INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2011 r. (data wpływu 19 lipca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 września 2011 r. (data wpływu 26 września 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowości stosowania 30% stawki amortyzacyjnej dla sieci dostępowej do szerokopasmowego internetu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowości stosowania 30% stawki amortyzacyjnej dla sieci dostępowej do szerokopasmowego internetu.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), w związku z czym, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, pismem z dnia 19 września 2011 r., Nr IPTPB1/415-95/11-2/ASZ, wezwał Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 20 września 2011 r., natomiast w dniu 26 września 2011 r. złożono osobiście uzupełnienie ww. wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W zakresie działalności znajduje się m.in. sprzedaż detaliczna pozostała w niewyspecjalizowanych sklepach oraz działalność w zakresie telekomunikacji przewodowej, satelitarnej i bezprzewodowej, działalność usługowa w zakresie technologii informatycznych i komputerowych, a także działalność związana z zarządzaniem urządzeniami informatycznymi.

Wnioskodawczyni buduje sieć dostępową do szerokopasmowego internetu. Elementami wchodzącymi w skład sieci teleinformatycznej są urządzenia aktywne oraz osprzęt pasywny. Wymienić wśród nich można m.in. radiowe urządzenia dostępowe i radiowe urządzenia odbiorcze, systemy zasilania wymienionych urządzeń, konstrukcje masztowe wraz z elementami uziemienia.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wyjaśniła, że sieć dostępowa do szerokopasmowego internetu będzie stanowiła środek trwały firmy. Będzie działała zarówno na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, jak i będzie udostępniana na rzecz klientów firmy (istotą świadczonej usługi szerokopasmowego dostępu do internetu jest przesyłanie danych za pomocą wybudowanej sieci). Sieć nie zostanie trwale połączona z budynkiem, lecz będzie umieszczona w listwach montażowych. Budowana sieć dostępowa do szerokopasmowego internetu jest siecią mieszaną, tj. zarówno jest siecią bezprzewodową, jak i przewodową. Ewentualne zdemontowanie sieci nie naruszy konstrukcji budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni prawidłowo stosuje stawkę amortyzacji w wysokości 30% dla wymienionej inwestycji...

Zdaniem Wnioskodawczyni, stawka 30% dla wymienionej inwestycji stosowana jest prawidłowo, ponieważ poszczególne zakupione elementy nie spełniają wszystkich wymogów zaliczenia ich do środków trwałych, ponieważ nie są kompletne i zdatne do użytku.

W ocenie Wnioskodawczyni, wszystkie zebrane koszty stanowią inwestycję, która powinna być zakwalifikowana w grupie 491 KŚT jako zespoły komputerowe i amortyzowana stawką 30%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo - skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Przy czym obowiązek wskazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności gospodarczej, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 cyt. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższego wynika, iż do środków trwałych zalicza się przedmioty kompletne i zdatne do użytku. Na kompletność i zdatność do użytku należy patrzeć przede wszystkim przez pryzmat wykorzystywania środków trwałych na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Środek trwały kompletny to środek niemający braków, całkowity. Środek trwały zdatny do użytku to rzecz nadająca się do wypełnienia przeznaczonych mu funkcji. Kompletność i zdatność środków trwałych do użytku należy postrzegać nie tylko w aspekcie fizycznym, ale również na płaszczyźnie prawnej i konwencjonalnej. Kompletność środka trwałego bywa także rozumiana jako zdolność środka trwałego do samoistnego działania.

Zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych – wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni buduje sieć dostępową do szerokopasmowego internetu. Sieć ta nie zostanie trwale połączona z budynkiem, będzie umieszczona w listwach montażowych. Elementami wchodzącymi w skład tej sieci są urządzenia aktywne oraz osprzęt pasywny (m.in. radiowe urządzenia dostępowe i radiowe urządzenia odbiorcze, systemy zasilania wymienionych urządzeń, konstrukcje masztowe wraz z elementami uziemienia). Podaje, iż ewentualne zdemontowanie sieci nie naruszy konstrukcji budynku.

Wskazać należy, iż sygnał internetowy może być przekazywany jedynie za pomocą sieci dostępowej. Poszczególne elementy tej sieci nie mogą więc zapewnić dostępu do internetu. Skutek taki można natomiast uzyskać za pomocą prawidłowo zainstalowanej i sprawnej sieci dostępowej. Amortyzacji nie będą więc podlegać poszczególne elementy tej sieci, ponieważ nie spełniają wszystkich wymogów zaliczenia ich do środków trwałych – nie są bowiem kompletne i zdatne do użytku.

A więc, w sytuacji, gdy budowana sieć dostępowa do szerokopasmowego internetu nie zostanie połączona trwale z budynkiem, tj. będzie umieszczona w listwach montażowych to poniesione wydatki na jej budowę zwiększą wartość początkową serwera (środka trwałego).

Wydatki poniesione w związku z tą inwestycją będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w sposób pośredni, tj. poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od łącznej wartości początkowej, przy zastosowaniu właściwej stawki amortyzacyjnej.

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), (Dz. U. Nr 242, poz. 1622), zespoły komputerowe kwalifikują się do grupy 4 podgrupy 49 rodzaju 491, który obejmuje swym zakresem maszyny i urządzenia do wprowadzenia, przetwarzania, przechowywania i wyprowadzania informacji cyfrowych lub analogowych, w szczególności: jednostki centralne, jednostki pamięci, jednostki zasilające, urządzenia wejścia (w tym m.in. rejestratory, skanery), urządzenia wyjścia, urządzenia wejścia-wyjścia (konsole operatorskie, monitory ekranowe), urządzenia transmisji i ochrony danych. Obiektem może być cały zespół służący do przetwarzania informacji, złożony z jednostki centralnej i podłączonych do niej jednostek zewnętrznych, względnie poszczególna maszyna i urządzenie wydzielone w osobne jednostki.

Stosownie do art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Stawka amortyzacyjna dla zespołów komputerowych, określonych w KŚT symbolem 491, według Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynosi 30%.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż wydatki poniesione na budowę sieci dostępowej do szerokopasmowego internetu zwiększą wartość początkową środka trwałego (serwera) i od tak ustalonej wartości początkowej winny być dokonywane odpisy amortyzacyjne według 30% stawki amortyzacyjnej, tj. stawki właściwej dla zespołów komputerowych, określonych w KŚT symbolem 491.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.