INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku (data wpływu 12 marca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 czerwca 2013 r. (data wpływu 12 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania w 2013 r. ulgi ,,prorodzinnej’’ – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania ulgi ,,prorodzinnej’’.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), w związku z powyższym, pismem z dnia 3 czerwca 2013 r., Nr IPTPB2/415-190/13-2/KKu, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 3 czerwca 2013 r. (skutecznie doręczono dnia 5 czerwca 2013 r.), zaś w dniu 12 czerwca 2013 r. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego – 11 czerwca 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w 2000 r. wzięła z domu dziecka chłopca, niespokrewnionego z Nią. Sądownie ustanowiono Wnioskodawczynię zarówno rodziną zastępczą, jak i opiekunem prawnym. Chłopiec nadal przebywa z Wnioskodawczynią, uczy się i obecnie jest w trzeciej klasie Liceum Ogólnokształcącego. 26 lipca 2012 r. chłopiec ukończył 18 lat, a więc w związku z tym, obecnie Wnioskodawczyni nie jest jego opiekunem prawnym, a chłopiec jest dorosłym członkiem dotychczasowej rodziny zastępczej. Chłopiec jest sierotą zupełną. Każde dziecko nawet jeżeli jest naturalnym dzieckiem swoich rodziców, jest w swojej własnej rodzinie w tej samej sytuacji prawnej. Faktycznie chłopiec dalej wymaga opieki Wnioskodawczyni, ponieważ uczy się. Będzie zdawał maturę i pójdzie na studia. Nie ma poza Wnioskodawczynią żadnej rodziny.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni dodała, że chłopca od 2000 r. wychowuje samotnie. Wnioskodawczyni rozwiodła się przed 2000 r. Wnioskodawczyni od 2000 r. do osiągnięcia przez chłopca pełnoletności, tj. do 26 sierpnia 2012 r. była zarówno jego rodziną zastępczą jak i opiekunem prawnym. Chłopiec ukończył obecnie liceum, zdał ustne egzaminy maturalne i czeka na wyniki egzaminów pisemnych. W zależności od wyników rozpocznie studia albo naukę w szkole policealnej. Wnioskodawczyni podała, że chłopiec w dalszym ciągu mieszka z Wnioskodawczynią stosownie do ustawy o pieczy zastępczej i będzie prawdopodobnie mieszkał do dnia ukończenia studiów. Wnioskodawczyni dodała, że nie posiada działalności gospodarczej ani też gospodarstwa rolnego. Utrzymuje się z emerytury i pracy w ramach umowy cywilno – prawnej w spółdzielni pracy lekarzy specjalistów w XXX. Wnioskodawczyni stwierdziła, że nie posiada żadnych innych dochodów oraz nie dotyczy Jej art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani też ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym i ustawa z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym. Wnioskodawczyni nadmieniła, że zarówno w 2012 r., jak i w 2013 r. osiągała i osiąga dochody w pierwszym progu skali podatkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w tym stanie faktycznym w świetle art. 27f w związku z art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych rodzicowi zastępczemu, u którego przebywa w dalszym ciągu uczące się osiemnastoletnie dziecko przysługuje odliczenie z tytułu ulgi prorodzinnej, pomimo że dziecko ukończyło już 18 lat...

Zdaniem Wnioskodawczyni, z uwagi na fakt, że pomimo osiągnięcia pełnoletności zgodnie z art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, chłopiec pełnoletni przebywa w dotychczasowej rodzinie zastępczej i uczy się, Wnioskodawczyni przysługuje prawo do odliczenia ulgi prorodzinnej. Na odliczenie ulgi według Wnioskodawczyni zezwala zapis art. 27f ust. 6, który mówi o możliwości odliczenia w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej. Pomimo ustania obowiązku sądowego rodzina Wnioskodawczyni spełnia nadal taką funkcję. Wnioskodawczyni uważa, że pomimo, że chłopiec ukończył 18 lat w dalszym ciągu Wnioskodawczyni pełni funkcję rodziny zastępczej, gdyż nadal opiekuje się chłopcem.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego odnośnie 2013 r. Natomiast w odniesieniu do 2012 r. wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

W myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a).
   
   
   

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

Na podstawie art. 27f ust. 3 powyższej ustawy, w przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

W myśl art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci.

Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka,
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka,
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą, a starostą,
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

W świetle powołanych powyżej przepisów należy zatem stwierdzić, że jak wynika z art. 27f ust. 1 cytowanej ustawy, podatnik ma prawo odliczyć kwotę ulgi na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym m.in. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

W ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t. j. Dz. U. z 2009 r., Nr 175, poz. 1362 ze zm.) uregulowane zostały m.in. zasady opieki nad rodziną i dzieckiem, w tym dotyczące rodziny zastępczej. Zgodnie z art. 72 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, dziecku pozbawionemu całkowicie lub częściowo opieki rodzicielskiej zapewnia się opiekę i wychowanie w rodzinie zastępczej. Z treści art. 72 ust. 6 cytowanej ustawy wynika, iż umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej następuje na podstawie orzeczenia sądu (zdanie pierwsze).

Natomiast art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej. Przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6 (art. 27f ust. 7 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są to dzieci:

1. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną (art. 6 ust. 4 pkt 2),
2. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej (art. 6 ust. 4 pkt 3).
   
   

Przy czym warunkiem do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dziecka jest również brak zastosowania w stosunku do dziecka przepisów:

• art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem najmu prywatnego,

• ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.
  
  

Podkreślenia wymaga fakt, iż korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania. Wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe nie stanowią standardu prawnego, lecz są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U., Nr 78, poz. 483 ze zm.), stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Biorąc pod uwagę powyższe, uprawnionymi do skorzystania z ulgi na pełnoletnie dzieci są zatem podatnicy, którzy spełnili poniższe przesłanki, tj.:

• osiągali dochody opodatkowane wg skali podatkowej,

• wykonywali władzę rodzicielską, pełnili funkcje opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało lub sprawowali opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą,

• utrzymywali pełnoletnie dziecko w związku z wykonywaniem przez siebie ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej,

• wykażą podatek (po odliczeniu składki na ubezpieczenia zdrowotne).
  
  

Oznacza to, że z ulgi mogą skorzystać podatnicy, którzy osiągali dochody opodatkowane według skali podatkowej. Do ulgi mają prawo również podatnicy opodatkowani zryczałtowanym podatkiem dochodowym lub podatnicy osiągający dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej, czy też z działów specjalnych produkcji rolnej opodatkowanych 19 % podatkiem liniowym, pod warunkiem, iż uzyskają w roku podatkowym także dochody opodatkowane według skali, np. zasiłek chorobowy, dochody z najmu, wynagrodzenie ze stosunku pracy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczynię w 2000 r. sądownie ustanowiono rodziną zastępczą, jak i opiekunem prawnym niespokrewnionego z Nią chłopca. 26 sierpnia 2012 r. chłopiec ukończył 18 lat, a więc w związku z tym, obecnie Wnioskodawczyni nie jest jego opiekunem prawnym, a chłopiec jest dorosłym członkiem dotychczasowej rodziny zastępczej. Wnioskodawczyni dodała, że chłopca od 2000 r. wychowuje samotnie. Wnioskodawczyni rozwiodła się przed 2000 r. Wnioskodawczyni od 2000 r. do osiągnięcia przez chłopca pełnoletności, tj. do 26 sierpnia 2012 r. była zarówno jego rodziną zastępczą jak i opiekunem prawnym. Chłopiec ukończył obecnie liceum, zdał ustne egzaminy maturalne i czeka na wyniki egzaminów pisemnych. W zależności od wyników rozpocznie studia albo naukę w szkole policealnej. Wnioskodawczyni podała, że chłopiec w dalszym ciągu mieszka z Wnioskodawczynią stosownie do ustawy o pieczy zastępczej i będzie prawdopodobnie mieszkał do dnia ukończenia studiów. Wnioskodawczyni dodała, że nie posiada działalności gospodarczej ani też gospodarstwa rolnego. Utrzymuje się z emerytury i pracy w ramach umowy cywilno – prawnej w spółdzielni pracy lekarzy specjalistów w XXX. Wnioskodawczyni nadmieniła, że zarówno w 2012 r., jak i w 2013 r. osiągała i osiąga dochody w pierwszym progu skali podatkowej.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni w 2013 r. przysługuje prawo do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania pełnoletniego chłopca, po spełnieniu określonych ustawą warunków, określonych w art. 27f, jeżeli w roku podatkowym chłopiec ten nie uzyskał dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę o której mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja indywidualna nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.