Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1385/11-4/MM
z 5 marca 2012 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPP2/443-1385/11-4/MM
Data
2012.03.05



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie


Temat
Podatek od towarów i usług --> Zakres opodatkowania --> Dostawa towarów i świadczenie usług --> Świadczenie usług


Słowa kluczowe
prawo wodne
świadczenie nieodpłatne
świadczenie usług


Istota interpretacji
Nieodpłatnie świadczone usługi polegające na udostępnianiu informacji o stanie atmosfery i hydrosfery uczelniom i instytutom naukowo – badawczym dla potrzeb badań naukowych i dydaktycznych mają związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą opisaną w uzupełnieniu do wniosku, w związku z czym nie mogą być traktowane jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania ww. przepis ustawy, a czynności te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.



Wniosek ORD-IN 463 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2011r. (data wpływu 15 grudnia 2011r.), uzupełnione pismem z dnia 9 lutego 2012r. (data wpływu 10 lutego 2012r.) w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP2/443-1385/11-2/MM z dnia 1 lutego 2012r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazywania informacji o stanie atmosfery i hydrosfery – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2011r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazywania informacji o stanie atmosfery i hydrosfery. Przedmiotowy wniosek zawierał braki w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym. W związku z czym tut. Organ podatkowy pismem z dnia 1 lutego 2012r. znak IPPP2/443-1385/11-2/MM wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o powyższe braki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca działa na podstawie ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. z 2010 r. Nr 96, poz. 618 oraz z 2011 r. Nr 112, poz. 654) i ustawy Prawo wodne z dnia 18 lipca 2001r. (Dz.U.2005.239.2019). Zgodnie z art. 102 ust 3 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r., Prawo wodne Instytut pełni państwową służbę hydrologiczno - meteorologiczną (PSHM), której koszty finansowane są z dotacji przekazywanych przez Ministerstwo Środowiska i Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

Stosownie do treści art. 103 Prawa wodnego, do zadań PSHM należy:

  1. wykonywanie pomiarów i obserwacji hydrologicznych oraz meteorologicznych;
    1 a) wykonywanie badań elementów hydrologicznych i morfologicznych dla potrzeb oceny stanu wód powierzchniowych;
  2. gromadzenie, przetwarzanie, archiwizowanie i udostępnianie informacji hydrologicznych oraz meteorologicznych;
  3. wykonywanie bieżących analiz i ocen sytuacji hydrologicznej oraz meteorologicznej;
  4. opracowywanie i przekazywanie prognoz meteorologicznych oraz hydrologicznych;
  5. opracowywanie i przekazywanie organom administracji publicznej ostrzeżeń przed niebezpiecznymi zjawiskami zachodzącymi w atmosferze i hydrosferze;
  6. realizowanie zadań wynikających z przynależności do organizacji międzynarodowych w zakresie dotyczącym meteorologii, hydrologii i oceanologii.

Wnioskodawca posiada i utrzymuje: podstawową sieć i specjalne sieci obserwacyjno-pomiarowe, system gromadzenia, przetwarzania i wymiany informacji, biura prognoz meteorologicznych i biura prognoz hydrologicznych i inne komórki organizacyjne.

Zgodnie z art. 110 ust. 1 Prawa wodnego, właścicielem informacji zbieranych i przetwarzanych w wyniku realizacji standardowych procedur przez Wnioskodawcę jest Skarb Państwa, przy czym w imieniu Skarbu Państwa informacją tą rozporządza Instytut obowiązany jest udostępniać nieodpłatnie informacje o stanie atmosfery i hydrosfery, przetwarzane w wyniku realizacji standardowych procedur, organom władzy państwowej oraz właścicielom wód lub działającym w jego imieniu zarządcom.

