INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 20 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży części udziału w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży części udziału w nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca na podstawie aktu notarialnego z 9 kwietnia 2003 r. otrzymał od swojej babki, w formie darowizny udział stanowiący 1/9 części we współwłasności nieruchomości. Na podstawie aktu notarialnego z dnia 13 marca 2006 r. Wnioskodawca otrzymał w formie darowizny udział stanowiący 3/36 części ww. nieruchomości od swojej matki oraz udział wynoszący 3/36 części tej nieruchomości od swojego ojca.

W wyniku powyższych czynności, tj. aktów notarialnych przenoszących własność wyżej wymienionych udziałów w nieruchomości Wnioskodawca stał się współwłaścicielem 1/3 z 5/6 ww. nieruchomości zabudowanej budynkiem.

W wyniku postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 22 lutego 2010 r. zniesiono współwłasność ww. nieruchomości składającej się z działek oznaczonych numerami: 2/47 i 2/48 wraz z zabudowaniami tam się znajdującymi w ten sposób, że dokonano częściowego zniesienia współwłasności nieruchomości opisanych powyżej w ten sposób, że Sąd przyznał Wnioskodawcy 1/18 część wyżej wymienionej nieruchomości, która uprzednio należała do J.D., z obowiązkiem spłaty na jego rzecz kwoty odpowiadającej wartości 1/18 części wyżej wymienionej nieruchomości.

Na podstawie aktu notarialnego z 10 marca 2011 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży, wraz z innymi współwłaścicielami, tejże nieruchomości 1/2 należącej do niego części

Reasumując, w wyniku dokonanych wcześniej czynności, polegających na przeniesieniu prawa własności w formie darowizn dokonanych, jak wspomniano powyżej, w latach 2003-2006 oraz postanowienia Sądu o częściowym zniesieniu współwłasności ww. nieruchomości, Wnioskodawca został współwłaścicielem 1/3 nieruchomości. W wyniku ww. sprzedaży, jak wspomniano wyżej Wnioskodawca sprzedał 1/2 swojego udziału, we współwłasności ww. nieruchomości. Współwłaścicielami pozostałych części ww. nieruchomości byli w częściach równych dwaj bracia Wnioskodawcy. Oznacza to, że każdy z nich był współwłaścicielem 1/3 wyżej wymienionej nieruchomości. W wyniku zaś umowy kupna sprzedaży, potwierdzonej aktem notarialnym z 10 marca 2011 r., Wnioskodawca podobnie jak pozostali współwłaściciele tejże nieruchomości sprzedał 1/2 część. Przy czym warto podkreślić, że Wnioskodawca w momencie dokonania i sporządzenia ww. aktu notarialnego z 10 marca 2011 r. był już od 2003 r. oraz od 2006 r., a więc przez okres przekraczający 5 lat, współwłaścicielem zdecydowanej większości ww. współwłasności w nieruchomości, tj. był współwłaścicielem w 1/3 z 5/6 całej nieruchomości, a jedynie 1/3 z 1/6 wyżej wymienionej nieruchomości została nabyta na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 22 lutego 2010 r. Innymi słowy nieruchomość, której ww. część na podstawie aktu notarialnego z 10 marca 2011 r. Wnioskodawca sprzedał, 1/2 część posiadanych w tej nieruchomości udziałów, była już w jego posiadaniu przez okres przekraczający lat 5, w całości z wyjątkiem 1/3 z 1/6 tj. z tej części, którą nabył na podstawie postanowienia Sądu z 22 lutego 2010 r.

W efekcie więc istotą sprawy jest stwierdzenie, że Wnioskodawca nabył ponad to co już posiadał od 2003/2006 r. jedynie 1/3 z 1/6 czyli 1/18 część całej nieruchomości w 2010 r. na podstawie postanowienia Sądu i w związku z powyższym szczegółowe określenie wyżej zawartych relacji pozwoli na stwierdzenie, że stan faktyczny został w pełni przedstawiony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy transakcja w zakresie sprzedaży nieruchomości oraz ustanowienia służebności gruntowej podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych w sytuacji, gdy osoba sprzedająca tę nieruchomość dokonała uprzednio tj. w 2010 r. zniesienia współwłasności części nieruchomości będącej przedmiotem umowy kupna-sprzedaży przy uwzględnieniu faktu, że osoba sprzedająca tę nieruchomość była już w posiadaniu udziału we współwłasności tej nieruchomości przez okres przekraczający 5 lat, z zastrzeżeniem, że osoba ta była w posiadaniu dokładnie 1/3 z 5/6 tej nieruchomości przez okres przekraczający 5 lat a 1/3 z 1/6 części tej nieruchomości przez okres jednego roku, tj. od 22 lutego 2010 r. do 10 marca 2011 r.

