INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2010r. (data wpływu 16 listopada 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 stycznia 2011r. (data wpływu 21 stycznia 2011r.) oraz pismem z dnia 8 lutego 2011r. (data wpływu 9 lutego 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości zastosowania zwolnienia z podatku VAT dla usługi odpłatnego poręczenia pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości zastosowania zwolnienia z podatku VAT dla usługi odpłatnego poręczenia pożyczki.

Ww. wniosek został uzupełniony pismami z dnia 18 stycznia 2011r. (data wpływu 21 stycznia 2011r.) oraz z dnia, będącymi odpowiedziami na telefoniczne wezwania tut. organu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Główna działalność Spółki X polega na przetwarzaniu owoców i warzyw oraz ich sprzedaży i mieści się w obrębie PKD 1039Z. Spółka X zawarła w czerwcu 2010r. umowę odpłatnego poręczenia pożyczki ze swoim kontrahentem Zrzeszeniem X. Zrzeszenie X jest podmiotem niezależnym, prowadzącym samodzielnie działalność gospodarczą (NIP…, REGON…) jest kontrahentem Spółki X dostarczającym Spółce warzywa i owoce do produkcji. Ponieważ Zrzeszenie X potrzebowało od banku pożyczki na zakup środków trwałych, a nie posiadało odpowiednich zabezpieczeń Spółka X udzieliła takiego poręczenia wg umowy odpłatnego poręczenia pożyczki. Nadmienić należy, że usługa odpłatnego poręczenia pożyczki została wykonana przez Spółkę pierwszy raz i tylko dla jednego kontrahenta tj. Zrzeszenia X. Za poręczenie Spółka zgodnie z umową pobiera opłatę wystawiając fakturę VAT.

Ponadto w piśmie z dnia 8 lutego 2011r. Wnioskodawca wskazał, iż oczekuje interpretacji jedynie odnośnie zastosowania stawki „zwolnione” do fakturowania czynności odpłatnego poręczenia pożyczki. Jednocześnie Wnioskodawca ma świadomość, że ww. czynność jest usługą w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka X postępuje prawidłowo wystawiając fakturę VAT ze stawką zwolnione, stosując zwolnienie z VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług dla usługi odpłatnego poręczenia pożyczki, którą to usługę Ośrodek Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi zaliczył do PKWiU 65.23.10-00.00 „Usługi pośrednictwa finansowego, gdzie indziej niesklasyfikowane” wg PKWiU z 1997r.... Sklasyfikowanie usługi pod numerem PKWiU 65.23.10-00.00 nastąpiło na podstawie pisma Spółki X do Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych US w Łodzi.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność odpłatnego poręczenia pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stosownie do art. 5 ust. 1 i art. 8 ust. 1, równocześnie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.) usługa ta jest zwolniona z VAT jako „Usługi pośrednictwa finansowego, gdzie indziej niesklasyfikowane” PKWiU 65.23.10-00.00. Dlatego zasadnym wydaje się wystawianie faktur VAT za tę usługę ze stawką zwolnione pomimo, że Spółka nie działa w sektorze bankowym oraz w umowie Spółki nie ma przedmiotu działalności w postaci świadczenia usług finansowych. Jednak świadczenie tej usługi uprawnia Spółkę do stosowania zwolnienia z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010r., gdyż we wniosku z dnia 16 listopada 2010r. Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, iż w pismach: z dnia 18 stycznia 2011r. (data wpływu 21 stycznia 2011r.) oraz z dnia 8 lutego 2011r. (data wpływu 9 lutego 2011r.) Wnioskodawca dokonał istotnych zmian zarówno w stanie faktycznym, zadanym pytaniu, jak też we własnym stanowisku, w porównaniu do treści zawartych we wniosku interpretację indywidualną z dnia 15 listopada 2011r. Ponieważ ww. pisma Wnioskodawcy z dnia 18 stycznia 2011r. oraz z dnia 8 lutego 2011r. były konsekwencją telefonicznego wezwania tut. organu, przyjęto, że stan faktyczny, pytanie oraz własne stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w tych właśnie pismach są ostateczne i w tej wersji zostały one przywołane powyżej. Podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie odnosi się do tej właśnie wersji stanu faktycznego, pytania i stanowiska własnego Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów – stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy – należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Dla szczegółowego określenia zakresu przedmiotowego stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, w tym stawek podatkowych dla świadczonych usług, ustawodawca posłużył się odesłaniem do klasyfikacji statystycznych, poprzez zapis w art. 8 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

W myśl przepisu § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosiła do 31 grudnia 2010r. 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0%. Ustawodawca daje także podatnikom możliwości stosowania zwolnień podatkowych.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do tej ustawy. Pod pozycją 3 ww. załącznika wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU Sekcja j ex (65-67), tj. usługi pośrednictwa finansowego, z wyłączeniem:

1. działalności lombardów, z wyjątkiem usług świadczonych przez banki,
2. usług polegających na oddaniu w odpłatne użytkowanie rzeczy ruchomej,
3. usług doradztwa finansowego (PKWiU ex 67.13.10-00.20),
4. usług doradztwa ubezpieczeniowego oraz wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych (PKWiU ex 67.20.10-00.20, -00.30), z wyjątkiem świadczonych przez zakład ubezpieczeń w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej oraz świadczonych w tym zakresie przez podmioty działające w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń,
5. usług ściągania długów oraz faktoringu,
6. usług zarządzania akcjami, udziałami w spółkach lub związkach, obligacjami i innymi rodzajami papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,
7. usług przechowywania akcji, udziałów w spółkach lub związkach, obligacji i innych rodzajów papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,
8. transakcji dotyczących dokumentów ustanawiających tytuł własności,
9. transakcji dotyczących praw w odniesieniu do nieruchomości.
   
   

Użycie przez ustawodawcę oznaczenia „ex” przy grupowaniu PKWiU, korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług oznacza, że zwolnienie dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że główna działalność Wnioskodawcy polega na przetwarzaniu owoców i warzyw oraz ich sprzedaży i mieści się w obrębie PKD 1039Z. Spółka zawarła w czerwcu 2010r. umowę odpłatnego poręczenia pożyczki ze swoim kontrahentem. Kontrahent ten jest podmiotem niezależnym, prowadzącym samodzielnie działalność gospodarczą, dostarcza Spółce warzywa i owoce do produkcji. Ponieważ kontrahent ten potrzebował od banku pożyczki na zakup środków trwałych, a nie posiadał odpowiednich zabezpieczeń Spółka udzieliła takiego poręczenia wg umowy odpłatnego poręczenia pożyczki. Nadmienić należy, że usługa odpłatnego poręczenia pożyczki została wykonana przez Spółkę pierwszy raz i tylko dla jednego kontrahenta. Za poręczenie Spółka zgodnie z umową pobiera opłatę wystawiając fakturę VAT.

Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, zarówno w pytaniu jak i własnym stanowisku, usługę odpłatnego poręczenia pożyczki Ośrodek Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi zaliczył do PKWiU 65.23.10-00.00 „Usługi pośrednictwa finansowego, gdzie indziej niesklasyfikowane” wg PKWiU z 1997r. Sklasyfikowanie usługi pod numerem PKWiU 65.23.10-00.00 nastąpiło na podstawie pisma Spółki do Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych US w Łodzi.

Mając na uwadze opisany stan faktyczny sprawy oraz klasyfikację statystyczną przedstawioną przez Wnioskodawcę oraz w świetle obowiązującego stanu prawnego należy stwierdzić, iż czynność polegająca na odpłatnym poręczeniu pożyczki, przyporządkowane przez Wnioskodawcę wg PKWiU do grupowania 65.23.10-00.00 jako „Usługi pośrednictwa finansowego, gdzie indziej niesklasyfikowane”, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ustawy o VAT, przy czym korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 jako usługa wymieniona w poz. 3 załącznika nr 4 do tej ustawy.

W przedmiotowej sprawie podkreślenia wymaga fakt, że najistotniejszym elementem pozwalającym stwierdzić czy usługa odpłatnego poręczenia pożyczki korzysta ze zwolnienia od podatku, jest dokonanie prawidłowej klasyfikacji usługi wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Organ podatkowy nie jest organem uprawnionym do klasyfikowania danych usług lub towarów do odpowiednich symboli PKWiU. w świetle zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zaliczenie danego towaru lub usługi do odpowiedniego grupowania tej klasyfikacji należy do obowiązków zainteresowanego podmiotu (producenta, importera, usługodawcy).

Stosownie do przepisu art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Szczegółowe warunki jakim winny odpowiadać wystawiane przez podatnika faktury, zawarte zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 212, poz. 1337 ze zm.).

Zgodnie z § 5 ust. 1 tego rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Natomiast, na podstawie § 5 ust. 7 ww. rozporządzenia, w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy, poza danymi określonymi w ust. 1 pkt 5, wskazuje się również:

1. symbol towaru lub usługi, określony w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli ustawa lub przepisy wykonawcze do ustawy powołują ten symbol, lub
2. przepis ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku, lub
3. przepis dyrektywy, który zwalnia od podatku tę dostawę lub to świadczenie.
   
   

Odnosząc opisany stan faktyczny sprawy do powyższych przepisów stwierdzić należy, iż wystawiona przez Wnioskodawcę faktura VAT dokumentująca dokonanie opisanej we wniosku czynności winna uwzględniać postanowienia art. 106 ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, jak również zawierać elementy wymienione w normie § 5 ust. 1 i ust. 7 ww. rozporządzenia Ministra Finansów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania świadczonej przez niego usługi według PKWiU. Tut. organ nie jest bowiem właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej klasyfikacji świadczonej przez Wnioskodawcę usługi według PKWiU, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Tak więc to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania wykonywanej usługi, a w razie wątpliwości Wnioskodawca może w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Nadmienia się też, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.