INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2013 r. (data wpływu 7 marca 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 maja 2013 r. wg daty nadania (data wpływu 20 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 maja 2013 r. poprzez doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka ….. (Wnioskodawca) w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej dokonuje m.in. wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów do innych krajów członkowskich Unii Europejskiej. Spółka rozpoczęła współpracę z jednym z kontrahentów, do którego towar wysyłany jest wyłącznie za pośrednictwem firmy spedycyjnej wskazanej przez odbiorcę w następujący sposób:

Na podstawie oddzielnych zamówień otrzymywanych przez Wnioskodawcę od odbiorców z różnych krajów UE towar przeznaczony do wysyłki w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy wysyłany jest do centrum logistycznego firmy spedycyjnej na terenie Polski (dokumentem dostawy jest Shiping Note - specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku wystawiany przez Spółkę).

W centrum logistycznym towar jest przeładowywany na większe samochody i łącznie z towarem innych dostawców niezwłocznie wysyłany do poszczególnych krajów UE. Dostawy dokumentowane są międzynarodowymi samochodowymi listami przewozowymi CMR i specyfikacjami towarów WZ wystawianymi przez firmę spedycyjną. Po dokonanej dostawie do innego kraju (niż Polska) na terytorium UE, Wnioskodawca otrzymuje od firmy spedycyjnej dokonującej wywozu towaru kserokopię dokumentu WZ z potwierdzeniem otrzymania towaru w miejscu dostawy (inny kraj UE niż Polska) przez odbiorcę, na której wyspecyfikowany jest m.in. towar Wnioskodawcy oraz potwierdzoną podpisem pracownika firmy spedycyjnej za zgodność z oryginałem kserokopię dokumentu CMR potwierdzającą dostawę (oryginały są do wglądu w siedzibie firmy spedycyjnej z uwagi na fakt wywozu towaru wielu dostawców jednym dedykowanym samochodem za jednym CMR).

W sprawie Spółka uzyskała interpretację indywidualną Nr …. z dnia 30 sierpnia 2010 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej. Z uwagi jednak na zmiany w prawie, które miały miejsce od tego czasu interpretacja ta zdaniem Spółki nie powinna mieć już mocy obowiązującej.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT o numerze identyfikacyjnym …. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT-UE o numerze identyfikacyjnym PL …... Nabywca towarów, na rzecz którego Wnioskodawca dokonuje dostawy posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy. Zainteresowany podaje swój numer identyfikacyjny nabywcy oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) na fakturach stwierdzających dostawę towarów. Wnioskodawca poza dokumentami wymienionymi w opisie sprawy posiada również inne dokumenty potwierdzające dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, takie jak: potwierdzenia przelewów oraz zamówienia (fax). Spółka posiada dokumenty, o których mowa we wniosku przed złożeniem deklaracji VAT-7 za dany okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w oparciu o powyższy stan faktyczny Spółka będzie mogła stosować stawkę VAT w wysokości 0% dla WDT w przypadku gdy będzie posiadać:

1. Kserokopię międzynarodowego samochodowego listu przewozowego CMR potwierdzonego podpisem i pieczęcią w miejscu dostawy jednocześnie potwierdzonego oryginalnym podpisem i pieczątką przez pracownika przewoźnika, przy czym przewoźnik jest wystawcą CMR.
2. Kopię faktury sprzedaży podpisaną przez osobę wystawiającą fakturę (pracownika Spółki) również, gdy faktura wystawiona jest na inny adres niż adres dostawy wymieniony w tej fakturze.
3. Kserokopię specyfikacji towarów (dokumentu WZ wystawionego przez przewoźnika) z potwierdzeniem otrzymania w miejscu dostawy przez pracownika odbiorcy, na której wyspecyfikowany jest m.in. towar Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług dokumenty wymienione powyżej stanowią łącznie wystarczający dowód, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, zdaniem Spółki, wymieniony wyżej zestaw dokumentów w wystarczającym stopniu dokumentuje wykonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a bez znaczenia dla kwestii dowodowych pozostaje czy posiadane egzemplarze dokumentów są oryginalne czy są to potwierdzone kserokopie, tym bardziej, że w przypadku łączenia w jednej dostawie towarów wielu sprzedawców, nie jest możliwe wydanie oryginalnych dokumentów każdemu z nich.

Prawidłowość stanowiska Spółki potwierdzają wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygnatura III SA/Wa 155/08 oraz III SA/Wa 1909/08.

W sprawie Spółka uzyskała interpretację indywidualną Nr …. z dnia 30 sierpnia 2010 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej. Z uwagi jednak na zmiany w prawie, które miały miejsce od tego czasu interpretacja ta zdaniem Spółki nie powinna mieć już mocy obowiązującej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W świetle art. 42 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r.), wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu (w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r.), są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane przez przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. uchylony
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w przypadku, gdy dokumenty wymienione w cyt. wyżej art. 42 ust. 3 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami w świetle art. 42 ust. 11 ustawy, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana.

Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia – jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Ten ostatni warunek, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym ważne jest to, aby posiadane przez podatnika dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowany jako podatnik VAT UE w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje m.in. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do innych krajów członkowskich Unii Europejskiej. Spółka rozpoczęła współpracę z jednym z kontrahentów, do którego towar wysyłany jest wyłącznie za pośrednictwem firmy spedycyjnej wskazanej przez odbiorcę. Na podstawie oddzielnych zamówień otrzymywanych przez Wnioskodawcę od odbiorców z różnych krajów UE towar przeznaczony do wysyłki w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy wysyłany jest do centrum logistycznego firmy spedycyjnej na terenie Polski (dokumentem dostawy jest Shiping Note - specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku wystawiany przez Spółkę). W centrum logistycznym towar jest przeładowywany na większe samochody i łącznie z towarem innych dostawców niezwłocznie wysyłany do poszczególnych krajów UE. Dostawy dokumentowane są międzynarodowymi samochodowymi listami przewozowymi CMR i specyfikacjami towarów WZ wystawianymi przez firmę spedycyjną. Po dokonanej dostawie do innego kraju (niż Polska) na terytorium UE, Wnioskodawca otrzymuje od firmy spedycyjnej dokonującej wywozu towaru kserokopię dokumentu WZ z potwierdzeniem otrzymania towaru w miejscu dostawy (inny kraj UE niż Polska) przez odbiorcę, na której wyspecyfikowany jest m.in. towar Wnioskodawcy oraz potwierdzoną podpisem pracownika firmy spedycyjnej za zgodność z oryginałem kserokopię dokumentu CMR potwierdzającą dostawę (oryginały są do wglądu w siedzibie firmy spedycyjnej z uwagi na fakt wywozu towaru wielu dostawców jednym dedykowanym samochodem za jednym CMR).

Nadto Zainteresowany wskazał, że nabywca towarów, na rzecz którego dokonuje dostawy posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy. Wnioskodawca podaje numer identyfikacyjny nabywcy oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług na fakturach stwierdzających dostawę towarów. Spółka poza dokumentami wymienionymi w opisie sprawy posiada również inne dokumenty potwierdzające dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, takie jak: potwierdzenia przelewów oraz zamówienia (fax). Wnioskodawca posiada dokumenty, o których mowa we wniosku przed złożeniem deklaracji VAT-7 za dany okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Odnosząc się do wątpliwości Zainteresowanego, wskazać należy, iż jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE. Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze skutki podatkowe, niż w przypadku dostaw krajowych.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Należy w tym miejscu zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”. Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym (łącznie z pozostałymi dowodami wskazanymi w art. 42 ust. 3 ustawy), że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238, z późn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem, sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Zatem, nie jest prawidłowe utożsamianie pojęcia dokumentu przewozowego z art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Za taki dokument uznać należy każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją i fakturą, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy), nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, że istnieje dowód przeciwny).

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Należy przy tym zauważyć, że przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dowodów w formie papierowej. Tym samym brak jest podstaw do automatycznego kwestionowania kserokopii listu przewozowego lub innego dokumentu, jako dowodu w sprawie, gdy ustawa ta nie wprowadza wymogu posiadania oryginału dokumentu, a w razie jakichkolwiek wątpliwości, np. co do jego autentyczności, przewiduje możliwość złożenia innych dokumentów, wskazujących, iż nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa. Skoro zatem przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. Podkreślić przy czym należy, iż dokumenty powinny jednoznacznie dowodzić wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie do odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Jeżeli zatem będą to dokumenty udostępnione w formie ksero ww. dokumentów, niebudzące wątpliwości co do ich autentyczności, mogą one stanowić dowody, o których mowa w powołanych przepisach ustawy.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy uznać, iż posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty potwierdzają dokonanie wywozu towarów, będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy Zainteresowanego, przez przewoźnika i ich dostawę na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. Z posiadanych bowiem przez Spółkę dokumentów łącznie tj. kserokopii listu przewozowego oraz dokumentu WZ, kopii faktury sprzedaży, potwierdzenia przelewów oraz zamówienia (fax) wynika fakt, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Zatem stwierdzić należy, iż dokumenty, którymi dysponuje Spółka przed złożeniem deklaracji VAT-7 za dany okres rozliczeniowy w związku z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów, będą stanowiły podstawę do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Natomiast wniosek w części dotyczącej zaistniałego stanu faktycznego w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów został załatwiony rozstrzygnięciem IPTPP2/443-180/13-4/IR.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.