INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 23 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 18 listopada 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uzyskania odsetek bankowych z tytułu przechowania depozytu pieniężnego na oprocentowanym rachunku bankowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 sierpnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uzyskania odsetek bankowych z tytułu przechowania depozytu pieniężnego na oprocentowanym rachunku bankowym. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 4 listopada 2011 r. Znak: IBPBI/1/415-850/11/BK, IBPBI/1/415-851/11/BK, IBPP1/443-1349/11/BM, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 18 listopada 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej, której przedmiotem działalności jest wynajem lokali użytkowych pod działalność gospodarczą. W celu ustalenia warunków najmu sporządzona jest umowa określająca szczegółowo warunki najmu. Jest to umowa zawierana na okres 5 lat. Umowa zawiera postanowienia co do czynszu podstawowego, dodatkowego, jak i kosztów mediów dostarczonych do lokalu. W celu zabezpieczenia płatności do uiszczenia których najemca jest zobowiązany na podstawie umowy najmu, najemca przekazuje, nie później niż w dacie przekazania lokalu, nieoprocentowany depozyt w równowartości trzymiesięcznego czynszu podstawowego i 14% czynszu dodatkowego w wartości brutto. W ww. umowie zawarto zapis, iż po 30-dniowym opóźnieniu w zapłacie czynszu wynajmujący ma prawo do zaspokojenia swoich należności z kwoty depozytu, po czym najemca uzupełnia brakującą kwotę depozytu do wskazanej w umowie wysokości, co dokonuje również w przypadku aktualizacji cen za wynajem. Kwota depozytu zwracana jest najemcy po upływie 3 miesięcy od rozwiązania umowy, po potrąceniu ewentualnych zaległych płatności oraz innych wierzytelności. Najemca nie może żądać pokrycia swoich zobowiązań z wpłaconego depozytu. Kwota depozytu wpłacana jest na odrębne oprocentowane konto bankowe.

W uzupełnieniu wniosku, dokonanym pismem z dnia 14 listopada 2011 r., Wnioskodawca dodatkowo wskazał, że właścicielem rachunku bankowego na którym gromadzone będą środki pieniężne w postaci depozytów jest spółka jawna, której wspólnikiem jest Wnioskodawca. Jest to dodatkowy rachunek bankowy prowadzony w ramach rachunku podstawowego.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w związku z zapisem w umowie, że wpłacone depozyty są nieoprocentowane i takie podlegają zwrotowi wynajmującym, wartość uzyskanych odsetek z tytułu gromadzenia środków na rachunku depozytów należy zaliczyć do pozostałych przychodów z działalności gospodarczej...

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 14 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzyskane odsetki stanowią przychód z działalności gospodarczej. W przypadku gdyby depozyty podlegały waloryzacji o odsetki i takie podlegały zwrotowi najemcy, uzyskane odsetki nie stanowiłyby przychodu, gdyż byłyby tak jak i depozyty własnością najemcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei w myśl art. 14 ust. 2 pkt 5 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również odsetki od środków na rachunkach bankowych utrzymywanych w związku z wykonywaną działalnością. W myśl natomiast art. 17 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki od wkładów oszczędnościowych i środków na rachunkach bankowych lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą.

Z powyższego wynika, iż przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej mogą być tylko odsetki z takich rachunków bankowych, które utrzymywane są w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą. Odsetki od środków zgromadzonych na pozostałych rachunkach (w tym lokatach bankowych), stanowić będą zawsze przychód z kapitałów pieniężnych.

Za rachunki bankowe związane z wykonywaną działalnością gospodarczą uznać należy takie rachunki, za pośrednictwem których przyjmowane są i z których dokonywane są wszelkiego rodzaju płatności. Zatem za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej można uznać jedynie te odsetki, które uzyskiwane są z tytułu przetrzymywania środków pieniężnych na tych rachunkach. Natomiast wolne środki pieniężne przechowywane na lokatach bankowych nie stanowią środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy. W konsekwencji odsetki od takich lokat stanowią przychód z kapitałów pieniężnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że właścicielem rachunku bankowego na którym gromadzone będą środki pieniężne w postaci depozytów jest spółka jawna, której wspólnikiem jest Wnioskodawca. Jest to dodatkowy rachunek bankowy prowadzony w ramach rachunku podstawowego.

Zatem, o ile spółka nie będzie inwestowała ww. depozytów, a jedynie będzie uzyskiwała odsetki od tych depozytów przechowywanych na wskazanym przez Wnioskodawcę osobnym rachunku bankowym prowadzonym w ramach rachunku podstawowego, to zgodnie z ww. art. 14 ust. 2 pkt 5 ww. ustawy, odsetki te będą stanowić dla Wnioskodawcy (proporcjonalnie do posiadanych udziałów w spółce jawnej) przychód z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jednocześnie Wnioskodawca prawidłowo wskazał, iż w przypadku gdyby depozyty podlegały waloryzacji o odsetki i w kwocie powiększonej o odsetki podlegały zwrotowi najemcy, uzyskane odsetki nie stanowiłyby przychodu z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż zakresie pytań oznaczonych we wniosku numerami 1-3 wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35–016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.