INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2012 r. (data wpływu 17 maja 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 lipca 2012 r. (data wpływu 19 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia momentu uzyskania przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem w dniu 19 lipca 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia momentu uzyskania przychodu.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca otrzymał w dniu 31 grudnia 2010 r. na konto przelew środków tytułem wynagrodzenia za pracę wykonywaną za granicą w miesiącu grudniu 2010 r. Bank z którym Wnioskodawca zawarł umowę rachunku bankowego jako datę zaksięgowania niniejszych środków pieniężnych wskazał dzień 3 stycznia 2011 r.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca winien otrzymane środki pieniężne potraktować jako przychód uzyskany w 2011 r. i rozliczyć je w zeznaniu podatkowym za 2011 rok...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie przychód powstał w 2010 r. Środki otrzymane przez Wnioskodawcę w dniu 31 grudnia 2010 r., przelewem na Jego rachunek bankowy nie stanowią przychodu uzyskanego w roku podatkowym 2011 i w konsekwencji nie podlegają rozliczeniu w zeznaniu podatkowym za 2011 r.

Poprzez pojęcie przychodu rozumieć należy postawienie do dyspozycji podatnika pieniędzy, a datą uzyskania przychodu jest data wymagalności świadczenia (np. dzień wypłaty), pod warunkiem jednak gotowości jego spełnienia przez zobowiązanego. Dla ustalenia momentu uzyskania przychodu w obrocie bezgotówkowym, koniecznym jest ustalenie faktycznego momentu pozostawienia środków pieniężnych w dyspozycji pracownika. Zgodnie z art. 454 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, jeżeli miejsce spełnienia świadczenia nie jest oznaczone ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione w miejscu, gdzie w chwili powstania zobowiązania dłużnik miał miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jednakże świadczenie pieniężne powinno być spełnione w miejscu zamieszkania lub w siedzibie wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia. Powyższe zdaniem Wnioskodawcy oznacza, że miejscem spełnienia świadczenia bezgotówkowego jest siedziba banku (oddziału banku) prowadzącego rachunek wierzyciela, nawet wówczas, gdy znajduje się w innej miejscowości niż siedziba lub miejsce zamieszkania samego wierzyciela.

Spełnienie świadczenia bezgotówkowego następuje w dniu uznania rachunku bankowego wierzyciela. Skutkiem rozliczenia przeprowadzonego w formie bezgotówkowej jest obciążenie rachunku dłużnika oznaczoną w jego dyspozycji kwotą, a następnie uznanie tą samą kwotą rachunku wierzyciela. Ze względu na fakt, że uznanie polega na uczynieniu na rachunku wierzyciela stosownego wpisu po stronie credit („ma”), wierzyciel z tą samą chwilą uzyskuje uprawnienie do swobodnego rozporządzania objętymi wpisem środkami pieniężnymi (uchwała Sądu najwyższego z 29 grudnia 1994 r. III CZP 162/94).

Pozostawienie środków do dyspozycji pracownika następuje z momentem uznania jego rachunku bankowego. Należy zatem przyjąć, iż podatnik otrzymał pieniądze wówczas, gdy uznano jego rachunek bankowy, tj. w dacie wpływu środków pieniężnych na konto.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.)opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 12 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca otrzymał w dniu 31 grudnia 2010 r. na konto przelew środków tytułem wynagrodzenia za pracę wykonywaną za granicą w miesiącu grudniu 2010 r. Bank z którym Wnioskodawca zawarł umowę rachunku bankowego jako datę zaksięgowania niniejszych środków pieniężnych wskazał dzień 3 stycznia 2011 r.

W doktrynie uznaje się, że z definicji pojęcia przychodu jako świadczenia otrzymywanego czy też w niektórych przypadkach postawionego do dyspozycji wnosić można również o momencie jego uzyskania. Określenie momentu uzyskania przychodu ma bardzo istotne znaczenie, przede wszystkim z tego powodu, że podatek dochodowy od osób fizycznych rozliczany jest w danym czasie. Konieczne jest zatem określenie momentu uzyskania przychodu, by przyporządkować go do właściwego okresu rozliczeniowego. Przychód w postaci pieniędzy lub wartości pieniężnych powstaje w momencie ich otrzymania przez podatnika lub w momencie postawienia ich do dyspozycji podatnika.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, iż Wnioskodawca uzyskał przychód ze stosunku pracy w dniu otrzymania środków pieniężnych na Jego konto bankowe, tj. jak wskazano w stanie faktycznym w dniu 31 grudnia 2010 r. Za prawidłowe zatem należało uznać stanowisko przedstawione we wniosku, zgodnie z którym środki pieniężne otrzymane na konto bankowe w dniu 31 grudnia 2010 r. nie stanowią przychodu uzyskanego w 2011 roku i w konsekwencji nie podlegają wykazaniu w zeznaniu podatkowym za 2011 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.