INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30.09.2011r. (data wpływu 04.10.2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania dochodu uzyskanego przez Wnioskodawcę na podstawie umowy o współpracy zawartej z odbiorcą w świetle art. 5 i 7 umowy z dnia 08.06.2009 r. zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Finlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2010 r. Nr 37, poz. 205, dalej umowa polsko – fińska)– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dnu 04.10.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania dochodu uzyskanego przez Wnioskodawcę na podstawie umowy o współpracy zawartej z odbiorcą w świetle art. 5 i 7 umowy polsko - fińskiej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prawa polskiego prowadzącą wyłącznie w Polsce działalność budowlaną („Wysyłający”) zatrudniająca na podstawie polskich umów o pracę polskich pracowników budowlanych mających w kraju miejsce zamieszkania („Pracownicy”), ma zamiar zawrzeć umowę o współpracy z inną spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prawa polskiego, która także prowadzi działalność budowlaną, jednak nie tylko w Polsce, ale również w Finlandii prowadząc prace podwykonawcze na połażonej tam budowie („Odbiorca”). Pracownicy na wskazanej budowie podlegać będą bezpośrednio kierownikowi robót zatrudnionemu u Odbiorcy. Wysyłający nie będzie posiadał żadnej stałej placówki, ani nawet tymczasowego biura w Finlandii, gdyż kwestie organizacyjno-nadzorcze mają być w gestii kierownictwa Odbiorcy. Prace budowlane mają trwać ponad 12 miesięcy.

Umowa o współpracy przewiduje, że:

• Wysyłający zobowiązuje się oddelegować swoich pracowników do przedsiębiorstwa Odbiorcy prowadzącego pracę podwykonawcze na budowie w Finlandii;
• Wysyłający nie będzie ingerować w stosunki kontraktowe Odbiorcy, nie nabędzie również jakichkolwiek praw i nie zaciągnie zobowiązań związanych z wykonywaniem przez Odbiorcę kontraktu dotyczącego prac budowlanych o charakterze podwykonawczym;
• wyłącznie Wysyłający będzie zobowiązany wypłacać wynagrodzenia Pracownikom;
• Odbiorca zapewnia i ponosi koszty transportu oddelegowanych pracowników oraz ich zakwaterowania;
• wyłącznie Odbiorca ponosi odpowiedzialność za prace wykonane przez Pracowników względem podmiotów trzecich;
• wynagrodzenie Odbiorcy sprowadza się jedynie do równowartości kosztów związanych z oddelegowaniem Pracowników powiększonych o zapisaną w umowie marżę stanowiącą określony procent owych kosztów.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dochód Wysyłającego uzyskany na podstawie umowy o współpracy zawartej z odbiorcą będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce czy Finlandii...

Zdaniem Wnioskodawcy

Dochód Wysyłającego wedle przepisów konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Finlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 8 czerwca 2009 r., Dz. U. 2010 Nr 37, poz. 205 („Umowa polsko-fińska”) nie będzie podlegał opodatkowaniu w Finlandii, a jedynie w Polsce.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Umowy polsko-fińskiej „zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność gospodarczą w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowanie w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane ternu zakładowi”.

Z kolej art. 5 Umowy polsko-fińskiej w następujący sposób definiuje pojęcie „zakładu”:

1. W rozumieniu niniejszej Konwencji określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza przedsiębiorstwa.
2. Określenie „zakład” obejmuje w szczególności:
   1. siedzibę zarządu;
   2. filię;
   3. biuro;
   4. fabrykę;
   5. warsztat, oraz
   6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo każde inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.
3. Plac budowy albo prace konstrukcyjne, montażowe lub instalacyjne stanowią zakład tylko wówczas, gdy trwają dłużej niż 12 miesięcy.
4. Bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, określenie „zakład” nie obejmuje:
   1. użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub dostawy dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
   2. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa, wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub dostawy;
   3. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa, wyłącznie w celu przetworzenia przez inne przedsiębiorstwo;
   4. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów, albo zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
   5. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym;
   6. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu łącznego prowadzenia którychkolwiek rodzajów działalności, o jakich mowa w punktach a) do e), pod warunkiem, że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z takiego połączenia, ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.
5. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba - z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela, o którym mowa w ustępie 6 - działa w imieniu przedsiębiorstwa i posiada, oraz zwyczajowo wykonuje, pełnomocnictwo do zawierania umów w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, wówczas uważa się, że to przedsiębiorstwo posiada w tym Państwie zakład w zakresie każdego rodzaju działalności, którą osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności wymienionych w ustępie 4, które gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki, nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień tego ustępu.
6. Nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w Umawiającym się Państwie tylko z tego powodu, ze podejmuje ono w tym Państwie czynności za pośrednictwem maklera, generalnego komisanta albo jakiegokolwiek innego niezależnego przedstawiciela, pod warunkiem, że osoby te działają w ramach swojej zwykłej działalności.
7. Fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie kontroluje lub jest kontrolowana przez spółkę, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, albo która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (przez posiadany tam zakład albo w inny sposób), nie wystarcza, aby którąkolwiek z tych spółek uważać za zakład drugiej spółki.
   
   

Z analizy powyższych przepisów wynika, że zyski Wysyłającego podlegają opodatkowaniu wyłącznie w Polsce, gdyż spółka ta nie będzie posiadała zakładu w Finlandii. W szczególności nie sposób uznać, aby Wysyłający, który nie będzie prowadził żadnych robót budowlanych w Finlandii, a jedynie będzie przekazywał Pracowników do dyspozycji Odbiorcy, prowadził plac budowy w Finlandii. Jak wskazano powyżej Wysyłający nie będzie posiadał żadnej placówki, biura lub jakiejkolwiek innej jednostki w Finlandii, a wedle umowy o współpracy wyłącznie Odbiorca będzie odpowiedzialny względem podmiotów trzecich za prawidłowe wykonanie prac podwykonawczych. Ponadto wynagrodzenie Wysyłającego z tytułu świadczonych na podstawie umowy o współpracę usług na rzecz Odbiorcy nie jest w żaden sposób zależne od efektów prowadzonych przez Odbiorcę prac budowlanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.