Art. 5 ustawy z dnia 16 września 2011r. o zmianie ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2011.204.1195) zmienił art. 110 Prawa wodnego z dnia 18 lipca 2001r. (Dz. U. 2005.239.2019) w zakresie podmiotów, którym Instytut jest nieodpłatnie udostępniać informacje o stanie atmosfery i hydrosfery przetwarzane w wyniku realizacji procedur standardowych. Począwszy od przyszłego roku Instytut zobowiązany będzie udostępniać takie informacje nieodpłatnie również uczelniom i instytutom naukowo-badawczym dla potrzeb badań naukowych i dydaktycznych.

Na tle wyżej opisanej zmiany prawa powstał problem w zakresie interpretacji art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług (UPTU) z dnia 11 marca 2004r. (Dz. U. 2011.177.1054). Zgodnie bowiem z art. 5 UPTU opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 UPTU, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również „wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika”.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, co następuje:

  1. Instytut jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT,
  2. Instytut prowadzi w szczególności działalność gospodarczą w zakresie:
    • odpłatnego sporządzania ekspertyz dot. hydrologii, meteorologii, klimatologii, oceanologii, inżynierii i gospodarki wodnej,
    • odpłatnego udostępniania danych hydrologicznych i meteorologicznych,
    • odpłatnego sporządzania i udostępniania prognoz hydrologicznych,
    • odpłatnego wzorcowania aparatury pomiarowej,
    • sprzedaży wydawnictw naukowych itp.


Gwoli ścisłości należy podkreślić, iż Instytut nie prowadzi działalności gospodarczej, polegającej na nieodpłatnym udostępnianiu danych. Działalność taka, jako nie nakierowana na zysk, nie może być w opinii Wnioskodawcy uznana za działalność gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

  1. Czy nieodpłatne udostępnienie przez Instytut informacji o stanie atmosfery i hydrosfery przetwarzanych w wyniku realizacji procedur standardowych uczelniom lub instytutom naukowo-badawczym dla potrzeb badań naukowych lub dydaktycznych na podstawie art. 110 ust. 3 Prawa wodnego (w brzmieniu po zmianie) rodzi obowiązek odprowadzenia od wartości takiej usługi (wartości przekazanych informacji) podatku od towarów i usług przez Instytut M...
  2. Czy Instytut może żądać od uczelni lub instytutu naukowo – badawczego, którym na podstawie art. 103 ust. 3 Prawa wodnego udostępnił informacje, pokrycia kosztów w wysokości należnego podatku od towarów i usług...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 UPTU opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zarazem na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 in fine UPTU za odpłatne świadczenie usług uznaje się również „(...) nieodpłatne świadczenie usług do cerów innych niż działalność gospodarcza podatnika”. Działalność gospodarcza natomiast jest z definicji działalnością zarobkową (nakierowaną na zysk) — art. 2 Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. 2010.220.1447).

Ponieważ przekazywanie informacji (świadczenie usługi) na podstawie art. 110 ust. 3 Prawa wodnego (w brzmieniu po zmianie) jest nieodpłatne, nie można w tym zakresie w ogóle mówić o działalności gospodarczej. Świadczenie tej usługi nie ma bowiem charakteru zarobkowego. Zatem nieodpłatne świadczenie tej usługi nie służy i nie może służyć celom działalności gospodarczej podatnika (Instytut), a tym samym jest to odpłatne świadczenie usługi w rozumieniu przepisów art. 8 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 UPTU, a co za tym idzie — rodzi obowiązek odprowadzenia podatku od towarów i usług przez Instytut. Zarazem świadczenie tego rodzaju usługi nie podlega zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 UPTU.

Na marginesie warto również zauważyć, że Instytut nie jest związany żadnym węzłem prawnym z potencjalnymi odbiorcami, którzy nieodpłatnie otrzymują informacje na podstawie art. 103 ust. 3 Prawa wodnego. Nie może być zatem również mowy o dążeniu do wspólnych celów gospodarczych, gdyż Instytut i potencjalni odbiorcy informacji nie realizują takich wspólnych celów.