Wnioskodawca uważa, że interpretując art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy uwzględnieniu art. 19 tej ustawy, na podstawie stanu faktycznego, opisanego w niniejszym wniosku o interpretację przepisów prawa podatkowego, w nawiązaniu do ww. aktów notarialnych, z zakresu przeniesienia własności nieruchomości oraz ustanowienia służebności gruntowej nieruchomości, a także przy uwzględnieniu postanowienia Sądu wyżej wymienionego z lutego 2010 r. nie nastąpiła konieczność uznania, że udział stanowiący 1/3 z 5/6 posiadanych nieruchomości, którego 1/2 została sprzedana w wyniku umowy kupna sprzedaży z 10 marca 2011 r. nie stanowi podstawy do wyliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych. Wnioskodawca uważa bowiem, że w tym zakresie ułamkowym nie nabył niczego ponad swój udział zawarty w darowiźnie, w związku z tym nie było podstawy do wyliczenia podatku dochodowego, ponieważ nieruchomość, w której udziały posiadał w części 1/3 z 5/6 części tej nieruchomości posiadał przez okres przekraczający 5 lat. Biorąc pod uwagę daty nabycia tej nieruchomości nie jest istotny moment zniesienia współwłasności co nastąpiło w 2010 r., ale moment w którym wnioskodawca stał się współwłaścicielem przedmiotowej nieruchomości w wyniku darowizny.

W tym stanie rzeczy Wnioskodawca uważa, że nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie 1/2 części z 1/3 z 5/6 własności nieruchomości, ponieważ okoliczności sprawy, charakter oraz interpretacja przepisów nie wskazują na obowiązek zapłacenia podatku dochodowego z tego tytułu. Wnioskodawca bowiem był w posiadaniu przedmiotowej nieruchomości, a postanowienie Sądu z 2010 r. dokonywało wyłącznie częściowego zniesienia współwłasności. Określenie więc ostateczne własności należnej wnioskodawcy bez faktycznej jej zmiany nie stanowi podstawy do stwierdzenia, że dopiero w formie postanowienia Sądu dotyczącego częściowego zniesienia współwłasności Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomości. Wnioskodawca był bowiem współwłaścicielem przedmiotowym nieruchomości, w wyników aktów notarialnych i nabył te nieruchomości w wyniku darowizny w 2003/2006 r. i w tym zakresie nie nabył niczego ponad to co już uprzednio posiadał z zastrzeżeniem o którym poniżej. W tym stanie rzeczy dokonanie sprzedaży 1/2 części należącej do niego nieruchomości, nie stanowi, zdaniem Wnioskodawcy, podstawy do wyliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

Natomiast podstawę do wyliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych, może stanowić wyłącznie ta część nieruchomości, którą Wnioskodawca nabył na podstawie postanowienia Sądu z 22 lutego 2010 r. tj. 1/3 z 1/6 tj. 1/18 tej nieruchomości, a ponieważ w wyniku aktu notarialnego Wnioskodawca dokonał sprzedaży 1/2 swojej części w związku z tym podstawę do wyliczenia podatku dochodowego może stanowić 1/32.

Bowiem 1/32 stanowi właśnie 1/2 z 1/16 części nieruchomości czyli to co Wnioskodawca nabył w wyniku postanowienia Sądu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości lub prawa majątkowego, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub prawa majątkowego nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości lub prawa w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Ponadto dokonując oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości dokonanego przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, trzeba zawsze ustalić w jakim brzmieniu przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stosować. Ocena prawna skutków podatkowych w przypadku sprzedaży nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości jest skonkretyzowana bowiem odrębnie dla nieruchomości nabytych do 31 grudnia 2006 r., odrębnie dla nieruchomości nabytych od 01 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r. i odrębnie dla nieruchomości nabytych po 31 grudnia 2008 r.

Przepisy prawa w sposób jednoznaczny określają moment i podstawę nabycia nieruchomości (udziałów w nieruchomości).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w dniu 09 kwietnia 2003 r. nabył w drodze darowizny od babki udział 1/9 w nieruchomości. Następnie w dniu 13 marca 2006 r. Wnioskodawca nabył w drodze darowizny zarówno od matki jak i od ojca udziały wynoszące po 3/36 w tej samej nieruchomości. Postanowieniem Sądu z dnia 22 lutego 2010 r. dokonano częściowego zniesienia współwłasności ww. nieruchomości przyznając Wnioskodawcy 1/18 część tej nieruchomości, należącej do J.D., za spłatą na jego rzecz kwoty odpowiadającej wartości 1/18 części tej nieruchomości. W dniu 10 marca 2011 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży, 1/2 należącej do niego części nieruchomości.

