Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-346/13/RS
z 18 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2013 r. (data wpływu 18 marca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 4 czerwca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty likwidatorowi wynagrodzenia oraz zwrotu poniesionych wydatków - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 4 czerwca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty likwidatorowi wynagrodzenia oraz zwrotu poniesionych wydatków.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prezydent Miasta jako organ nadzorujący stowarzyszenia Ł. (zwany dalej: Stowarzyszeniem) wystąpił do Sądu Rejonowego (Wnioskodawca) z wnioskiem przeprowadzenia likwidacji Stowarzyszenia. Na poczet kosztów postępowania likwidacyjnego organ nadzorujący Stowarzyszenie wpłacił zaliczkę na rachunek „sum na zlecenie” Sądu. W toku postępowania likwidacyjnego Sąd postanowieniem z dnia 9 sierpnia 2012 r. odwołał z funkcji wcześniej powołanego likwidatora i przyznał likwidatorowi wynagrodzenie za przeprowadzone czynności w kwocie … zł oraz zwrot poniesionych przez likwidatora wydatków w kwocie … zł. Oddział Finansowy Sądu w dniu 28 listopada 2012 r. dokonał przelewu na osobisty rachunek bankowy likwidatora kwoty … zł z zaliczki wpłaconej na poczet kosztów postępowania likwidacyjnego. W związku z tym, iż z postanowienia nie wynikało, iż część poniesionych wydatków stanowią koszty dojazdu, od kwoty … zł pomniejszonej o koszty uzyskania przychodu w wysokości 20 % pobrano zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych. Zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z przepisami odprowadzono na rachunek bankowy właściwego urzędu skarbowego i wystawiono PIT-11.

W dniu 18 lutego 2013 r. były likwidator wystąpił do Sądu z pismem o skorygowanie PIT-11, wskazując, iż opodatkowaniu powinna podlegać jedynie kwota … zł, natomiast kwota … zł dotycząca zwrotu wydatków niezasadnie została opodatkowana. Oddział Finansowy Sądu ponownie dokonał analizy dokumentacji. W wyniku analizy stwierdzono, iż do akt sprawy dołączono następujące dokumenty:

• pismo, w którym likwidator wnosi o zwrot poniesionych wydatków z tytułu użycia do wyjazdu własnego samochodu osobowego w kwocie … zł; zwrot wydatków z tytułu używania samochodu prywatnego likwidatora został ustalony wg obowiązującej stawki za 1 km przebiegu na dojazd z B. do Ł., w której likwidowane Stowarzyszenie ma siedzibę;
• kopię faktury wystawionej na Stowarzyszenie za ogłoszenie w prasie na kwotę … zł dotyczące zgłaszania wierzytelności;
• oryginał faktury wystawionej na Stowarzyszenie za wykonanie pieczątek na kwotę … zł zawierającej treść – Ł. w likwidacji oraz imiennej likwidatora.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wynagrodzenie w wysokości … zł, jak i kwota … zł stanowiąca zwrot wydatków stanowi przychód podlegający opodatkowaniu?
2. Czy w związku z wypłatą ww. kwot Sąd jako płatnik miał obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W świetle art. 10 ust. 1 pkt 2 i art. 13 pkt 6 omawianej ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Wnioskodawca uważa, że zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 omawianej ustawy powoduje, iż na podmiotach dokonujących wypłaty takich świadczeń jako płatnikach ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ustawy, bowiem osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy.

Z przepisu art. 42 ust. 1 omawianej ustawy wynika, iż płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

W przedstawionym stanie faktycznym – w ocenie Wnioskodawcy – przychód z działalności wykonywanej osobiście stanowi wyłącznie kwota wynagrodzenia w wysokości … zł. Kwota … zł z tytułu zwrotu kosztów przejazdu, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy objęta jest zwolnieniem od podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast zwrotu wydatków za ogłoszenie w prasie w kwocie … zł oraz za wykonanie pieczątek w kwocie … zł nie należy uznawać za przychód z działalności wykonywanej osobiście, bowiem stanowią one wprost zwrot wcześniej poniesionych przez likwidatora Stowarzyszenia wydatków w tej wysokości, a wydatki te nie stanowią i nie mogą stanowić kosztów poniesionych celem osiągnięcia przychodu z tejże działalności - jako działalności wykonywanej osobiście.