W związku z powyższym w ocenie Instytut w przypadku nieodpłatnego udostępniania przez Instytut informacji o stanie atmosfery i hydrosfery przetwarzanych w wyniku realizacji procedur standardowych uczelniom lub instytutom naukowo - badawczym dla potrzeb badań naukowych lub dydaktycznych na podstawie art. 110 ust. 3 Prawa wodnego (w brzmieniu po zmianie) rodzi po stronie Instytut obowiązek odprowadzenia od wartości usługi (wartości przekazanych informacji) podatku od towarów i usług.

Ad. 2

Jeżeli zgodnie z przedstawionym powyżej stanowiskiem instytut zobowiązany jest do odprowadzenia podatku od towarów i usług w przypadku nieodpłatnego przekazania informacji zgodnie z art. 103 Ust. 3 Prawa wodnego (w brzmieniu po zmianie), to instytut powinien mieć możliwość pobrania od uczelni lub instytutu naukowo-badawczego, którym takie informacje nieodpłatnie przekazał, kosztów w wysokości odpowiadającej należnemu podatkowi od towarów i usług. Instytut bowiem jest podatnikiem, jednak podatek od towarów i usług jest zawsze wliczany w cenę usługi — pokrywa go nabywca usługi, a odprowadza Instytut. Cena bowiem zdefiniowana jest w art. 3 ust. 1 pkt 1 Ustawy o cenach z dnia 5 lipca 2001 r. (Dz. U. 2001.97.1050) i musi uwzględniać podatek od towarów i usług.

W związku z powyższym Instytut stoi na stanowisku, że w przypadku nieodpłatnego udostępniania przez Instytut informacji o stanie atmosfery i hydrosfery przetwarzanych w wyniku realizacji procedur standardowych uczelniom lub instytutom naukowo-badawczym dla potrzeb badań naukowych lub dydaktycznych na podstawie art. 110 ust. 3 Prawa wodnego (w brzmieniu po zmianie), Instytut ma prawo żądać od takiej uczelni lub instytutu badawczego pokrycia kosztów w wysokości odpowiadającej należnemu podatkowi od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Na podstawie ust. 2 ww. artykułu, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

  1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
  2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z powyższego wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być spełniony podstawowy warunek, a mianowicie brak związku świadczonych usług z prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika. Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie tego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Instytut zgodnie z art. 102 ust. 5 ustawy z dnia 18 lipca 2001r. Prawo wodne (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 239, poz. 2019 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” jest instytutem badawczym w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010r. o instytutach badawczych (Dz. U. Nr 96, poz. 618).

Instytut na podstawie art. 102 ust. 3 ustawy pełni służbę hydrologiczno-meteorologiczną, która jest finansowana ze środków budżetu państwa (art. 109 ust. 1 ustawy) lub z innych środków publicznych, na zasadach dotyczących wykorzystywania tych środków – art. 109 ust. 4 ustawy.

Stosownie do art. 110 ust. 1 ustawy Prawo wodne właścicielem informacji zbieranych i przetwarzanych w wyniku realizacji standardowych procedur przetwarzania informacji przez państwową służbę hydrologiczno-meteorologiczną, państwową służbę hydrogeologiczną oraz państwową służbę do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących jest Skarb Państwa. Wnioskodawca rozporządza informacją pozyskaną w ramach państwowej służby hydrologicznej z upoważnienia art. 110 ust. 2 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 110 ust. 3 ustawy Instytut jest obowiązany udostępniać nieodpłatnie informacje o stanie atmosfery i hydrosfery, przetwarzane w wyniku realizacji standardowych procedur, organom władzy publicznej oraz właścicielom wód lub działającym w ich imieniu zarządcom, jak również uczelniom, instytutom naukowo-badawczym dla potrzeb badań naukowych i dydaktycznych. Powyższe informacje udostępnia się w zakresie niezbędnym do wykonywania zadań ustawowych i nie mogą być przekazywane innym podmiotom do wykorzystywania ich w celach komercyjnych (art. 110 ust. 5-6 ustawy).

