INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 7 czerwca 2011 r. sygn. akt I SA/Gd 352/11 (wpływ prawomocnego wyroku w dniu 19 września 2011 r.) stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2010 r. (data wpływu 11 października 2010 r.), uzupełnionym w dniu 23 grudnia 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej przy dostawie działek niezabudowanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2010 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniu 23 grudnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej przy dostawie działek niezabudowanych.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pan rolnikiem, który nie jest i w przeszłości nie był podatnikiem VAT-czynny. W dniu 25 stycznia 2010 r. nabył Pan wraz z bratem niezabudowane działki oznaczone numerami 166/2 o obszarze 0,3001 ha i 166/3 o obszarze 0,4075 ha. Nabycie nastąpiło po złożeniu przez Agencję Nieruchomości Rolnych oświadczenia, że nie skorzysta z prawa pierwokupu, przysługującego jej do opisanych nieruchomości. Nabywane działki leżą na terenie, dla którego brak jest obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. W ewidencji gruntów działki te są określone jako działki rolne, a w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego teren ten określono jako teren predysponowany do rozwoju wielofunkcyjnego. Dla działek tych została założona nowa księga wieczysta.

Niezabudowaną działkę gruntu nr 166/2 sprzedano w dniu 21 kwietnia 2010 r., natomiast niezabudowaną działkę gruntu nr 166/3 w dniu 10 czerwca 2010 r. W wydanym w dniu 30 marca 2010 r. przez Starostwo wypisie z rejestru gruntów wraz z wyrysem z mapy ewidencyjnej, zaopatrzonymi w klauzulę, iż dokumenty te stanowią podstawę do wpisu do księgi wieczystej dla działki nr 166/3, działka ta oznaczona jest jako pastwisko trwałe - symbol „PS IV”. Działki zostały sprzedane bez decyzji o warunkach zabudowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko, że w przypadku sprzedaży przedmiotowych niezabudowanych działek, znajdujących się na terenie, dla którego nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, natomiast w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego teren ten został określony jako „teren predysponowany do rozwoju wielofunkcyjnego", a w istniejącej ewidencji gruntów teren ten jest wykazany jako grunty rolne, również ma zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, z uwagi na fakt, iż wymienione studium nie jest aktem prawa miejscowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, z postanowień art. 9 ust. 5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wynika, że charakter danego terenu wyznacza miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku takiego planu. Biorąc pod uwagę fakt, że sprzedane działki nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ani nie zostały wydane w stosunku do nich decyzje o warunkach zabudowy, konieczne jest odwołanie się, celem ustalenia znaczenia pojęcia teren niezabudowany, do zapisów zawartych w ewidencji gruntów i budynków. W Pana opinii, nie można bazować w tym zakresie na studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, które nie jest aktem prawa miejscowego, ale aktem planowania o charakterze wewnętrznym.

W istniejącym stanie prawnym i faktycznym – Pana zdaniem - sprzedał Pan niezabudowane działki gruntu inne niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, a zatem przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług do tej sprzedaży winien mieć zastosowanie i sprzedaż tych działek powinna być zwolniona od podatku.

Na poparcie swojego stanowiska podał Pan treść następujących wyroków: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 11 grudnia 2008 r. (sygn. akt I SA/Ol 486/08) oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 16 września 2010 r.

W interpretacji indywidualnej z dnia 7 stycznia 2011 r. znak ITPP2/443-1034b/10/AF, uznano Pana stanowisko za nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożył Pan skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, który wyrokiem z dnia 7 czerwca 2011 r. sygn. akt I SA/Gd 352/11, uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. W dniu 19 września 2011 r. do tut. organu wpłynął ww. wyrok, opatrzony klauzulą prawomocności.

Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, istota sporu w niniejszej sprawie dotyczyła ustalenia, czy w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego, dla klasyfikowanego terenu niezabudowanego, wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków czy studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Stwierdził, iż w związku z tym, że w ww. ustawie nie sprecyzowano pojęć terenu budowlanego lub przeznaczonego pod zabudowę, należy sięgnąć do dyrektywy interpretacyjnej związanej z wykładnią systemową zewnętrzną. Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne w art. 21 wskazuje wprost, iż podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczenia nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych, stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Przy czym istotne jest to, że zapis ten dotyczy wymiaru każdego z podatków, a przez podstawę opodatkowania należy rozumieć zarówno określenie przedmiotu opodatkowania, zaliczenie do właściwej stawki podatkowej, jak i objęcie określonych gruntów zwolnieniem od podatku.

W opinii Sądu, rozważenia wymaga możliwość sięgnięcia przy wykładni art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Istotne jest w szczególności pytanie: czy w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego dla klasyfikacji terenu niezabudowanego, wiążące jest studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy... Sąd zauważył, że opierając się w szczególności na treści art. 9 ust. 5 ww. ustawy, ustalenia studium nie są aktem prawa miejscowego, w związku z czym jego postanowienia nie mogą wpływać na sytuację prawną obywateli i ich organizacji. Dlatego też studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy nie może stanowić podstawy do ustalenia prawa do zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Podsumowując powyższe rozważania Sąd stwierdził, że w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, przy zastosowaniu art. 21 ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dla klasyfikacji terenu niezabudowanego wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

W świetle stanu prawnego obowiązującego na dzień złożenia wniosku – uwzględniając rozstrzygnięcie zawarte we wskazanym wyżej wyroku - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej został (zostanie) określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.