Jednym ze sposobów nabycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) jest nabycie własności nieruchomości (udziału w nieruchomości) w drodze umowy darowizny.

Przez pojęcie darowizny rozumieć należy typ umowy nazwanej, opisany w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z przepisem art. 888 § 1 ww. ustawy przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Natomiast zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy – o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy.

Zgodnie z art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy wyłącznie wówczas, jeżeli nabyta na własność rzecz mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Zatem jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad udział posiadany przed zniesieniem współwłasności oznacza to, że dla udziału w nieruchomości nabytego w drodze zniesienia współwłasności dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności.

W treści wniosku Wnioskodawca wskazuje, że w wyniku częściowego zniesienia współwłasności nabył 1/18 część nieruchomości ponad swój udział we współwłasności. Tym samym datą nabycia tego udziału w nieruchomości będzie rok 2010, tj. rok dokonania częściowego zniesienia współwłasności.

Dokonując zatem oceny skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nabył ww. udziały:

• w 2003 r. - 1/9 części (umowa darowizny),
• w 2006 r. - 6/36 (umowy darowizny),
• w 2010 r. - 1/18 (częściowe zniesienie współwłasności).
  
  

Przy czym pamiętać należy, że sprzedając połowę z należącego do niego udziału w nieruchomości Wnioskodawca nie sprzedał określonego udziału nabytego w określonej dacie, ale połowę z każdego udziału, który na przestrzeni lat nabywał. Będąc współwłaścicielem był bowiem współwłaścicielem nie części, ale udziału. To oznacza, że na udział #189;, który podlegał sprzedaży składały się w #189; wszystkie udziały nabywane przez niego w latach 2003-2010.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż przychód ze sprzedaży #189; części udziału w nieruchomości dokonany w dniu 10 marca 2011 r., w części przypadającej na udział nabyty w drodze darowizny w dniu 09 kwietnia 2003 r. w ogóle nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu ze względu na upływ pięcioletniego okresu liczonego od końca roku, w którym miało miejsce nabycie tych udziałów. Od końca 2003 r. okres ten upłynął z dniem 31 grudnia 2008 r.

Natomiast przychód ze sprzedaży #189; udziałów nabytych w 2006 r. w drodze darowizny od matki i ojca stanowi podlegające opodatkowaniu źródło przychodu z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym udziały nabyto do daty sprzedaży okres 5 letni nie upłynął (upływ nastąpiłby dopiero z dniem 31 grudnia 2011 r.). Podkreślić jednak należy, że choć co do zasady sprzedaż połowy udziałów nabytych od rodziców stanowi źródło przychodu, to przychód ten podlega zwolnieniu z opodatkowania, na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do końca 2006 r. Stosownie bowiem do art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d ustawy wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaż, nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a w całości – jeżeli ich nabycie nastąpiło w drodze spadku lub darowizny.

Natomiast w odniesieniu do udziału w nieruchomości nabytego przez Wnioskodawcę w wyniku postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 22 lutego 2010 r., zgodnie z którym dokonano częściowego zniesienia współwłasności ww. nieruchomości i Sąd przyznał Wnioskodawcy 1/18 część tej nieruchomości ponad udział Wnioskodawcy we współwłasności, z obowiązkiem spłaty odpowiadającej wartości 1/18 części wyżej wymienionej nieruchomości, z uwagi na to, że odpłatne zbycie 1/2 z 1/18 części ww. nieruchomości nabytej w wyniku częściowego zniesienia współwłasności ww. nieruchomości miało miejsce w dniu 10 marca 2011 r., tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, to przychód uzyskany z tej sprzedaży w części przypadającej na część udziału nabytego w 2010 r. podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Do oceny skutków sprzedaży tej części udziału zastosowanie mają przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 06 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 ze zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 01 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

Wysokość tych nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Reasumując, przychód uzyskany z tytułu odpłatnego zbycia udziału #189; w nieruchomości w części odpowiadającej #189; udziału nabytego w darowiźnie w 2003 r. w ogóle nie stanowi źródła przychodu z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast przychód uzyskany w tytułu odpłatnego zbycia w części odpowiadającej #189; udziałów nabytych od rodziców w 2006 r. w drodze darowizny jest wolny od podatku dochodowego na mocy art. 21 ust 1 pkt 32 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r.

Z kolei przychód odpowiadający #189; udziału nabytego w 2010 r. w wyniku częściowego zniesienia współwłasności (1/36) podlega opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2009 r.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.