Z treści wniosku oraz uzupełnienia do niego wynika, że Wnioskodawca działa na podstawie ustawy z dnia 30 kwietnia 2010r. o instytutach badawczych i ustawy prawo wodne z dnia 18 lipca 2001r. Wnioskodawca pełni państwową służbę hydrologiczno - meteorologiczną, do której zadań należy m.in. wykonywanie pomiarów i obserwacji hydrologicznych oraz meteorologicznych; wykonywanie badań elementów hydrologicznych i morfologicznych dla potrzeb oceny stanu wód powierzchniowych; gromadzenie, przetwarzanie, archiwizowanie i udostępnianie informacji hydrologicznych oraz meteorologicznych; wykonywanie bieżących analiz i ocen sytuacji hydrologicznej oraz meteorologicznej; opracowywanie i przekazywanie prognoz meteorologicznych oraz hydrologicznych; opracowywanie i przekazywanie organom administracji publicznej ostrzeżeń przed niebezpiecznymi zjawiskami zachodzącymi w atmosferze i hydrosferze; realizowanie zadań wynikających z przynależności do organizacji międzynarodowych w zakresie dotyczącym meteorologii, hydrologii i oceanologii.

Oprócz wykonywania zadań ustawowych Wnioskodawca jako czynny podatnik podatku VAT prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest odpłatne sporządzanie ekspertyz dot. hydrologii, meteorologii, klimatologii, oceanologii, inżynierii i gospodarki wodnej; odpłatne udostępnienie danych hydrologicznych i meteorologicznych; odpłatne sporządzanie i udostępnianie prognoz hydrologicznych; odpłatne wzorcowania aparatury pomiarowej; sprzedaż wydawnictw naukowych itp.

Wnioskodawca jest zobowiązany, zgodnie z art. 110 ust. 3 ustawy, udostępniać nieodpłatnie informacje o stanie atmosfery i hydrosfery, przetwarzane w wyniku realizacji standardowych procedur, organom władzy państwowej oraz właścicielom wód lub działającym w jego imieniu zarządcom oraz uczelniom i instytutom naukowo-badawczym dla potrzeb badań naukowych i dydaktycznych. Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego czy nieodpłatne udostępnianie informacji o stanie atmosfery i hydrosfery uczelniom i instytutom naukowo – badawczym dla potrzeb badań naukowych i dydaktycznych podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, iż błędne jest twierdzenie Wnioskodawcy, że jeżeli przekazywanie informacji na podstawie art. 110 ust. 3 ustawy ma charakter nieodpłatny to nie można w ogóle mówić o prowadzeniu działalności gospodarczej. Z definicji działalności gospodarczej uregulowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT nie wynika, że jeśli usługa ma charakter nieodpłatny to nie może już być uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem Wnioskodawca świadcząc nieodpłatnie usługi wynikające z art. 110 ust. 3 ustawy prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Kwestią do rozstrzygnięcia pozostaje interpretacja art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. Z konstrukcji tego przepisu wynika, że jeżeli podmiot nieodpłatnie świadczy usługi, które nie są związane z celami prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, to takie usługi, mimo, że świadczone nieodpłatnie, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że nieodpłatnie świadczone usługi polegające na udostępnianiu informacji o stanie atmosfery i hydrosfery uczelniom i instytutom naukowo – badawczym dla potrzeb badań naukowych i dydaktycznych mają związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą opisaną w uzupełnieniu do wniosku, w związku z czym nie mogą być traktowane jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania ww. przepis ustawy, a czynności te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Biorąc pod uwagę powyższe tut. Organ podatkowy stwierdza, że odpowiedź na drugie z zadanych pytań stała się bezprzedmiotowa, bowiem w przedmiotowej sprawie brak jest podatku należnego wynikającego z wykonanej czynności nieodpłatnego udostępnienia informacji o stanie atmosfery i hydrosfery.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj