INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23.05.2011 r. (data wpływu 27.05.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej zakup samochodu osobowego będącego nagrodą w loterii - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.05.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej zakup samochodu osobowego będącego nagrodą w loterii.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej jako: „Spółka”) w ramach prowadzonej działalności świadczy szeroko rozumiane usługi reklamowe, w tym m.in. usługi organizacji i obsługi konkursów, loterii, programów lojalnościowych i innych akcji promocyjnych / marketingowych / reklamowych / lojalnościowych (dalej jako: „akcje marketingowe). Spółka będzie nawiązywać współpracę z kontrahentami, w ramach, której będzie świadczyć usługi polegające na organizacji i obsłudze różnego rodzaju akcji marketingowych. Niejednokrotnie Spółce powierzone zostaną niemal wszystkie czynności związane z obsługą danej akcji marketingowej tj. m.in. czynności organizacyjne czy administracyjne związane z kompleksową obsługą tych akcji. W ramach usług świadczonych kontrahentom, Spółka będzie także nabywać materiały promocyjno-reklamowe (dalej jako: „materiały-nagrody”), które następnie będzie wydawać uczestnikom/laureatom tych akcji marketingowych (dalej jako: „laureaci”). Niewykluczone, że Spółka będzie nabywać samochody osobowe, które również będą stanowić nagrody i będą podlegać wydaniu laureatom. Wydanie materiałów-nagród, w tym, niewykluczone, że również samochodów osobowych, co do zasady, odbywać się będzie w ten sposób, że Spółka dokona przekazania materiałów na rzecz laureata akcji marketingowej. Spółka będzie dokonywać zakupu tych materiałów-nagród, w tym niewykluczone samochodów osobowych, we własnym imieniu, a kontrahent zlecający usługę reklamową nie stanie się właścicielem tych materiałów-nagród. Nie dojdzie do wydania nagród kontrahentowi. Podsumowując, Spółka będzie nabywać materiały-nagrody w ramach realizacji usługi reklamowej i dokonywać ich wydania bezpośrednio laureatom.

Za wyświadczenie kompleksowej usługi reklamowej Spółka będzie wystawiać swoim kontrahentom faktury VAT i opodatkowywać ją stawką podstawową. Jednocześnie Spółka przyznaje, że kalkulując należne jej wynagrodzenie, uwzględni koszty związane z obsługą danej akcji marketingowej, swoją marżę oraz wartość nabytych materiałów - nagród.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie taktycznym tj. w przypadku zakupu samochodów osobowych w celu realizacji kompleksowych usług reklamowych, w ramach których dojdzie m.in. do wydania samochodów osobowych laureatom konkursu, loterii, bądź innej akcji marketingowej, Spółka będzie uprawniona do odliczenia 100% podatku naliczonego przy ich zakupie...

Spółka stoi na stanowisku, zgodnie z którym przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu materiałów-nagród, w tym samochodów osobowych które następnie zostaną wydane laureatom określonych akcji marketingowych.

Zgodnie, bowiem z art. 86 ust. 1 ustawy VAT w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi o którym nowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Mając na uwadze fakt, że usługi świadczone przez Spółkę (usługi reklamowe) są opodatkowane VAT, to od wszelkich nabyć dokonywanych w związku z ich świadczeniem, Spółka może odliczać podatek naliczony.

Zdaniem Spółki, może ona dokonywać odliczenia podatku naliczonego również przy zakupie samochodów osobowych. Co więcej, Spółka uważa, że przysługujące jej odliczenie może być dokonywane w pełnym zakresie, tj. w wysokości równej 100% podatku naliczonego na fakturach VAT dokumentujących nabycie samochodów osobowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1) lit. a) ustawy VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (dalej jako: „ustawa zmieniająca”) w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (ustawa VAT) stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytuł wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł z zastrzeżeniem ust. 2.

Jednocześnie zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 7 ustawy zmieniającej przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

1. odsprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

Natomiast od dnia 1 stycznia 2013 roku do ustawy VAT, zgodnie z art. 1 pkt 12 w zw. z art. 9 pkt 2 ustawy zmieniającej dodany zostanie art. 86a, gdzie zgodnie z jego ust. 1 w przypadku nabycia 1) samochodów osobowych, 2) innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony - kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł. Natomiast zgodnie z tym art. 86a ust. 3 przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy odsprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika.

