kontroli Eksportu ECS polegający na elektronicznej obsłudze zgłoszeń wywozowych. Zgodnie z art. 796e Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1875/2006 z dnia 18 grudnia 2006 r. zmieniającego rozporządzenie (EWG) Nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, urząd wywozu po otrzymaniu komunikatu „Wyniki kontroli w urzędzie wyprowadzenia”, o którym mowa w art. 796d ust. 2, potwierdza fizyczne wyprowadzenie towarów, przesyłając zgłaszającemu komunikat „potwierdzenie wywozu” lub informując go w innej określonej w tym celu przez ten urząd formie.

W związku z powyższym, w przypadku gdy obsługa zgłoszenia wywozowego (a od dnia 1 lipca 2009 r. jest to zasadą) odbywa się w systemie ECS, potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty stanowi co do zasady, komunikat IE-599 „potwierdzenie wywozu”, z którego wynika, iż dokonano wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty. Komunikat ten generowany jest jako plik w formacie XML, następnie podpisywany jest przez system przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych. Tak przesłany komunikat IE-599 jest dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. Komunikat zawiera dane zgłoszenia z momentu zwolnienia zgłoszenia do procedury wywozu oraz informację o potwierdzeniu wywozu lub zatrzymaniu towaru na granicy. Istotnym faktem jest, iż ww. komunikat przesyłany jest wyłącznie do podmiotu dokonującego zgłoszenia wywozowego. Zatem od dnia 31 sierpnia 2007 r. za dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług należy uznać dokument elektroniczny - komunikat IE-599 przesłany przez urząd celny wyjścia. Uwierzytelniony przez urząd celny wydruk komputerowy komunikatu IE-599 stanowi jego kopię.

Zgodnie z art. 787 ust. 2 ww. rozporządzenia, jeżeli nie działa system teleinformatyczny organów celnych lub osoby składającej zgłoszenie, organy celne przyjmują zgłoszenie wywozowe w formie papierowej, pod warunkiem, że jest dokonane w jeden z następujących sposobów:

1. za pomocą formularza zgodnego z wzorem określonym w załącznikach 31 do 34, uzupełnionego o Dokument Bezpieczeństwo i Ochrona, zgodny ze wzorem określonym w załączniku 45i, oraz o Wykaz Pozycji/Bezpieczeństwo i Ochrona, zgodny z wzorem określonym w załączniku 45j;
2. za pomocą Wywozowego SAD/Bezpieczeństwo (ESS), zgodnego ze wzorem określonym w załączniku 45k, oraz Wywozowego Wykazu Pozycji/Bezpieczeństwo, zgodnego ze wzorem określonym w załączniku 45l.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Spółka dokonała dostawy towaru (przędzy lnianej) na rzecz kontrahenta francuskiego, który dokonał jego wywozu poza terytorium Unii Europejskiej. W tej sytuacji – jak stwierdziła Spółka – miał miejsce tzw. eksport pośredni. Spółka posiada kopie komunikatów IE-599, które nie są opieczętowane i podpisane przez Urząd Celny w B. (urząd celny wyprowadzenia) oraz nie posiadają podpisu elektronicznego oraz klucza do bezpiecznej emisji danych.

Na tym tle Spółka powzięła wątpliwość dotycząca uznania posiadanych dokumentów (również w kontekście ich konkretnych zapisów) za wystarczające do zastosowania 0% stawki podatku.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług, w tym przede wszystkim treść art. 41 ust. 11, stwierdzić należy, że skoro Spółka posiada kopie dokumentów celnych (komunikatów IE-599), na których urząd celny określony w przepisach celnych (tj. urząd celny wyprowadzenia), nie potwierdził wywozu z terytorium Polski poza terytorium UE towaru sprzedanego kontrahentowi francuskiemu, brak jest podstaw prawnych do zastosowania przez Spółkę stawki podatku w wysokości 0% do dokonanych dostaw. W efekcie zastosowanie winna mieć stawka podatku właściwa dla sprzedanych towarów.

Ponadto stwierdzić należy, iż tożsamość, o której mowa w ww. art. 41 ust. 11 ustawy, ustalana jest na podstawie kopii dokumentu celnego. Zatem jeżeli oryginał takiego dokumentu (zakładając również jego poprawność materialną) został wypełniony zgodnie z wymogami prawa celnego, tożsamość towaru zgłoszonego do procedury wywozu oraz faktycznie wywiezionego poza terytorium UE, winna być uznana za udowodnioną.

Ponadto informuje się również, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów. Wobec powyższego załączone do uzupełnienia wniosku dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy, a oceny stanowiska Spółki dokonano wyłącznie na podstawie opisu stanu faktycznego zawartego we wniosku i jego uzupełnieniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.