Według Wnioskodawcy należałoby uznać, iż kwota … zł z tytułu omawianych zwrotów wydatków w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, skoro w świetle cyt. art. 9 ust. 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem wymienionych w ustawie dochodów, a zwrot poniesionego wydatku z istoty swej nie stanowi dochodu.

Reasumując, w świetle powyższego Wnioskodawca winien ująć jako przychód kwotę … zł, zastosować na mocy art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy - 20% koszty uzyskania przychodów w kwocie … zł … gr, oraz wykazać pobraną przez płatnika zaliczkę na podatek dochodowy w kwocie … zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 13 pkt 6 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy, koszty uzyskania przychodów z ww. tytułu, określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

• do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Należy zwrócić uwagę, że ze zwolnienia korzystają jedynie należności do wysokości określonej m.in. w obowiązującym do 28 lutego 2013 r. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalenia należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.).

Z § 5 ust. 1 tego rozporządzenia wynika, iż środek transportu właściwy do odbycia podróży określa pracodawca. Na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy. W takim przypadku pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 ze zm.) - § 5 ust. 3 ww. rozporządzenia.

Aby jednak przedmiotowe świadczenia dla osoby niebędącej pracownikiem korzystały ze zwolnienia muszą być spełnione warunki, o których mowa w art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z jego treścią zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Oznacza to, że aby świadczenia otrzymywane w związku z odbywaną podróżą mogły skorzystać ze zwolnienia, kwoty te muszą mieć związek z określonymi celami lub rodzajami działalności, a także nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów; w przypadku zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów świadczenia stanowiące zwrot tych wydatków będą stanowiły przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszystkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców, oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazuje, że prawo do skorzystania ze zwolnienia w odniesieniu do świadczeń za czas podróży przysługuje osobom niebędącym pracownikami, wykonującym czynności m.in. wynikające z umowy zlecenia, umowy o dzieło, innych umów, czy też zlecone przez organ władzy administracji państwowej lub samorządowej, sąd lub prokuratora, lecz jedynie do wysokości limitów określonych w odrębnych przepisach.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Prezydent Miasta jako organ nadzorujący Stowarzyszenia wystąpił do Sądu Rejonowego (Wnioskodawca) z wnioskiem przeprowadzenia likwidacji Stowarzyszenia. Na poczet kosztów postępowania likwidacyjnego organ nadzorujący Stowarzyszenie wpłacił zaliczkę na rachunek „sum na zlecenie” Sądu. W toku postępowania likwidacyjnego Sąd postanowieniem z dnia 9 sierpnia 2012 r. odwołał z funkcji wcześniej powołanego likwidatora i przyznał likwidatorowi wynagrodzenie za przeprowadzone czynności w kwocie … zł oraz zwrot poniesionych przez likwidatora wydatków w kwocie … zł, w tym: z tytułu użycia do wyjazdu własnego samochodu osobowego w kwocie … zł, zamieszczenia ogłoszenia w prasie dotyczącego zgłaszania wierzytelności na kwotę … zł oraz za wykonanie pieczątek w kwocie … zł zawierającej treść – Ł. w likwidacji oraz imiennej likwidatora.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż wynagrodzenie wypłacone przez Wnioskodawcę w związku z wykonywaniem zleconych likwidatorowi czynności oraz zwrócone koszty z tytułu używania prywatnego samochodu do realizacji zadań wynikających z tych czynności, stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednak podkreślić należy, że przychody z tytułu zwrotu kosztów przejazdu własnym samochodem osobowym w celu wykonania zleconych czynności są zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy. Przy czym zwolnienie to przysługuje do wysokości określonej w § 5 ust. 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, natomiast ewentualna nadwyżka zwracanych świadczeń (ponad określony limit) podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast nie sposób uznać, że zwrot wydatków poniesionych na zamieszczenie ogłoszenia w prasie dotyczącego zgłaszania wierzytelności oraz za wykonanie pieczątek, udokumentowanych fakturami wystawionymi na Stowarzyszenie, stanowi dla likwidatora przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wykazuje bowiem cech przysporzenia majątkowego po jego stronie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.