Zdaniem Spółki ograniczenie w zakresie możliwości odliczania podatku VAT naliczonego od nabycia samochodów osobowych nie będzie jej dotyczyć. Bowiem zgodnie z powyższym, niniejsze ograniczenie nie dotyczy przypadków gdy przedmiotem działalności podatnika jest odsprzedaż tych samochodów (pojazdów).

Spółka wskazuje, że odsprzedaż na gruncie ustawy VAT należy rozumieć szeroko. Pojęcie „odsprzedaż”, którym posłużył się ustawodawca w tym przepisie, powinno być rozumiane jako nabycie pojazdów w celu dokonania dostawy towaru, odsprzedaż nie może być ograniczona jedynie do „dalszej sprzedaży” tych pojazdów, gdyż takie rozumienie tego pojęcia oznaczałoby, iż np. komisant nie mógłby korzystać z pełnego prawa do odliczenia podatku, chociaż oczywiście powinien gdyż jego działalność jest bardzo zbliżona do typowej sprzedaży dokonywanej przez np. dealera samochodów. Skoro mowa jest o odsprzedaży, to należałoby rozumieć, że przepis ten nie dotyczy nabycia pojazdów w celu korzystania z tych pojazdów (tak: Modzelewski Zbigniew, Mularczyk Grzegorz. Ustawa o VAT. Komentarz, Warszawa 2006 Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis).

W ocenie Spółki nie istotnym jest fakt, że Spółka nie trudni się profesjonalną odsprzedażą samochodów osobowych, a dla zastosowania wyłączenia z ograniczenia odliczenia podatku VAT naliczonego od nabywanych samochodów osobowych wystarczającym jest fakt, że Spółka będzie dokonywać ich dostawy jako nagród w organizowanych akcjach marketingowych.

W niniejszym stanie faktycznym Spółka będzie dokonywać przeniesienia własności nabytych przez Spółkę samochodów osobowych w ramach świadczenia usługi reklamowej, której częścią będzie organizacja akcji marketingowej oraz nabycie i wydanie nagród laureatom. Spółka przeniesie własność samochodu na laureata. Wynagrodzenie Spółki stanowi zapłata za usługę organizacji akcji marketingowej dokonywana na rzecz Spółki przez podmiot zlecający organizację akcji marketingowej, której częścią będzie nabycie i wydanie nagród.

Zdaniem Spółki w powyższych okolicznościach przeniesienie własności samochodu nie następuje bez wynagrodzenia, gdyż wynagrodzeniem Spółki jest cena uzyskiwana za usługę reklamową, która swym zakresem obejmuje także nabycie i wydanie nagród w ramach akcji marketingowej. W przedstawionej sytuacji wynagrodzenie za samochód płaci podmiot zamawiający usługę reklamową, której częścią jest nabycie i wydanie nagród, zatem jest to inny podmiot niż laureat otrzymujący samochód. Z tego względu sytuacja ta różni się od umowy sprzedaży, jednakże z ekonomicznego punktu widzenia jej skutki są bardzo zbliżone do sprzedaży, gdyż Spółka przenosi własność samochodu i otrzymuje w zamian ekwiwalent w postaci wynagrodzenia za usługę w ramach, której dochodzi do przeniesienia własności samochodu. Zdaniem Spółki w przedstawionym stanie faktycznym Spółka przyjmując zlecenie wykonania usługi reklamowej zobowiązuje się w ramach tej usługi dostarczyć za wynagrodzeniem samochód laureatowi. Dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy nie ma znaczenia, że wskazanie ostatecznego odbiorcy samochodu następuje w sposób pośredni przez określenie warunków akcji marketingowej. Zdaniem Spółki należy podkreślić, że w rozważanym stanie faktycznym występuje ostateczna konsumpcja towaru. Jeżeli usługa reklamowa, w ramach, której następuje ta konsumpcja jest opodatkowana to rozważana sytuacja powinna być traktowana na równi ze sprzedażą samochodu, także przez zastosowanie do niej art. 3 ustawy zmieniającej.

W przepisie art. 3 ustawy zmieniającej ustawodawca ustanowił wyjątek od ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Zgodnie z treścią tego przepisu ograniczenia odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy zmieniającej (a od 1 stycznia 2013 w art. 86a ust. 1 ustawy VAT) nie stosuje się do przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów). Wyłączenie to wskazuje, że ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego nie ma zastosowania w sytuacji, gdy samochody stanowią towar handlowy i przeznaczone są do sprzedaży. W ocenie Spółki intencją ustawodawcy wprowadzającego ograniczenie w możliwości odliczenia podatku naliczonego od zakupu samochodów osobowych było uniemożliwienie odliczenia podatku naliczonego podatnikom wykorzystującym samochody na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą. Świadczy o tym także wyłączenie tego ograniczenia zawarte w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy zmieniającej (a od 1 stycznia 2013 r. art. 86a ust. 3 ustawy VAT) dotyczące podatników nabywających samochody w celu oddania ich w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Mając powyższe na uwadze Spółka stoi na stanowisku, że w przypadku, gdy Spółka przeznaczy samochody osobowe na nagrody w akcjach marketingowych, których nabycie i wydanie laureatom stanowi część kompleksowej usługi reklamowej, którą to Spółka świadczy odpłatnie możliwe jest zastosowanie przepisu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) ustawy zmieniającej (a od 1 stycznia 2013 roku art. 86a ust. 3 ustawy VAT) pod warunkiem, że usługa ta będzie opodatkowana przez Spółkę podatkiem należnym.

Stanowisko prezentowane przez Spółkę znajduje poparcie w orzecznictwie sądów administracyjnych, przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w wyroku z dnia 13 kwietnia 2010 r., sygn. III SA/Wa 2243/09.

Spółka wskazuje również na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 czerwca 2011 r. (sygn. I FSK 1014/10), który oddalając skargę Ministra Finansów na wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2010 r. (III SA/Wa 2243/09), de facto uznał za prawidłowe stanowisko analogiczne do zaprezentowanego przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w treści art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl powyższego przepisu, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4. Natomiast na podstawie art. 86 ust. 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2011 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Zgodnie z art. 1 pkt 11 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. 247, poz. 1652), zwanej dalej ustawą zmieniającą, w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w art. 86 uchylono ust. 3 – 7a. Jednocześnie, w okresie od dnia 01.01.2011 r. do 31.12.2012 r. uchylone przepisy regulujące odliczenie podatku naliczonego od nabycia i eksploatacji pojazdów, o których mowa powyżej zastąpione zostały przez art. 3 – 6 powołanej wyżej ustawy zmieniającej.

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy zmieniającej w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6 000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej do ustawy ;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odsprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy, spełnienie wymagań samochodowych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Z brzmienia przepisu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a ww. ustawy zmieniającej, jednoznacznie wynika, że pełne odliczenie podatku naliczonego od nabytych samochodów osobowych dotyczy tylko takich przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odsprzedaż tych nabytych przez niego samochodów osobowych. Pełne odliczenie podatku naliczonego nie dotyczy natomiast podatku naliczonego przy zakupie tych samochodów osobowych, które są wykorzystywane (używane) przez podatnika w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w inny sposób niż wskazany w art. 3 ust. 2 pkt 7 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności świadczy szeroko rozumiane usługi reklamowe, w tym m.in. usługi organizacji i obsługi konkursów, loterii, programów lojalnościowych i innych akcji promocyjnych / marketingowych / reklamowych / lojalnościowych (dalej jako: „akcje marketingowe”). W ramach usług Spółka będzie nabywać materiały promocyjno-reklamowe, które następnie będzie wydawać uczestnikom/laureatom tych akcji marketingowych. Spółka będzie również nabywać samochody osobowe, które będą stanowić nagrody i będą podlegać wydaniu laureatom. Wydanie materiałów-nagród, w tym, samochodów osobowych, co do zasady, odbywać się będzie w ten sposób, że Spółka dokona przekazania materiałów na rzecz laureata akcji marketingowej. Spółka będzie dokonywać zakupu tych materiałów-nagród, w tym samochodów osobowych, we własnym imieniu, a kontrahent zlecający usługę reklamową nie stanie się właścicielem tych materiałów-nagród. Nie dojdzie do wydania nagród kontrahentowi. Podsumowując, Spółka będzie nabywać materiały-nagrody w ramach realizacji usługi reklamowej i dokonywać ich wydania bezpośrednio laureatom. Za wyświadczenie kompleksowej usługi reklamowej Spółka będzie wystawiać swoim kontrahentom faktury VAT i opodatkowywać ją stawką podstawową. Jednocześnie Spółka przyznaje, że kalkulując należne jej wynagrodzenie, uwzględni koszty związane z obsługą danej akcji marketingowej, swoją marżę oraz wartość nabytych materiałów - nagród.

Z powyższego wynika, iż została spełniona przesłanka o której mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, zakup samochodu osobowego jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki. Wnioskodawca w ramach tejże działalności wystawia faktury sprzedaży dla kontrahentów za wyświadczenie kompleksowej usługi reklamowej, w skład której wchodzi wydanie przedmiotowego samochodu zwycięzcy konkursu, opodatkowanej stawką podstawową podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy uznać, iż nie została spełniona przesłanka zawarta w art. 3 ust. 2 pkt 7 ustawy zmieniającej, gdyż całość odliczenia 100% podatku naliczonego wykazanego w fakturze nabycia może dokonać podatnik, który nabył samochód osobowy w celu odsprzedaży. Oznacza to, że zgodnie z art. 3 ustawy zmieniającej, przy zakupie przedmiotowego pojazdu – samochodu osobowego – Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 60%, nie więcej jednak niż 6.000 zł, nie zaś 100% wartości podatku naliczonego z faktur nabycia powyższych samochodów osobowych.

Jak wynika z powołanych uregulowań zasadą jest, że w przypadku nabycia samochodów osobowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczajacej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby opodatkowanej działalności gospodarczej podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości. Natomiast to ograniczone prawo nie ma zastosowania w przypadkach, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a ustawy nowelizującej, tj. w przypadkach gdy nabywane ww. samochody są odsprzedawane jako przedmiot działalności podatnika. Użyte w zacytowanym przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a ustawy nowelizującej, sformułowanie „przedmiotem działalności podatnika” w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu „jest odsprzedaż tych samochodów” nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w kontekście zadysponowania konkretnym pojazdem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z odsprzedażą konkretnych pojazdów poprzez użycie wyrazu „tych”, przy czym ich odsprzedaż jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.

Zatem by uzyskać prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów i pojazdów konieczne jest równoczesne przeznaczenie danego, konkretnego pojazdu do odsprzedaży. Ustawodawca wiąże konkretne samochody osobowe, pojazdy - w przypadku, których przysługuje odliczenie podatku naliczonego - z ich odsprzedażą przez podmiot. W konsekwencji ustawodawca koncentruje się na przedmiocie, a nie podmiocie. Przepis art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a ustawy nowelizującej, nie może mieć więc zastosowania do sytuacji, gdy nabywane ww. samochody i pojazdy są wykorzystywane przede wszystkim do celów innych niż odsprzedaż.

Zatem, jeżeli konkretne pojazdy zostały nabyte do wykorzystania ich na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej np. do przeznaczenia ich jako nagrody w konkurach, loteriach to z tytułu ich nabycia podatnikowi nie przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku. Odsprzedaż tych samochodów nie jest bowiem ich podstawowym przeznaczeniem. Podstawowym przeznaczeniem tych pojazdów jest użycie ich na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej w związku z wyświadczeniem konkretnej usługi - przeprowadzenia akcji marketingowej.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż w przypadku zakupu samochodów osobowych w celu realizacji kompleksowej usługi organizacji akcji marketingowej w ramach której dojdzie m.in. do wydania samochodu osobowego laureatom konkursu, Spółka nie ma prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ich zakup.

Jednakże, zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu nabycia przedmiotowych samochodów osobowych, nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 13 kwietnia 2010 r., sygn. III SA/Wa 2243/09 oraz orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 czerwca 2011 r. (sygn. I FSK 1014/10), tut. Organ potraktował powyższe rozstrzygnięcia jako element argumentacji, lecz nie mogły one stanowić podstawy do wydania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Należy również stwierdzić, że powołane przez Wnioskodawcę wyroki sądów są rozstrzygnięciami, które zapadły w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i w określonych uregulowaniach prawnych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji w przedstawionym zdarzeniu przyszłym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.